Pokuta i rady ds. członkostwa w Kościele

Pierwszym celem jest pomoc w ochronie innych osób. Czasami dana osoba stanowi fizyczne lub duchowe zagrożenie. Drapieżne zachowania, krzywda fizyczna, przemoc seksualna, nadużywanie substancji odurzających, oszustwa i odstępstwo to niektóre z tych zagrożeń. Dzięki natchnieniu biskup lub prezydent palika podejmuje działania, aby chronić inne osoby, gdy ktoś stanowi zagrożenie na takie lub inne poważne sposoby (zob. Ks. Almy 5:59–60).

Drugim celem jest pomoc osobie w uzyskaniu dostępu do odkupicielskiej mocy Jezusa Chrystusa poprzez pokutę. Dzięki temu procesowi osoba może ponownie stać się czystą i godną otrzymania wszystkich Bożych błogosławieństw.

Trzecim celem jest ochrona dobrego imienia Kościoła. Ograniczenie lub pozbawienie osoby członkostwa w Kościele może być konieczne, jeśli jej zachowanie znacząco szkodzi Kościołowi (zob. Ks. Almy 39:11). Dobre imię Kościoła nie jest chronione poprzez ukrywanie lub umniejszanie znaczenia poważnych grzechów, ale poprzez zajmowanie się nimi.

Pokuta wymaga wyznania grzechów Ojcu Niebieskiemu. Jezus Chrystus powiedział: „Przez to możecie wiedzieć, czy człowiek odpokutował za swe grzechy — oto wyzna je i wyrzeknie się ich” (Doktryna i Przymierza 58:43, zob. także Ks. Mosjasza 26:29).

Kiedy członkowie Kościoła popełniają poważne grzechy, ich pokuta obejmuje również wyznanie grzechu biskupowi lub prezydentowi palika. Przywódca może wtedy użyć kluczy ewangelii pokuty w ich imieniu (zob. Doktryna i Przymierza 13:1; 84:26–27; 107:18, 20). To pomaga im uzyskać uzdrowienie i wrócić na ścieżkę ewangelii poprzez moc Zadośćuczynienia Zbawiciela.

Celem wyznania grzechu jest zachęcenie członków do zdjęcia z siebie brzemiona, aby mogli w pełni zwrócić się do Pana o pomoc w przemianie i uzdrowieniu. Uzyskanie „[złamanego serca] i skruszonego ducha” jest wspierane przez wyznanie grzechu (II Ks. Nefiego 2:7). Dobrowolne wyznanie grzechu świadczy o tym, że dana osoba pragnie odpokutować.

Kiedy członek wyzna grzech, biskup lub prezydent palika postępuje według wytycznych dotyczących doradzania, znajdujących się w 32.8. W duchu modlitwy szuka przewodnictwa w kwestii właściwych wskazań odnoszących się do pomocy członkowi w pokucie (zob. 32.5). Rozważa, czy rada ds. członkostwa może być pomocna. Jeśli zasady Kościoła wymagają zwołania rady ds. członkostwa, wyjaśnia to (zob. 32.6 i 32.10).

Czasami członek skrzywdził współmałżonka lub inną osobę dorosłą. W ramach pokuty powinien on wyznać grzech tej osobie i prosić o wybaczenie. Młodzież, która popełnia poważny grzech, jest zazwyczaj zachęcana do naradzania się z rodzicami.

Biskup lub prezydent palika zazwyczaj dowiaduje się o poważnym grzechu, gdy członek go wyzna lub od innej osoby. Może również otrzymać od Ducha Świętego podszepty na temat potencjalnego poważnego grzechu. Jeśli czuje podszept Ducha, że ktoś może zmagać się z grzechem, może umówić się na wywiad. Podczas wywiadu w uprzejmy i pełen szacunku sposób mówi o swoich obawach. Unika jakiegokolwiek tonu oskarżenia.

Jeśli członek zaprzecza popełnieniu poważnego grzechu, na który biskup lub prezydent palika posiada potwierdzające informacje, nadal się może odbyć rada ds. członkostwa. Jednakże same duchowe odczucia nie są wystarczające do zwołania rady (zob. Doktryna i Przymierza 10:37). W razie potrzeby przywódca może zebrać dodatkowe informacje. Postępuje według wytycznych z 32.4.3 i 32.10.2.

Przed zorganizowaniem rady ds. członkostwa biskup lub prezydent palika gromadzi tyle informacji, ile potrzebuje. Informacje pochodzące z wyznania winy przez członka są często wystarczające. Informacje mogą również pochodzić od członka rodziny, innego przywódcy Kościoła, ofiary lub współwinnego grzechu.

Podczas gromadzenia informacji biskup lub prezydent palika powinien korzystać jedynie z metod odpowiednich dla przywódcy kapłańskiego. Nie powinien obserwować domu danej osoby ani nagrywać jej bez jej zgody. Nie powinien też stosować żadnych praktyk, które są sprzeczne z prawem.

Fałszywe oskarżenia zdarzają się rzadko, ale mogą mieć miejsce. Przywódcy kapłańscy powinni być ostrożni, gdy poza słowami jednej osoby nie mają zbyt wiele informacji. Na przykład: członek oskarżony o cudzołóstwo może zaprzeczyć temu zarzutowi. Pisma święte wyjaśniają, że „każde słowo przeciwko niemu lub niej musi być potwierdzone przez dwóch świadków z Kościoła” (Doktryna i Przymierza 42:80). „Dwóch świadków“ oznacza dwa odrębne źródła informacji. Może to obejmować wiedzę uczestnika i inne wiarygodne źródło. Czasami przywódca kapłański musi poczekać z działaniem, aż więcej informacji będzie dostępne.

Kiedy przywódca w Kościele gromadzi informacje dla rady ds. członkostwa, powinien natychmiast przestać to robić, jeśli dowie się, że organy ścigania aktywnie prowadzą dochodzenie w sprawie członka. Ma to na celu uniknięcie ewentualnych oskarżeń, że przywódca mógł utrudniać wymierzenie sprawiedliwości. Aby uzyskać poradę prawną w takiej sytuacji w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, prezydent palika kontaktuje się z Biurem obsługi prawnej Kościoła:

+1-800-453-3860, wewn. 2-6301

+1-801-240-6301

Poza Stanami Zjednoczonymi i Kanadą prezydent palika kontaktuje się z radcą prawnym obszaru z biura obszaru.

Zazwyczaj rada ds. członkostwa nie jest zwoływana w celu oceny sytuacji rozpatrywanej przez sąd cywilny lub karny, dopóki sąd nie wyda końcowego wyroku. W niektórych przypadkach właściwe może być odłożenie rady ds. członkostwa do momentu, aż upłynie czas na złożenie apelacji lub odrzucenia tej apelacji.

Biskupi, prezydenci palików i ich doradcy mają święty obowiązek ochrony wszystkich poufnych informacji, które są im przekazywane. Te informacje mogą pochodzić z wywiadów, doradzania lub wyznania grzechów. Ten sam obowiązek poufności odnosi się do wszystkich osób, które biorą udział w radach ds. członkostwa. Poufność jest niezbędna, ponieważ członkowie mogą nie wyznać grzechów lub nie szukać przewodnictwa, jeśli to, o czym mówią, nie będzie traktowanie poufnie. Naruszenie zasady poufności powoduje utratę zaufania członków i wywołuje utratę wiarygodności ich przywódców.

Zgodnie z obowiązkiem zachowania poufności biskup, prezydent palika lub ich doradcy mogą wyjawiać takie informacje jedynie wtedy, gdy:

• Muszą naradzić się z prezydentem palika danego członka, prezydentem misji lub biskupem w celu zwołania rady ds. członkostwa lub powiązanymi z nią kwestiami. Prezydent palika może również naradzić się z wyznaczonym Siedemdziesiątym Obszaru. W razie potrzeby Siedemdziesiąty Obszaru kieruje prezydenta palika do Prezydium Obszaru. Jedynie prezydent palika decyduje, czy rada powinna się odbyć lub jaki jest jej wynik.

• Dana osoba przenosi się do nowego okręgu (lub przywódca kapłański zostaje odwołany), podczas gdy działania związane z członkostwem lub inne poważne sprawy są w toku. W takich przypadkach przywódca informuje nowego biskupa lub prezydenta palika o tych sprawach lub oczekujących działaniach (zob. 32.14.7). Informuje również przywódcę, jeśli dany członek może stanowić zagrożenie dla innych osób.

