List do Rzymian 7–16

Pomóż dzieciom zapamiętać zdanie: „[Nic] nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej” (List do Rzymian 8:39). By zilustrować tę prawdę, przybij dwie deseczki jedną do drugiej i oznacz jedną z nich jako „my”, a drugą jako „miłość Boga”. Niech dzieci sprawdzą, czy mogą rozdzielić deseczki.

Wyprowadź dzieci na zewnątrz, by poczuły ciepło światła słonecznego lub pokaż dzieciom ilustrację przedstawiającą słońce. W jaki sposób słońce przypomina miłość Ojca Niebieskiego? Pomóż dzieciom zauważyć, że chociaż słońce jest daleko, czujemy jego ciepło. Możemy czuć miłość Ojca Niebieskiego przez cały czas, mimo że fizycznie nie jest On przy nas. Możecie też zaśpiewać wspólnie pieśń pt. „Mój Ojciec kocha mnie” (Śpiewnik dla dzieci, str. 16–17).

Przeczytaj dzieciom werset: List do Rzymian 10:17 i pokaż im na ilustracjach sytuacje, w których mogą usłyszeć słowo Boże (możliwe przykłady: rodzinne studiowanie pism świętych, zajęcia w kościele lub konferencja generalna; zob. stronę z zadaniem na ten tydzień). Zapytaj dzieci o to, kiedy słyszą słowo Boże.

Opowiedz wymyśloną historyjkę o dziecku, które słucha słowa Bożego na różne sposoby. Gdy opowiadasz, nadmuchuj po trochu balon, który symbolizuje wiarę dziecka, która rośnie za każdym razem, gdy dziecko słyszy słowo Boże.

By pomóc dzieciom zrozumieć, że ich wiara może rosnąć, zaśpiewaj z nimi pieśń pt. „Wiara” (Śpiewnik dla dzieci, str. 50–51). Gdy dzieci będą śpiewać, poproś je, by udawały, że są nasionkami i by ukucnęły. Za każdym razem, gdy będą śpiewać słowo wiara, poproś, by się trochę podniosły, jak rosnąca roślina.

Ukryj w sali zestaw pism świętych, zdjęcie przedstawiające Prezydenta Kościoła oraz egzemplarz czasopisma Friend lub Liahona. Poproś dzieci, by odszukały te przedmioty i powiedziały, w jaki sposób każdy z nich pomaga nam słuchać słowa Bożego.

Wyjaśnij, że Paweł był wdzięczny za pomoc, którą otrzymał od kobiety o imieniu Feba oraz od małżeństwa Pryscylli i Akwili (zob. List do Rzymian 16:1–4). Poproś dzieci, żeby narysowały obrazki przedstawiające Pawła i tę trójkę ludzi. W tym czasie czytaj powyższe wersety.

Poproś dzieci, by powiedziały o czymś miłym, co ktoś ostatnio dla nich zrobił. Pomóż dzieciom wykonać karty z podziękowaniem dla tej osoby.

Pomóż dzieciom nauczyć się mówić „dziękuję” w różnych językach. Pieśń pt. „Dzieci na całym świecie” (Śpiewnik dla dzieci, str. 4–5) może w tym pomóc.

Przeczytajcie razem fragment: List do Rzymian 8:16–18. Czego uczymy się na podstawie tych wersetów o tym, kim jesteśmy i kim możemy się stać? Wyjaśnij, że „dziedzic” to ktoś, kto dziedziczy, czyli otrzymuje to, co mają jego rodzice. Napisz na tablicy pytanie: Co musimy zrobić, aby odziedziczyć wszystko to, co ma nasz Ojciec w Niebie? Zaśpiewajcie razem pieśń o posłuszeństwie, na przykład pt. „Planem Boga dziś będę żyć” (Śpiewnik dla dzieci, str. 86–87) i poszukajcie w niej odpowiedzi na to pytanie. Jakie inne odpowiedzi przychodzą dzieciom do głowy?

Poproś dzieci, by pomyślały o królu, który pragnie, by jego synowie i córki pewnego dnia panowały w jego królestwie. Wyjaśnij, że Ojciec Niebieski jest jak król, a my jesteśmy Jego królewskimi synami i córkami. Możesz opowiedzieć historię o synu francuskiego króla Ludwika XVI, która znajduje się w przemówieniu Siostry Elaine S. Dalton pt. „Pamiętajcie, kim jesteście!” (Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 121). W jaki sposób pamięć o tym, że jesteśmy dziećmi Ojca Niebieskiego i urodziliśmy się, by pewnego dnia być takimi jak On, pomaga nam żyć tu, na ziemi, w prawości? (By zaczerpnąć więcej informacji, zob. Oddani wierze, str. 12–14).

Zapisz na tablicy następujące niepełne zdanie: jest ze , a przez . Poproś dzieci, by uzupełniły puste miejsca po przeczytaniu wersetu: List do Rzymian 10:17. Powiedz o sytuacji, w której ktoś uczył prawdy ewangelii, która pomogła wzmocnić twoją wiarę — możesz przytoczyć swój ulubiony fragment z pism świętych lub cytat z konferencji generalnej. Poproś dzieci, by powiedziały o swoich doświadczeniach.

Podpisz kilka szklanek z wodą nazwami rzeczy, w których znajdujemy słowo Boże (na przykład: pisma święte, spotkania kościelne lub konferencja generalna). Porozmawiajcie o tym, w jaki sposób słowo Boga powiększa naszą wiarę. Jednocześnie przelewaj zawartość każdej szklanki do pojemnika podpisanego słowem „Wiara”.

Daj jednemu dziecku ilustrację przedstawiającą Zbawiciela uzdrawiającego kogoś, ale nie pozwól, by inne dzieci zobaczyły tę ilustrację. Poproś dziecko, które trzyma ilustrację, by podpowiadało innym dzieciom i pomogło im zgadnąć, co ona przedstawia. Jak możemy mówić innym ludziom o tym, co wiemy o Zbawicielu, by oni mogli w Niego wierzyć?

Poproś jedno dziecko o przeczytanie wersetów: List do Rzymian 14:10, 13. Poproś pozostałe dzieci, by liczyły, ile razy Paweł użył słowa osądzać. Co to znaczy „osądzać kogoś”? Dlaczego powinniśmy unikać osądzania innych?

Pokaż zdjęcie jakiejś osoby i zapytaj dzieci, co wiemy o tej osobie tylko na podstawie tego zdjęcia. Czego o niej nie wiemy? Dlaczego Pan jest najbardziej odpowiednią osobą, by osądzić człowieka ze zdjęcia? (Zob. I Ks. Samuela 16:7).