شوراهای توبه و عضویت در کلیسا

هدف نخست کمک به محافظت از دیگران است. گاهی اوقات شخص یک تهدید جسمی یا روحی میباشد. رفتارهای متجاوزگرانه، آسیب فیزیکی، سوء استفاده جنسی، سوء مصرف مواد، کلاهبرداری و ارتداد از جمله راه هایی است که می تواند رخ دهد. با الهام گرفتن، یک اسقف یا رئیس وَتَد برای محافظت از دیگران، وقتی کسی به این روش‌ها و دیگر راه‌های جدّی تهدید می‌کند، برای محافظت از دیگران اقدام می‌کند (رجوع کنید به آلما ۵۹:۵–۶۰).

هدف دوم کمک به یک شخص است که از طریق توبه به قدرت ضمانت عیسی مسیح دست یابد. از طریق این فرآیند، او می‌تواند دوباره پاک و شایستۀ دریافت همه برکات خدا شود.

منجی تعلیم داد که «دلی شکسته و روانی پشیمان» ایثاری هستند که او برای بخشش گناه نیاز دارد (۳ نیفای ۲۰:۹). این شامل پشیمانی صمیمانه از گناهان و عواقب آن است (رجوع کنید به ۲ قرنتیان ۹:۷-۱۰).

هنگامی که شخصی مرتکب گناهی جدی می‌شود، محدودیت‌های عضویت یا کناره گیری می‌تواند به پرورش دلی شکسته و روانی پشیمان کمک کند که برای توبه، ترک واقعی گناه و درک عواقب گناه ضروری است. این درک می‌تواند به مردم کمک کند تا به پیمان‌های خود با خدا عمیق‌تر ارزش قائل شوند و بخواهند آن پیمان‌ها را در آینده حفظ کنند.

هدف سوّم حفاظت از تمامیت کلیسا است. محدود کردن یا لغو عضویت در کلیسا می‌تواند در صورتی ضروری باشد که رفتار او به کلیسا آسیب جدی وارد کند (رجوع کنید به آلما ۱۱:۳۹). تمامیت کلیسا با پنهان کردن یا به حداقل رساندن گناهان جدی محافظت نمی‌شود—بلکه با پرداختن به آنها.

توبه مستلزم اعتراف به گناهان نزد پدر آسمانی است. عیسی مسیح گفت: «از این طریق می‌توانید بدانید که اگر شخصی از گناهان خود توبه کند—بنگرید، او آنها را اعتراف خواهد کرد و آنها را ترک خواهد کرد» (اصول و پیمانها ۴۳:۵۸؛ همچنین رجوع کنید به موصایا ۲۶: ۲۹).

هنگامی که اعضای کلیسا مرتکب گناهان جدی می‌شوند، توبۀ آنها همچنین شامل اعتراف به اسقف یا رئیس وَتَد خود می‌شوند. سپس او می‌تواند از طرف آنها کلیدهای مژدۀ توبه را به کار گیرد (رجوع کنید به اصول و پیمانها ۱:۱۳؛ ۲۶:۸۴–۲۷؛ ۱۸:۱۰۷، ۲۰). این به آنها کمک می‌کند تا از طریق قدرت کفّارۀ منجی شفا پیدا کنند و به مسیر مژده بازگردند.

هدف از اعتراف ترغیب اعضا به سبک بار کردن (گناهان) خود است تا بتوانند به طور کامل از سَروَر در تغییر و شفا کمک بگیرند. اعتراف در ایجاد «دلی شکسته و روانی پشیمان» کمک می‌کند (۲ نیفای ۷:۲). اعتراف اختیاری نشان می‌دهد که یک شخص تمایل به توبه دارد.

وقتی عضوی اعتراف می‌کند، اسقف یا رئیس وَتَد از دستورالعمل‌های مشاوره در ۳۲.۸ پیروی می‌کند. او با دعا به دنبال راهنمایی در مورد زمینۀ مناسب برای کمک به عضو در توبه است (رجوع کنید به ٤۲.۵). او در نظر می‌گیرد که آیا شورای عضویت می تواند مفید باشد (یا خیر). اگر خط‌مشی کلیسا نیاز به شورای عضویت ضروری می‌داند، او این را توضیح می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۶ و ۳۲.۱۰).

گاهی اوقات یکی از اعضا به همسر یا بزرگسال دیگری بد کرده است. به عنوان بخشی از توبه، معمولاً باید نزد آن شخص اعتراف کند و طلب بخشش نماید. جوانی که مرتکب گناه بزرگی می‌شود معمولا تشویق می‌شود که با والدین خود مشورت کند.

اسقف یا رئیس‌ وَتَد معمولاً از طریق اعتراف یا از شخص دیگری در مورد یک گناه مطّلع می‌گردد. او همچنین می‌تواند از طریق روح القدس در مورد یک گناه جدی بالقوّه، انگیزه‌هایی دریافت کند. اگر احساس کند که روح به او الهام می‌کند که شخصی دارد با گناه دست و پنجه نرم می‌کند، میتواند مصاحبه ای را برنامه‌ریزی کند. در طول مصاحبه، او نگرانی‌های خود را به شیوه‌ای مهربانانه و محترمانه (با او) به اشتراک می‌گذارد. او از هر لحن اتهامی پرهیز می‌کند.

اگر عضوی ارتکاب گناهی جدی را که اسقف یا رئیس وَتَد اطلاعاتی برای حمایت از (صحت) آن دارد را انکار کند، ممکن است شورای عضویت همچنان برگزار شود. با این حال، یک تأثیر روحی به تنهایی برای برگزاری یک شورا کافی نیست (رجوع کنید به اصول و پیمانها ۳۷:۱۰). در صورت نیاز رهبر میتواند اطلاعات بیشتری را جمع آوری کند. او دستورالعمل‌های موجود در ۳۲.۴.۳ و ۳۲.۱۰.۲ را دنبال می‌کند.

قبل از برگزاری یک شورای عضویت، اسقف یا رئیس وَتَد به اندازۀ نیاز خود اطلاعاتی را جمع آوری می‌کند. اطلاعات اعترافات یک عضو، اغلب کافی است. همچنین اطلاعات میتواند از جانب یکی از اعضای خانواده، یکی دیگر از رهبران کلیسا، یک قربانی یا یک شریک در گناه باشد.

هنگام جمع‌آوری اطلاعات، اسقف یا رئیس وَتَد فقط باید از روش‌هایی استفاده کند که برای یک رهبر کشیشی مناسب است. او نباید خانۀ یک شخص را تحت نظر بگیرد یا بدون رضایت (صدای) او را ضبط کند. او همچنین نباید از اعمال خلاف قانون استفاده کند.

اتهامات نادرست نادر است اما می‌تواند رخ دهد. رهبران کشیشی باید محتاط باشند وقتی اطلاعات محدودی غیر از حرف یک نفر وجود دارند. برای مثال، عضوی که متهم به زنا است می‌تواند این اتهام را انکار کند. متون مقدس توضیح می‌دهد که «همۀ سخنانِ علیه آن مرد یا زن بایستی با دو شاهد کلیسا ثبت گردد،» (اصول و پیمان ها ۸۰:۴۲). «دو شاهد» به معنای دو منبع اطلاعات جداگانه است. این می‌تواند شامل اطلاعات یک شرکت کننده و برخی منابع معتبر دیگر باشد. در مواقعی ممکن است لازم باشد یک رهبر کشیشی منتظر بماند تا اطلاعات بیشتری در دسترس قرار گیرد.

هنگامی که یک رهبر کلیسا در حال جمع آوری اطلاعات برای یک شورای عضویت است، اگر متوجه شد که مجری قانون به طور فعال در حال تحقیق درباره این عضو است، باید فوراً (تحقیقات) را متوقف سازد. این کار برای جلوگیری از ادّعاهای احتمالی مبنی بر اینکه رهبر ممکن است مانع اجرای عدالت شده باشد انجام می‌شود. برای مشاورۀ حقوقی در مورد این موقعیت‌ها در ایالات متحده و کانادا، رئیس وَتَد با دفتر مشاور کل کلیسا تماس می‌گیرد:

۱-۸۰۰-۴۵۳-۳۸۶۰ داخلی۲- ۶۳۰۱

۱-۸۰۱-۲۴۰-۶۳۰۱

در خارج از ایالات متحده و کانادا، رئیس وَتَد با مشاور حقوقی ناحیه در دفتر ناحیه تماس می‌گیرد.

معمولاً شورای عضویت برای بررسی رفتار توسط دادگاه مدنی یا کیفری تشکیل نمی‌شود تا زمانی که دادگاه به رأی نهایی برسد. در برخی موارد نیز می‌تواند مناسب باشد که شورای عضویت تا پایان دورۀ تجدیدنظر قانونی یا رد درخواست تجدیدنظر به تعویق بیفتد.

اسقف‌ها، رؤسای وَتَد و مشاوران آنها وظیفۀ مقدسی دارند که از تمام اطلاعات محرمانه‌ای که با آنها به اشتراک گذاشته شده است محافظت کنند. این اطلاعات می‌توانند در مصاحبه‌ها، مشاوره‌ها و اعترافات به دست آیند. همین وظیفۀ محرمانه بودن برای همۀ کسانی که در شوراهای عضویت شرکت می‌کنند، اِعمال می‌شود. رازداری ضروری است زیرا اگر آنچه را که به اشتراک می‌گذارند محرمانه نباشد، اعضا می‌توانند به گناهان خود اعتراف نکنند یا به دنبال راهنمایی نباشند. زیر پا گذاشتن یک اطمینان، به اعتماد اعضا خیانت می‌کند و باعث می‌شود اطمینان آنها به رهبران خود را از دست بدهند.

مطابق با وظیفه محرمانه بودن، اسقف، رئیس وَتَد یا مشاوران آنها می‌توانند چنین اطلاعاتی را فقط به شرح زیر به اشتراک بگذارند:

• آنها باید با رئیس وَتَد عضو، رئیس حوزۀ تبشیر یا اسقف در مورد برگزاری شورای عضویت یا موضوعات مرتبط مشورت کنند. رئیس وَتَد همچنین می‌تواند با هفتادان ناحیه که به او اختصاص داده شده است مشورت کند. در صورت نیاز، هفتادان ناحیه، رئیس وَتَد را به ریاست ناحیه ارجاع می‌دهد. فقط رئیس وَتَد در مورد برگزاری شورا یا نتیجه آن تصمیم می‌گیرد .

• شخص به بخش جدیدی نقل مکان می‌کند (یا رهبر کشیشی مرخص می‌شود) در حالی که اقدام عضویت یا سایر نگرانی‌های جدی در جریان است. در این موارد، رهبر، اسقف جدید یا رئیس وَتَد را در مورد نگرانی‌ها یا اقدام در جریان اطلاع می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱۴.۷). او همچنین به رهبر اطلاع می‌دهد که اگر عضو می‌تواند برای دیگران تهدیدی باشد.

• یک اسقف یا رئیس‌ وَتَد می‌آموزد که یکی از اعضای کلیسا که خارج از بخش یا وَتَد زندگی می‌کند ممکن است درگیر گناهی جدی شده باشد. در آن حالت، او به طور محرمانه با اسقف آن عضو تماس می‌گیرد.

• افشای اطلاعات در جلسۀ شورای عضویت الزامی است. تمام اطلاعات جمع آوری شده و به اشتراک گذاشته شده به عنوان بخشی از (اطلاعات) شورای عضویت محرمانه است.

• یک عضو انتخاب می‌کند که به رهبر اجازه دهد تا اطلاعات را با افراد خاصی به اشتراک بگذارد. اینها می‌توانند شامل والدین، رهبران کلیسا یا دیگرانی باشند که می‌توانند حمایت کنند. رهبر، فراتر از اجازه‌ای که عضو داده است اطلاعات را (با کسی دیگر) به اشتراک نمی‌گذارد.