• Biskup lub prezydent palika dowiaduje się, że członek Kościoła, który mieszka poza okręgiem lub palikiem, mógł być zaangażowany w poważny grzech. W tym przypadku poufnie kontaktuje się z biskupem tego członka.

• Ujawnienie informacji jest konieczne podczas rady ds. członkostwa. Wszystkie informacje zebrane i ujawnione w trakcie rady ds. członkostwa są poufne.

• Członek decyduje się udzielić zgody przywódcy na ujawnienie informacji konkretnym osobom. Mogą to być rodzice, przywódcy w Kościele lub inne osoby, które mogą udzielić wsparcia. Przywódca nie ujawnia informacji, jeśli wykraczałoby to poza pozwolenie udzielone przez członka.

• Może być konieczne ujawnienie ograniczonych informacji o decyzji rady ds. członkostwa (zob. 32.12.2).

We wszystkich innych sytuacjach przywódca powinien odnieść się do 32.4.5. Sprawy te obejmują sytuacje, w których prawo może wymagać zgłoszenia władzom rządowym przestępstwa, np. przemocy wobec dzieci.

Aby asystować przywódcom w ochronie innych osób i przestrzeganiu prawa, Kościół zapewnia pomoc wykwalifikowanych profesjonalistów. Tam, gdzie jest dostępna kościelna infolinia w sprawie przemocy, przywódcy niezwłocznie dzwonią na nią, aby uzyskać wskazówki (zob. 32.4.5 i 38.6.2.1). Tam, gdzie taka infolinia nie jest dostępna, prezydent palika kontaktuje się z radcą prawnym obszaru w biurze obszaru.

Istnieje jedna sytuacja, w której biskup lub prezydent palika powinien ujawnić poufne informacje bez wcześniejszego uzyskania takich wskazówek. Ma ona miejsce wtedy, gdy ujawnienie informacji jest konieczne, aby zapobiec zagrażającym życiu szkodom lub poważnym obrażeniom, a nie ma czasu na uzyskanie wskazówek. W takich przypadkach obowiązek ochrony innych osób jest ważniejszy niż przestrzeganie poufności. Przywódcy powinni niezwłocznie skontaktować się z władzami cywilnymi.

Jeśli przywódcy prowadzą notatki lub komunikują się ze sobą w formie elektronicznej, chronią dostęp do takich informacji. Usuwają lub niszczą informacje, gdy nie są już dłużej potrzebne. Nie udostępniają bez potrzeby informacji osobistych.

Władze cywilne mogą kwestionować poufność wymaganą od przywódcy kapłańskiego. Jeśli sytuacja ma miejsce w Stanach Zjednoczonych lub Kanadzie, prezydent palika zwraca się o poradę prawną do Biura obsługi prawnej Kościoła:

+1-800-453-3860, wewn. 2-6301

+1-801-240-6301

Poza Stanami Zjednoczonymi i Kanadą prezydent palika kontaktuje się z radcą prawnym obszaru w biurze obszaru.

Pokuta za niektóre grzechy wymaga, aby osoba poinformowała władze rządowe, że złamała prawo cywilne. Biskupi i prezydenci palików zachęcają członków do przestrzegania prawa i zgłaszania takich spraw. Doradzają również członkom, aby podczas składania zeznań korzystali z fachowej porady prawnej. Przestrzeganie prawa jest zasadą Kościoła.

W wielu miejscach przywódcy kapłańscy są zobowiązani przez prawo do zgłaszania pewnych naruszających prawo zachowań, o których się dowiadują. Na przykład, niektóre stany i kraje wymagają zgłaszania organom ścigania przypadków przemocy wobec dzieci.

W niektórych krajach Kościół ustanowił poufną infolinię w sprawie przemocy, aby asystować biskupom i prezydentom palików. Przywódcy ci powinni bezzwłocznie skontaktować się z infolinią w każdej sytuacji, w której dana osoba mogła doznać przemocy lub istnieje takie zagrożenie (zob. 38.6.2.1). Linia jest dostępna 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.

W krajach, które nie posiadają infolinii, biskup, który dowiaduje się o przemocy, powinien skontaktować się ze swoim prezydentem palika, który powinien uzyskać wskazówki od radcy prawnego obszaru w biurze obszaru.

Aby uzyskać więcej informacji na temat zgłaszania przemocy, zobacz 38.6.2.1 i 38.6.2.7.

Poniższa tabela zawiera trzy wskazania odnoszące się do pomagania osobie w dokonaniu pokuty. Podsumowuje również niektóre ze wskazówek dla przywódców związane z podejmowaniem decyzji o tym, z jakich wskazań należy skorzystać.

Osobiste doradztwo i nieformalne ograniczenia nałożone przez biskupa lub prezydenta palika są czasami niewystarczające, aby pomóc osobie odpokutować za poważne grzechy. Pan zapewnił rady ds. członkostwa, aby pomóc sędziemu w Izraelu w takich sytuacjach. (Zob. II Ks. Mojżeszowa 18:12–27; Ks. Mosjasza 26:29–36; Doktryna i Przymierza 42:80–83; 102). W przypadku niektórych poważnych grzechów rada jest wymagana, zgodnie z zasadami Kościoła (zob. 32.6.1). Złamanie przymierzy świątynnych zwiększa prawdopodobieństwo, że konieczne będzie zwołanie rady ds. członkostwa (zob. 32.7.4).

W okręgu doradcy biskupa pomagają w radach ds. członkostwa. W paliku pomagają doradcy prezydenta palika. W niektórych radach ds. członkostwa w paliku bierze również udział rada wyższa (zob. 32.9.2). Podczas rady ds. członkostwa rada biskupia lub prezydium palika spotyka się z osobą w duchu miłości.

Podczas podejmowania decyzji, które ze wskazań najlepiej pomoże osobie w pokucie, przywódcy dążą do uzyskania przewodnictwa Ducha Świętego. Biorą pod uwagę również następujące czynniki:

• Ciężar grzechu i zasady Kościoła odnośnie do tego, czy rada jest wymagana (zob. 32.6)

• Sytuacja danej osoby (zob. 32.7).

Biskup naradza się z prezydentem palika w konkretnych sytuacjach. Musi otrzymać zgodę prezydenta palika przed zorganizowaniem rady ds. członkostwa.

W trudnych sprawach prezydent palika może zwrócić się o radę do wyznaczonego mu Siedemdziesiątego Obszaru. Prezydent palika musi naradzić się z Prezydium Obszaru w kwestiach określonych w 32.6.3. Jednakże to prezydent palika podejmuje decyzję, czy rada powinna się odbyć, aby zająć się daną sprawą. Jeśli rada się odbędzie, prezydent palika lub biskup decyduje o jej wyniku.

Jeśli biskup lub prezydent palika stwierdzi, że osobiste doradztwo jest wystarczające, stosuje się do wytycznych z 32.8. Jeśli stwierdzi, że potrzebna jest rada ds. członkostwa lub jeśli zasady Kościoła wymagają rady, osoba, która ją przeprowadza, przestrzega procedur z 32.9–32.14.

Przed zorganizowaniem rady biskup lub prezydent palika może stwierdzić, że nieformalne ograniczenia członkostwa na jakiś czas będą najlepsze. Przeprowadza radę, kiedy najlepiej zachęci to członka do szczerej pokuty. Jednakże nie powinien zwlekać ze zwołaniem rady, jeśli jest to konieczne, aby chronić inne osoby.

Biskup lub prezydent palika musi zwołać radę ds. członkostwa, gdy informacje wskazują, że członek mógł popełnić którykolwiek z grzechów opisanych w tej sekcji. W przypadku tych grzechów rada jest wymagana bez względu na stopień duchowej dojrzałości członka i rozumienia ewangelii.

Zobacz 32.11, aby sprawdzić potencjalne rezultaty rad, które są zwołane w związku z grzechami wymienionymi w tej sekcji. Nieformalne ograniczenia członkostwa nie mogą być wynikiem tych rad.

Rada ds. członkostwa może być konieczna w poniższych sytuacjach.

Niektóre sprawy wymagają szczególnej wrażliwości i przewodnictwa. Aby dowiedzieć się, jak najlepiej pomóc, prezydent palika musi naradzić się z Prezydium Obszaru w kwestii sytuacji wymienionych w tej sekcji. Jednakże to prezydent palika podejmuje decyzję, czy rada powinna się odbyć, aby zająć się daną sprawą. Jeśli rada się odbędzie, prezydent palika lub biskup decyduje o jej wyniku.

