“Ang Gugmang Putli Dili Gayud Mopakyas”

Miulbo ang gubat sa Uropa niadtong 1914. Sa dihang nahuman ang gubat niadtong Nobyembre 1918, daghang nasud ang miapil sa kagubot, nga nailhan nga Unang Gubat sa Kalibutan. Niining panahona, dihang ang kayugot ug kawalay pagsabut makahulga unta sa pagbati sa tiunay nga gugma nga gilauman gikan sa mga sister sa Relief Society, si Sister Emmeline B. Wells ug ang iyang mga magtatambag mihatag sa mosunod nga mga mensahe ngadto sa tanang babaye sa Simbahan:

“Pangalagad uban sa espiritu sa gugma ug pailub ngadto sa inyong mga bana ug mga anak; bantayi ang gagmayng mga bata; ayaw sila tuguti nga makaangkon sa diwa sa pagkadili masinabuton o kayugot sa bisan asa nga nasud o ni bisan kinsa nga mga tawo; ipalayo ang armas sa ilang mga kamot; ayaw tuguti nga magdula og gubat-gubat o mahimuot nga magsunod-sunod sa pinatyanay sa gubat; isil-sil ang espiritu sa kamaunungon sa nasud ug bandila, apan tabangan silang mobati nga sila mga sundalo sa Langit ug kon gikinahanglan man nga magdala sila og armas sa pagdepensa sa kagawasan, sa nasud ug sa mga panimalay buhaton nila kini sa walay kapungot o kayugot. … Ipangtudlo ang mga butang nga makahatag og kalinaw sa gingharian [ug] mas hatagan og kakugi ang pagtabang sa mga kabus.”⁵

Sa pagpadala niini nga mensahe, si Sister Wells miawhag sa mga sister sa pagbutang sa gugma nga putli ngadto sa buhat, sama sa gitudlo ni Propeta Joseph Smith sa nangaging kapin sa 70 ka tuig. Siya miawhag kanila nga magmapailubon ngadto sa mga minahal ug magmabination sa mga silingan—lakip na ang mga kaaway—ug serbisyuhan ang mga nanginahanglan. Ang mga sister sa Relief Society mituman niini nga tambag. Gitinguha nila nga makadawat ug makapaambit sa tiunay nga gugma ni Kristo, diin nahibalo sila nga kini dili gayud mopakyas kanila.⁶ Kini nga gugma makasuporta kanila hangtud sa mga kapanahunan sa gubat ug kalinaw.

Atol sa Unang Gubat sa Kalibutan, ang Relief Society sa Estados Unidos kinasingkasing nga nakig-alayon sa mga organisasyon sa komunidad sama sa National Council of Defense ug sa American Red Cross. Ang mga sister miapil sa paghimo ug pagtigom og mga pagkaon, mga pundo nga salapi, sanitasyon, buhat alang sa kaayohan sa mga bata, ug laing mga serbisyo. Sila mga epektibo ug mga abtik sa pakig-alayon uban sa komunidad niini nga mga paningkamot. Hinoon, ang ilang propeta mipahinumdom kanila sa dili gayud paghikalimot sa balaang mga sinugdanan sa Relief Society.

Imahe

Presidente Joseph F. Smith

Si Presidente Joseph F. Smith, ang ikaunom nga Presidente sa Simbahan, miingon nga samtang ang kalibutanong mga organisasyon “mga hinimo sa mga kalalakin-an, o hinimo sa mga kababayen-an,” ang Relief Society “balaanong gihimo, balaanong gitugutan, balaanong gitukod, balaanong gi-orden sa pag-alagad alang sa kaluwasan sa mga kalag sa mga babaye ug sa mga lalaki.” Dili niya gusto “nga makita ang panahon nga ang atong mga Relief Society mosunod, o motubay ug mawad-an sa kaugalingon nilang pangalan pinaagi sa pagpakigsagol niini nga mga hinimo sa tawo nga mga organisasyon nga nagsingabut. … Angay alang kaninyo,” iyang giingnan ang mga sister sa Relief Society, “nga modumala sa kalibutan ug modumala labi na ngadto sa mga babaye sa kalibutan, diha sa tanan nga dalaygon, sa tanan nga sama sa Dios, sa tanan nga makapadasig ug makapaputli ngadto sa mga anak sa tawo. Kamo ang mga ulo, dili ang ikog.”⁷ Si Sister Emmeline B. Wells mipakigbahin niini nga panan-awon. Gigiyahan niya ang Relief Society sa pakig-alayon sa ubang mga organisasyon, apan gitabangan usab niya nga mamentenar ang talagsaong katuyoan ug balaan nga kinaiyahan sa kapunongan.