• می‌تواند لازم باشد اطلاعات محدودی درباره تصمیم شورای عضویت به اشتراک گذاشته شود (رجوع کنید به ۳۲.۱۲.۲).

در همه موقعیت‌های دیگر، رهبر باید به ۳۲.۴.۵ مراجعه کند. این موارد شامل مواردی است که قانون می‌تواند ایجاب کند که جرمی مانند کودک آزاری به مقامات دولتی گزارش شود.

برای کمک به رهبران در محافظت از دیگران و پیروی از قانون، کلیسا کمک متخصصان آموزش دیده را ارائه می‌دهد. برای دریافت این راهنما، رهبران سریعاً با خط راهنمای سوء استفادۀ کلیسا در جایی که در دسترس است تماس می‌گیرند (رجوع کنید به ۳۲.۴.۵ و ۳۸.۶.۲.۱). در مواردی که در دسترس نباشد، رئیس وَتَد با مشاور حقوقی ناحیه در دفتر ناحیه تماس می‌گیرد.

تنها در یک موقعیت، یک اسقف یا رئیس وَتَد باید اطلاعات محرمانه را بدون اینکه ابتدا به دنبال چنین راهنمایی باشد، افشا می‌کند. این زمانی است که افشا برای جلوگیری از آسیب‌های تهدید کنندۀ زندگی یا آسیب جدی ضروری است و زمانی برای جستجوی راهنمایی وجود ندارد. در چنین مواردی، وظیفۀ حفاظت از دیگران مهمتر از وظیفۀ حفظ رازداری است. رهبران باید بلافاصله با مقامات مدنی تماس بگیرند.

اگر رهبران یادداشت‌برداری کنند یا به صورت الکترونیکی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، از دسترسی به این اطلاعات محافظت می‌کنند. آنها همچنین اطلاعات را زمانی که دیگر به آن نیاز ندارند حذف یا از بین می‌برند. آنها بی جهت اطلاعات شخصی را به اشتراک نمی‌گذارند.

مقامات مدنی می‌توانند محرمانه بودن مورد نیاز یک رهبر کشیشی را به چالش بکشند. اگر این اتفاق در ایالات متحده و کانادا رخ دهد، رئیس وَتَد به دنبال مشاورۀ حقوقی از دفتر مشاور عمومی کلیسا است:

۱-۸۰۰-۴۵۳-۳۸۶۰ داخلی۲- ۶۳۰۱

۱-۸۰۱-۲۴۰-۶۳۰۱

در خارج از ایالات متحده و کانادا، رئیس وَتَد با مشاور حقوقی ناحیه در دفتر ناحیه تماس می‌گیرد.

برخی از افرادی که توبه می‌کنند قوانین مدنی یا جزایی را زیر پا گذاشته‌اند. در برخی موارد، مقامات دولتی از این موضوع آگاه نیستند. اسقف‌ها و رؤسای وَتَد‌ها اعضا را تشویق می‌کنند تا از قانون پیروی کنند و در صورت لزوم چنین مواردی را گزارش دهند. رهبران همچنین به اعضا مشاوره می‌دهند تا هنگام گزارش دهی، مشاورۀ حقوقی شایسته دریافت کنند. مقررات کلیسا اطاعت از قانون است.

در بسیاری از جاها، رهبران کشیشی طبق قانون ملزم به گزارش برخی از رفتارهای غیرقانونی هستند که از آن آگاه می‌شوند. به عنوان مثال، برخی از ایالت ها و کشورها نیاز دارند که کودک آزاری به مقامات مجری قانون گزارش شود.

در برخی از کشورها، کلیسا یک خط کمک محرمانه در مورد سوء استفاده برای کمک به اسقف‌ها و رؤسای وَتَد ایجاد کرده است. این رهبران باید فوراً در مورد هر موقعیتی که در آن فرد میتواند مورد سوء استفاده قرار گرفته باشد یا در خطر آزار قرار گرفته است، با خط کمک تماس بگیرند (رجوع کنید به ۳۸.۶.۲.۱). ۲۴ ساعت شبانه روز و ۷ روز هفته در دسترس است.

در کشورهایی که خط کمک ندارند، اسقفی که از سوء استفاده مطلع می‌شود باید با رئیس وَتَد خود تماس بگیرد، او باید از مشاور حقوقی ناحیه در دفتر ناحیه راهنمایی بخواهد.

برای اطلاعات بیشتر دربارۀ گزارش تخلّف، به ۳۸.۶.۲.۱ و ۳۸.۶.۲.۷ مراجعه کنید.

در جدول زیر سه زمینه برای کمک به فرد برای توبه فهرست شده است. آن همچنین برخی از ملاحظات رهبران را در هنگام تصمیم گیری که از کدام زمینۀ (مناسب) استفاده کنند، حلاصه می‌کند.

مشاورۀ شخصی و محدودیت‌های غیررسمی توسط اسقف یا رئیس وَتَد گاهی برای کمک به فرد برای توبه کردن از گناهان جدی کافی نیستند. سَروَر شوراهای عضویت را برای کمک به یک قاضی در اسرائیل در این شرایط ارائه کرده است. (رجوع کنید به خروج 12:۱۸-۲۷؛ موصایا ۲۶: ۲۹-۳۶؛ اصول و پیمانها ۴۲: ۸۰-۸۳؛ ۱۰۲ برای برخی از گناهان جدی، بر اساس مقررات کلیسا، شورا لازم است (رجوع کنید به ۳۲.۶.۱). نقض پیمان‌های معبد احتمال ضروری بودن شورای عضویت را افزایش می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۷.۴).

در یک بخش، مشاوران اسقف در شوراهای عضویت کمک می‌کنند. در یک وَتَد، مشاوران رئیس وَتَد کمک می‌کنند. در برخی از شوراهای عضویت وَتَد، شورای عالی نیز شرکت می‌کنند (رجوع کنید به ۳۲.۹.۲). در یک شورای عضویت، اسقف یا ریاست وَتَد با یک روح عشق با فرد ملاقات می‌کند.

رهبران هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه کدام یک از این زمینه‌ها به بهترین وجه به فرد کمک می‌کند تا توبه کند، به دنبال راهنمایی روح القدس می‌باشند. آنها همچنین عوامل زیر را در نظر می‌گیرند:

• شدت گناه و مقررات کلیسا در مورد اینکه آیا به یک شورا نیاز است یا خیر (رجوع کنید به ۳۲.۶)

• شرایط فرد (رجوع کنید به ۳۲.۷)

یک اسقف در مورد موقعیت‌های خاص با رئیس وَتَد مشورت می‌کند. او قبل از برگزاری شورای عضویت باید از رئیس وَتَد تاییدیه دریافت کند.

در مورد مسائل دشوار، رئیس وَتَد می‌تواند از هفتادان ناحیه که به او اختصاص داده شده است، مشورت بخواهد. رئیس وَتَد باید با ریاست ناحیه در مورد موارد ذکر شده در ۳۲.۶.۳ مشورت کند. با این حال، فقط رئیس وَتَد تصمیم می‌گیرد که آیا شورایی برای رسیدگی به این رفتار تشکیل شود یا خیر. اگر شورایی برگزار شود، رئیس وَتَد یا اسقف، نتیجه را تعیین می‌کند.

اگر اسقف یا رئیس وَتَد تشخیص دهد که مشاورۀ شخصی کافی است، از دستورالعمل‌های موجود در ۳۲.۸ پیروی می‌کند. اگر تشخیص دهد که به شورای عضویت نیاز است، یا اگر طبق مقررات کلیسا به شورا نیاز است، کسی که آن را اجرا می‌کند از رویه‌های ۳۲.۹–۳۲.۱۴ پیروی می‌کند.

قبل از برگزاری شورا، اسقف یا رئیس بخش ممکن است تشخیص دهد که محدودیت‌های عضویت غیررسمی برای مدتی، بهترین است. او زمانی شورا را برگزار می‌کند که به بهترین وجه، تشویق به توبۀ خالصانۀ عضو شود. با این حال، اگر برای حفاظت از دیگران ضروری است، نباید یک شورا را به تأخیر بیندازد.

زمانی که اطلاعات نشان می‌دهد که یکی از اعضا ممکن است مرتکب گناهانی شده باشد که در این بخش توضیح داده شده است، اسقف یا رئیس وَتَد باید شورای عضویت را تشکیل دهد. برای این گناهان، بدون در نظر گرفتن سطح بلوغ روحانی و درک مژده، یک شورا لازم است.

برای نتایج بالقوّۀ شوراهایی که برای گناهان فهرست شده در این بخش تشکیل می‌شوند، رجوع کنید به ۳۲.۱۱. محدودیت‌های عضویت غیررسمی گزینه ای برای این شوراها نیست.

شورای عضویت می‌تواند در موارد زیر ضروری باشد.

برخی از مسائل نیاز به حساسیت و راهنمایی بیشتری دارد. برای دانستن بهترین راه کمک کردن، رئیس وَتَد باید با ریاست ناحیه درباره موقعیت‌های این قسمت مشورت کند. با این حال، فقط رئیس وَتَد تصمیم می‌گیرد که آیا شورایی برای رسیدگی به این رفتار تشکیل شود یا خیر. اگر شورایی برگزار شود، رئیس وَتَد یا اسقف، نتیجه را تعیین می‌کند.

در صورتی که شورای عضویت برای یکی از موارد ذکر شده در این بخش تشکیل شود، تصمیم شورا باید «در وضعیت خوب باقی بماند»، «محدودیت‌های عضویت رسمی» یا «لغو عضویت» باشد. برای برداشتن محدودیت‌های رسمی یا پذیرش مجدد فرد به کلیسا، تأیید ریاست‌ اول (کلیسا) لازم است (رجوع کنید به ۳۲.۱۶.۱، شماره ‌۹).

شورای عضویت معمولاً در موارد زیر ضروری نیست.

جدّی بودن گناه با بزرگی آن سنجیده می‌شود. این می‌تواند شامل تعداد و دفعات گناهان مرتکب شده، شدت آسیب ناشی از آنها و تعداد افرادی باشد که توسط آنها صدمه دیده‌اند.

رهبران منافع قربانیان و دیگران را در نظر می‌گیرند. اینها می‌تواند شامل همسر و سایر اعضای خانواده فرد باشد. رهبران همچنین شدت آسیب را در نظر می‌گیرند.

برای تشخیص اینکه آیا یک شخص صادقانه توبه کرده است، به راهنمایی روح (القدس) نیاز است. چنین توبه ای با اعمال صالح در طول زمان به جای غم و اندوه شدید در طول یک مصاحبه، با اطمینان بیشتری نشان داده می‌شود. عواملی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:

• قوت ایمان به عیسی مسیح.

• ماهیّت اعتراف

• عمق اندوه برای گناه.

• جبران خسارت به افراد آسیب دیده.

• رعایت الزامات قانونی.

• موفقیّت در ترک گناه.

• وفاداری در اطاعت از فرمان‌ها از زمان (ارتکاب) گناه.

• صداقت با رهبران کلیسا و دیگران.

• تمایل به پیروی از توصیۀ رهبران کلیسا.

تصویر

زن در حال دعا

سَروَر اعلام کرد: «زیرا از او که زیاد داده می‌شود زیاد خواسته می‌شود» (اصول و پیمانها ۳:۸۲). شخصی که موهبت معبد را دریافت کرده است، پیمان‌هایی بسته است تا با استاندارد بالاتری زندگی کند. زیر پا گذاشتن این پیمان‌ها جدّی بودن گناه را بزرگتر می‌کند. احتمال لازم بودن شورای عضویت را افزایش می‌دهد.

