Spotkania w czwartą niedzielę

W jaki sposób członkowie w twoim okręgu lub gminie rozumieją słowo posługa? Aby poznać odpowiedź na to pytanie, możesz zapisać na tablicy słowo posługa i zachęcić członków, aby zapisali na tablicy słowa, które według nich mają związek z posługą. Następnie mogą dopisać słowa lub wyrażenia, które odnaleźli w pismach świętych. Przykładowe wersety, na które warto zwrócić uwagę, to: Ew. Mateusza 25:34–40; Ew. Łukasza 10:25–37; 2 Nefi 25:26; Mosjasz 18:8–9; 3 Nefi 18:25 oraz Nauki i Przymierza 81:5. Czego te wersety uczą nas o posłudze? Możesz poprosić, aby członkowie wymienili się przykładami posługi, której byli świadkami. W jaki sposób sprawowanie posługi wobec bliźnich może pomóc w zaspokojeniu ich duchowych i doczesnych potrzeb? W jaki sposób może to przybliżyć ludzi do Chrystusa?

Aby dowiedzieć się, jak dobrze świadczyć posługę, członkowie mogą wymienić się historiami z pism świętych, w których Zbawiciel czynił posługę względem bliźnich. Kilka przykładów znajduje się w Ew. Jana 4–6 i Ew. Marka 2:1–12. Członkowie mogą podzielić się wrażeniami na temat tych historii oraz powiedzieć o tym, jakich zasad związanych z posługą się z nich nauczyli. Na przykład, w jaki sposób posługa, którą czynił Zbawiciel, była odpowiednia dla danej osoby? W jaki sposób spełniał zarówno duchowe, jak i doczesne potrzeby bliźnich? Członkowie klasy mogą omówić sytuacje, w których widzieli, jak inni ludzie korzystali z tych zasad podczas swej posługi.

Aby omówić pojęcie mocy, jaka jest związana z posługą opartą na czystej miłości Chrystusowej, możesz napisać na tablicy następujące zdania i poprosić członków, aby zaproponowali, w jaki sposób można je uzupełnić: Kiedy prawdziwie kocham osoby, którym służę,  Kiedy służę bliźnim z innych przyczyn,  W jaki sposób możemy się upewnić, że świadczona przez nas posługa jest oparta na czystej miłości Chrystusowej? W jaki sposób możemy rozwinąć w sobie czystą miłość Chrystusową wobec osób, do posługiwania którym zostaliśmy wyznaczeni (zob. Moroni 7:45–48)? Członkowie mogą wymienić się przykładami posługi opartej na czystej miłości Chrystusowej.

Prezydent Russell M. Nelson powiedział: „Charakterystyczną cechą prawdziwego i żywego Kościoła Pana zawsze będzie zorganizowany i ukierunkowany wysiłek posługi poszczególnym dzieciom Bożym i ich rodzinom” („Posługa z mocą i upoważnieniem od Boga”, Liahona, maj 2018, str. 69). Które ze „[zorganizowanych i ukierunkowanych]” form posługi obecnych w Kościele, o których naucza Prezydent Nelson, pomagają nam bardziej troszczyć się o poszczególne osoby? Dlaczego te wysiłki stanowią „[charakterystyczną cechę] prawdziwego i żywego Kościoła”? (Zob. Mosjasz 18:21–22 i Moroni 6:4–6, aby poznać przykładowe odpowiedzi). Jakie błogosławieństwa otrzymaliśmy my lub inni w swoim życiu dzięki członkom, którzy czynili posługę, wypełniając swoje powołania lub obowiązki kościelne?

Doświadczenia synów Mosjasza wskazują na to, że sposób, w jaki postrzegamy ludzi, wpływa na posługę, jaką wobec nich sprawujemy. Możesz zapisać na tablicy następujące pytania: Jak Nefici postrzegali Lamanitów? oraz Jak synowie Mosjasza postrzegali Lamanitów?. Następnie poproś członków, aby odszukali w wersetach Mosjasz 28:1–3 i Alma 26:23–26 słowa lub wyrażenia, które odnoszą się do tych dwóch zdań. Czego to porównanie uczy nas o tym, w jaki sposób nasze postrzeganie ludzi wpływa na pełnioną przez nas wobec nich posługę? W jaki sposób możemy nauczyć się postrzegać bliźnich tak, jak postrzega ich Bóg (zob. NiP 18:10–16)?