Agi og dugang sa pakigtambayayong sa ubang mga organisasyon, ang mga sister sa Relief Society mihimo og lain-laing mga butang sa ilang kaugalingon ug sa ilang mga ward aron sa paghatag og mga pagkaon ug makatigom og kwarta alang sa nanginahanglan. Ang ubang mga sister nanghimo ug namaligya og mga sinina, mga apron, sinina sa mga bata, mga baga nga habol, ug linala nga mga kalo ug mga trapo. Ang uban namuhi ug namaligya og baka ug karnero.

Usa ka sister sa Tooele, Utah, nakahibalo nga ang baga nga habol nga iyang gihimo nakahatag og kahupayan sa pamilyang British atol sa gubat. Kini nga sister sa Relief Society mihimo sa baga nga habol niadtong 1906, misup-it og mubo nga sulat sa sulod niini, ug gipadala kini ngadto sa San Francisco, California, aron itabang sa mga biktima sa grabe nga linog. Onse ka tuig human niadto, ang baga nga habol gihatag ngadto sa Red Cross ug gipadala ngadto sa Great Britain. Sa dihang ang usa ka British nga nakadawat niini nakakita sa mubo nga sulat, misulat siya og personal nga pasalamat, nag-ingon nga ang baga nga habol “dako kaayo og gikatabang, dihang namatay ang akong bana sa gubat.” Nabinlan og walo ka anak ug walay kalagmitan nga makatrabaho, kini nga biyuda miangkon, “Ingon niana hangtud nga mahimo pa nako ang pagpadayon.”⁸

Daghang sister nga mga British miboluntaryo sa pagpanahi ug paggansilyo alang sa mga sundalo, apan sila walay kwarta nga ikapalit og mga materyales nga ilang gikinahanglan. Ang mga Amerikano ug Canadian nga mga Relief Society mahinamon kaayo nga mihatag ngadto sa pundo alang sa emerhensya aron sa pagtabang. Mipadala sila og kwarta ngadto sa matag branch sa Great Britain aron ang mga sister nga British makapalit sa materyal nga gamiton sa paghimo og mga panghapin, mga punda, ug sinina.

Dihang ang Relief Society mibaligya sa nahibilin nilang trigo ngadto sa gobyerno sa Estados Unidos niadtong 1918 (tan-awa sa kapitulo 4), si Sister Wells nakamatikod, “Sa tibuok niini nga tuig wala kaayo kami magkinahanglan niini nga mga lugas nga gitipigan alang sa katuyoan niini, apan tungod sa maitom nga dag-om nga mitabon sa tibuok kalibutan sama sa karon, among nakita ang mapanagnaong kaalam ni Presidente Young sa pagtawag sa mga sister sa pagtipig og mga lugas batok sa umaabut nga panginahanglan.”⁹

Ang pagkabaligya sa trigo nakahimo og mas labaw pa kay sa pagsangkap og pagkaon alang sa mga tawo nga gigutom. Si Sister Clarissa S. Williams, kinsa miserbisyo isip usa sa magtatambag ni Sister Wells sa kapangulohan, mirekomenda nga ang Relief Society mopreserbar sa kwarta nga halin ngadto sa central account ug nga sila mogamit sa interes aron igasto alang sa mga paningkamot sa pagpalambo sa panglawas sa mga babaye ug sa mga bata. Sa wala madugay, dihang si Sister Williams miserbisyo isip ikaunom nga kinatibuk-ang presidente sa Relief Society, iyang gidumala ang paggamit sa maong pundo alang niana nga katuyoan.