اگر شخصی در مقام اعتماد یا اقتدار، مانند والدین، رهبر یا معلّم، آن را مرتکب شود، جدّی بودن گناه بزرگتر می‌شود.

طرح تکرار همان گناه جدّی می‌تواند نشان دهندۀ رفتار یا اعتیاد عمیقاً ریشه دار باشد که مانع پیشرفت به سوی توبه واقعی می‌شود. علاوه بر محدودیت‌های عضویت که می‌تواند ضروری باشد، برنامه‌های بازیابی اعتیاد و مشاورۀ حرفه‌ای می‌تواند مفید باشند (رجوع کنید به ۳۲.۸.۲).

رهبران هنگام مشاوره با یک عضو یا تصمیم گیری در مورد نتیجۀ شورای عضویت، سن، بلوغ و تجربه را در نظر می‌گیرند. نرمش اغلب برای کسانی که در مژده رشد نیافته هستند مناسب است. برای مثال، ملایمت می‌تواند برای اعضای جوانی که در صورت ترک گناه و توبۀ خالصانه دست به رفتار غیراخلاقی می زنند، مناسب باشد. با این حال، در صورت تداوم در رفتار می‌تواند اقدامات جدی تری مورد نیاز باشد.

بیماری روانی، اعتیاد یا ظرفیت ذهنی محدود، کسی را که مرتکب گناه بزرگی شده است، توجیه نمی‌کند. با این حال، اینها عواملی هستند که باید در نظر گرفته شوند. رهبران به عنوان بخشی از کمک به فرد برای توبه کردن، به دنبال راهنمایی سَروَر در مورد درک شخص از اصول مژده و سطح پاسخگویی هستند.

اعتراف داوطلبانه و اندوه الهی برای اعمال خود، نشان دهنده تمایل به توبه است.

اقرار جزء توبه است و نباید آن را به تعویق انداخت. گاهی اوقات گناه، یک دوره طولانی جبران و زندگی با ایمان را به دنبال دارد. اگر عضوی به گناهی اعتراف کند و آن را تکرار نکرده باشد، می‌تواند نشان دهد که آن را ترک کرده است. در آن نمونه، اقرار می‌تواند به جای شروع روند توبه کامل شود.

گاهی اوقات اعضایی که با هم مرتکب گناه بزرگی می‌شوند در بخش‌ها یا وَتَدهای مختلف زندگی می‌کنند. در این شرایط، رؤسای وَتَد با هم در مورد نیاز به محدودیت عضویت یا شوراها مشورت می‌کنند. آنها همچنین بحث می‌کنند که آیا محدودیت‌ها یا تصمیمات شورا یکسان هستند یا موارد دیگری وجود ندارد که ممکن است نشان دهنده نیاز به نتایج متفاوت باشند.

دستورالعمل‌های زیر زمانی اِعمال می‌شوند که یک اسقف یا رئیس وَتَد به عضوی مشاوره می‌دهد که به او کمک کند تا توبه کند.

• فقط برای تعیین (۱) نگرش اعضا نسبت به رفتار گناه آلود و (۲) ماهیت، دفعات و طول مدت رفتار، اطلاعات کافی بخواهید. جزییات فراتر از آنچه برای درک شرایط لازم است نپرسید. سوالاتی که ناشی از کنجکاوی شخصی است نپرسید.

• بپرسید این رفتار چگونه بر دیگران تأثیر گذاشته است.

• روی شرایط مثبتی که تبدیل شدن و تعهّد اعضا به سَروَر را عمیق‌تر می‌کند، تمرکز کنید. اعضا را تشویق کنید تا اقدامات خاصی را برای ایجاد تغییر رفتار و تغییر قلب برای توبه انجام دهند. از او دعوت کنید تا به منجی نزدیک شود و قدرت او را جستجو کند و عشق نجات‌بخش او را احساس کند.

• فعالیت‌های نشاط بخشی مانند دعا کردن، مطالعۀ نوشته‌های مقدس و شرکت در جلسات کلیسا را ​​تشویق کنید. تعلیم دهید که تاریخ نیاکان و کار معبد می‌تواند تأثیر شیطان را کاهش دهد. خدمت به دیگران و به اشتراک گذاشتن مژده را تشویق کنید.

• تشویق به جبران گناهان به آسیب دیده و طلب بخشش

• تشویق به دور شدن از تأثیرات بد. کمک به اعضا جهت انجام اقدامات پیشگیرانه برای مقاومت در برابر وسوسه های خاص.

• دانستن اینکه شما یک رهبر کلیسایی(کشیشی) هستید، نه یک مشاور حرفه‌ای. علاوه بر مشاوره‌ای که ارائه می‌کنید، برخی از اعضا از مشاوره بر اساس رفتار(تان) بهره‌مند می‌شوند. برخی از بیماری‌های روانی رنج می‌برند. در صورت نیاز، به اعضا مشاوره دهید تا از متخصصان پزشکی و بهداشت روانی واجد شرایط کمک بگیرند (رجوع کنید به ۳۱.۳.۶).

• قبل از دادن محدودیت‌های عضویت غیررسمی، دعا کنید و از روح‌القدس راهنمایی بخواهید. برخی از اعضا می‌توانند از استفادۀ فعّال‌تر از اِعمال و بهره گیری از امتیازات عضویت در کلیسا به جای محدود کردن آنها سود ببرند.

• تشویق، تقویت قدرت روحانی و نظارت بر پیشرفت را پیگیری کنید.

پس از اعتراف یکی از اعضا به اسقف یا رئیس وَتَد، مشاورۀ بعدی می‌تواند به طُرُق مختلف انجام شود. خود رهبر می‌تواند آن را فراهم کند. یا با اجازۀ عضو، ممکن است یکی از مشاوران خود را مأمور ارائۀ آن کند.

با رضایت عضو، اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند اعضای مجمع ارشدان یا انجمن امداد را برای کمک به روش‌های خاص تعیین کند. برای جوانان، او می‌تواند ریاست زنان جوان یا مجمع مشاوران کشیشی هارونی را برای کمک تعیین کند. کسانی که به کمک منصوب می‌شوند، حق دریافت الهام برای انجام آن وظیفه را دارند (رجوع کنید به ۴.۲.۶).

هنگامی که یک نفر را برای کمک به مشاورۀ بعدی تعیین می‌کند، رهبر فقط اطلاعات کافی برای کمک به عضو را می‌دهد. شخص تعیین شده باید محرمانه بودن (اطلاعات) را رعایت کند. او همچنین اسقف را از پیشرفت و نیازهای عضو مُطّلع می‌کند.

تصویر

زن در حال دعا

مشاورۀ شخصی گاهی شامل کمک به اعضا برای توبه کردن از گناهان مربوط به، یا، ناشی از اعتیاد است. این اعتیادها میتواند شامل ماهیّت یا طیف وسیعی از رفتارها باشد. اعتیاد به افراد، ازدواج‌ها و خانواده‌ها آسیب می‌رساند. اسقف‌ها ممکن است به اعضا توصیه کنند که از برنامه‌های بهبود اعتیاد کلیسا و متخصّصان پزشکی و سلامت روانی واجد شرایط، کمک بگیرند.

استفاده از هرزه‌نگاری به طور فزاینده‌ای دارد رایج می‌شود. استفادۀ شدید می‌تواند به یک اجبار یا در موارد بسیار نادر به اعتیاد تبدیل شود. چه استفاده از هرزه‌نگاری شدید باشد یا گاه به گاه، مضر است. روح(القدس) را می‌راند. توانایی استفاده از قدرت ناشی از وفای به پیمان‌ها را تضعیف می‌کند. همچنین به روابط ارزشمند آسیب می‌رساند.

مشاورۀ شخصی و محدودیت‌های عضویت غیررسمی معمولاً برای کمک به شخص برای توبه کردن از استفاده از هرزه‌نگاری کافی است. شوراهای عضویت معمولاً تشکیل نمی‌شوند. برای استثناء، به ۳۸.۶.۶ و ۳۸.۶.۱۳ مراجعه کنید. مشاورۀ حرفه‌ای میتواند مفید باشد.

رؤسای وَتَد و اسقف‌ها در صورت لزوم از اعضاي خانواده حمايت مي‌كنند. هنگام مشاوره‌دادن به جوانان در مورد استفاده از هرزه‌نگاری، والدین می‌توانند شامل شوند. هنگام مشاوره با یک شخص متاهّل ممکن است همسر نیز شامل شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد مشاورۀ اعضایی که با هرزه‌نگاری درگیر هستند، به ۳۸.۶.۱۳ مراجعه کنید.

علاوه بر تشویق اقدامات مثبت هنگام مشاوره، یک اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند به طور غیررسمی برخی از امتیازات عضویت در کلیسا را ​​برای مدتی محدود کند. اگر این محدودیت‌ها عاقلانه اجرا شوند، می‌توانند به توبه و پیشرفت روحانی کمک کنند. آنها غیررسمی در نظر گرفته می‌شوند زیرا در سابقه عضویت ثبت نشده‌اند.

در صورت لزوم، محدودیت‌های غیررسمی می‌تواند چند هفته، چند ماه یا بیشتر طول بکشد تا شخص کاملاً توبه کند. در شرایط غیرعادی، زمان می‌تواند بیش از یک سال باشد.

رهبران به دنبال راهنمایی روح(القدس) هستند که کدام محدودیت‌ها به بهترین وجه به شخص کمک می‌کند تا توبه کند. اینها می‌تواند شامل (اما محدود به آن نیست) تعلیق امتیاز خدمت در یک گمارش کلیسا، اِعمال توانایی کشیشی یا ورود به معبد باشد. رهبر همچنین می‌تواند شخص را از سخنرانی، درس یا دعا در محیط‌های کلیسا محدود کند. اگر رهبر حق ورود به معبد را به حالت تعلیق درآورد، توصیه نامۀ معبد را در منابع رهبر و دفتردار (LCR) لغو می‌کند.

شرکت در عشای مقدس بخش مهمی از توبه است. این نباید اولین محدودیتی باشد که برای توبه کننده‌ای که قلبش شکسته و روحیّۀ پشیمان دارد اِعمال شود. اما اگر شخصی مرتکب گناهان شدید شده باشد، می‌تواند یک رهبر این امتیاز را برای مدتی به حالت تعلیق در آورد.

رهبران معمولاً به دیگران درباره محدودیت‌های غیررسمی نمی‌گویند مگر اینکه نیاز به دانستن داشته باشند (رجوع کنید به ۳۲.۱۲.۲).

زمانی که فرد پیشرفت مشخصی در توبه واقعی داشته باشد، اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند محدودیت‌های غیررسمی را طبق هدایت روح(القدس) حذف کند. اگر عضو به الگوی گناه ادامه دهد، ممکن است برگزاری شورای عضویت مفید یا ضروری باشد.

رئیس وَتَد

• دارای اقتدار بر شوراهای عضویت در وَتَد است. با این حال، اکثر این شوراها توسط اسقف‌ها برگزار می‌شوند.

• قبل از اینکه اسقف بتواند شورای عضویت را برگزار کند باید تایید شود.

• در صورتی که مرد یا زنی که موهبت معبد را دریافت کرده باشد، احتمالاً شورای عضویت وَتَد برگزار می‌شود تا عضویت وی در کلیسا لغو شود،

• در صورتی که یکی از اعضا به تصمیم شورای عضویت بخش اعتراض کند، می تواند شورا برگزار شود.

• قبل از قطعی شدن توصیه شورای عضویت بخش مبنی بر لغو عضویت یک شخص بدون دریافت موهبت، باید تایید شود.

