Hoe komen we sterker uit een geloofscrisis?

Velen van ons maken gedurende het leven eens – en soms meer dan eens – een geloofscrisis door, waardoor we binnen de kerk en in onze godsdienst aan het wankelen worden gebracht. Dit zegt echter niets over ons geloof of onze waardigheid. We weten dat zelfs onze Heiland Jezus Christus een geloofscrisis doormaakte toen Hij in de Hof van Gethsémané tot God bad om de beker aan Hem voorbij te laten gaan, en dat Hij bedroefd en zeer angstig was.¹ Als u in een geloofscrisis verkeert, weet dan dat u niet alleen bent en dat het heel normaal is om soms twijfels, onzekerheden of vragen te hebben. Vrijwel iedereen die bij de haardvuuravond aanwezig was, had weleens een geloofscrisis doorgemaakt.

Wat zijn een aantal mogelijke oorzaken of redenen voor een geloofscrisis?

• Mentale of emotionele uitdagingen

• Vragen of twijfels over kerkgeschiedenis

• Het voelen van oordelen en angst

• Zorgen over profetisch leiderschap en openbaring

• Zich niet thuisvoelen in de kerk

• Ongelijke genderrollen

• Beleid rond LHBTQ+

• Culturele kwesties

Een geloofscrisis kan ontstaan door verschillende redenen. Soms hopen we op bepaalde zegeningen die niet lijken te komen. Soms hebben we geloofsvragen waarop we (nog) geen antwoord hebben ontvangen. Soms lezen we iets over de kerkgeschiedenis op het internet en vragen we ons af wat waar is. Soms hebben we vragen als: Houdt God wel van mij? Waarom maak ik deze beproevingen door?

Alleenstaanden kunnen worstelen met specifieke uitdagingen die horen bij het single-zijn in een kerkgemeenschap waar het gezin en evangeliebeginselen centraal staan. Daardoor kunnen sterke gevoelens van twijfel, onzekerheden en onwaardigheid ontstaan, of een gevoel ‘er niet bij te horen’. Het kan zijn dat u als alleenstaande hoopt op een huwelijkspartner en een gezin dat onderdeel is van Gods heilsplan, maar niet weet of deze zegeningen in dit aardse leven zullen volgen.

We krijgen niet altijd een antwoord op onze vragen. Maar als we beseffen dat ons geloof altijd getest wordt, en als we ons richten op het streven naar geloof door de complexiteit van de vragen, onzekerheden en twijfels heen, kunnen we een geloofscrisis juist benutten om sterker te worden in ons geloof.

Hoe kunnen we omgaan met een geloofscrisis?

• We hebben keuzevrijheid om zelf te bepalen hoe we omgaan met een situatie waarin we beproefd worden. In plaats van een geloofscrisis te zien als iets dat we vooral gauw willen onderdrukken, kunnen we ervoor kiezen om te kijken welke kans deze situatie ons geeft om te groeien en meer op Christus te gaan lijken.

• Erken dat geloof geen volmaakte kennis is. Alma onderwees: ‘Nu vraag ik: Is dat geloof? Zie, ik zeg u: Neen, want indien een mens iets weet, heeft hij geen reden om te geloven, want hij wéét het.’²

• Door ons te richten op wat we wél geloven en het getuigenis dat we hebben. Als u uw geloof even kwijt bent of het lastig vindt te geloven, begin dan met een verlangen om te geloven, zoals Alma zei.

• Stel oprechte vragen, praat er met anderen over, en deel twijfels vanuit kwetsbaarheid en authenticiteit. In een open cultuur bestaat er ruimte om dergelijke gevoelens te delen en bespreekbaar te maken.

• Erken dat u niet alles weet en zult begrijpen, maar blijf tegelijkertijd streven naar volmaakte kennis en een dieper geloof, met een open geest en gebroken hart.

Als we volmaakte kennis verwachten, zou geloof geen betekenis hebben. Geloof is niet een weten, maar iets waarop we hopen, maar dat we niet kunnen zien. Geloof is een bewuste keuze die we dagelijks dienen te maken, en dat doen we door ons te bekeren. Er is dus twijfel nodig, want zonder twijfel kan er geen geloof zijn.

Ouderling Jeffrey R. Holland heeft hierover gezegd³: ‘En we moeten weten dat onze hoop en onze overtuigingen op een bepaald moment ongetwijfeld ook in de smeltkroes van persoonlijk lijden beproefd en verfijnd zullen worden. […] Onbeproefd geloof is geen groot geloof. We zeggen dat we op de rots van Christus zijn gebouwd. En dat is ons geraden ook! Want het leven heeft stormen en windstoten, en een zanderig fundament zal niet standhouden als de winden waaien en de regen valt en de overstromingen opkomen. […] Echt geloof, geloof dat verandering teweegbrengt, Abrahams geloof, is altijd in een crisis. Zo kom je erachter of het wel echt geloof is. Ik beloof je dat meer geloof minder crisis betekent, totdat God uiteindelijk zal zeggen: “Goed gedaan, goede en trouwe dienaar”.’

Laten we het doormaken van een geloofscrisis normaliseren, en samen zorgen voor een open cultuur binnen onze kerkgemeenschap waarin we ons eerlijk kunnen uitspreken wanneer we twijfels hebben, en waarin we oprechte vragen durven stellen over ons geloof.