Jeśli rada ds. członkostwa odbędzie się w jednej ze spraw przedstawionych w tej sekcji, możliwe decyzje rady są następujące: „zachowuje dobrą reputację”, „formalne ograniczenie członkostwa” lub „pozbawienie członkostwa”. Wymagana jest zgoda Pierwszego Prezydium, w celu usunięcia formalnych ograniczeń lub ponownego przyjęcia tej osoby do Kościoła (zob. 32.16.1, numer 9).

Rada ds. członkostwa zazwyczaj nie jest konieczna w poniższych sytuacjach.

Powagę grzechu mierzy jego znaczeniem. Może to obejmować liczbę i częstotliwość popełnionych grzechów, dotkliwość wynikających z nich szkód oraz liczbę osób, które zostały zranione.

Przywódcy biorą pod uwagę dobro ofiar i innych osób. Może to być współmałżonek danej osoby i inni członkowie rodziny. Przywódcy również biorą pod uwagę dotkliwość krzywdy.

Duchowe przewodnictwo jest potrzebne do rozpoznania, czy dana osoba szczerze odpokutowała. Taka pokuta przejawia się bardziej w prawych działaniach na przestrzeni czasu niż w intensywnym smutku w czasie jednego wywiadu. Czynniki do rozważenia obejmują:

• Siłę wiary w Jezusa Chrystusa.

• Sposób wyznania grzechu.

• Głębię żalu za grzech.

• Zadośćuczynienie osobom poszkodowanym.

• Spełnienie wymagań prawnych.

• Powodzenie w porzuceniu grzechu.

• Wierność w przestrzeganiu przykazań od czasu popełnienia grzechu.

• Uczciwość wobec przywódców Kościoła i innych.

• Chęć podążania za radami przywódców Kościoła.

Obraz

modląca się kobieta

Pan oświadczył: „Komu wiele dano, [od tego] wiele się wymaga” (Doktryna i Przymierza 82:3). Osoba, która otrzymała obdarowanie świątynne, zawarła przymierza, że będzie żyć według wyższych norm. Złamanie tych przymierzy zwiększa powagę grzechu. Zwiększa prawdopodobieństwo, że konieczne będzie zwołanie rady ds. członkostwa.

Powaga grzechu jest większa, jeśli popełniła go osoba piastująca stanowisko związane z zaufaniem lub upoważnieniem, takie jak rodzic, przywódca lub nauczyciel.

Wzorzec powtarzania tego samego poważnego grzechu może wskazywać na głęboko zakorzenione zachowanie lub uzależnienie, które utrudnia postęp ku prawdziwej pokucie. Poza ograniczeniami członkostwa, które mogą być konieczne, pomocne mogą być program wychodzenia z uzależnienia i profesjonalne doradztwo (zob. 32.8.2).

Przywódcy biorą pod uwagę wiek, dojrzałość i doświadczenie, gdy doradzają członkowi lub decydują o rezultacie rady ds. członkostwa. Często w przypadku osób, które są niedojrzałe w ewangelii, odpowiednia jest wyrozumiałość. Na przykład: wyrozumiałość może być odpowiednia wobec młodych członków, którzy postępują niemoralnie, jeśli wyrzekają się grzechu i okazują szczerą pokutę. Jednakże mogą być potrzebne poważniejsze działania, jeśli nie porzucą takiego postępowania.

Choroba psychiczna, uzależnienie lub ograniczone zdolności umysłowe nie usprawiedliwiają osoby, która popełniła poważny grzech. Jednakże są to czynniki, które należy wziąć pod uwagę. Aby pomóc komuś w dokonaniu pokuty, przywódcy zabiegają o przewodnictwo Pana w kwestii zrozumienia przez daną osobę zasad ewangelii i poziomu odpowiedzialności.

Dobrowolne wyznanie grzechu i boży smutek za czyny pokazują pragnienie pokuty.

Wyznanie grzechu jest częścią pokuty i nie powinno być odkładane na później. Czasami po popełnieniu grzechu następuje długi okres zadośćuczynienia krzywd i wiernego życia. Jeśli członek wyzna grzech i nie powtórzył go, może to oznaczać, że go porzucił. W takim przypadku wyznanie grzechu może kończyć proces pokuty, a nie go zaczynać.

Poniższe wytyczne mają zastosowanie, gdy biskup lub prezydent palika doradza członkowi, aby pomóc mu odpokutować.

• Poproś jedynie o taką ilość informacji, która jest potrzebna, aby określić (1) nastawienie członka do grzesznego zachowania oraz (2) charakter, częstotliwość i czas trwania tego zachowania. Nie pytaj o szczegóły, które wykraczają poza to, co jest konieczne, aby zrozumieć daną sytuację. Nie zadawaj pytań, które wynikają z osobistej ciekawości.

• Zapytaj, jaki wpływ to zachowanie wywarło na innych.

• Skup się na pozytywnych przesłankach, które pogłębiają nawrócenie członka i jego zobowiązanie wobec Pana. Zachęć członka do podjęcia konkretnych działań, które spowodują zmianę zachowania i przemianę serca w celu pokuty. Poproś go, aby zbliżył się do Zbawiciela, szukając Jego siły i odczuwając Jego odkupicielską miłość.

• Zachęcaj do podnoszących na duchu działań, takich jak modlitwa, studiowanie pism świętych i uczęszczanie na spotkania kościelne. Nauczaj, że historia rodziny i praca świątynna mogą zmniejszyć wpływ przeciwnika. Zachęcaj do służby bliźnim i dzielenia się ewangelią.

• Zachęcaj do zadośćuczynienia osobom, które zostały skrzywdzone przez grzechy, i poproszenia ich o wybaczenie

• Zachęcaj do odwrócenia się od złych wpływów. Pomagaj członkom w podejmowaniu działań zapobiegawczych, aby stawiali opór konkretnym pokusom.

• Pamiętaj o tym, że jesteś przywódcą kościelnym, a nie profesjonalnym doradcą. Poza twoim doradztwem, niektórzy członkowie mogą skorzystać z doradztwa behawioralnego. Niektórzy ludzie cierpią z powodu chorób psychicznych. W razie potrzeby radź członkom, aby szukali pomocy u wykwalifikowanych pracowników medycznych i specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego.

• Bądź przepełniony modlitwą i dąż do uzyskania przewodnictwa Ducha, zanim nałożysz nieformalne ograniczenia członkostwa. Niektórzy członkowie mogą wynieść większą korzyść z korzystania z przywilejów wynikających z członkostwa w Kościele niż z nakładania na nich ograniczeń.

• Sprawdzaj postępy, aby dodawać otuchy, wzmacniać duchową siłę i monitorować postępy.

Po tym, jak członek wyznał grzech biskupowi lub prezydentowi palika, dalsze doradztwo może odbywać się na kilka sposobów. Może je zapewnić sam przywódca. Albo, za zgodą członka, może wyznaczyć jednego ze swoich doradców, aby je zapewnił.

Za zgodą członka biskup lub prezydent palika może wyznaczyć członka kworum starszych lub członkinię Stowarzyszenia Pomocy, aby pomagał w konkretny sposób. Dla młodzieży może wyznaczyć do pomocy prezydium Organizacji Młodych Kobiet lub doradców kworum Kapłaństwa Aarona. Osoby wyznaczone do pomocy są uprawnione do otrzymywania natchnienia przy wypełnianiu tego zadania (zob. 4.2.6).

Wyznaczając kogoś do pomocy przy dalszym doradztwie, przywódca podaje jedynie taką ilość informacji, jaka jest konieczna, aby pomóc członkowi. Wyznaczona osoba musi zachować poufność. Informuje również biskupa o postępach i potrzebach członka.

Osobiste doradztwo czasami jest stosowane przy pomaganiu członkom w odpokutowaniu za grzechy związane z uzależnieniami lub spowodowane z ich powodu. Uzależnienia te mogą obejmować substancje lub szeroki zakres zachowań. Uzależnienia krzywdzą osoby, małżeństwa i rodziny. Biskupi mogą doradzać członkom, aby szukali pomocy w kościelnych programach wychodzenia z uzależnień oraz u wykwalifikowanych pracowników medycznych i specjalistów w dziedzinie zdrowia psychicznego.

Coraz częstszym uzależnieniem jest korzystanie z pornografii. Niezależnie od tego, czy jest to uzależnienie czy sporadyczne zachowanie, wszelkie korzystanie z pornografii jest szkodliwe. Korzystanie z niej odsuwa Ducha. Pornografia osłabia zdolność czerpania mocy, która wynika z dotrzymywania przymierzy. Szkodzi również cennym relacjom.