Sa katapusan sa Unang Gubat sa Kalibutan, daghang pamilya ug mga indibidwal ang anaa sa panginahanglang—pinansyal, pisikal, emosyonal, ug espiritwal. Aron matubag kini nga panginahanglan, ang Relief Society miestablisar sa Relief Society Social Service Department niadtong 1919, uban sa hingpit nga pagsuporta ni Presidente Heber J. Grant, ang ikapito nga Presidente sa Simbahan. Si Sister Amy Brown Lyman, kinsa sa ulahi nahimong ikawalo nga kinatibuk-ang presidente sa Relief Society, miserbisyo isip director sa departamento. Pinaagi sa Social Service Department, ang Relief Society nakig-alayon sa mga ward ug mga stake sa mga paningkamot sama sa pagtabang sa mga babaye nga nanginahanglan ug mga batang babaye sa pagpangempleyo ug sa pagpahimutang sa ipasagop nga mga bata. Ang una nga tuyo niini, bisan pa, mao ang paghatag og mapuslanon nga pagbansay alang sa mga pamilya. Si Sister Lyman miingon nga ang Relief Society Social Service Department dili usa ka “tighatag og tabang nga ahensya” apan usa ka “departamento sa pagserbisyo,” nga naghatag og gibug-aton sa “pagtuon sa mga kahimtang sa pamilya, sa paghimo og mga plano ug mga pagbadyet, sa pag-organisar og kahupayan kon hisgutan man ang pamilyang [mga] LDS, ug ang pagbansay og mga trabahante.”¹⁰

Uban niining nahunahunaan nga mga tumong, ang Social Service Department mihimo og unom ka semana nga programa sa pagbansay alang sa kaayohan sa pamilya. Ang mga trabahante sa stake mikuha niini nga klase ug dayon namalik sa ilang mga ward ug mga komunidad ug gitudlo kini. Kapin sa 4,000 ka mga babaye ang nabansay.

Sugod niadtong 1902, ang kinatibuk-ang kapangulohan sa Relief Society mipasiugda na og programa alang sa pagbansay sa pagka-nurse. Pagka 1920, ang propesyonal nga pagbansay alang sa pagka-nurse mas nagkalapad na, mao nga ang Relief Society miestablisar og programa sa pagbansay alang sa pagkahimong tig-abag sa mga nurse. Kini nga usa ka tuig nga kurso, nga gisugdan didto sa LDS Hospital sa Siyudad sa Salt Lake, Utah, walay bayad. Hinoon, ang mga estudyante gikinahanglan nga mohimo og 30 ka adlaw nga libreng pagserbisyo isip nurse ngadto sa ilang mga komunidad. Paglabay sa 4 ka tuig, diin adunay 46 ka mga tig-abag ang nabansay, gihunong sa Relief Society ang programa ug mibalhin sa ilang suporta ngadto sa Red Cross home-nursing nga mga kurso. Sama sa ubang mga programa, ang Relief Society migamit niini nga programa aron makab-ot ang usa ka piho nga panginahanglang temporal nianang panahona ug dayon mihatag sa trabaho ngadto sa ubang mga ahensya.

Ang mga lider sa Relief Society miawhag sa mga sister sa pagpadayon nga magserbisyo sa usag usa sa manggiloy-ong mga paagi, sama sa ila nang nahimo gikan sa sinugdanang mga panahon sa Nauvoo. Ang mga sister miatiman sa masakiton, nanahi alang sa nanginahanglan og mga sinina, ug mihupay sa ubang pamaagi sa mga nanginahanglan. Sama pananglit, niadtong 1921 usa ka grupo sa Ulahing Adlaw nga mga Santos sa Armenia nga namuyo sa Turkey kinahanglan nga mobiya sa ilang mga panimalay. Si Joseph W. Booth, ang presidente sa Palestine-Syrian Mission, mitabang kanila pagbalhin ngadto sa Aleppo, Syria, diin miorganisar siya og usa ka branch nga adunay Relief Society nga may mga 30 ka sister. Kadaghanan niini nga mga babaye kabus kaayo, ug bisan pa ilang gibati nga ilang pribilehiyo ug katungdanan isip mga babaye sa Relief Society ang pagserbisyo niadtong mas kabus pa gayud kay kanila. Mao nga nagpundok sila ug nanahi og mga sinina gikan sa 100-ka yarda nga panapton nga pinalit ni Presidente Booth. Nag-andam usab sila og pagkaon alang sa nagkulang sa sustansya nga kaubanan nilang mga refugee

Niadtong Abril 1921, si Sister Clarissa S. Williams mipuli ni Sister Emmeline B. Wells isip kinatibuk-ang presidente sa Relief Society. Kay nakaserbisyo sa kapangulohan uban ni Sister Wells, andam na siya sa mga hagit nga moabut. Nailhan na siya sa iyang mga kahanas sa pag-organisar ug sa iyang gugma ug pagkahigala sa tanan.

