مدارس علوم و حوزه‌های علمیۀ دینی

آموزگاران مدرسۀ علوم دینی باید اعضای کلیسا باشند که به سَروَر عیسی مسیح ایمان و بر مژدۀ احیاء شده او گواهی داشته باشند. آنها باید [بر اساس] مبانی‌ای که آموزش می‌دهند زندگی کنند و با نوجوانان به خوبی کار کنند. در صورت امکان، آموزگاران باید توصیه‌نامۀ معتبر معبد داشته باشند.

یکی از اعضای ریاست وَتَد یا یک عضو تعیین شدۀ شورای عالی، آموزگاران مدرسۀ علوم دینی و ناظران وَتَد را فرا می‌خواند، تعیین و مقرّرمی‌نماید، و مرخص می‌کند.

برای محافظت از آموزگاران و دانش آموزان، دو بزرگسال باید در ساختمان یا منزلی که در آن، کلاس مدرسۀ علوم دینی، تدریس می‌شود، حضور داشته باشند.

مدرسۀ علوم دینی زمانی بسیار مفید است که دانش آموزان بتوانند هر روز هفته با یک آموزگار ملاقات کنند. با این حال، این می‌تواند به دلیل مسائل ایمنی، مسافت سفر و عوامل دیگر امکان پذیر نباشد.

رهبران کلیسا با نمایندۀ I&S خود مشورت می‌کنند تا تصمیم بگیرند کدام گزینه:

• به بهترین وجه کمک به دانش آموزان برای یادگیری مژده و رشد روحانی خواهد بود.

• ایمن نگه داشتن دانش آموزان.

• [مشکلات] خانواده‌ها را بی جهت بر دوش گرفتن.

کلاس‌ها نباید یکشنبه برگزار شود.

رهبران وَتَد و بخش اطمینان حاصل می‌کنند که مکان‌هایی مانند محل‌های جلسات کلیسا یا خانۀ اعضاء برای کلاس‌های مدرسۀ علوم دینی در دسترس هستند.

نمایندۀ I&S برای هر کلاس مطالبی را برای آموزگاران و دانش آموزان فراهم می‌کند. دانش آموزان باید کُتُب مقدّس خود را، چاپی یا دیجیتالی به همراه داشته باشند.

دانش آموزان مدرسۀ علوم دینی اگر به طور منظّم در کلاس حاضر شوند، شرکت کنند و نوشته‌های مقدّس را در خارج از کلاس مطالعه نمایند، می‌توانند به طور مؤثرتری بیاموزند و تحوّل خود را عمیق‌تر کنند. با انجام این کارها، هر سال اعتبار مدرسۀ علوم دینی نیز کسب می‌کنند و می‌توانند از مدرسۀ علوم دینی فارغ التّحصیل شوند.

برای فارغ التّحصیلی از مدرسۀ علوم دینی، یک دانش آموز باید چهار سال اعتبار کسب کند و تأییدیّه کلیسایی از یکی از اعضای اُسقُف و مشاورانش دریافت کند.