Osobiste doradztwo i nieformalne ograniczenia członkostwa są zazwyczaj wystarczające, aby pomóc osobie w dokonaniu pokuty za korzystanie z pornografii. Rady ds. członkostwa zazwyczaj nie są zwoływane. Aby poznać wyjątki, zob. 38.6.6 i 38.6.13. Pomocne może być profesjonalne doradztwo.

W razie potrzeby prezydenci palików i biskupi udzielają wsparcia członkom rodziny. Rodzice mogą być uwzględnieni przy doradzaniu młodzieży w kwestii korzystania z pornografii. Małżonek może być uwzględniony przy doradzaniu osobie pozostającej w związku małżeńskim.

Aby uzyskać więcej informacji na temat doradztwa członkom, którzy są zaangażowani w pornografię, zobacz 38.6.13.

Oprócz zachęcania w trakcie doradzania do pozytywnych działań, biskup lub prezydent palika może na pewien czas nieformalnie ograniczyć niektóre przywileje członkostwa w Kościele. Mądrze zastosowane ograniczenia mogą pomóc w pokucie i rozwoju duchowym. Są one uważane za nieformalne, ponieważ nie są odnotowane w rejestrze członkowskim.

Nieformalne ograniczenia mogą trwać kilka tygodni, kilka miesięcy lub dłużej, jeśli jest to konieczne, aby dana osoba w pełni odpokutowała. W nietypowych sytuacjach mogą trwać one dłużej niż rok.

Przywódcy dążą do uzyskania przewodnictwa Ducha odnośnie do ograniczeń, które najlepiej pomogą osobie odpokutować. Może to być na przykład (nie jest to zamknięta lista) zawieszenie przywileju służby w powołaniu kościelnym, korzystania z kapłaństwa lub wejścia do świątyni. Przywódca może także ograniczyć możliwość wygłaszania przemówień, nauczania lekcji lub modlenia się na spotkaniach w Kościele. Jeśli przywódca zawiesza prawo wejścia do świątyni, anuluje on rekomendację świątynną w Zasobach przywódcy i pisarza (LCR).

Przyjmowanie sakramentu jest ważną częścią pokuty. Nie powinno to być pierwsze ograniczenie nałożone na osobę odpokutowującą, która ma złamane serce i skruszonego ducha. Jednakże, jeśli osoba popełniła poważne grzechy, przywódca może zawiesić ten przywilej na pewien czas.

Przywódcy zazwyczaj nie mówią nikomu innemu o nieformalnych ograniczeniach, chyba że istnieje taka potrzeba (zob. 32.12.2).

Biskup lub prezydent palika może zdjąć nieformalne ograniczenia, według przewodnictwa Ducha, gdy osoba dokonuje określonego postępu w procesie szczerej pokuty. Jeśli członek nadal będzie postępował w grzeszny sposób, pomocne lub konieczne może być zwołanie rady ds. członkostwa.

Obraz

modląca się kobieta

Prezydent palika:

• Ma upoważnienie dotyczące rad ds. członkostwa w paliku; jednakże większość z tych rad jest zwoływana przez biskupów.

• Musi udzielić zgody, zanim biskup może zwołać radę ds. członkostwa.

• Zwołuje radę ds. członkostwa w paliku w przypadku, jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że obdarowany członek, mężczyzna lub kobieta, zostanie pozbawiony członkostwa w Kościele.

• Może zwołać radę, jeśli członek odwoła się od decyzji rady ds. członkostwa w okręgu.

• Musi udzielić zatwierdzenia, zanim rekomendacja rady ds. członkostwa w okręgu o pozbawieniu członkostwa w Kościele osoby nieobdarowanej stanie się ostateczna.

Członkowie rady wyższej zazwyczaj nie uczestniczą w radach ds. członkostwa w paliku. Jednakże rada wyższa może brać udział w trudnych sytuacjach (zob. Doktryna i Przymierza 102:2). Na przykład, prezydium palika może zaprosić radę wyższą do udziału, gdy:

• Fakty są kwestionowane.

• Rada wyższa zwiększyłaby znaczenie i równowagę.

• Członek prosi o uczestnictwo rady wyższej.

• Sprawa dotyczy członka prezydium palika lub jego rodziny (zob. 32.9.7).

Biskup:

• Ma upoważnienie dotyczące rad ds. członkostwa w okręgu.

• Radzi się z prezydentem palika i uzyskuje jego zgodę przed zwołaniem rady.

• Nie może zwołać rady ds. członkostwa w przypadku, jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że obdarowany członek, mężczyzna lub kobieta, zostanie pozbawiony członkostwa w Kościele. W takich przypadkach musi odbyć się rada ds. członkostwa w paliku.

• Może być zaproszony do udziału w radzie ds. członkostwa w paliku dla członka okręgu, którego członkostwo jest rozpatrywane. Zgodę na jego obecność musi wyrazić prezydent palika i dana osoba.

Rada okręgu lub gminy ds. członkostwa może rekomendować pozbawienie członkostwa w Kościele osoby, jeśli nie została ona obdarowana. Jednakże wymagana jest zgoda prezydenta palika, zanim decyzja stanie się ostateczna.

Czasami rada ds. członkostwa w okręgu jest organizowana dla obdarowanego członka, a postępowanie daje przesłanki, że prawdopodobnie zostanie on pozbawiony członkostwa. W takich sytuacjach biskup przekazuje tę sprawę prezydentowi palika.

Prezydent misji:

• Ma upoważnienie dotyczące rad ds. członkostwa w gminach i dystryktach w misji.

• Musi udzielić zgody przed zwołaniem rady ds. członkostwa w dystrykcie lub gminie.

• Zwołuje radę ds. członkostwa w przypadku, jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że obdarowany członek, mężczyzna lub kobieta, zostanie pozbawiony członkostwa w Kościele. Jeśli czas lub odległość uniemożliwia mu wzięcie udziału, może wyznaczyć jednego ze swoich doradców, aby przewodniczył radzie. Wyznacza do udziału dwóch innych posiadaczy Kapłaństwa Melchizedeka.

• Tam, gdzie to możliwe, zwołuje rady ds. członkostwa dla osób, które nie zostały obdarowane. Jeśli czas lub odległość uniemożliwia mu wzięcie udziału, może upoważnić trzech posiadaczy Kapłaństwa Melchizedeka, aby ją przeprowadzili. W takim przypadku radę prowadzi zazwyczaj prezydent dystryktu, do którego należy członek, lub prezydent gminy.

• Może zwołać radę, jeśli członek odwoła się od decyzji rady ds. członkostwa w dystrykcie lub gminie.

• Za zgodą Przedstawiciela Władz Generalnych z Departamentu ds. misjonarskich, zwołuje radę ds. członkostwa, jeśli misjonarz popełnia poważny grzech na polu misyjnym (zob. 32.9.8). Przegląda również tę sprawę z członkiem Prezydium Obszaru i naradza się z prezydentem rodzimego palika misjonarza.

• Musi udzielić zatwierdzenia, zanim rekomendacja rady gminy lub dystryktu ds. członkostwa o pozbawieniu nieobdarowanej osoby członkostwa stanie się ostateczna.

Jeśli misjonarz wyzna poważny grzech, który popełnił przed służbą na misji, prezydent misji kontaktuje się z terenowym przedstawicielem Departamentu ds. misjonarskich w celu uzyskania wskazówek.

Kiedy prezydent misji zwołuje radę ds. członkostwa, wyznacza dwóch posiadaczy Kapłaństwa Melchizedeka, aby mu asystowali. Jedynie w nietypowych okolicznościach powinien wyznaczyć do asysty młodych misjonarzy. Postępuje według tych samych procedur, co w przypadku rady ds. członkostwa w paliku (zob. 32.10). Jednakże rada wyższa lub rada dystryktu nie bierze udziału.

Prezydent dystryktu lub gminy w misji może zwołać radę ds. członkostwa, jeżeli otrzyma upoważnienie od prezydenta misji. Rada dystryktu nie bierze w niej udziału.

Rada ds. członkostwa w dystrykcie lub gminie może rekomendować pozbawienie członkostwa w Kościele osoby, która nie otrzymała obdarowania świątynnego. Jednakże wymagane jest zatwierdzenie przez prezydenta misji, zanim decyzja będzie ostateczna.

Pisarz palika lub okręgu:

• Zachowuje notatki z rady jedynie tak długo, jak jest to konieczne, aby przesłać formularz Sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele.