Si Sister Williams nahingawa kaayo mahitungod sa kasiguroan nga mabuhi ang daghang mga inahan ug mga masuso. Nagpakabana usab siya mahitungod sa kakulang sa mga oportunidad alang sa mga adunay kakulangan ug sa ubos nga matang sa panginabuhi sa daghan nga mga babaye. Ubos sa iyang maalamon ug maayong pagpangulo, ang mga Relief Society mipadayon sa ilang mga paningkamot sa pagpaminus niini nga mga problema. Niadtong 1924, uban sa suporta ug pag-awhag sa kinatibuk-an ug lokal nga mga lider sa priesthood ug ni Sister Williams, ang Stake Relief Society sa Cottonwood miestablisar og maternity hospital. Kini nga ospital sa kadugayan nahimong kabahin sa network sa mga ospital sa Simbahan.

Nakita ni Sister Williams ang dakong panginahanglan alang sa kalamboan sa “panglawas, oportunidad, ug usa ka desente nga matang sa kinabuhi sa tanan nga among gikahimamat.” Miingon siya, “Ang ingon niini nga buhat alang sa kaayohan nagkinahanglan og mabinantayong pagpangandam, pagbansay, mga makapakat-on nga buhat, ug aktwal nga pagserbisyo.”¹¹ Kini nga mga paningkamot nakatabang sa pagkab-ot sa kasamtangang mga panginahanglan, naghatag sa mga bishop og paagi nga makahatag og tabang alang sa mga pamilyang nanginahanglan. Giandam usab nila ang Simbahan nga moresponde sa mga kalisdanan nga moabut sa pipila ka tuig.

Kapin sa usa ka dekada human sa Unang Gubat sa Kalibutan, ang Relief Society nagtrabaho aron mapalambo ang matang sa kinabuhi sa mga babaye ug mga pamilya, nga naghatag og dakong pagtagad sa panglawas, panarbaho, ug edukasyon. Ang Relief Society padayon usab nga nag-awhag og personal nga pagkamatarung ug mga buhat sa gugma nga putli. Dayon, uban sa gamay nga pasidaan, ang kalibutan mitidlum ngadto sa grabe nga ekonomikanhong kalisud nianang katapusan sa tuig 1929.

Sa makausa ang mga kalidad nga gitudlo ug nakat-unan sa Relief Society milig-on sa mga indibidwal ug mga pamilya sa panahon sa krisis. Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw nalig-on sa ilang pagtuo ngadto sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo, migamit sa ilang mga kahanas sa pagpaningkamot sa kaugalingon, ug mitrabaho aron sa pagpahayag sa gugma nga putli diha sa ilang mga kasingkasing. Uban niini nga mga baruganan nga mogiya kanila, nahimo ra nila ang pag-atiman sa ilang kaugalingon ug sa ilang mga pamilya samtang nagtabang sa uban.

Niadtong 1928, si Presidente Heber J. Grant mitawag ni Sister Louise Y. Robison nga moserbisyo isip ikapito nga kinatibuk-ang presidente sa Relief Society. Ang ekonomikanhong mga hagit dili bag-o alang kang Sister Robison. Nagtubo siya sa usa ka gamay nga hinimo sa troso nga puy-anan sa rural Scipio, Utah, diin siya nakakat-on sa pagpanguma, paghardin, pagpanahi, pagtrabaho og bug-at, pagpuyo nga magdaginot, ug pagmalipayon.

Pito ka tuig sa wala pa matawag si Sister Robison nga mahimong kinatibuk-ang presidente sa Relief Society, gi-set apart siya ni Presidente Grant isip ikaduhang magtatambag sa kinatibuk-ang kapangulohan sa Relief Society. Iya gayud nga gibati sa tinuoray ang iyang mga kakulang, sumala sa asoy sa iyang anak nga babaye:

Imahe

Presidente Heber J. Grant

“Dihang si Mama miadto sa opisina ni Presidente Grant aron i-set apart, gibati niya nga nasaypan lamang siya mahitungod sa iyang mga abilidad, mao nga miingon siya kaniya nga malipay siyang mohimo sa tanan kon unsa man ang ipabuhat kaniya, apan gusto niya nga siya masayud nga gamay ra ang iyang edukasyon, ug diyutay kaayo og kwarta ug sosyal nga katungdanan, ug nahadlok siya nga tingali og dili siya mahimong ehemplo nga maoy gilauman sa mga babaye sa Relief Society sa usa ka lider. Mitapos siya sa pag-ingon ‘Usa lamang ako ka uyamot nga babaye!’ Si Presidente Grant mitubag, ‘Sister Louizy, 85% sa mga babaye sa atong Simbahan mapainubsanon nga mga babaye. Ikaw among gitawag nga mahimo nila nga lider.’”¹²

