جلسات در کلیسا

در یک جلسۀ روزه و گواهی، هیچ سخنران تکلیف داده شده یا انتخاب موسیقی خاصی وجود ندارد. در عوض، شخص اداره کننده گواهی مختصری می‌دهد. سپس از اعضای جمع [کلیسا] دعوت می کند تا گواهی خود را بدهند. گواهی دادن به معنای اعلام حقایق مژده است که از جانب روح القدس الهام شده است.

موارد قابل بررسی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• هماهنگی کار رستگاری و بلند مرتبگی در بخش.

• استحکام افراد و خانواده‌ها در بخش — به ویژه نوجوانان و کودکان.

• شناسایی اعضایی که می‌توانند برای دریافت آیین‌ها، از جمله انتصاب‌های کشیشی آماده شوند.

• شناسایی اعضاء برای فراخوانی به مسئولیت‌های بخش.

اُسقُف جلسات شورای بخش را برنامه ریزی، نظارت و اداره می‌کند. شورا بدون اُسقُف تصمیمات اساسی نمی‌گیرد.

رهبران سازمان[های] بخش در جلسات شورا در دو ظرفیت شرکت می‌کنند:

1. به عنوان اعضای شورای بخش که به برکت دادن همۀ اعضای بخش کمک می‌کنند.

2. به عنوان نمایندگان سازمان‌های [متبوع] خود.

هنگامی که آنها با هم ملاقات می‌کنند، اعضای شورای بخش در مورد موضوعاتی بحث می‌کنند که از تلاش‌های یکپارچۀ کُل شورا سود می‌برند. هر یک از اعضای شورا تشویق می‌شود تا افکار و الهامات خود را در مورد این موضوعات به اشتراک بگذارد.

جلسات شورای بخش معمولاً بیش از یک ساعت طول نمی‌کشد. آنها با دعا و گزارش مختصری از تکالیف جلسات قبلی شروع می‌کنند. اسقف اولویت را به موضوعاتی می‌دهد که برای برکت دادن به افراد و خانواده‌ها بیشتر مورد نیاز است.

• زندگی بر اساس مژدۀ عیسی مسیح. کمک به همۀ اعضاء برای ایجاد ایمان، دریافت آیین‌های نجات بخش، و نگه داشتن پیمان‌های خود.

• مراقبت از نیازمندان. به اشتراک گذاری منابع و مهارت‌ها برای برکت دادن به افراد، خانواده‌ها و اجتماع. کمک به اعضای بخش برای خوداتّکایی. (به فصل ۲۲ مراجعه کنید.)

• دعوت از همه برای دریافت مژده. مرور پیشرفت کسانی که در مورد مژده یاد می‌گیرند و همچنین اعضای جدید و بازگشته. بحث در مورد روش‌هایی که اعضاء می‌توانند مژده را با دیگران به اشتراک بگذارند. (به فصل ۲۳ مراجعه کنید.)

• اتحاد خانواده‌ها برای جاودانگی. بررسی پیشرفت اعضایی که برای دریافت آئین‌های معبد آماده می‌شوند. برنامه‌ریزی راه‌هایی برای کمک به اعضای بیشتر، جهت واجد شرایط بودن برای یک توصیه نامۀ معبد. بحث در مورد روش‌هایی که اعضاء می‌توانند در کار معبد و تاریخ نیاکان شرکت کنند. (به فصل ۲۵ مراجعه کنید.)

اعضای شورا باید هرگونه اطلاعات خصوصی یا حساس را محرمانه نگه دارند (به ۴.۴.۶ مراجعه کنید).

قبل از هر جلسه، اُسقُف و شخص مجری موارد مورد بحث را بررسی می‌کنند.

• کار رستگاری و بلند مرتبگی

• نیازهای نوجوانان در بخش و راههای رفع آنها.

• تلاش برای دستیابی به نوجوانانی که کمتر فعال یا اعضای جدید هستند.

• مشغولیت‌ها، از جمله فرصت‌هایی برای خدمت به نیازمندان. بیشتر برنامه‌ریزی‌ها در جلسات مجمع یا ریاست کلاس انجام می‌شود (به فصل ۲۰ مراجعه کنید).

• خدمت کردن (به فصل ۲۱ مراجعه کنید).

• جهت دهی به ریاست های فراخواندۀ جدید مجمع و کلاس.

بخش‌ها از یکی از برنامه‌های دو ساعتۀ زیر برای جلسات یکشنبه استفاده می‌کنند.

هدف مهم خدمات کلیسا برای متوفّی، گواهی دادن به طرح رستگاری، به ویژه کفّاره و رستاخیز منجی است. این خدمات باید با عزت، و با تجربیات معنوی همراه باشند.

رهبران کلیسا نباید تشریفات [مذهبی] دیگر ادیان یا گروه‌ها را در خدمات کلیسا برای متوفّی بگنجانند.

به عنوان شاگردان عیسی مسیح، رهبران و اعضای کلیسا «با کسانی که سوگواری می کنند سوگواری می‌کنند … و کسانی که نیازمند تسلِی هستند را تسلّی می‌دهند» ( موصایا ۹:۱۸). هنگامی که یکی از اعضاء فوت می‌کند، اُسقُف برای دلداری از خانواده دیدن می‌کند.

اُسقُف از جانب اعضای بخش، از جمله مجمع ارشدان و انجمن امداد پیشنهاد کمک می‌کند.

مراسم ختمی که اُسقُف انجام می‌دهد، چه در یک ساختمان کلیسا و چه در جای دیگر، یک جلسۀ کلیسا و یک مراسم مذهبی است. باید یک مناسبت روحانی باشد.

مراسم ختم باید به موقع شروع شود. به طور کلی، آنها نباید بیش از ۱.۵ ساعت طول بکشند، به عنوان احترام به کسانی که شرکت می‌کنند.

مراسم ختم معمولاً یکشنبه برگزار نمی‌شود.