اعضای شورای عالی معمولاً در شوراهای عضویت وَتَد شرکت نمی‌کنند. با این حال، شورای عالی می‌تواند در موقعیت‌های دشوار شرکت کند (رجوع کنید به اصول و پیمانها ۱۰۲:۲). برای مثال، ریاست وَتَد ممکن است از شورای عالی دعوت کند تا زمانی که:

• حقایق متضاد وجود دارد.

• (حضور) آنها بر ارزش و تعادل (در شورا) می‌افزاید.

• عضو درخواست شرکت‌شان را دارد.

• یکی از اعضای ریاست وَتَد یا خانواده او درگیر است (رجوع کنید به ۳۲.۹.۷).

اسقف

• بر شوراهای عضویت بخش اقتدار دارد.

• قبل از تشکیل شورا با رئیس وَتَد مشورت می‌کند و تأییدیه او را می‌گیرد.

• نمی‌تواند شورایی برگزار کند، اگر مرد یا زنی که موهبت معبد را دریافت کرده است احتمالاً عضویت وی در کلیسا لغو می‌شود. در این مواقع باید یک شورای عضویت در وَتَد تشکیل شود.

• می‌تواند برای شرکت در شورای عضویت در وَتَد برای عضو بخش که عضویتش در حال بررسی است دعوت شود. حضور او باید توسط رئیس وَتَد و شخص، مورد تایید قرار گیرد.

شورای عضویت بخش یا شعبه می‌تواند توصیه کند که عضویت یک شخص در کلیسا لغو شود، اگر او موهبت دریافت نکرده باشد. با این حال، تایید رئیس وَتَد قبل از نهایی شدن تصمیم لازم است.

گاهی اوقات، شورای عضویت بخش برای یک عضو موهبت دریافت کرده برگزار می‌شود و روند رسیدگی نشان می‌دهد که عضو احتمالاً عضویت خود را لغو می‌کند. در این مواقع، اسقف موضوع را به رئیس وَتَد ارجاع می‌دهد.

رئیس حوزۀ تبشیر

• بر شوراهای عضویت در شعب و محدوده‌های حوزۀ تبشیر اقتدار دارد.

• قبل از اینکه رئیس محدوده یا شعبه بتواند شورای عضویت را تشکیل دهد، باید تأیید کند.

• شورای عضویت را برگزار می‌کند در صورتی که مرد یا زنی که موهبت معبد را دریافت کرده باشد، احتمالاً عضویتش در کلیسا لغو می‌شود. اگر زمان یا مسافت مانع از این امر شود، می‌تواند یکی از مشاوران خود را به ریاست شورا منصوب کند. او دو دارندۀ دیگر کشیشی ملک صادق را برای شرکت منصوب می‌کند.

• در صورت امکان، برای کسانی که موهبت دریافت نکرده‌اند، شوراهای عضویت برگزار می‌کند. اگر زمان یا مسافت مانع از این امر شود، او می‌تواند به سه دارندۀ کشیشی ملک صادق اجازه برگزاری آن را بدهد. در این حالت معمولاً رئیس محدودۀ عضو یا رئیس شعبه، شورا را اداره می‌کند.

• اگر یکی از اعضا به تصمیم شورای عضویت محدوده یا شعبه اعتراض کند، می‌تواند شورا را برگزار کند.

• با تأیید یکی از اولیای کل از ادارۀ مبشران، در صورتی که مبشری مرتکب گناهی جدی در حوزه تبشیر شود، شورای عضویت را برگزار می‌کند. (رجوع کنید به ۳۲.۹.۸). او همچنین موضوع را با یکی از اعضای ریاست ناحیه بررسی می‌کند و با رئیس وَتَدی (که مبشر از آنجا آمده است) مشورت می‌کند.

• باید قبل از قطعی شدن، توصیۀ شورای عضویت شعبه یا ناحیه مبنی بر لغو عضویت یک شخص موهبت دریافت نکرده، تایید شود.

اگر مبشری به گناهی که قبل از انجام مأموریت مرتکب شده اعتراف کند، رئیس مأموریت برای راهنمایی با نمایندۀ داخلی خود در ادارۀ مُبَشِران تماس می‌گیرد.

هنگامی که یک رئیس مأموریت تبشیر، شورای عضویت را تشکیل می‌دهد، دو دارندۀ کشیشی ملک صادق را برای کمک به او منصوب می‌کند. فقط در شرایط غیرعادی باید مبشران جوان را برای کمک منصوب کند. او همان رویه‌هایی را دنبال می‌کند که در شورای عضویت وَتَد وجود دارد (رجوع کنید به ۳۲.۱۰). با این حال، شورای عالی یا شورای محدوده در آن شرکت نمی‌کند.

یک رئیس محدوده یا شعبه در یک مأموریت ممکن است با مجوز رئیس حوزه تبشیر، شورای عضویت را تشکیل دهد. شورای محدوده شرکت نمی‌کند.

شورای عضویت محدوده یا شعبه می‌تواند توصیه کند که عضویت فردی در کلیسا را ​​در صورتی که موهبت معبد را دریافت نکرده باشد، لغو کند. با این حال، تأیید رئیس حوزه تبشیر قبل از نهایی شدن تصمیم لازم است.

دفتردار وَتَد یا بخش

• یادداشت‌های کتبی شورا را فقط تا زمانی که برای ارائه گزارش فرم شورای عضویت کلیسا لازم است نگه می‌دارد.

• در صورت درخواست رهبر که شورا را اداره می‌کند، فرم را تهیه می‌کند.

• در بحث یا تصمیم گیری در شورا شرکت نمی‌کند.

اگر مشاوری در ریاست وَتَد نتواند در شورای عضویت شرکت کند، رئیس وَتَد از یک عضو شورای عالی یا کاهن دیگری می‌خواهد که جای او را بگیرد. اگر رئیس وَتَد قادر به شرکت نباشد، ریاست اوّل می‌تواند به یکی از مشاوران او اجازه دهد که به جای او ریاست کند.

اگر مشاوری در اسقف و مشاورانش نتواند در شورای عضویت شرکت کند، اسقف می‌تواند از یک کاهن در بخش بخواهد که جای او را بگیرد. اگر اسقف نتواند شرکت کند، موضوع را به رئیس وَتَد ارجاع می‌دهد و او شورای عضویت وَتَد را تشکیل دهد. اسقف نمی‌تواند مشاوری را برای تشکیل شورای عضویت تعیین کند.

اگر شورای عضویت برای یکی از اعضای خانوادۀ اسقف یا یکی از مشاوران وی برگزار شود، آن در سطح وَتَد برگزار می‌گردد. اگر برای یکی از اعضای خانوادۀ یکی از مشاوران رئیس وَتَد برگزار می‌شود، رئیس‌ وَتَد کاهن دیگری را به جای مشاور منصوب می‌کند. اگر شورایی برای یکی از اعضای خانواده رئیس وَتَد برگزار شود، او با دفتر ریاست اوّل مشورت می‌کند.

اگر یکی از اعضا به مشارکت اسقف یا مشاوران او اعتراض کند، شورای عضویت در سطح وَتَد برگزار می‌شود. اگر عضوی با مشارکت یکی از مشاوران رئیس وَتَد مخالفت کند، رئیس‌ وَتَد کاهن دیگری را به جای مشاور منصوب می‌کند. اگر عضو به مشارکت رئیس وَتَد اعتراض داشته باشد، یا اگر رئیس وَتَد احساس کند که نمی‌تواند بی‌طرف باشد، با دفتر ریاست اوّل مشورت می‌کند.

شوراهای عضویت تقریباً همیشه در واحد جغرافیایی کلیسایی برگزار می‌شوند که سابقۀ عضویت شخص را دارد.

گاهی برای شخصی که جابجا می‌شود شورای عضویت لازم است. اگر این حرکت در همان وَتَد باشد، رئیس وَتَد با اسقف‌های هر دو بخش مشورت می‌کند و تصمیم می‌گیرد که کجا باید انجام شود.

اگر عضو خارج از محدوده وَتَد باشد، رؤسای هر دو وَتَد مشورت می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که شورا در کجا باید برگزار شود. اگر آنها تصمیم بگیرند که باید در بخش یا وَتَد قبلی برگزار شود، سابقۀ عضویت در آن بخش تا تکمیل شورا نگهداری می‌شود. در غیر این صورت پرونده به بخش جدید منتقل می‌شود. اسقف یا رئیس وَتَد به طور محرمانه اسقف فعلی عضو یا رئیس وَتَد را در مورد چرایی نیاز به شورا مُطّلع می‌کند.

گاهی اوقات شورای عضویت برای عضوی که به طور موقّت دور از خانه زندگی می‌کند ضروری است. به عنوان مثال، می‌تواند برای یک دانش آموز یا یکی از اعضای ارتش به یک شورا نیاز باشد. اسقف(بخشی) که عضو به طور موقت در آن زندگی می‌کند می‌تواند مشاوره و پشتیبانی ارائه دهد. با این حال، او نباید یک شورای عضویت برگزار کند، مگر اینکه سابقۀ عضویت در واحد او باشد و با اسقف بخشی که از آن آمده است، مشورت کرده باشد.

گاه مبشری در عرصۀ مأموریت مرتکب گناهی سنگین می‌شود که تا زمانی که (از مأموریت) تبشیری مرخص گردد آشکار نمی‌شود. اسقف و رئیس وَتَد در مورد اینکه کدام یک از آنها باید شورای عضویت را برگزار کنند، مشورت می‌نمایند. یکی از آنها قبل از برگزاری آن با رئیس سابق این حوزه تبشیر مشورت می‌کند.

اسقف یا رئیس وَتَد به یک عضو درباره شورای عضویتی که به نمایندگی از او برگزار می‌شود، اخطار کتبی می‌دهد. او نامه را امضا می‌کند. این شامل اطلاعات زیر است:

«[اسقف و مشاورانش یا ریاست وَتَد] از طرف شما دارد یک شورای عضویت برگزار می‌کند. این شورا در [تاریخ و ساعت] در [مکان] برگزار خواهد شد.

«این شورا [این تخلفات را به طور کلی خلاصه می‌کند، اما جزئیات و شواهد ارائه نمی‌کند] را بررسی خواهد کرد.

«از شما دعوت می‌شود تا در شورا حضور پیدا کنید تا پاسخ خود را بدهید. شما می‌توانید اظهارات کتبی از افرادی که می‌توانند اطلاعات مربوطه را ارائه دهند ارائه دهید. شما می‌توانید از این افراد دعوت کنید تا از طرف شما با شورا صحبت کنند، در صورتی که از قبل توسط رئیس وَتَد یا اسقف تایید شده باشند. همچنین می‌توانید [رئیس انجمن امداد بخش یا مجمع ارشدان] را دعوت کنید تا حضور داشته باشند و حمایت کنند.

«هرکسی که شرکت می‌کند باید مایل باشد که ماهیت محترم شورا، از جمله روش‌ها و محرمانه بودن آن را رعایت کند. مشاوران حقوقی و حامیانی فراتر از موارد ذکر شده در بالا نمی‌توانند حضور داشته باشند.»

پاراگراف[بند] پایانی می‌تواند شامل ابراز عشق، امید و نگرانی باشد.

رهنمودهایی در مورد افرادی که شخص می‌تواند برای صحبت با شورا دعوت کند در ۳۲.۱۰.۳، شماره ۴ ارائه شده است.

اگر نامه نمی‌تواند شخصاً تحویل داده شود، می‌تواند از طریق پست سفارشی یا تأیید شده ارسال شود و رسید برگشت درخواست شود.

اسقف یا رئیس وَتَد، شورای عضویت را در زمانی که برای شخص مناسب است، برنامه ریزی می‌کند. او همچنین اطمینان می‌دهد که در صورت تمایل به ارائه اظهارات از قربانیان سوء رفتار، زمانی برای دریافت اظهارات وجود داشته است (رجوع کنید به ۳۲.۱۰.۲).