Nadasig sa mga pulong ni Presidente Grant, gipakigbahin ni Sister Robison ang talagsaon niyang mga gasa ug kinasingkasing nga miserbisyo, una isip magtatambag ug ikaduha isip presidente. Maalamon siya, manggiloy-on, ug motrabaho gayud. Ang iyang kakulang sa pormal nga edukasyon ug materyal nga kabtangan naghimo kaniyang makasabut ug makatabang niadtong anaa sa susama nga kahimtang. Ang iyang tambag sa mga tig-atiman sa panimalay ug mga inahan mapuslanon ug may pagbati. Nakasabut siya sa panglimbasug sa pagpakabuhi ubos sa gamay nga badyet, ug sa gihapon nasayud siya sa importansya sa impluwensya sa inahan diha sa panimalay. Mao nga iyang giawhag ang mga inahan sa paghimo kutob sa ilang mahimo nga diha lamang sa panimalay uban sa ilang mga anak kaysa biyaan sila aron manarbaho.

Ang gobyerno sa Estados Unidos miestablisar og daghang programa alang sa kahupayan aron mapaningkamutan ang pagbatok sa krisis sa ekonomiya. Sulod sa panahon, ang Relief Society Social Service Department nakigtambayayong niini nga mga ahensya sa komunidad aron pagserbisyo sa nanginahanglan nga mga pamilya, apan ang panginahanglan milapas na sa kapasidad nga madala sa departamento. Usa ka trabahante sa departamento nakakita sa pagdaghan sa iyang tabanganan gikan sa 78 ka pamilya niadtong 1929 ngadto sa mikapin sa 700 niadtong 1934.¹³

Ang Simbahan nakadayeg sa mga paningkamot sa mga ahensya sa gobyerno. Si Sister Robison miingon nga ang gobyerno sa Estados Unidos “mihimo og nindot kaayong butang” sa pagtabang sa mga tawo nga nanginahanglan. Bisan pa, miuyon siya uban sa mga lider sa priesthood sa pag-ingon nga ang mga miyembro sa Simbahan nagkinahanglan nga mopadayon sa pagpasiugda og sukaranang mga hiyas sa kaugalingon nga paninguha. Miingon siya: “Sulod sa nubenta y tres ka tuig ang Relief Society kanunayng nag-ingon nga atong atimanon ang atong mga tawo nga nanginahanglan. Naghunahuna ko kon gisalig na lamang ba nato og maayo kini ngadto sa Gobyerno karon.”¹⁴

Niadtong Abril 1936, ang Unang Kapangulohan mipaila og tibuok Simbahan nga programa sa welfare. Mihimo kini sa Simbahan sa mas maayo nga pagkabutang sa pagtabang sa nanginahanglan nga mga miyembro. Niadtong Oktubre 1936 nga kinatibuk-ang komperensya, si Presidente Heber J. Grant mipasabut sa katuyoan sa programa.

“Ang atong una nga katuyoan,” siya miingon, “mao ang pagpahimutang, kutob sa atong mahimo, sa usa ka sistema diin ang tunglo sa katapul mawala, ang kadautan sa libreng pagpanghatag dili na buhaton, ug ang pagka-independente, kakugi, kamadaginuton ug pagtahud sa kaugalingon sa makausa maestablisar tali sa atong mga katawhan. Ang tumong sa Simbahan mao ang pagtabang sa katawhan nga tabangan ang ilang kaugalingon. Ang trabaho kinahanglan nga ituboy pag-usab isip nag-una nga baruganan sa mga kinabuhi sa atong pagka-miyembro sa Simbahan.”¹⁵

Mga tuig ang milabay, si Presidente Thomas S. Monson, ang ikadise-sais nga Presidente sa Simbahan, mipalanog niini nga pagtulun-an. “Hinumdumi,” miingon siya, “ang tabang sa Simbahan gidesinyo aron sa pagtabang sa mga tawo nga motabang sa ilang kaugalingon. Ang pagpahimutang sa mga miyembro mao ang responsibilidad sa indibidwal ug pamilya, inabagan sa korum sa priesthood ug Relief Society. Naningkamot kita nga makaugmad og pagsalig sa kaugalingon, dili ang magsalig. Ang bishop naningkamot nga makatukod og integridad, pagtahud sa kaugalingon, dignidad, ug kamaayo sa kinaiya sa matag tawo nga gitabangan, nga moresulta ngadto sa kaugalingon nga paninguha.”¹⁶