• Przygotowuje formularz, jeśli zostanie o to poproszony przez przywódcę, który prowadził radę.

• Nie bierze udziału w dyskusji lub podejmowaniu decyzji przez radę.

Jeśli doradca w prezydium palika nie może uczestniczyć w radzie ds. członkostwa, prezydent palika prosi członka rady wyższej lub innego wyższego kapłana, aby zajął jego miejsce. Jeżeli prezydent palika nie może wziąć udziału, Pierwsze Prezydium może upoważnić jednego z jego doradców do przewodniczenia radzie w jego zastępstwie.

Jeżeli doradca w radzie biskupiej nie może wziąć udziału w radzie ds. członkostwa, biskup może poprosić wyższego kapłana z okręgu, aby zajął miejsce tego doradcy. Jeżeli biskup nie może wziąć udziału w radzie, przekazuje sprawę prezydentowi palika, który zwołuje radę ds. członkostwa w paliku. Biskup nie może wyznaczyć doradcy do zwołania rady ds. członkostwa.

Jeśli rada odbywa się w sprawie członka rodziny biskupa lub jednego z jego doradców, ma ona miejsce na poziomie palika. Jeśli rada odbywa się dla członka rodziny jednego z doradców prezydenta palika, prezydent palika wyznacza innego wyższego kapłana, aby zajął miejsce tego doradcy. Jeśli rada odbywa się dla członka rodziny prezydenta palika, konsultuje się on z Biurem Pierwszego Prezydium.

Jeśli członek sprzeciwia się uczestnictwu biskupa lub jego doradców, rada ds. członkostwa odbywa się na poziomie palika. Jeśli członek sprzeciwia się uczestnictwu jednego z doradców prezydenta palika, prezydent palika wyznacza innego wyższego kapłana, aby zajął miejsce tego doradcy. Jeśli członek sprzeciwia się uczestnictwu prezydenta palika lub jeśli prezydent palika uważa, że może nie być bezstronny, konsultuje się z Biurem Pierwszego Prezydium.

Rady ds. członkostwa prawie zawsze odbywają się w geograficznej jednostce Kościoła, która posiada rejestr członkowski danej osoby.

Czasami rada ds. członkostwa jest konieczna w przypadku osoby, która się przeprowadza. Jeśli przeprowadzka odbywa się w granicach tego samego palika, prezydent palika naradza się z biskupami obu okręgów i podejmuje decyzję, gdzie rada powinna się odbyć.

Jeśli członek przeprowadza się poza palik, prezydenci obu palików naradzają się i podejmują decyzję, gdzie rada powinna się odbyć. Jeśli postanowią, że rada powinna się odbyć w poprzednim okręgu lub paliku, rejestr członkowski będzie przechowywany w tym okręgu do czasu zakończenia rady. W przeciwnym razie rejestr zostanie przeniesiony do nowego okręgu. Biskup lub prezydent palika w poufny sposób informuje obecnego biskupa lub prezydenta palika członka o tym, dlaczego potrzebna jest rada.

Czasami rada ds. członkostwa jest konieczna dla członka, który tymczasowo mieszka z dala od domu. Na przykład: rada może być potrzebna dla studenta lub członka służącego w wojsku. Biskup okręgu, w którym członek tymczasowo mieszka, może udzielić rady i wsparcia. Jednakże nie powinien on organizować rady ds. członkostwa, chyba że rejestr członkowski znajduje się w jego jednostce i naradził się z biskupem rodzimego okręgu.

Czasami misjonarz popełnia poważny grzech na polu misyjnym, który nie zostaje ujawniony aż do czasu odwołania. Biskup i prezydent palika naradzają się, który z nich powinien zorganizować radę ds. członkostwa. Przed przeprowadzeniem rady jeden z nich naradza się z byłym prezydentem misji.

Biskup lub prezydent palika przekazuje członkowi pisemne powiadomienie o radzie ds. członkostwa, która odbędzie się w jego sprawie. Podpisuje list. Umieszcza w nim następujące informacje:

„[Rada biskupia lub prezydium palika] zwołuje w twojej sprawie radę ds. członkostwa. Rada odbędzie się [data i czas] w [miejsce].

Rada ta weźmie pod uwagę [ogólne podsumowanie niewłaściwego postępowania, bez szczegółów ani dowodów].

Zapraszamy cię do udziału w radzie, w celu udzielenia wyjaśnień. Możesz dostarczyć pisemne oświadczenia osób, które mogą dostarczyć istotne informacje. Możesz poprosić takie osoby, aby podczas rady zabrały głos w twoim imieniu, jeśli wcześniej wyrazi na to zgodę prezydent palika lub biskup. Możesz również zaprosić [prezydent Stowarzyszenia Pomocy w okręgu lub prezydenta kworum starszych w okręgu], aby byli obecni i udzielili wsparcia.

Każdy, kto przychodzi na radę, musi być gotów przestrzegać pełnego szacunku charakteru rady, łącznie z jej procedurami i poufnością. Radca prawny i osoby wspierające inne niż wymienione powyżej nie mogą być obecne”.

Ostatni akapit może zawierać wyrazy miłości, nadziei i troski.

Wytyczne dotyczące tego, kogo osoba może zaprosić do zabrania głosu w trakcie rady, są wymienione w 32.10.3, numer 4.

Jeśli list nie może być dostarczony osobiście, może być wysłany listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru.

Biskup lub prezydent palika planuje radę ds. członkostwa w czasie, który jest dogodny dla tej osoby. Upewnia się również, że jest wystarczający czas na zebranie oświadczeń ofiar niewłaściwego postępowania, jeśli chcą je złożyć (zob. 32.10.2).

Biskup lub prezydent palika przygotowuje członka do rady, wyjaśniając jej cel i procedury. Wyjaśnia również, jakie decyzje może podjąć rada i jakie są ich rezultaty. Jeśli członek wyznał grzech, przywódca wyjaśnia, że to wyznanie musi zostać wykorzystane podczas rady ds. członkostwa.

Jeśli członek Kościoła jest ofiarą (na przykład kazirodztwa, przemocy wobec dziecka, przemocy wobec małżonka czy oszustwa), biskup lub prezydent palika kontaktuje się z obecnym biskupem lub prezydentem palika. Przywódcy ci określają, czy pomocne byłoby danie ofierze możliwości przedstawienia pisemnego oświadczenia na temat tego niewłaściwego postępowania i jego skutków. Oświadczenie to można przeczytać na radzie ds. członkostwa (zob. 32.10.3, numer 3). Przywódcy Kościoła nie mają upoważnienia, aby nawiązać kontakt z ofiarami, które nie są członkami Kościoła.

Każde spotkanie z ofiarą w tym celu jest organizowane przez jej obecnego biskupa lub prezydenta palika. Jeśli ofiara przedstawia oświadczenie, przywódca przekazuje je biskupowi lub prezydentowi palika, który zwołuje radę ds. członkostwa. Przywódcy muszą dołożyć wszelkich starań, aby uniknąć dalszej traumy.

Wszelkie pytania dotyczące ofiary, która ma mniej niż 18 lat, należy kierować za pośrednictwem rodziców dziecka lub opiekunów prawnych, chyba że mogłoby to narazić ofiarę na niebezpieczeństwo.

Aby uzyskać informacje na temat otrzymywania przez biskupów i prezydentów palików wskazówek w takich sprawach, zobacz 32.4.5 i 38.6.2.1.

Bezpośrednio przed rozpoczęciem rady biskup lub prezydent palika informuje uczestników, kogo rada dotyczy i jakie niewłaściwe postępowanie zostało zgłoszone. Gdy to konieczne, wyjaśnia procedury rady.

Jeśli osoba, której dotyczy rada, jest obecna, wtedy zaproszona jest do pokoju. Jeśli biskup został zaproszony do udziału w radzie ds. członkostwa w paliku, również jest zaproszony do pokoju w tej chwili. Jeśli osoba ta poprosiła prezydent Stowarzyszenia Pomocy w okręgu lub prezydenta kworum starszych o obecność i zapewnienie wsparcia, ten przywódca jest również zapraszany do pokoju.

Biskup lub prezydent palika prowadzi radę w duchu miłości, jak to opisano poniżej.

1. Prosi jedną z osób o modlitwę na rozpoczęcie.

2. Przedstawia zgłoszone niewłaściwe postępowanie. Daje tej osobie (jeśli jest obecna) możliwość potwierdzenia, zaprzeczenia lub wyjaśnienia tego oświadczenia.