اسقف یا رئیس وَتَد، عضو را برای شورا با توضیح هدف و روش آن آماده می‌کند. او همچنین تصمیماتی را که شورا می‌تواند بگیرد و نتایج آنها را توضیح می‌دهد. اگر یکی از اعضا اعتراف کرده باشد، رهبر توضیح می‌دهد که این اقرار باید در شورای عضویت استفاده شود.

هنگامی که یکی از اعضای کلیسا قربانی است (مانند زنای با محارم و نزدیکان، کودک آزاری، همسر آزاری یا کلاهبرداری)، اسقف یا رئیس وَتَد با اسقف فعلی یا رئیس وَتَد آن شخص تماس می‌گیرد. این رهبران تعیین می‌کنند که آیا دادن فرصتی به قربانی برای ارائه یک بیانیۀ کتبی در مورد سوء رفتار و اثرات آن مفید است یا خیر. این اظهارات می‌تواند در شورای عضویت خوانده شود (رجوع کنید به ۳۲.۱۰.۳، شماره ۳). رهبران کلیسا، اقتدار برقراری تماس با قربانیانی که اعضای کلیسا نیستند را ندارند.

هر گونه ارتباط با قربانی برای این منظور توسط اسقف فعلی یا رئیس وَتَد او انجام می‌شود. اگر قربانی بیانیه‌ای ارائه کند، این رهبر آن را به اسقف یا رئیس وَتَد که شورای عضویت را برگزار می‌کند می‌دهد. رهبران باید بسیار مراقب باشند تا از ایجاد آسیب بیشتر جلوگیری کنند. برای سایر احتیاط ها به ۳۲.۴.۳ مراجعه کنید.

هرگونه پرس و جو در مورد قربانی زیر ۱۸ سال از طریق والدین یا قَیّم قانونی کودک انجام می‌شود، مگر اینکه انجام این کار بتواند قربانی را در معرض خطر قرار دهد.

برای کسب اطلاعات در مورد اسقف‌ها و رؤسای وَتَد که در موارد سوء استفاده راهنمایی می‌شوند، به ۳۲.۴.۵ و ۳۸.۶.۲.۱ مراجعه کنید.

بلافاصله قبل از شروع شورا، اسقف یا رئیس وَتَد به شرکت کنندگان می‌گوید که شورا برای چه کسانی است و تخلُّف گزارش شده چیست. در صورت لزوم تشریفات شورا را توضیح می‌دهد.

در صورت حضور شخص، در اتاق (دعوت) و سپس خوش‌آمد گفته می‌شود. اگر اسقف برای شرکت در شورای عضویت وَتَد دعوت شده باشد، او نیز در این زمان به اتاق دعوت می‌شود. اگر شخص از رئیس انجمن امداد یا مجمع ارشدان بخش دعوت کرد تا در آنجا حضور داشته باشند و حمایت کنند، به او نیز در اتاق خوش‌آمد گفته می‌شود.

اسقف یا رئیس وَتَد، شورا را با روحیۀ عشق اداره می‌کند، همانطور که در زیر ذکر شده است.

1. کسی را دعوت می‌کند تا دعای شروع (جلسه) را بگوید .

2. او تَخلّف گزارش شده را بیان می‌کند. او به شخص (در صورت حضور) برای تأیید، رد یا شفاف سازی آنچه بیان شد، فرصت می‌دهد.

3. اگر عضو رفتار نادرست را تأیید کند، اسقف یا رئیس وَتَد به شماره 5 زیر ادامه می‌دهد. اگر عضو آن را انکار کند، اسقف یا رئیس وَتَد اطلاعاتی در مورد آن ارائه می‌دهد. این می‌تواند شامل ارائۀ اسناد قابل اعتماد و خواندن با صدای بلند هر گونه اظهارات مکتوب قربانیان باشد (رجوع کنید به ۳۲.۱۵.۲). اگر چنین بیانیه‌ای را بخواند، از هویت قربانی محافظت می‌کند.

4. اگر عضوی تخلُّف را انکار کند، می‌تواند اطلاعاتی را به شورا ارائه دهد. این را می تواند بصورت نوشته ارائه دهد. یا می تواند عضو، از افرادی که می توانند اطلاعات مربوطه را ارائه دهند بخواهد که هر بار با شورا صحبت کنند. چنین افرادی باید اعضای کلیسا باشند، مگر اینکه اسقف یا رئیس وَتَد از قبل تعیین کرده باشد که یک غیرعضو می‌تواند در آن شرکت کند. آنها در یک اتاق جداگانه منتظر می‌مانند تا از آنها خواسته شود صحبت کنند. هر شخص پس از پایان کار اتاق شورا را ترک می‌کند. آنها باید مایل به رعایت ماهیت محترمانۀ شورا، از جمله روش‌ها و محرمانه بودن آن باشند. اعضا می‌توانند حضور مشاور حقوقی را نداشته باشند. همچنین نمی‌توانند حامیانی فراتر از آنهایی که در بند دوم این بخش به آنها اشاره شده است داشته باشند.

5. اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند به شیوه ای مؤدبانه و محترمانه از عضو سؤال کند. او همچنین می‌تواند از افراد دیگری که عضو برای ارائه اطلاعات خواسته است سؤال کند. مشاوران اسقف یا ریاست وَتَد نیز می‌توانند سؤالاتی بپرسند. هر سوالی باید مختصر و محدود به حقایق اساسی باشد.

6. پس از ارائه تمام اطلاعات مربوطه، اسقف یا رئیس وَتَد، از عضو میخواهند که اتاق را ترک کند. دفتردار نیز معذور است، مگر اینکه شورای عالی در شورای عضویت وَتَد شرکت کرده باشد. اگر اسقف (بخش) عضو در شورای عضویت وَتَد حضور داشته باشد، مرخص می‌شود. اگر رئیس انجمن امداد یا مجمع ارشدان برای ارائه حمایت حضور داشته باشد، او نیز مرخص می‌شود.

7. اسقف یا رئیس‌ وَتَد نظر یا بینش مشاوران خود را می‌خواهد. اگر شورای عالی در شورای عضویت وَتَد شرکت کرده باشد، نظرات و بینش آنها را می‌خواهد.

8. اسقف یا رئیس وَتَد با مشاوران خود با دعا خواستار خواست سَروَر در مورد این موضوع می‌شوند. در این مدت فقط رئیس وَتَد و مشاورانش یا اسقف و مشاورانش باید در اتاق باشند. اگر شورای عضویت وَتَد شامل شورای عالی باشد، ریاست وَتَد معمولاً به دفتر رئیس وَتَد می‌روند.

9. اسقف یا رئیس وَتَد تصمیم خود را به مشاوران خود می‌گویند و از آنها می‌خواهند که آن را تأئید وحمایت کنند. اگر شورای عضویت وَتَد شامل شورای عالی باشد، ریاست وَتَد به اتاق باز می‌گردد و از شورای عالی می‌خواهد که آن را تأئید وحمایت کنند. اگر یک مشاور یا یکی از اعضای شورای عالی نظر متفاوتی داشته باشد، اسقف یا رئیس وَتَد گوش می‌دهد و به دنبال حل اختلافات می‌باشد. مسئولیت تصمیم گیری به عهده متصدّی ناظر است.

10. او شخص را به اتاق دعوت می‌کند. اگر دفتردار مرخص شده بود، او را نیز به اتاق دعوت می‌کند. اگر اسقف (بخشِ) عضو، در شورای عضویت وَتَد حضور داشته باشد، او نیز به اتاق دعوت می‌شود. اگر رئیس انجمن امداد یا مجمع ارشدان برای ارائه حمایت حضور داشته باشد، از او نیز خواسته می‌شود که برگردد.

11. اسقف یا رئیس وَتَد، تصمیم شورا را با روحیۀ عشق به اشتراک می‌گذارد. اگر تصمیم به محدود کردن رسمی امتیازات عضویت در کلیسا یا لغو عضویت شخص باشد، او شرایط را توضیح می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱۱.۳ و ۳۲.۱۱.۴). او همچنین نحوۀ غلبه بر محدودیت‌ها را توضیح داده و دستورات و توصیه‌های دیگری می‌دهد. یک اسقف یا رئیس وَتَد ممکن است یک شورا را برای مدتی به تعویق بیندازد تا قبل از تصمیم گیری، راهنمایی یا اطلاعات بیشتری را جستجو کند. در آن صورت این را توضیح می‌دهد.

12. او حق درخواست تجدیدنظر شخص را توضیح می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱۳).

13. کسی را به گفتن دعای پایان (جلسه) دعوت می‌کند.

خواه آن شخص حضور داشته باشد یا نه، اسقف یا رئیس وَتَد او را از این تصمیم همانطور که در ۳۲.۱۲.۱ توضیح داده شده، مطلع می‌کند.

هیچ شرکت کننده در شورای عضویت مجاز به ضبط صوتی، تصویری یا مکتوب نیست. یک دفتردار می‌تواند به منظور تهیه گزارش شورای عضویت کلیسا یادداشت برداری کند. با این حال، چنین یادداشت‌هایی نباید یک رکورد یا رونوشت کلمه-به-کلمه باشد. پس از تهیه گزارش، او به سرعت هر یادداشتی را از بین می‌برد.

در برخی موارد می‌تواند شخصی بی گناه باشد و در وضعیت خوب باقی بماند. در مواردی می‌تواند شخصی مرتکب گناه شده باشد، خالصانه توبه کرده باشد و از وضعیت خوب برخوردار باشد. اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند در مورد اقدامات آینده مشاوره کند و احتیاط نماید. پس از شورا، در صورت لزوم به حمایت خود ادامه دهد.

تصویر

زوجی که کنار هم نشسته‌اند

در برخی از شوراهای عضویت، رهبران می‌تواند تشخیص دهند که عضو در وضعیت خوب نیست—اما محدودیت‌های عضویت رسمی موَجَّه نیست. در این موارد، شورا می‌تواند تصمیم بگیرد که شخص باید از اسقف یا رئیس وَتَد مشاوره و اصلاح شخصی دریافت کند. این مشاوره می‌تواند شامل محدودیت‌های عضویت غیررسمی باشد که در ۳۲.۸.۳ ذکر شده است.

مشاوره شخصی و محدودیت‌های عضویت غیررسمی زمانی که شورایی برای گناهان فهرست‌شده در ۳۲.۶.۱ برگزار می‌شود، یک گزینه‌ نیستند.

در برخی از شوراهای عضویت، رهبران می‌توانند تشخیص دهند که بهتر است به طور رسمی امتیازات عضویت در کلیسا را ​​برای مدتی محدود کنند. محدودیت‌های رسمی می‌توانند برای همه گناهان یا موقعیت‌ها به جز جدی‌ترین شرایط، که عضویت در آنها لغو می‌شود، کافی باشد (رجوع کنید به ۳۲.۱۱.۴).

کسانی که محدودیت‌های عضویت رسمی دارند، هنوز اعضای کلیسا هستند. با این حال، امتیازات عضویت در کلیسا به شرح زیر محدود می‌شود:

• آنها نمی‌توانند وارد معبد شوند. با این حال، در صورت موهبت یافته بودن، می‌توانند به پوشیدن لباس معبد ادامه دهند. اگر عضو توصیه نامۀ معبد داشته باشد، رهبر آن را در LCR لغو می‌کند.

• آنها نمی‌توانند اقتدارکشیشی را اِعمال کنند.

• آنها نمی‌توانند در مراسم عشای مقدس شرکت کنند یا در تائید و حمایت از متصدّیان کلیسا شرکت کنند.

• آنها نمی‌توانند در محیط کلیسا سخنرانی، درس یا دعا ایراد کنند. آنها همچنین نمی‌توانند در یک گمارش کلیسا خدمت کنند.