Usa sa giya nga mga baruganan sa programa sa welfare mao nga ang mga sister sa Relief Society ug mga priesthood magtinabangay. Si Presidente Harold B. Lee, ang ikaonse nga Presidente sa Simbahan, mitabang sa pag-establisar sa programa sa welfare dihang nagserbisyo siya isip presidente sa stake. Siya miingon:

“Ang pinakaimportanting butang nga kinahanglang makab-ot sa [Church welfare program] mao ang pagpasiugda sa espiritu sa pagtinabangay ug paghiusa sa tibuok nga Simbahan. …

“Sa paagi nga ang mga Organisasyon sa Relief Society diha sa mga Ward naglihok nga nakigtinabangay uban sa mga Korum sa Priesthood ug mga Bishopric, sa ingon lamang niana usab nga pamaagi anaa ang programa sa [welfare] niana nga ward.”¹⁷

Ang tahas sa presidente sa Relief Society sa ward importante, miingon si Bishop Joseph L. Wirthlin, kaniadto Presiding Bishop sa Simbahan: “Sa akong hunahuna, dunay usa lamang ka tawo kinsa makaadto sa panimalay, moanalisar sa panginahanglan niini, ug hatagan sila sa maalamong paagi. Kana nga indibidwal maoy usa nga atong pilion sa pagtawag og home manager, usa ka presidente sa Relief Society. … Total, kini nga talagsaong mga babaye duna may kaugalingong mga balay, miagi na niini nga mga kasinatian nga may kalabutan sa pagkainahan ug sa pagdumala sa mga panimalay.”¹⁸

Ang mga Relief Society tukma kaayo nga mogunit niining prominente nga tahas alang sa mga paningkamot sa welfare sa ward. Ubos sa direksyon sa mga bishop, ilang mabana-bana ang panginahanglan sa mga pamilya ug dayon sangkapan sa pinauga ug gipreserbar nga mga prutas ug utanon, sinina, ug mga gamit sa higdaanan sigun sa gikinahanglan. Sulod sa panahon, ang mga sister, kinsa mihimo og binotilya nga prutas gihangyo sa paghatag sa matag ikanapulo nga botilya ngadto sa programa sa welfare. Si Sister Belle S. Spafford, ikasiyam nga kinatibuk-ang presidente sa Relief Society, nakahinumdom nga nagtigom og mga prutas nga natagak sa huros sa hangin, mipreserbar niini sa botilya, ug gipanghatag kini sa mga miyembro nga nanginahanglan. Tungod niini nga oportunidad sa pagserbisyo, nakabaton siya og mas dakong pasalamat sa katuyoan sa Relief Society.

Ang mga lider sa Relief Society mga mahinungdanon nga bahin sa sistema sa welfare sa Simbahan. Sa kinatibuk-an, sa stake, ug sa ward nga mga level, sila miapil sa mga miting sa welfare committee, ug nakaimpluwensya sila og mga desisyon ug hiniusang mga paningkamot. Kini nga koordinasyon mahinungdanon samtang ang sistema sa welfare sa Simbahan kabahin sa pagpanguma, mga factory, sentro sa pagpang-apud-apod, ug uban pang mga pisikal nga pasilidad milambo. Ang Relief Society Social Service Department giusa sa Church Welfare ug Social Services niadtong 1969.

Sugod sa 1939 hangtud 1945, ang Ikaduhang Gubat sa Kalibutan miulbo sa hapit tanan sa kalibutan. Hapit tanang programa sa Simbahan naapektuhan niining tibuok kalibutan nga kasamok. Niadtong Marso 1940, si Presidente J. Reuben Clark Jr., Unang magtatambag ni Presidente Heber J. Grant, nakighimamat sa mga presidente sa auxiliary aron susihon pag-usab ang tanang programa ug mga kalihokan. Mihimo sila og outline sa upat ka nag-unang mga tumong alang sa matag bukton sa Simbahan: “aron maminusan ang ‘tumang kabug-aton’ nga gipas-an sa mga miyembro sa pagsuporta sa mga kalihokan sa simbahan, sa pagpaminus sa palas-anon sa mga bishop,’ sa paghunong sa mga programa nga mogasto og dako, dakog gasto nga mga meetinghouse, ug aron ang Simbahan mogasto sigon sa kinitaan.” Ang Relief Society ug ubang mga organisasyon gihangyo sa “pagtipon, pakig-alayon, pagtangtang, paghimong yano, ug sa pagpahaum sa ilang trabaho sa pagpakig-alayon sa [Unang] Kapangulohan aron makab-ot ang mga tumong nga gihisgutan sa ibabaw.”¹⁹

