Αρχές Ιεροσύνης

Η Μελχισεδική Ιεροσύνη είναι η «Αγία Ιεροσύνη, κατά την τάξη του Υιού του Θεού» (Διδαχή και Διαθήκες 107:3). Είναι η δύναμη με την οποία οι υιοί και οι θυγατέρες του Θεού μπορούν να γίνουν σαν Εκείνον (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 84:19-21, 132:19-20).

«Η Μελχισεδική Ιεροσύνη κατέχει το δικαίωμα της προεδρίας». Έχει «δύναμη και εξουσία επί όλων των θέσεων της εκκλησίας, σε όλες τις ηλικίες του κόσμου, για να διαχειρίζεται τα πνευματικά θέματα» (Διδαχή και Διαθήκες 107:8). Μέσω αυτής της εξουσίας, οι ηγέτες της Εκκλησίας κατευθύνουν και διαχειρίζονται όλο το πνευματικό έργο της Εκκλησίας (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:18). «Όλες οι άλλες εξουσίες ή θέσεις στην Εκκλησία αποτελούν προσαρτήματα αυτής της ιεροσύνης» (Διδαχή και Διαθήκες 107:5).

Ο Πρόεδρος της Εκκλησίας είναι ο προεδρεύων αρχιερέας στη Μελχισεδική Ιεροσύνη (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:65-67). Ο πρόεδρος πασσάλου είναι ο προεδρεύων αρχιερέας στον πάσσαλο (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:8, 10. Βλέπε, επίσης, κεφάλαιο 5 σε αυτό το εγχειρίδιο). Ο επίσκοπος είναι ο προεδρεύων αρχιερέας στον τομέα (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:17. Βλέπε, επίσης, κεφάλαιο 7 σε αυτό το εγχειρίδιο).

Για πληροφορίες σχετικά με τις θέσεις και τις ευθύνες της Μελχισεδικής Ιεροσύνης, βλέπε 8.1.

Η Ααρωνική Ιεροσύνη είναι «ένα προσάρτημα της …Μελχισεδικής Ιεροσύνης» (Διδαχή και Διαθήκες 107:14). Περιλαμβάνει τα κλειδιά:

• Της διακονίας των αγγέλων.

• Του Ευαγγελίου της μετανοίας.

• Της χορήγησης εξωτερικών διατάξεων, συμπεριλαμβανομένου του βαπτίσματος προς άφεση αμαρτιών.

(Βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 13:1, 84:26-27, 107:20).

Ο επίσκοπος είναι ο πρόεδρος της Ααρωνικής Ιεροσύνης στον τομέα (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:15).

Για πληροφορίες σχετικά με τις θέσεις και τις ευθύνες της Ααρωνικής Ιεροσύνης, βλέπε 10.1.3.

Τα κλειδιά της ιεροσύνης είναι η εξουσία που κατευθύνει τη χρήση της ιεροσύνης εκ μέρους των τέκνων του Θεού. Η χρήση κάθε εξουσίας της ιεροσύνης στην Εκκλησία κατευθύνεται από εκείνους που φέρουν κλειδιά ιεροσύνης (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 65:2).

3.4.1.1

Εκείνοι που κρατούν τα Κλειδιά της Ιεροσύνης

Ο Ιησούς Χριστός κρατά όλα τα κλειδιά της ιεροσύνης. Υπό την καθοδήγησή Του, τα κλειδιά της ιεροσύνης δίδονται σε άνδρες για να τα χρησιμοποιούν σε συγκεκριμένες κλήσεις για την εκπλήρωση του έργου του Θεού, όπως εξηγείται παρακάτω.

Ο Κύριος έχει απονείμει στον καθέναν από τους Αποστόλους Του όλα τα κλειδιά που σχετίζονται με το βασίλειο του Θεού επάνω στη Γη. Ο ανώτερος εν ζωή Απόστολος, ο Πρόεδρος της Εκκλησίας, είναι ο μόνος εξουσιοδοτημένος άνθρωπος στη Γη για να ασκεί όλα τα κλειδιά της ιεροσύνης (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 81:1-2, 107:64-67, 91-92, 132:7).

Υπό την καθοδήγηση του Προέδρου της Εκκλησίας, στους ηγέτες της ιεροσύνης δίδονται κλειδιά, ώστε να μπορούν να προεδρεύουν στους τομείς ευθύνης τους. Αυτοί οι ηγέτες είναι:

• Πρόεδροι πασσάλου και περιφερείας.