3. Jeśli członek potwierdzi niewłaściwe postępowanie, biskup lub prezydent palika przechodzi do punktu 5 poniżej. Jeśli członek zaprzecza, biskup lub prezydent palika przedstawia informacje na ten temat. Może to obejmować przedstawienie wiarygodnych dokumentów i przeczytanie na głos pisemnych oświadczeń ofiar (zob. 32.10.2). Jeśli czyta takie oświadczenie, chroni tożsamość ofiary.

4. Jeżeli członek zaprzecza niewłaściwemu postępowaniu, może przedstawić te informacje radzie. Może to być w formie pisemnej. Członek może poprosić osoby, które mogą przekazać istotne informacje, aby pojedynczo zabrały głos w trakcie rady. Osoby te powinny być członkami Kościoła, chyba że biskup lub prezydent palika z wyprzedzeniem określi, że w spotkaniu udział może wziąć osoba spoza Kościoła. Osoby te czekają w odrębnym pomieszczeniu do czasu, aż zostaną poproszone o zabranie głosu. Po udzieleniu wyjaśnień każda z tych osób opuszcza pokój, w którym odbywa się rada. Osoby te muszą przestrzegać pełnego szacunku charakteru rady, łącznie z jej procedurami i poufnością. Członkom nie może towarzyszyć radca prawny. Nie mogą im również towarzyszyć osoby wspierające poza osobami wymienionymi w drugim akapicie tej sekcji.

5. Biskup lub prezydent palika może w uprzejmy i pełen szacunku sposób zadawać pytania członkowi. Może również zadawać pytania innym osobom, które członek poprosił o przekazanie informacji. Doradcy w radzie biskupiej lub prezydium palika również mogą zadawać pytania. Wszelkie pytania powinny być krótkie i ograniczone do istotnych faktów.

6. Po zaprezentowaniu wszystkich istotnych informacji biskup lub prezydent palika prosi członka o opuszczenie pokoju. Pisarz również opuszcza pokój, chyba że rada wyższa uczestniczyła w radzie ds. członkostwa w paliku. Jeśli biskup członka bierze udział w radzie ds. członkostwa w paliku, opuszcza pokój. Jeśli prezydent Stowarzyszenia Pomocy lub prezydent kworum starszych był obecny, aby zapewnić wsparcie, również te osoby opuszczają pokój.

7. Biskup lub prezydent palika prosi o uwagi lub przemyślenia swoich doradców. Jeśli rada wyższa uczestniczyła w radzie ds. członkostwa w paliku, prosi członków tej rady o uwagi i przemyślenia.

8. Wraz ze swoimi doradcami biskup lub prezydent palika w duchu modlitwy stara się poznać wolę Pana w tej sprawie. Jedynie prezydent palika i jego doradcy lub biskup i jego doradcy powinni być w tym czasie w pokoju. Jeśli w radzie ds. członkostwa w paliku brała udział rada wyższa, prezydium palika zazwyczaj udaje się do biura prezydenta palika.

9. Biskup lub prezydent palika oznajmia decyzję swoim doradcom i prosi ich, aby ją poparli. Jeśli w radzie ds. członkostwa w paliku brała udział rada wyższa, prezydium palika wraca do pokoju i prosi radę wyższą o poparcie decyzji. Jeśli doradca lub członek rady wyższej ma inne zdanie, biskup lub prezydent palika wysłuchuje go i stara się wyjaśnić tę różnicę. Odpowiedzialność za decyzję spoczywa na przewodniczącym urzędniku.

10. Zaprasza on osobę z powrotem do pokoju. Jeśli pisarz wyszedł, również jest zaproszony do pokoju. Jeśli biskup był obecny na radzie ds. członkostwa w paliku, również jest zaproszony do pokoju. Jeśli prezydent Stowarzyszenia Pomocy lub prezydent kworum starszych brali udział w radzie, aby zapewnić wsparcie, również ci przywódcy są zapraszani z powrotem.

11. Biskup lub prezydent palika przedstawia decyzję rady w duchu miłości. Jeśli decyzją jest formalne ograniczenie przywilejów członkostwa tej osoby w Kościele lub pozbawienie członkostwa, wyjaśnia warunki (zob. 32.11.3 i 32.11.4). Wyjaśnia również, w jakiej sytuacji ograniczenia mogą zostać zdjęte oraz udziela innych instrukcji i rad. Biskup lub prezydent palika może odroczyć na jakiś czas naradę, aby uzyskać więcej wskazówek lub informacji przed podjęciem decyzji. W takiej sytuacji wyjaśnia to.

12. Wyjaśnia, że osoba ma prawo do odwołania się (zob. 32.13).

13. Prosi jedną z osób o modlitwę na zakończenie.

Bez względu na to, czy osoba jest obecna, czy nie, biskup lub prezydent palika informuje ją o decyzji, jak wyjaśniono w 32.12.1.

Żaden uczestnik rady ds. członkostwa nie może tworzyć nagrań audio, wideo ani pisać notatek. Pisarz może sporządzać notatki w celu przygotowania sprawozdania rady ds. członkostwa w Kościele. Jednakże takie notatki nie mają być zapisem słowo w słowo ani transkrypcją. Po przygotowaniu sprawozdania, bezzwłocznie niszczy wszystkie notatki.

W niektórych przypadkach osoba może być niewinna i zachowuje dobrą reputację w Kościele. W niektórych przypadkach osoba mogła popełnić grzech, szczerze odpokutować i zachowuje dobrą reputację. Biskup lub prezydent palika może udzielić rad i ostrzeżeń w kwestii przyszłych działań. Po radzie, jeśli zachodzi taka potrzeba, nadal udziela wsparcia.

Obraz

para siedząca razem

Na niektórych radach ds. członkostwa przywódcy mogą określić, że członek nie zachowuje dobrej reputacji, ale formalne ograniczenia członkostwa nie są uzasadnione. W takich przypadkach rada może podjąć decyzję, że ta osoba powinna otrzymać osobiste doradztwo i napomnienia od biskupa lub prezydenta palika. Takie doradztwo może obejmować nieformalne ograniczenia członkostwa, co wyjaśniono w 32.8.3.

Osobiste doradztwo i nieformalne ograniczenia członkostwa nie są możliwe, gdy rada odbywa się z powodu grzechów wymienionych w 32.6.1.

Podczas niektórych rad ds. członkostwa przywódcy mogą podjąć decyzję, że najlepszym rozwiązaniem jest formalne ograniczenie osobie na jakiś czas przywilejów członkostwa w Kościele. Formalne ograniczenia mogą być właściwe dla wszystkich grzechów i sytuacji, poza najbardziej poważnymi, kiedy należy pozbawić członkostwa (zob. 32.11.4).

Osoby, które podlegają formalnym ograniczeniom członkostwa, nadal są członkami Kościoła. Jednakże przywileje członkostwa w Kościele są ograniczone w następujący sposób:

• Nie mogą wejść do świątyni. Mogą jednak nadal nosić odzienie świątynne, jeśli były obdarowane. Jeśli członek posiada rekomendację świątynną, przywódca anuluje ją w LCR.

• Nie mogą korzystać z kapłaństwa.

• Nie mogą przyjmować sakramentu ani uczestniczyć w popieraniu urzędników Kościoła.

• Nie mogą wygłaszać przemówień, prowadzić lekcji lub modlić się na spotkaniach w Kościele. Nie mogą też służyć w powołaniu kościelnym.

Zachęca się te osoby, aby uczęszczały na spotkania i zajęcia kościelne, jeśli ich zachowanie jest właściwe. Są również zachęcane do płacenia dziesięciny i innych ofiar.

Biskup lub prezydent palika może dodać inne warunki, takie jak trzymanie się z dala od materiałów pornograficznych i innych złych wpływów. Zwykle dodaje warunki wpływające pozytywnie. Może to być regularne uczęszczanie do Kościoła, regularna modlitwa oraz czytanie pism świętych i innych materiałów kościelnych.

Jeśli przywileje członkostwa w Kościele są formalnie ograniczone, w rejestrze członkowskim tej osoby umieszczana jest adnotacja.

Formalne ograniczenie trwa zazwyczaj co najmniej rok, a może trwać dłużej. Kiedy członek dokonuje określonych postępów w szczerej pokucie, biskup lub prezydent palika zwołuje kolejną radę, aby wzięła pod uwagę zniesienie ograniczeń (zob. 32.16.1). Jeśli członek nadal będzie postępował w grzeszny sposób, przywódca może zwołać kolejną radę, w celu rozważenia innych kroków.