آن‌ها تشویق می‌شوند در جلسات و فعالیت‌های کلیسا شرکت کنند، اگر رفتارشان مرتّب باشد. آنها همچنین تشویق به پرداخت ده‌یک و هدایا می‌شوند.

اسقف یا رئیس وَتَد می‌توانند شرایط دیگری مانند دوری از مواد هرزه‌نگاری و سایر تأثیرات شیطانی را اضافه کنند. او معمولاً شرایط مثبت را اضافه می‌کند. اینها می‌توانند شامل حضور منظم در کلیسا، دعای منظم، و خواندن نوشته‌های مقدس و سایر مطالب کلیسا باشد.

اگر امتیازات عضویت در کلیسا به طور رسمی محدود شده باشد، در سوابق عضویت ذکر می‌شود.

زمان محدودیت رسمی معمولا حداقل یک سال است و می‌تواند بیشتر باشد. هنگامی که عضو پیشرفت مشخصی در توبه واقعی کرد، اسقف یا رئیس وَتَد شورای دیگری را برای بررسی حذف محدودیت‌ها تشکیل می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱۶.۱). اگر عضو به ارتکاب گناه ادامه دهد، رهبر می‌تواند شورای دیگری را برای بررسی اقدامات دیگر تشکیل دهد.

در برخی از شوراهای عضویت، رهبران می‌توانند تشخیص دهند که بهتر است عضویت یک شخص در کلیسا را ​​برای مدتی لغو کنند (رجوع کنید به موصایا ۳۶:۲۶؛ آلما ۳:۶؛ مورونی ۷:۶؛ اصول و پیمانها ۸۳:۲۰).

لغو عضویت در کلیسا برای قتل (همانطور که در ۳۲.۶.۱.۱ تعریف شده است) و ازدواج چند همسری (همانطور که در ۳۲.۶.۱.۲ توضیح داده شد) لازم است. همانطور که در ۳۲.۶.۱.۲ و ۳۸.۶.۱۰ توضیح داده شده است، تقریباً همیشه برای زنای با محارم و نزدیکان مورد نیاز است.

طبق راهنمایی روح(القدس)، لغو عضویت یک شخص نیز می‌تواند به شرح زیر ضروری باشد:

• برای کسانی که رفتارشان آنها را تهدیدی جدّی برای دیگران می‌سازد.

• برای کسانی که مرتکب گناهان جدّی شده‌اند.

• برای کسانی که از گناهان جدّی توبه نمی‌کنند (به ملاحظاتی در ۳۲.۷ مراجعه کنید).

• برای کسانی که مرتکب گناهان جدّی می‌شوند که به کلیسا آسیب می‌رسانند.

شورای عضویت بخش، شعبه یا محدوده می‌تواند لغو عضویت کلیسا را ​​از شخصی که موهبت معبد را دریافت نکرده است، توصیه کند. با این حال، تأیید رئیس وَتَد یا حوزۀ تبشیر قبل از نهایی شدن تصمیم ضروری است.

کسانی که عضویت آنها در کلیسا لغو شده است نمی‌توانند از هیچ امتیاز عضویت برخوردار شوند.

• آنها نمی‌توانند وارد معبد شوند یا لباس معبد را بپوشند. اگر شخص توصیه نامه معبد داشته باشد، رهبر آن را در منابع رهبر و دفتردار (LCR) لغو می‌کند.

• آنها نمی‌توانند اقتدار کشیشی را اعمال کنند.

• آنها نمی‌توانند در عشای مقدس شرکت کنند یا در تائید و حمایت از افسران کلیسا شرکت کنند.

• آنها نمی‌توانند در محیط های کلیسا سخنرانی، درس یا دعا ایراد کنند یا فعالیتی را در کلیسا رهبری کنند. آنها همچنین نمی‌توانند در یک گمارش کلیسا خدمت کنند.

• آنها نمی‌توانند ده‌یک و هدایا را پرداخت کنند.

آن‌ها تشویق می‌شوند در جلسات و فعالیت‌های کلیسا شرکت کنند، اگر رفتارشان مرتّب باشند.

کسانی که عضویت آنها در کلیسا لغو شده است می‌توانند با تعمید و تصدیق برای پذیرش مجدد در نظر گرفته شوند. معمولاً ابتدا لازم است حداقل برای یک سال توبۀ واقعی نشان دهند. اسقف یا رئیس وَتَد، شورای عضویت دیگری را برای بررسی پذیرش مجدد تشکیل می‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱۶.۱).

اسقف‌ها سؤالات مربوط به دستورالعمل‌های کتابچۀ راهنمای شوراهای عضویت را به رئیس وَتَد ارسال می‌کنند.

در مورد مسائل دشوار، رئیس وَتَد می‌تواند از هفتادان ناحیه‌ که به او اختصاص داده شده است، مشاوره بخواهد. رئیس وَتَد باید با ریاست ناحیه در مورد موارد ذکر شده در ۳۲.۶.۳ مشورت کند. با این حال، رئیس وَتَد نباید از یک هفتادان ناحیه یا اولیای کل بپرسد که چگونه در مورد مسائل دشوار تصمیم گیری کند. رئیس وَتَد تصمیم می‌گیرد که آیا شورایی برای رسیدگی به این رفتار تشکیل شود یا خیر. اگر شورایی برگزار شود، رئیس وَتَد یا اسقف، نتیجه را تعیین می‌کند.

ریاست‌ اوّل بر تمام محدودیت‌های عضویت و خروج کلیسا اختیار نهایی را دارد.

اسقف یا رئیس وَتَد معمولاً هنگام خاتمه یافتن شورا، نتیجه را به شخص می‌گوید. با این حال، او ممکن است یک شورا را برای مدتی به تعویق بیندازد تا قبل از تصمیم گیری، راهنمایی یا اطلاعات بیشتری کسب کند.

شورای عضویت بخش، شعبه یا محدوده ممکن است لغو عضویت کلیسا را ​​از شخصی که موهبت معبد را دریافت نکرده است، توصیه کند. با این حال، تأیید رئیس وَتَد یا رئیس حوزۀ تبشیر، قبل از نهایی شدن تصمیم، ضروری است.

اسقف یا رئیس وَتَد تأثیرات تصمیم را همانطور که در ۳۲.۱۱ بیان شده است، توضیح می‌دهد. معمولاً او همچنین در مورد شرایط توبه مشاوره می‌دهد تا محدودیت‌ها برداشته شود یا شخص بتواند مجدداً در کلیسا پذیرفته شود.

اسقف یا رئیس وَتَد به شخص ابلاغ کتبی فوری درباره تصمیم و آثار آن می‌دهد. این ابلاغیه شامل یک بیانیه کلی است مبنی بر اینکه این اقدام در پاسخ به رفتار خلاف قوانین و دستور کلیسا انجام شده است. همچنین می‌تواند شامل مشاوره در مورد حذف محدودیت‌های عضویت یا پذیرش مجدّد در کلیسا باشد. باید به شخص اطلاع دهد که می‌تواند نسبت به تصمیم اعتراض کند (رجوع کنید به ۳۲.۱۳).

اگر شخص در شورا حاضر نشود، ممکن است ابلاغ کتبی برای اطلاع او از تصمیم کافی باشد. اسقف یا رئیس وَتَد نیز ممکن است با آن شخص ملاقات کند.

اسقف یا رئیس وَتَد نسخه‌ای از فرم گزارش شورای عضویت کلیسا را ​​به شخص نمی‌دهد.

اگر اسقف یا رئیس وَتَد به طور غیررسمی امتیازات عضویت فردی را در مشاورۀ شخصی محدود کند، معمولاً به دیگران اطلاع نمی‌دهد (رجوع کنید به ۳۲.۸.۳). با این حال، این رهبران با کمک به اعضا در مورد محدودیت‌های غیررسمی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

اگر امتیازات عضویت یک شخص به طور رسمی در یک شورای عضویت محدود یا لغو شود، اسقف یا رئیس وَتَد تصمیم را فقط به کسانی که نیاز به دانستن دارند اطلاع می‌دهند. دستورالعمل های زیر اِعمال می‌شود.

• او نیازهای قربانیان و قربانیان احتمالی و احساسات خانوادۀ شخص را در نظر می‌گیرد.

• در صورت درخواست تجدیدنظر، او تصمیم را اطّلاع نمی‌دهد. با این حال، اگر احساس کند که برای محافظت از قربانیان احتمالی ضروری است، می‌تواند اعلام کند که در حال تجدیدنظرخواهی است. او همچنین می‌تواند برای حمایت از شفای قربانیان (اگرچه نام قربانیان را ذکر نمی‌کند) یا برای محافظت از یکپارچگی کلیسا، آن را اطّلاع می‌دهد.

• در صورت لزوم، اسقف تصمیم را به صورت محرمانه به اعضای شورای بخش اطّلاع می‌دهد. این برای اطّلاع دادن به رهبرانی است که ممکن است شخص را برای گمارش‌ها، تدریس دروس، یا ادای دعاها یا سخنرانی‌ها در دسترس بدانند. همچنین تشویق رهبران به ارائه مراقبت و حمایت از عضو و خانواده او است.

• اسقف می‌تواند با تأیید رئیس وَتَد، تصمیم را در مجمع ارشدان بخش خود و جلسات انجمن امداد در صورتی که شرایط شامل موارد زیر باشد، اطلاع دهد:

  • رفتارهای متجاوز‌گرانه که می‌تواند دیگران را تهدید کند.

  • آموزش اصول نادرست یا سایر اشکال ارتداد.

  • گناهان فاحشی مانند انجام ازدواج چند همسری یا استفاده از تعالیم فرقه گرایانه برای جذب پیروان.

  • در تضاد علنی با اعمال یا تعالیم رهبران کل یا محلی کلیسا.

• در چنین مواردی، رئیس وَتَد می‌تواند نیاز به اجازۀ ارتباط با اعضای سایر بخش‌های موجود در وَتَد داشته باشد.

• در برخی موارد، اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند احساس کند که اطلاع دادن به برخی یا همه قربانیان و خانواده‌های آنها از برگزاری شورای عضویت برای آن شخص مفید خواهد بود. او این کار را از طریق اسقف یا رئیس وَتَد آنها انجام می‌دهد.

• اگر تمایلات متجاوزگرانه یک شخص، دیگران را در معرض خطر قرار دهد، اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند هشدارهایی برای محافظت از دیگران بدهد. او اطلاعات محرمانه را فاش نمی‌کند و حدس و گمان نمی‌زند.

• در تمام موارد دیگر، اسقف یا رئیس وَتَد هرگونه ارتباط را به یک بیانیه کلی محدود می‌کند. او به سادگی بیان می‌کند که امتیازات عضویت در کلیسا برای رفتاری که برخلاف قوانین و مقررات کلیسا است، محدود یا لغو شده است. او از حاضران می‌خواهد که در مورد آن بحث نکنند. او نمی‌پرسد که آیا آنها از این عمل تأئید و حمایت یا مخالفت می‌کنند .

• اگر یکی از اعضا پس از یک شورای عضویت از وضعیت خوب برخوردار باشد (رجوع کنید به ۳۲.۱۱.۱)، اسقف یا رئیس وَتَد می‌تواند آن را برای رد کردن شایعات اعلام کند.

در برخی موارد، یک اسقف می‌تواند نیاز داشته باشد تا به اطلاع برساند که یک شخص از عضویت خود در کلیسا استعفا داده است (رجوع کنید به ۳۲.۱۴.۹). اسقف جزییات دیگری ارائه نمی‌دهد.

