Ew. Mateusza 28, Ew. Marka 16, Ew. Łukasza 24, Ew. Jana 20–21

W poniższych wersetach przeczytasz na temat jednego z najważniejszych wydarzeń w historii ludzkości: Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Czytając, postaw się na miejscu osób, które były świadkami wydarzeń towarzyszących Zmartwychwstaniu. Co mogli czuć ci świadkowie? Jakie uczucia budzą się w tobie, kiedy czytasz na temat Zmartwychwstania Zbawiciela? Zastanów się, jaki wpływ wywarło na ciebie Zmartwychwstanie Jezusa — na twoje spojrzenie na świat, relacje z innymi, twoją wiarę w Chrystusa oraz w pozostałe prawdy ewangelii.

Zob. także Bible Dictionary, „Resurrection”; „Resurrection”, Gospel Topics, strona internetowa topics.lds.org.

To, czego doświadczyli dwaj podróżujący uczniowie, którzy spotkali na swojej drodze zmartwychwstałego Zbawiciela, może mieć wiele wspólnego z twoją własną drogą, którą podążasz jako Jego uczeń. Jakie podobieństwa dostrzegasz pomiędzy tą historią a swoimi doświadczeniami jako naśladowcy Chrystusa? W jaki sposób możesz iść razem z Nim i zaprosić Go, aby „[został]” z tobą trochę dłużej? (Ew. Łukasza 24:29). W jaki sposób rozpoznajesz Jego obecność w swoim życiu? W jaki sposób Duch Święty zaświadczył ci o boskości Jezusa Chrystusa?

Z zapisów o ukazaniu się zmartwychwstałego Pana Marii Magdalenie oraz Jego dalszych kontaktów z Jego uczniami uczymy się, że Zmartwychwstanie Jezusa było dosłowne i miało charakter fizyczny. Posiadając zmartwychwstałe, uświęcone ciało, chodził On, rozmawiał i jadł wraz ze Swoimi uczniami. Inne pisma święte także świadczą, że Jezus Chrystus posiada powłokę z ciała i kości: List do Filipian 3:20–21; 3 Nefi 11:13–15; Nauki i Przymierza 110:2–3; 130:1, 22.

Czasami trudno uwierzyć, że coś jest prawdą, nie widząc fizycznego dowodu. Niekiedy możesz czuć się, jak Tomasz, który powiedział: „Jeśli nie ujrzę […], nie uwierzę” (Ew. Jana 20:25). Zbawiciel odpowiedział Tomaszowi tymi słowy: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (Ew. Jana 20:29). W jaki sposób byłeś błogosławiony, ponieważ uwierzyłeś, mimo że nie ujrzałeś? Co pomaga ci w zachowaniu wiary w Zbawiciela, mimo że Go nie możesz zobaczyć? W jakie inne prawdy wierzysz, mimo że nie otrzymałeś na nie fizycznego dowodu? W jaki sposób możesz wzmacniać swoją wiarę w to, „czego nie widziałeś, a co jest prawdą”? (Alma 32:21; zob. także Eter 12:6). Możesz zapisać w swoim dzienniku doświadczenia, które pomogły ci uwierzyć w Jezusa Chrystusa lub opowiedzieć o nich komuś, kogo znasz.

Warto porównać relację Zbawiciela z Jego Apostołami w Ew. Jana 21 z chwilą, kiedy po raz pierwszy poprosił ich, aby porzucili swoje sieci, o czym mowa w Ew. Łukasza 5:1–11. Jakie podobieństwa i różnice dostrzegasz w tych dwóch historiach? Czego uczysz się na temat bycia uczniem?

Zastanów się, w jaki sposób słowa Piotra z Ew. Jana 21:15–17 odnoszą się do ciebie. Czy jest coś, co powstrzymuje cię od służenia owcom Pana? Jak odpowiedziałbyś, gdyby Pan zapytał cię: „Miłujesz mnie?”. Rozważ, w jaki sposób możesz okazywać Panu miłość.

Zob. także Jeffrey R. Holland, „Pierwsze i największe przykazanie”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 83–85.

Dlaczego słowa: „Nie ma go tu, bo wstał z martwych” to jedne z najważniejszych i przepełnionych największą nadzieją słów, jakie kiedykolwiek zostały wypowiedziane?

Gdy będziecie razem czytać te rozdziały, zwróćcie uwagę na to, w jaki sposób poszczególni ludzie zareagowali na Jezusa. Na przykład, w pewnym momencie możecie skupić się na osobach, które odwiedziły grób Zbawiciela. Przy innej okazji możecie uważnie przestudiować zachowanie Apostołów lub uczniów w drodze do Emaus.

Obraz

Chrystus z dwoma uczniami

Wspólnie przedyskutujcie to, o co Chrystus poprosił Swoich Apostołów. W jaki sposób możemy pomóc w wypełnieniu tego dzieła? Czy chcielibyście opowiedzieć o tym, co czuliście, kiedy Pan „[pomagał]” wam w osiągnięciu Jego celów? (Ew. Marka 16:20).

Możecie przeczytać te wersety podczas wspólnego posiłku. Nada to większe znaczenie słowom Zbawiciela: „Paś owieczki moje”. Dlaczego, opierając się na tym, czego Jezus nauczał na temat owiec w Nowym Testamencie (np. Ew. Mateusza 9:35–36, 10:5–6, 25:31–46, Ew. Łukasza 15:4–7, Ew. Jana 10:1–16), pasienie owiec stanowi dobrą metaforę dla dbania i troszczenia się o dzieci Boże? Czego ta metafora uczy nas o uczuciach, jakimi darzą nas Ojciec Niebieski i Jezus?