W niektórych radach ds. członkostwa przywódcy mogą zdecydować, że najlepiej jest na jakiś czas pozbawić daną osobę członkostwa (zob. Ks. Mosjasza 26:36; Ks. Almy 6:3; Ks. Moroniego 6:7; Doktryna i Przymierza 20:83).

Pozbawienie członkostwa w Kościele osoby jest wymagane w przypadku morderstwa (definicja w 32.6.1.1) i wielożeństwa (jak wyjaśniono w 32.6.1.2). Prawie zawsze wymagane jest w przypadku kazirodztwa, jak wyjaśniono w 32.6.1.2 i 38.6.10.

Zgodnie z podszeptami Ducha, pozbawienie członkostwa osoby może być również konieczne w następujących sytuacjach:

• Osobom, których zachowanie sprawia, że poważnie zagrażają innym.

• Osobom, które popełniły szczególnie poważne grzechy.

• Osobom, które nie przejawiają oznak pokuty za poważne grzechy (zob. uwagi w 32.7).

• Osobom popełniającym poważne grzechy, które szkodzą Kościołowi.

Rada okręgu, gminy lub dystryktu ds. członkostwa może rekomendować pozbawienie członkostwa w Kościele osoby, która nie otrzymała obdarowania świątynnego. Jednakże konieczne jest zatwierdzenie przez prezydenta palika lub misji, zanim decyzja stanie się ostateczna.

Osoby, których pozbawiono członkostwa w Kościele, nie mogą cieszyć się żadnymi przywilejami członkostwa.

• Nie mogą wchodzić do świątyni ani nosić odzienia świątynnego. Jeśli osoba posiada rekomendację świątynną, przywódca anuluje ją w LCR.

• Nie mogą korzystać z kapłaństwa.

• Nie mogą przyjmować sakramentu ani uczestniczyć w popieraniu urzędników Kościoła.

• Nie mogą wygłaszać przemówień, prowadzić lekcji, modlić się na spotkaniach w Kościele, ani prowadzić zajęć kościelnych. Nie mogą też służyć w powołaniu kościelnym.

• Nie mogą płacić dziesięciny i innych ofiar.

Zachęca się te osoby, aby uczęszczały na spotkania i zajęcia kościelne, jeśli ich zachowanie jest właściwe.

W przypadku osób, których pozbawiono członkostwa w Kościele, można wziąć pod uwagę ponowne przyjęcie przez chrzest i konfirmację. Zazwyczaj muszą najpierw okazywać szczerą pokutę przez co najmniej rok. Biskup lub prezydent palika zwołuje kolejną radę ds. członkostwa, aby rozważyć ponowne przyjęcie (zob. 32.16.1).

Biskupi kierują pytania dotyczące wytycznych z tego podręcznika związanych z radami ds. członkostwa do prezydenta palika.

W trudnych sprawach prezydent palika może zwrócić się o radę do wyznaczonego mu Siedemdziesiątego Obszaru. Prezydent palika musi naradzić się z Prezydium Obszaru w kwestiach określonych w 32.6.3. Jednakże prezydent palika nie powinien pytać Siedemdziesiątego Obszaru ani Przedstawiciela Władz Generalnych, jaką podjąć decyzję w trudnych sprawach. Prezydent palika podejmuje decyzję, czy powinna odbyć się rada, aby zająć się tą sprawą. Jeśli rada się odbędzie, prezydent palika lub biskup decyduje o jej wyniku.

Pierwsze Prezydium ma ostateczne upoważnienie dotyczące wszystkich ograniczeń i pozbawiania członkostwa w Kościele.

Biskup lub prezydent palika zazwyczaj informuje daną osobę o rezultacie rady po jej zakończeniu. Jednakże może odroczyć na jakiś czas naradę, aby uzyskać więcej wskazówek lub informacji przed podjęciem decyzji.

Rada okręgu, gminy lub dystryktu ds. członkostwa może rekomendować pozbawienie członkostwa w Kościele osoby, która nie otrzymała obdarowania świątynnego. Jednakże konieczne jest zatwierdzenie przez prezydenta palika lub misji, zanim decyzja stanie się ostateczna.

Biskup lub prezydent palika wyjaśnia skutki decyzji, jak opisano w 32.11. Zazwyczaj udziela również rad na temat warunków pokuty, aby można było usunąć ograniczenia lub ponownie przyjąć tę osobę do Kościoła.

Biskup lub prezydent palika niezwłocznie informuje tę osobę na piśmie o decyzji i jej skutkach. Zawiadomienie to zawiera ogólne oświadczenie, że działania zostały podjęte w odpowiedzi na postępowanie sprzeczne z prawem i porządkiem Kościoła. Może także zawierać rady dotyczące usunięcia ograniczeń członkostwa lub ponownego przyjęcia do Kościoła. Powinna znaleźć się tam informacja, że osoba może odwołać się od tej decyzji (zob. 32.13).

Jeśli osoba nie uczestniczyła w radzie, wystarczającym sposobem poinformowania jej o decyzji może być pisemne zawiadomienie. Biskup lub prezydent palika może również osobiście spotkać się z tą osobą.

Biskup lub prezydent palika nie przekazuje tej osobie kopii formularza sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele.

Jeśli biskup lub prezydent palika nieformalnie ogranicza przywileje członkostwa danej osoby podczas osobistego doradztwa, zazwyczaj nie informuje o tym nikogo innego (zob. 32.8.3). Jednakże ci przywódcy komunikują się ze sobą na temat nieformalnych ograniczeń, gdy pomagają członkom.

Jeśli przywileje członkowskie danej osoby są formalnie ograniczone lub odebrane w wyniku rady ds. członkostwa, biskup lub prezydent palika informuje o tej decyzji wyłącznie te osoby, które powinny o niej wiedzieć. Zastosowanie mają poniższe wytyczne.

• Bierze pod uwagę potrzeby ofiar i potencjalnych ofiar oraz uczucia rodziny tej osoby.

• Nie informuje o decyzji, jeśli osoba się od niej odwołuje. Jednakże może poinformować o odwołaniu od decyzji, jeśli uważa, że jest to konieczne w celu ochrony potencjalnych ofiar. Może również poinformować o tym, aby wesprzeć uzdrowienie ofiar (nie ujawniając ich imion i nazwisk) lub chronić dobre imię Kościoła.

• W razie potrzeby biskup w sposób poufny informuje o decyzji członków rady okręgu. Ma to na celu poinformowanie przywódców, którzy mogą uważać tę osobę za dostępną do przydzielenia powołań, nauczania lekcji lub wygłaszania modlitw bądź przemówień. Ma to również zachęcić przywódców, aby okazywali troskę i wsparcie członkowi i jego rodzinie.

• Za zgodą prezydenta palika biskup może ogłosić decyzję na spotkaniach kworum starszych i Stowarzyszenia Pomocy w swoim okręgu, jeśli sytuacja dotyczy:

  • Drapieżnych zachowań, które mogą stanowić zagrożenie dla innych.

  • Nauczania fałszywych doktryn lub innych form odstępstwa.

  • Rażących grzechów, takich jak praktykowanie wielożeństwa lub głoszenie nauk kultu, aby przyciągnąć zwolenników.

  • Publicznego sprzeciwiania się działaniom lub naukom generalnych bądź lokalnych przywódców Kościoła.

• W takich przypadkach prezydent palika może również udzielić zgody na ogłoszenie decyzji członkom innych okręgów w paliku.

• W pewnych przypadkach biskup lub prezydent palika może uznać za pomocne poinformowanie niektórych lub wszystkich ofiar oraz ich rodzin, że dla tej osoby odbyła się rada ds. członkostwa. Czyni to za pośrednictwem ich biskupa lub prezydenta palika.

• Jeśli drapieżne tendencje osoby narażają innych na niebezpieczeństwo, biskup lub prezydent palika może udzielić ostrzeżeń, aby pomóc w ochronie innych osób. Nie ujawnia poufnych informacji i nie spekuluje.

• We wszystkich innych przypadkach biskup lub prezydent palika ogranicza wszelkie ogłoszenia do ogólnego oświadczenia. Stwierdza po prostu, że przywileje członkostwa w Kościele tej osoby zostały ograniczone lub odebrane z powodu postępowania sprzecznego z prawem i porządkiem Kościoła. Prosi obecne osoby, aby o tym nie dyskutowały. Nie prosi o poparcie.