Ang mga sister sa Relief Society didto sa Europe nakasinati og dakong kadaot tungod sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Nakapakita usab sila og dalaygon nga kaisug sa pagserbisyo sa usag usa bisan sa makapabalaka nga mga kondisyon. Padayon silang nagmatinud-anon ug misalig sa ilang mga pagpamatuod ug sa Pag-ula ni Jesukristo. Ang ilang kinabuhi ug mga pagpamatuod gikan niini nga panahon tinuoray nga makadasig.

Human sa gubat, si Maria Speidel, kinsa miserbisyo isip presidente sa Germany Stuttgart District Relief Society, misulat:

“Ang miaging lima ka tuig malisud kaayo ug nahimo kaming labihan ka mapainubsanon. Ang among pagsalig sa Ginoo ug among pagpamatuod sa iyang Simbahan nahimo nga among haligi sa kusog. Siya mitabang kanamo sa maloloy-ong paagi, ug bisan adunay daghang antuson, gihatagan niya kami og bahin sa iyang kalig-on. Ang uban kanamo nawad-an sa among kalibutanong mga kabtangan, matag mahikap nga butang nga among gimahal kaayo, ug kon kami moingon nga ‘Mas maayo pa nga magalakaw uban sa Dios diha sa kangitngit kay sa wala siya diha sa kahayag,’ nahibalo kami unsa ang among gipanulti. …

“… Uban sa kamaya among gikanta ang mga kanta sa Zion ug mibutang sa among pagsalig diha sa Ginoo. Maayo niya nga pagkahimo ang tanang butang.”²²

Si Gertrude Zippro, lain nga presidente sa district Relief Society, milakaw kauban sa Dios diha sa kangitngit sa daghang gabii aron sa paghigugma ug pagserbisyo sa iyang mga sister. Nagpuyo siya sa Holland sa panahon dihang ang nasud ubos sa pagkontrolar sa militar. Tungod kay ang mga gwardiya sa kasagaran mopahunong og morikisa sa mga biyahidor, nagdala siya og ID aron makabisita siya sa mga Relief Society sa branch sa mao nga district.

Ang anak nga lalaki ni Sister Zippro si John miingon nga “nagkaanam og kapeligro ang paggawas inig kagabii samtang padayong nagkontrolar ang militar sulod sa lima ka tuig.” Sa paghinumdom sa dedikasyon sa iyang inahan, miingon siya, “Mahunahuna ba ninyo ang akong mama nga maisugong miatubang niadto nga mga kahimtang nga magbisiklita inig ka gabii sa daghang higayon, sa pagbisita og laing branch?” Nahinumduman niya: “Bisan unsa pa ang iyang gibati o unsa nga mga kahimtang, iyang atimanon ang iyang obligasyon. Pagkatalagsaon niya nga babaye ug lider! Walay duda sa akong hunahuna karon nga siya gipili gayud sa Ginoo nga mahimong Presidente sa Relief Society nianang panahona.”

Ang anak nga lalaki ni Sister Zippro nakamatikod nga, “Siya adunay hingpit nga pagsalig sa Ginoo sa paggawas matag karon ug unya ubos niadto nga mga kahimtang, wala maghunahuna sa mga problema nga iyang masugatan.”²³

Sa Denmark, ang sitwasyon sa mga Santos mas bintaha kay sa kadaghanan sa ubang nasud. Duna silay mga pagkaon, mao nga gikapaambit nila kini sa walay makaon nga mga silingan. Si Eva M. Gregersen, presidente sa Relief Society sa Danish Mission, miingon: “Nakahimo kami atol sa gubat sa pagtabang sa nag-antus sa kagutom nga igsoong yuta, sa Norway. Kauban sa mission office, nanghatag kami og kwarta alang niini nga katuyoan ug sa matag bulan daghang nindot nga mga putos nga may pagkaon gipadala ngadto sa among mga kaigsoonan sa Norway, kinsa mapasalamaton kaayo sa dili malitok nga pulong.”²⁴