• Επίσκοποι και πρόεδροι κλάδου.

• Πρόεδροι απαρτίας της Μελχισεδικής και της Ααρωνικής Ιεροσύνης.

• Πρόεδροι Ναού.

• Πρόεδροι ιεραποστολής και πρόεδροι ιεραποστολικού εκπαιδευτικού κέντρου.

• Πρόεδροι ιστορικών τοποθεσιών της Εκκλησίας.

Αυτοί οι ηγέτες λαμβάνουν κλειδιά ιεροσύνης, όταν ξεχωρίζονται για τις κλήσεις τους.

Τα κλειδιά της ιεροσύνης δεν δίδονται σε άλλους, όπως οι σύμβουλοι των τοπικών ηγετών ιεροσύνης ή οι πρόεδροι οργανώσεων της Εκκλησίας. Αντιθέτως, σε αυτούς τους ηγέτες μεταβιβάζεται εξουσία, όταν ξεχωρίζονται και όταν λαμβάνουν αναθέσεις υπό την καθοδήγηση εκείνων οι οποίοι φέρουν κλειδιά ιεροσύνης. Οι πρόεδροι των οργανώσεων της Εκκλησίας προεδρεύουν υπό την καθοδήγηση εκείνων που φέρουν κλειδιά ιεροσύνης (βλέπε 4.2.4).

Εικόνα

συγκέντρωση συμβουλίου τομέως

Υπό την καθοδήγηση εκείνων που φέρουν κλειδιά ιεροσύνης, η Ααρωνική Ιεροσύνη και η Μελχισεδική Ιεροσύνη απονέμονται σε άξια άρρενα μέλη της Εκκλησίας (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 84:14-17). Μετά την απονομή της κατάλληλης ιεροσύνης, το άτομο χειροτονείται σε μία θέση σε εκείνη την ιεροσύνη, όπως είναι του διακόνου ή του πρεσβυτέρου. Ο φέρων την ιεροσύνη ασκεί την ιεροσύνη σύμφωνα με τα δικαιώματα και τα καθήκοντα εκείνης της θέσης (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 107:99).

Κάθε άνδρας στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού θα πρέπει να προσπαθεί να είναι άξιος για να λάβει και να χρησιμοποιήσει την Μελχισεδική Ιεροσύνη, ώστε να υπηρετήσει άλλους. Όταν ένας άνδρας λαμβάνει αυτήν την ιεροσύνη, συνάπτει διαθήκη ότι θα εκπληρώσει πιστά τις ευθύνες του της ιεροσύνης. Λαμβάνει επίσης από τον Θεό έναν όρκο, ή υπόσχεση, για αιώνιες ευλογίες (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 84:33-44. Βλέπε, επίσης, Guide to the Scriptures “Oath and Covenant of the Priesthood”).

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την απονομή και τη χειροτονία στην ιεροσύνη, βλέπε 8.1.1, 10.6, 18.10, 38.2.5.

Η εξουσία της ιεροσύνης για υπηρέτηση στην Εκκλησία μεταβιβάζεται στα μέλη με τους ακόλουθους τρόπους:

• Ξεχωρίζοντας τα μέλη που θα λάβουν μια κλήση στην Εκκλησία

• Με ανάθεση από προεδρεύοντες ηγέτες της Εκκλησίας

Οι ηγέτες και τα μέλη της Εκκλησίας χρησιμοποιούν την απονεμημένη ή μεταβιβασμένη εξουσία της ιεροσύνης για να ευλογήσουν τη ζωή άλλων.

Αυτή η εξουσία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο με χρηστότητα (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 121:36). Ασκείται με πειθώ, μακροθυμία, ηπιότητα, πραότητα, αγάπη και καλοσύνη (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 121:41-42). Οι ηγέτες συσκέπτονται με πνεύμα ενότητας και επιζητούν το θέλημα του Κυρίου μέσω αποκάλυψης (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 41: 2). Για πληροφορίες σχετικά με την από κοινού σύσκεψη, βλέπε 4.4.3.