Aby pomóc członkom lepiej zrozumieć wartość dostrzegania potrzeb innych ludzi podczas posługi, możesz porównać posługę do dawania i otrzymywania prezentów. Czy kiedykolwiek otrzymaliśmy ważny dla nas prezent od kogoś, kto dobrze wiedział, czego potrzebowaliśmy lub czego pragnęliśmy? W jaki sposób czynienie posługi jest podobne do podarowania prezentu świadczącego o czyjejś życzliwości? Możecie omówić historie z ostatniej konferencji generalnej, które ukazują sposoby pełnienia posługi zgodnie z potrzebami bliźnich (zob. np. Jean B. Bingham, „Czynienie posługi tak, jak czyni ją Zbawiciel”, Liahona, maj 2018). Członkowie mogą również wymienić się innymi historiami, które stanowią przykład zastosowania tej zasady.

W jaki sposób możemy rozpoznawać potrzeby innych ludzi? Poproś każdego z członków o sporządzenie listy osób, wobec których czynią posługę. Obok każdego imienia mogą napisać odpowiedź na pytanie: „Co ta osoba potrzebuje, aby zbliżyć się do Chrystusa?”. Jeśli to właściwe, zachęć członków, aby zapisali, jakich obrzędów potrzebuje określona osoba z ich listy. Poproś członków, aby dalej zastanawiali się nad tym pytaniem i szukali natchnienia w zaspokajaniu potrzeb bliźnich.

Starszy Robert D. Hales powiedział: „Plan ewangelii wymaga dawania i otrzymywania […]. Osoby znajdujące się w trudnej sytuacji często mówią: ‘Zrobię to sam’ […]. ‘Potrafię sam o siebie zadbać’. Mówi się, że nikt nie jest aż tak bogaty, aby nie potrzebować pomocy drugiej osoby, i nikt nie jest na tyle biedny, aby nie być w jakiś sposób użytecznym dla bliźnich. Gotowość do zwrócenia się do bliźnich o pomoc z ufnością w sercu i udzielenia jej innym w życzliwy sposób powinna być częścią naszej natury” („We Can’t Do It Alone”, Ensign, listopad 1975, str. 91, 93). Dlaczego czasami nie chcemy przyjąć od innych pomocy? W jaki sposób nasza gotowość do przyjęcia pomocy pobłogosławi tych, którzy nam służą? Daj członkom kilka chwil, aby zastanowili się nad tym, jak mogą być bardziej otwarci na przyjmowanie czynionej wobec nich posługi. Dlaczego, zgodnie z treścią fragmentu I List do Koryntian 12:13–21, potrzebujemy siebie nawzajem?

Aby pomóc członkom rozważyć różne sposoby sprawowania posługi wobec siebie nawzajem, możesz poprosić ich o zapoznanie się z przesłaniem Starszego Jeffreya R. Hollanda pt. „Być z nimi i wzmacniać ich” (Liahona, maj 2018, str. 101–103; zob. także artykuły pt. „Zasady dotyczące posługi”, które będą publikowane w najbliższych wydaniach czasopisma kościelnego Liahona). Członkowie mogą podzielić się na małe grupy, a każda grupa może wymyślić kilka scenariuszy, w których dana osoba potrzebuje pomocy. Następnie członkowie mogą wspólnie zastanowić się nad różnymi rodzajami posługi, która zaspokoi zarówno duchowe, jak i doczesne potrzeby tych osób. Poproś grupy, by wymieniły się swoimi pomysłami i rozważyły, czy którykolwiek z nich mógłby pobłogosławić tych, wobec których sprawują posługę.