Si Presidente Hugh B. Brown mao ang una nga saksi niana nga gugma nga putli. Miserbisyo siya isip presidente sa British Mission sugod 1937 hangtud 1939, isip coordinator alang sa mga Santos sa Ulahing Adlaw nga mga sundalo sa Europe sugod 1939 hangtud 1945, ug usab isip presidente sa British Mission sugod 1945 hangtud 1946. Sa ulahi miserbisyo siya isip sakop sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles ug sa Unang Kapangulohan. Mireport siya sa serbisyo nga iyang nakita sa mga sister sa Relief Society atol sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan:

“Adunay gatusan ka mga babaye sa dapit nga gigubatan nga anaa sa kapeligro, mga pagsulay ug mga kalisdanan, ikakumpara sa giantus sa atong mga kalalakihan diha sa nataran sa gubat. Kining maisog nga mga babaye mipadayon bisan sa hapit dili mabangbang nga mga kalisdanan. …

“Ang pagluhod uban niini nga mga babaye ug makadungog sa ilang pagpasalamat sa Dios alang sa yanong mga panalangin, alang sa pagpreserbar sa ilang kinabuhi ug sa kinabuhi sa ilang mga minahal, ug sa ilang daginuton nga mga pagkaon ug sa ilang walay bintana nga mga balay nga sa samang higayon usa ka inspirasyon ug pagpahimangno sa daghan kanamo kansang materyal nga mga panalangin naghingapin kaysa natagamtam dinhi, apan kinsa sa kanunay nagreklamo nga gihikawan sa pipila ka luho sa kinabuhi.”²⁵

Si Hedwig Biereichel, usa ka sister sa East Germany, mihatag og pagkaon alang sa himatyon sa kagutom nga mga Russian nga mga piniriso sa gubat, bisan og siya ug ang iyang pamilya mahimong mapriso o mapusilan tungod niana nga buhat sa gugma nga putli.²⁶ Mga tuig ang milabay, giinterbyu siya mahitungod sa iyang mga kasinatian, sama sa uban kinsa nakalahutay sa susamang mga pagsulay atol sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Sa matag katapusan sa interbyu, ang tig-interbyu mangutana, “Giunsa man nimo sa paghupot ang imong pagpamatuod panahon niini nga mga pagsulay?” Ang tig-interbyu mi-summarize sa tanang tubag nga iyang nadawat uban niini nga pahayag: “Wala ako maghupot og pagpamatuod latas niadto nga mga panahon—ang pagpamatuod ang naghupot kanako.”²⁷

Sa dihang natapos na ang Ikaduhang Gubat sa Kalibutan niadtong 1945, ang mga sister sa Relief Society sa tibuok kalibutan nag-antus sa tumang kasubo ug kawad-on. Latas niining tanan, bisan pa niana, padayon silang nagserbisyo sa usag usa, naglig-on sa mga pamilya, ug naglig-on sa ilang mga pagpamatuod.

Isip usa ka saksi sa labihang pag-antus ug walay hinakog nga pagserbisyo, si Sister Amy Brown Lyman mipahayag:

“Ang [akong] pagpamatuod mao ang akong angkla ug naghimo nakong magpadayon, akong katagbawan panahon sa akong kamaya ug kalipay, akong kahupayan panahon sa kasubo ug kasagmuyo. …

“Mapasalamaton ako sa oportunidad sa akong pagserbisyo … sa Relief Society diin kadaghanan sa akong hingkod nga kinabuhi malipayon ako nga mitrabaho ug kontento uban sa liboan ka mga miyembro. Nakabisita ako sa ilang mga panimalay, natulog sa ilang mga higdaanan, ug nakakaon diha sa ilang mga lamesa, ug nakakita sa katahum sa ilang kinaiya, ilang pagkadili hakog, masinabutong mga kasingkasing, ilang kamatinud-anon, ug ilang mga sakripisyo. Akong gipasidunggan lapas sa akong gahum sa pagpahayag kini nga talagsaong pagserbisyo sa mga sister.”²⁸

Sa mga panahon sa pagsulay ug walay kasiguroan, ang mga sister sa Relief Society sa tibuok kalibutan mituman sa awhag ni Mormon nga “mounong ngadto sa gugma nga putli, nga mao ang labing mahinungdanon sa tanan.” Ilang gipakita ang tinuod nilang pagsabut nga samtang “ang tanang mga butang gayud mapakyas … ang gugma nga putli mao ang tiunay nga gugma ni Kristo, ug kini molahutay sa kahangturan.”²⁹ Sa tanang panahon, sila nagmatinud-anon sa ilang motto; “Ang gugma nga putli dili gayud mopakyas.”