پس از هر شورای عضویت، اسقف یا رئیس وَتَد فوراً از طریق منابع رهبر و دفتردار (LCR) گزارش فرم شورای عضویت کلیسا را ​​ارسال می‌کند. او می‌تواند از دفتردار بخواهد که گزارش را تهیه کند. او تضمین می‌کند که هیچ نسخۀ چاپی یا الکترونیکی فرم به صورت محلی نگهداری نمی‌شود. او همچنین اطمینان می‌دهد که هر یادداشتی که برای تهیه گزارش استفاده می‌شود، به سرعت از بین ببرد.

محدودیت‌های عضویت رسمی کلیسا در سوابق عضویت افراد ذکر شده است. دفتر مرکزی کلیسا پس از دریافت گزارش شورای عضویت کلیسا، این علامت گذاری را انجام می‌دهد. وقتی عضوی توبه کرد، رهبر باید شورای دیگری را برای بررسی حذف این محدودیت‌ها تشکیل دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱٦.۱).

اگر عضویت شخصی در کلیسا لغو شود، دفتر مرکزی کلیسا پس از دریافت گزارش شورای عضویت کلیسا، سابقۀ عضویت را حذف می‌کند. اگر شخص بخواهد، رهبران به او کمک می‌کنند تا با تعمید و تصدیق، برای پذیرش مجدّد در کلیسا آماده شود (رجوع کنید به ۳۲.۱٦.۱).

پس از پذیرش مجدّد شخص در کلیسا، اسقف فرم گزارش شورای عضویت کلیسا را ​​ارائه می‌دهد. گواهی تعمید و تصدیق صادر نشده است. در عوض، تعمید و تصدیق در فرم گزارش شورای عضویت کلیسا ثبت شده است.

اگر عضوی موهبت دریافت نکرده بود، دفتر مرکزی کلیسا سابقۀ عضویتی را تعیین می‌کند که تاریخ تعمید اولیّه و سایر آئین‌های او را نشان می‌دهد. در گزارش هیچ اشاره‌ای به از دست دادن عضویت کلیسا نشده است.

اگر عضو موهبت دریافت کرده بود، دفتر مرکزی کلیسا سابقه عضویت را برای نشان دادن تاریخ های جدید تعمید و تصدیق به روز می‌آورد. این رکورد همچنین حاوی پیام «احیاء برکات لازم است» می‌باشد. پس از احیاء برکات عضو (رجوع کنید به ۳۲.۱۷.۲)، سابقۀ عضویت برای نشان دادن تاریخ‌های اصلی تعمید و سایر آئین‌ها به روز آورده می‌شود. هیچ اشاره‌ای به از دست دادن عضویت کلیسا نمی‌کند.

طبق مجوز ریاست‌ اول، دفتر مرکزی کلیسا سوابق عضویت یک شخص را در هر یک از موقعیت‌های فهرست شده در زیر حاشیه‌نویسی می‌کند.

1. اسقف یا رئیس وَتَد، فرم گزارش شورای عضویت کلیسا را ​​ارائه می‌کند که نشان می‌دهد عضویت آن شخص به‌دلیل هر یک از رفتارهای زیر رسماً محدود یا لغو شده است:

   1. زنای با محارم و نزدیکان

   2. سوء استفادۀ جنسی از کودک یا نوجوان، استثمار جنسی از یک کودک یا نوجوان، یا آزار جسمی یا عاطفی جدّی از یک کودک یا نوجوان

   3. دلبستگی به هرزه‌نگاری کودکان همانطور که در ۳۸.۶.۶ مشخص شده است

   4. ازدواج چند همسری

   5. رفتار متجاوزگرانه جنسی بزرگسالان

   6. تراجنسیتی—اقداماتی برای انتقال به خلاف جنسیت بیولوژیکی شخص در بدو تولد (رجوع کنید به ۳۸.۶.۲۳)

   7. اختلاس وجوه یا سرقت اموال کلیسا (رجوع کنید به ۳۲.۶.۳.۳)

   8. سوء استفاده از اعانات کلیسا

   9. رفتارهای تهدیدآمیز (مانند جنسی، خشونت آمیز یا مالی) یا رفتاری که به کلیسا آسیب می‌رساند

2. اسقف و رئیس وَتَد ابلاغ کتبی ارائه می‌کنند که شخص:

   1. به جرمی که شامل یکی از اقدامات ذکر شده در بالا می‌باشد اعتراف کرده یا محکوم شده‌است.

   2. در دعوای مدنی کلاهبرداری یا سایر اعمال غیرقانونی مرتبط با یکی از اقدامات ذکر شده در بالا مسئول شناخته شده است.

هنگامی که اسقفی یک سابقه عضویت در حاشیه نوشته شده دریافت می‌کند، دستورالعمل‌های مندرج در نوشتۀ حاشیه‌ را دنبال می‌کند.

فقط ریاست اول می‌تواند اجازه حذف نوشتۀ حاشیه‌ از سابقه عضویت را بدهد. اگر رئیس وَتَد توصیه به حذف نوشتۀ حاشیه‌ کند، از منابع رهبر و دفتردار (LCR) استفاده می‌کند (به ۶.۲.۳ مراجعه کنید). در صورت تایید یا عدم تایید این پیشنهاد، دفتر ریاست اول به وی اطّلاع می‌دهد.

اگر عضویت فردی به دلیل اختلاس وجوه کلیسا محدود یا لغو شود، اسقف یا رئیس وَتَد آن را همانطور که در ۳۴.۷.۵ مشخص شده گزارش می‌کند.

گاهی اوقات یکی از اعضای کلیسا جابجا می‌شود در حالی که اقدام (در مورد) عضویت یا سایر نگرانی‌های جدّی در جریان است. گاهی اوقات یک اسقف باید قبل از انتقال سابقۀ عضویت به واحد جدید اطلاعاتی را با اسقف جدید به اشتراک بگذارد. در این موارد، اسقف (یا دفتردار در صورت مجاز بودن) می‌تواند محدودیت جابجائی را در سابقۀ عضویت ایجاد کند. سابقه در واحد باقی می‌ماند تا زمانی که اسقف (یا دفتردار در صورت مجاز بودن) محدودیت را از بین ببرد. این فرصتی را برای اسقف فراهم می‌کند تا نگرانی‌ها و اطلاعات را در به اطلاع برساند.

برخی از اعضا به جرمی محکوم شده‌اند و در زندان هستند. اسقف یا رئیس وَتَد واحدی که شخص در زمان ارتکاب جرم در آن زندگی می‌کرد، هرگونه اقدام لازم را برای محدودیت‌های رسمی یا لغو عضویت انجام می‌دهد. اگر امتیازات عضویت محدود شده بود، رهبر (یا دفتردار در صورت مجاز بودن) سابقۀ عضویت را به واحدی که مسئول محلی که شخص در آن زندانی است، ارسال می‌کند. اگر عضویت لغو شد، اسقف یا رئیس وَتَد با رهبر آن واحد تماس می‌گیرد. (به ۳۲.۱۵ مراجعه کنید.)

اگر عضوی بخواهد از عضویت خود در کلیسا استعفا دهد، اسقف با او تماس می‌گیرد تا ببیند آیا مایل است در مورد نگرانی‌ها بحث کند و سعی نماید آنها را حل کند. اسقف و عضو ممکن است با رئیس وَتَد مشورت کنند. رهبر اطمینان حاصل می‌کند که عضو نتایج زیر را از استعفای عضویت کلیسا درک می‌کند:

• همه آیین‌ها لغو می‌شوند.

• تمام امتیازات عضویت را حذف می‌شوند.

• پذیرش مجدّد از طریق تعمید و تصدیق تنها پس از یک مصاحبۀ کامل و در بسیاری موارد، شورای عضویت ممکن است رخ دهد (رجوع کنید به ۳۲.۱۶.۲).

• شخصی که قبلاً موهبت دریافت کرده است، فقط با تأیید ریاست اوّل و پس از حداقل یک سال کامل پس از پذیرش مجدّد، واجد شرایط دریافت احیاء کشیشی و برکات معبد است (رجوع کنید به۳۲.۱۷.۲).

اگر عضوی همچنان بخواهد از عضویت کلیسا استعفا دهد، یک درخواست کتبی، و امضا شده به اسقف می‌دهد. اسقف درخواست را از طریق منابع رهبر و دفتردار (LCR) به رئیس وَتَد ارائه می‌کند. سپس رئیس وَتَد درخواست را از طریق آن سیستم بررسی و ارسال می‌کند. رهبران باید به سرعت به درخواست‌ها عمل کنند.

یک شخص همچنین می‌تواند با ارسال یک درخواست امضا شده و محضری به دفتر مرکزی کلیسا از عضویت خود استعفا دهد.

شخص نابالغی که می‌خواهد عضویت خود در کلیسا را ​​کنار بگذارد، از همان رویه بزرگسالان پیروی می‌کند، به استثنای یک استثنا: درخواست باید توسط شخص نابالغ (اگر بالای 8 سال سن دارد) و والدین یا قََیِّم امضا شود که حضانت قانونی صغیر را بر عهده دارند.

اگر عضوی که از عضویت کناره‌گیری می‌کند تهدیدی برای اقدام قانونی علیه کلیسا یا رهبران آن باشد، رئیس وَتَد دستورالعمل‌های موجود در ۳۸.۸.۲۳ را دنبال می‌کند.

به درخواست استعفا از عضویت باید رسیدگی شود حتی اگر رهبران کشیشی اطلاعاتی در مورد یک گناه جدّی داشته باشند. وقتی درخواست از طریق منابع رهبر و دفتردار (LCR) ارسال می‌شود، هرگونه اطلاعاتی در مورد گناهان حل نشده یادداشت می‌شود. این امر به رهبران کشیشی اجازه می‌دهد تا در آینده در صورت درخواست پذیرش مجدّد در کلیسا، چنین مسائلی را حل و فصل کنند (رجوع کنید به ۳۲.۱۶.۲).

یک رهبر کشیشی نباید به منظور اجتناب از برگزاری شورای عضویت، استعفای عضویت کلیسا را ​​توصیه کند.

رهبران به خدمت کسانی که از عضویت خود استعفا می‌کنند ادامه می‌دهند، مگر اینکه آنها درخواست عدم تماس با آنها را داشته باشند.

هنگامی که امتیازات عضویت در یک شورای عضویت محدود یا لغو می‌شود، شورای دیگری باید برای بررسی رفع محدودیت‌ها یا پذیرش مجدد شخص در کلیسا تشکیل شود. این شورا نیز باید از همان سطح اقتدار (یا بالاتر) شورای اولیه برخوردار باشد. به عنوان مثال، اگر یک رئیس وَتَد یا حوزه تبشیرُ نظارت بر شورای اوّلیه را بر عهده داشته باشد، یک رئیس وَتَد یا حوزه تبشیر بر شورا نظارت می‌کند تا برداشتن محدودیت‌ها یا پذیرش مجدد شخص را بررسی کند.

اسقف فعلی یا رئیس‌ وَتَد، شورا را برگزار می‌کند. او ابتدا مطمئن می‌شود که شخص توبه کرده است و آماده و شایستۀ بهره‌مندی از برکات عضویت در کلیسا است.

کسانی که عضویت کلیسایشان به طور رسمی محدود شده است، معمولاً باید حداقل یک سال قبل از بررسی رفع محدودیت‌ها، توبۀ واقعی نشان دهند. کسانی که عضویتشان در کلیسا لغو شده است، تقریباً همیشه باید برای حداقل یک سال توبه واقعی نشان دهند تا بتوانند برای پذیرش مجدد در نظر گرفته شوند. برای عضوی که در زمان ارتکاب گناه جدّی موقعیّت برجسته‌ای در کلیسا داشت، این دوره عموما طولانی‌تر است (رجوع کنید به ۳۲.۶.۱.۴).