Εκείνοι που ασκούν την εξουσία της ιεροσύνης δεν επιβάλλουν τη θέλησή τους σε άλλους. Δεν την χρησιμοποιούν για ατομικιστικούς σκοπούς. Αν κάποιος δεν την χρησιμοποιεί με ακεραιότητα, «οι ουρανοί αποσύρονται [και] το Πνεύμα του Κυρίου θλίβεται» (Διδαχή και Διαθήκες 121:37).

Ορισμένες κλήσεις στην Εκκλησία περιλαμβάνουν την ευθύνη της προεδρίας. Για πληροφορίες σχετικά με την προεδρία στην Εκκλησία, βλέπε 4.2.4.

Η διαθήκη είναι μια ιερή υπόσχεση μεταξύ του Θεού και των τέκνων Του. Ο Θεός θέτει τις προϋποθέσεις για τη διαθήκη, και τα τέκνα Του συμφωνούν να υπακούσουν σε αυτές τις προϋποθέσεις. Ο Θεός υπόσχεται να ευλογήσει τα τέκνα Του καθώς εκπληρώνουν τη διαθήκη.

Τα μέλη συνάπτουν διαθήκες με τον Θεό, όταν λαμβάνουν τις διατάξεις σωτηρίας και υπερύψωσης (βλέπε 18.1). Όλοι όσοι μείνουν πιστοί μέχρι τέλους στην τήρηση των διαθηκών τους, θα λάβουν αιώνια ζωή (βλέπε Νεφί Β΄ 31:17-20, Διδαχή και Διαθήκες 14:7). Για να υπομείνουν μέχρι τέλους χρειάζεται να ασκούν πίστη στον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό και να μετανοούν καθημερινά.

Γονείς, ηγέτες της Εκκλησίας και άλλοι βοηθούν τα άτομα να προετοιμαστούν για να συνάψουν διαθήκες καθώς λαμβάνουν τις διατάξεις του Ευαγγελίου. Εξασφαλίζουν ότι το άτομο κατανοεί τις διαθήκες που θα συνάψει. Όταν κάποιος συνάψει μία διαθήκη, τον βοηθούν να την τηρήσει. (Βλέπε Μωσίας 18:8-11, 23-26).

Η διάταξη είναι μία ιερή πράξη που τελείται με την εξουσία της ιεροσύνης. Οι διατάξεις αποτελούσαν πάντοτε μέρος του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Οι πρώτες διατάξεις στη γη τελέσθηκαν στις ημέρες του Αδάμ και της Εύας (βλέπε Γένεσις 1:28, Μωυσής 6: 64-65).

Σε πολλές διατάξεις, τα άτομα συνάπτουν διαθήκες με τον Θεό. Παραδείγματα περιλαμβάνουν το βάπτισμα, τη μετάληψη, την προικοδότηση και τη διάταξη της επισφράγισης του γάμου. Σε άλλες διατάξεις, όπως οι πατριαρχικές ευλογίες ή οι ευλογίες προς τους ασθενείς, τα άτομα δεν συνάπτουν διαθήκες, αλλά λαμβάνουν καθοδήγηση και δύναμη για να τηρήσουν τις διαθήκες.

Οι διατάξεις έχουν συμβολική σημασία, που στρέφει τα άτομα προς τον Επουράνιο Πατέρα και τον Ιησού Χριστό. Στις διατάξεις που περιλαμβάνουν διαθήκες, ο συμβολισμός βοηθά τα άτομα να κατανοήσουν τις υποσχέσεις που δίνουν και τις ευλογίες που λαμβάνουν μέσω της πίστης τους.

Κάθε διάταξη επιτρέπει στα άτομα να λαμβάνουν πλούσιες πνευματικές ευλογίες. Ο Κύριος απεκάλυψε: «Στις διατάξεις της [ιεροσύνης], φανερώνεται η δύναμη της θειότητας» (Διδαχή και Διαθήκες 84:20). Οι διατάξεις σωτηρίας και υπερύψωσης είναι απαραίτητες για την αιώνια ζωή. Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε 18.1.

Οι ζώντες λαμβάνουν τις διατάξεις σωτηρίας και υπερύψωσης για τον εαυτό τους. Όπου είναι δυνατόν, επιστρέφουν κατόπιν στο ναό για να τελέσουν αυτές τις διατάξεις εξ υποκαταστάσεως για εκείνους που έχουν πεθάνει. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την τέλεση διατάξεων υπέρ των νεκρών, βλέπε κεφάλαιο 28.