شورایی که حذف محدودیت‌ها یا پذیرش مجدّد یک شخص را در کلیسا بررسی می‌کند، از دستورالعمل‌های مشابه سایر شوراهای عضویت پیروی می‌کند. یک اسقف برای برگزاری شورا نیاز به تأیید رئیس وَتَد دارد. در یک حوزۀ تبشیر، یک رئیس شعبه یا محدوده نیاز به تأیید رئیس حوزۀ تبشیر دارد.

دستورالعمل‌های زیر هنگام برگزاری شورای عضویت برای بررسی حذف محدودیت‌های عضویت کلیسا یا پذیرش مجدّد یک شخص در کلیسا اِعمال می‌شود. نه همۀ این دستورالعمل‌ها می‌توانند در هر مورد اِعمال شوند.

1. بررسی شورای عضویت اولیه اسقف یا رئیس وَتَد، فرم گزارش شورای عضویت کلیسا را ​​بررسی می‌کند. او یک کپی از طریق منابع رهبر و دفتردار (LCR) درخواست می‌کند. پس از بررسی فرم، او می‌تواند با اسقف یا رئیس وَتَد که شورای اولیه در آنجا برگزار شد تماس بگیرد تا توضیح بخواهد.

2. مصاحبه با شخص . اسقف یا رئیس وَتَد با شخص مصاحبه کامل می‌کند تا قدرت ایمان او به عیسی مسیح و میزان توبه را تشخیص دهد. او همچنین تعیین می‌کند که آیا شخص شرایط ذکر شده در اقدام اولیه را داشته است یا خیر.

3. تعیین وضعیت دادرسی کیفری یا مدنی. گاهی اوقات شخصی به جرمی اعتراف کرده یا به آن محکوم شده است. گاهی اوقات شخصی در یک دعوای مدنی برای کلاهبرداری یا سایر اعمال غیرقانونی مسئول شناخته شده است. در این موارد، رهبر عموماً تا زمانی که شخص تمام شرایط حکم، دستور یا حکمی را که از سوی مراجع قانونی صادر می‌شود، احراز نکرده باشد، شورا برگزار نمی‌کند. این شرایط ممکن است شامل حبس، آزادی به قید التزام، آزادی مشروط، و جزای نقدی یا جبران خسارت باشد. استثنائات مستلزم تایید ریاست اوّل قبل از برگزاری یک شورای عضویت است. این استثنائات ممکن است شامل شخصی باشد که شرایط قانونی را تکمیل کرده و توبه واقعی خود را نشان داده است اما در شرایط آزمایشی (آزادی به قید التزام) مادام العمر است یا به مقدار قابل توجهی جریمه شده است.

4. با رهبران کشیشی قربانیان تماس بگیرید. اسقف یا رئیس وَتَد با اسقف فعلی یا رئیس وَتَد هر قربانی تماس می‌گیرد (رجوع کنید به ۳۲.۱۰.۲).

5. به شورا ابلاغ شود. تاریخ و زمان و مکان شورا را به شخص اعلام می‌کند.

6. شورا را اداره کنید. او شورا را بر اساس دستورالعمل ۳۲.۱۰.۳ اداره می‌کند. او از شخص می‌پرسد که برای توبه چه کرده است؟ او همچنین در مورد تعهّد خود به عیسی مسیح و کلیسا می‌پرسد. وقتی همۀ موارد مربوطه مطرح شد، عضو را مرخص می‌کند. او با مشاورانش دعا می‌کند تا در نظر بگیرد که چه اقدامی باید انجام دهد. سه تصمیم ممکن عبارتند از:

   1. ادامه محدودیت‌ها یا لغو عضویت.

   2. محدودیت‌ها را بردارد یا اجازه پذیرش مجدّد بدهد.

   3. به ریاست اوّل توصیه کند که محدودیت‌ها برداشته شود یا اجازۀ پذیرش مجدّد داده شود (در صورت لزوم طبق «درخواست برای تأیید ریاست اوّل » در زیر).

7. تصمیم را به اشتراک بگذارد پس از تصمیم گیری شورا، متصدّی ناظر آن را با شخص در میان می‌گذارد. اگر تایید ریاست اوّل ضروری باشد، توضیح می‌دهد که این تصمیم یک توصیه به ریاست اوّل است.

8. ارائه گزارش. اسقف یا رئیس وَتَد گزارش فرم شورای عضویت کلیسا را ​​از طریق منابع رهبر و دفتردار (LCR) ارائه می‌دهد. او می‌تواند از دفتردار بخواهد این گزارش را تهیه کند. او تضمین می‌کند که هیچ نسخه چاپی یا الکترونیکی در محل نگهداری نمی‌شود. او همچنین اطمینان می‌دهد که تمام یادداشت‌های مورد استفاده برای تهیه گزارش به سرعت از بین می‌روند.

9. درخواست تایید ریاست اول (در صورت لزوم). در شرایط زیر، تأیید ریاست اول (کلیسا) برای حذف محدودیت‌های عضویت رسمی یا پذیرش مجدد شخص به کلیسا ضروری است. این تأییدیه لازم است حتی اگر این رفتار پس از محدود شدن رسمی یا لغو عضویت کلیسا صورت گرفته باشد.

   رئيس وَتَد فقط در صورتي یک فرم درخواست را به ریاست اول (کلیسا) ارائه مي‌دهد كه تصويب را توصيه كند (رجوع کنید به ۶.۲.۳).

   1. قتل

   2. زنای با محارم و نزدیکان

   3. سوء استفاده جنسی از کودک یا نوجوان، استثمار جنسی از کودک یا نوجوان، یا آزار جسمی یا عاطفی جدی از کودک یا نوجوان توسط بزرگسال یا جوانی که چندین سال بزرگتر است.

   4. دخالت در هرزه‌نگاری کودکان در صورت محکومیت قانونی

   5. ارتداد

   6. ازدواج چند همسری

   7. ارتکاب یک گناه بزرگ در حالی که دارای موقعیت برجسته در کلیسا است

   8. تراجنسیتی — اقداماتی برای انتقال به خلاف جنسیت بیولوژیکی شخص در بدو تولد (رجوع کنید به ۳۸.۶.۲۳)

   9. اختلاس وجوه یا اموال کلیسا

10. ابلاغ کتبی از تصمیم. اسقف یا رئیس وَتَد اطمینان حاصل می‌کند که شخص ابلاغ کتبی فوری تصمیم و آثار آن را دریافت می‌کند.

11. تعمید و تصدیق. اگر عضویت شخصی در کلیسا در شورای اولیه لغو شد، او باید دوباره ​​تعمید و تصدیق شود. در صورت نیاز به تأیید ریاست اول (کلیسا)، این احکام تنها پس از دریافت این تأییدیه قابل اجراست. گواهی تعمید و تصدیق ایجاد نشده است (رجوع کنید به ۳۲.۱۴.۴).

اگر شخصی رسماً از عضویت در کلیسا استعفا داد، باید تعمید داده و تصدیق شود تا مجدداْ در کلیسا پذیرفته شود. برای بزرگسالان، پذیرش مجدد معمولاً تا حداقل یک سال پس از استعفا از عضویت در نظر گرفته نمی‌شود.

هنگامی که شخصی درخواست پذیرش مجدد می‌کند، اسقف یا رئیس وَتَد یک نسخه از فرم گزارش اقدام اداری را که همراه با درخواست استعفا است، دریافت می‌کند. او می‌تواند این را از طریق منابع رهبر و دفتردار (LCR) به دست آورد.

سپس اسقف یا رئیس وَتَد با شخص مصاحبه کامل می‌کند. او در مورد دلایل درخواست اولیه و تمایل به پذیرش مجدد می‌پرسد. با روحیه‌ای عاشقانه، او در مورد گناهان سختی که ممکن است قبل یا بعد از استعفا از عضویت مرتکب شده باشد می‌پرسد. رهبر تا زمانی که راضی نباشد که شخص توبه کرده و آماده و شایسته بهره‌مندی از برکات عضویت در کلیسا است، پذیرش مجدد را ادامه نمی‌دهد.

دستورالعمل پذیرش مجدد پس از استعفا به شرح زیر است:

• شورای عضویت در صورتی تشکیل می‌شود که عضویت فرد در زمان استعفا به طور رسمی محدود شده باشد.

• در صورتی که شخص قبل از استعفا از عضویت مرتکب گناه سنگین از جمله ارتداد شده باشد، شورای عضویت تشکیل می‌شود.

در شرایط دیگر، شورای عضویت تشکیل نمی‌شود، مگر اینکه اسقف یا رئیس وَتَد تشخیص دهد که به آن نیاز است.

هنگامی که برای شخصی که موهبت معبد را دریافت کرده است، شورای عضویت ضروری است، رئیس وَتَد آن را نگه برگزار می‌کند. هنگامی که برای شخصی که موهبت دریافت نکرده است، شورا لازم است، اسقف آن را با تأیید رئیس وَتَد برگزار می‌کند.

اگر شخصی قبل یا بعد از کناره‌گیری از عضویت در کلیسا، هر یک از رفتارها در ۳۲.۱۶.۱، شماره ۹ را مرتکب شده است، تأیید ریاست اول (کلیسا) برای پذیرش مجدد لازم است. اگر شخص قبل یا بعد از استعفا از عضویت، هر یک از رفتارها در ۳۲.۱۴.۵، شماره ۱ را مرتکب شده است، حاشیه‌نویسی در سابقه عضویت ایجاد می‌شود.

شخصی که درخواست پذیرش مجدد می‌کند باید شرایطی مشابه با سایر افرادی که ​​تعمید می‌گیرند داشته باشد. هنگامی که اسقف یا رئیس وَتَد متقاعد شد که شخص شایسته و صادق است که بخواهد مجدداً پذیرفته شود، میتواند شخص را تعمید داده و تصدیق شود. یک گواهی تعمید و تصدیق ایجاد نشده است (رجوع کنید به ۳۲.۱۴.۴).

نمودار زیر سطح مناسب فعالیت کلیسا را ​​برای شخصی که با تعمید و تصدیق مجدداً پذیرفته شده است را نشان می‌دهد.

افرادی که قبلاً موهبت معبد را دریافت کرده‌اند و با تعمید و تصدیق مجدداً پذیرفته شده‌اند، می‌توانند توانایی کشیشی و برکات معبد خود را فقط از طریق آیین احیاء برکات دریافت کنند (رجوع کنید به اصول و پیمانها ۲۱:۱۰۹). آنها به سمت‌های کشیشی منصوب نمی‌شوند یا دوباره موهبت دریافت نمی‌کنند. این برکات از طریق (اجرای آیین‌ها) احیا می‌شوند. برادران به سمت کشیشی سابق خود احیاء می‌شوند، به جز سمت هفتادان، اسقف، یا سرنیا.

فقط ریاست اوّل می‌تواند اجرای حکم احیاء برکات را تایید کند. آنها زودتر از یک سال پس از پذیرش مجدد شخص با تعمید و تصدیق، فرم درخواستی برای این آیین را بررسی نمی‌کنند.

اسقف و رئیس وَتَد با شخص مصاحبه می کنند تا شایستگی و آمادگی او را مشخص کنند. وقتی رئیس وَتَد احساس کرد که شخص آماده است، با استفاده از منابع رهبر و دفتردار (LCR) برای احیاء برکات درخواست می‌کند. به ۶.۲.۳ درباره مسئولیت رئیس وَتَد هنگام ارسال فُرم درخواست به ریاست اوّل مراجعه کنید.

اگر ریاست اول احیاء برکات را تأیید کند، یکی از اولیاء کل یا رئیس وَتَد را برای مصاحبه با آن شخص تعیین می‌کنند. اگر شخص شایستگی داشته باشد، این رهبر این آیین را انجام می‌دهد تا برکات آن شخص را احیاء کند.

برای اطلاعات در مورد سوابق عضویت و احیای برکات، به ۳۲.۱۴.۴ مراجعه کنید.