• Jeśli członek po naradzie ds. członkostwa zachowuje dobrą reputację (zob. 32.11.1), biskup lub prezydent palika może to ogłosić, aby rozwiać plotki.

W niektórych przypadkach biskup może ogłosić, że osoba zrezygnowała z członkostwa w Kościele (zob. 32.14.9). Nie podaje jednak żadnych innych szczegółów.

Po jakiejkolwiek radzie ds. członkostwa biskup lub prezydent palika niezwłocznie przesyła poprzez LCR formularz sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele. Może poprosić pisarza o przygotowanie sprawozdania. Upewnia się, że żaden papierowy lub elektroniczny egzemplarz formularza nie jest przechowywany lokalnie. Upewnia się również, że wszystkie notatki użyte do przygotowania sprawozdania zostały niezwłocznie zniszczone.

Formalne ograniczenia członkostwa w Kościele są odnotowane w rejestrze członkowskim danej osoby. Siedziba główna Kościoła dokonuje tej adnotacji po otrzymaniu sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele. Kiedy członek odpokutuje, przywódca musi zwołać kolejną radę, aby rozważyć usunięcie tych ograniczeń (zob. 32.16.1).

Jeśli osoba została pozbawiona członkostwa w Kościele, siedziba główna Kościoła usuwa rejestr członkowski po otrzymaniu sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele. Jeśli dana osoba tego pragnie, przywódcy pomagają jej przygotować się do ponownego przyjęcia do Kościoła poprzez chrzest i konfirmację (zob. 32.16.1).

Gdy osoba zostanie ponownie przyjęta do Kościoła, biskup przesyła formularz sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele. Nie jest tworzone Świadectwo chrztu i konfirmacji. Zamiast tego informacje o chrzcie i konfirmacji są zapisywane na formularzu sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele.

Jeśli członek nie otrzymał obdarowania, siedziba główna Kościoła przywraca rejestr członkowski, który zawiera datę pierwotnego chrztu i innych obrzędów. Rejestr taki nie zawiera żadnej wzmianki o utracie członkostwa w Kościele.

Jeśli członek otrzymał obdarowanie, siedziba główna Kościoła aktualizuje rejestr członkowski, aby zawierał nowe daty chrztu i konfirmacji. Rejestr taki zawiera również informację: „Wymagane przywrócenie błogosławieństw”. Po przywróceniu błogosławieństw członka (zob. 32.17.2) rejestr członkowski jest aktualizowany, aby pokazywał datę pierwotnego chrztu i innych obrzędów. Nie zawiera wzmianki o utracie członkostwa w Kościele.

Siedziba główna Kościoła, zgodnie z upoważnieniem Pierwszego Prezydium, dokonuje adnotacji w rejestrze członkowskim osoby w każdej z wymienionych poniżej sytuacji.

1. Biskup lub prezydent palika przesyła formularz sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele, który określa, że członkostwo danej osoby zostało formalnie ograniczone lub nastąpiło pozbawienie członkostwa z powodu któregokolwiek z poniższych zachowań:

   1. Kazirodztwo

   2. Seksualna przemoc wobec dziecka lub młodej osoby, seksualne wykorzystanie dziecka lub młodej osoby albo poważna fizyczna lub emocjonalna przemoc wobec dziecka lub młodej osoby

   3. Zaangażowanie w pornografię dziecięcą, jak opisano w 38.6.6.

   4. Wielożeństwo

   5. Drapieżne zachowanie seksualne osoby dorosłej

   6. Transpłciowość — działania mające na celu zmianę płci osoby na przeciwną do płci biologicznej w momencie urodzenia (zob. 38.6.23)

   7. Defraudacja funduszy Kościoła lub kradzież mienia Kościoła

   8. Nadużycie pomocy wzajemnej Kościoła

   9. Zachowania zagrażające (np. seksualne, agresywne, finansowe) lub postępowanie, które szkodzi Kościołowi

2. Biskup i prezydent palika przesyłają pisemne powiadomienie, że osoba:

   1. Przyznała się lub została skazana za przestępstwo związane z jednym z wymienionych powyżej czynów.

   2. Została uznana w postępowaniu cywilnym odpowiedzialną za oszustwo lub inny nielegalny czyn wymieniony powyżej.

Gdy biskup otrzymuje rejestr członkowski z adnotacją, postępuje według otrzymanych wskazówek zawartych w adnotacji.

Jedynie Pierwsze Prezydium może zezwolić na usunięcie adnotacji z rejestru członkowskiego. Aby rekomendować usunięcie adnotacji, prezydent palika korzysta z LCR. Biuro Pierwszego Prezydium informuje go, czy rekomendacja została zatwierdzona, czy nie.

Jeśli członkostwo danej osoby zostało ograniczone lub odebrane z powodu defraudacji funduszy Kościoła, biskup lub prezydent palika zgłasza sprawę zgodnie z instrukcjami zawartymi w 34.9.5.

Czasami członek Kościoła przeprowadza się w momencie, gdy w toku są działania związane z jego członkostwem lub rozważeniem innych poważnych spraw. Czasami biskup musi przekazać informacje nowemu biskupowi, zanim przeniesie rejestr członkowski do nowej jednostki. W takich przypadkach biskup (lub pisarz, jeśli jest do tego upoważniony) może nałożyć ograniczenie przeniesienia na rejestr członkowski. Rejestr pozostaje w jednostce do czasu, aż biskup (lub pisarz, jeśli został upoważniony) usunie ograniczenie. Da to biskupowi możliwość przekazania uwag i informacji.

Niektórzy członkowie zostali skazani za przestępstwo i osadzeni w więzieniu. Biskup lub prezydent palika dla jednostki, w której dana osoba mieszkała w momencie popełnienia przestępstwa, podejmuje wszelkie konieczne działania w celu nałożenia formalnych ograniczeń lub pozbawienia członkostwa. Jeśli przywileje członkowskie zostały ograniczone, przywódca (lub pisarz, jeśli został upoważniony) przekazuje rejestr członkowski do jednostki, która jest odpowiedzialna za miejsce, w którym dana osoba została osadzona w więzieniu. Jeśli pozbawiono członkostwa, biskup lub prezydent palika kontaktuje się z przywódcą tej jednostki. (Zob. 32.15).

Jeśli członek składa wniosek o rezygnację z członkostwa w Kościele, biskup spotyka się z nim, aby zorientować się, czy dana osoba chce omówić swoje obawy i spróbować je rozwiać. Biskup i członek mogą również odbyć naradę z prezydentem palika. Przywódca upewnia się, że członek rozumie następujące rezultaty rezygnacji z członkostwa w Kościele:

• Unieważnienie wszystkich obrzędów.

• Anulowanie wszystkich przywilejów członkostwa.

• Ponowne przyjęcie przez chrzest i konfirmację może nastąpić jedynie po przeprowadzeniu wnikliwego wywiadu i, w wielu przypadkach, zwołaniu rady ds. członkostwa (zob. 32.16.2).

• Osoba, która była wcześniej obdarowana, może uzyskać przywrócenie kapłaństwa i błogosławieństw świątynnych jedynie za zgodą Pierwszego Prezydium, po upływie co najmniej jednego pełnego roku od ponownego przyjęcia (zob. 32.17.2).

Jeśli członek podtrzymuje swoją wolę rezygnacji z członkostwa w Kościele, przekazuje biskupowi pisemny, podpisany wniosek. Biskup za pomocą LCR przesyła ten wniosek do prezydenta palika. Następnie prezydent palika przegląda wniosek i przesyła go za pośrednictwem tego systemu. Przywódcy powinni bez zbędnej zwłoki zająć się tym wnioskiem.

Osoba może również zrezygnować z członkostwa poprzez wysłanie do siedziby głównej Kościoła podpisanego, poświadczonego notarialnie wniosku.

Osoba niepełnoletnia, która chce zrezygnować z członkostwa w Kościele, podlega tej samej procedurze co osoba dorosła, z jednym wyjątkiem: wniosek powinien być podpisany przez osobę niepełnoletnią (jeśli ukończyła 8 lat) oraz rodzica (rodziców) lub opiekuna (opiekunów), którzy sprawują prawną opiekę nad osobą niepełnoletnią.

Jeśli członek rezygnujący z członkostwa, grozi podjęciem kroków prawnych przeciwko Kościołowi lub jego przywódcom, prezydent palika postępuje według instrukcji z 38.8.24.

Wniosek o rezygnację z członkostwa powinien zostać rozpatrzony nawet wtedy, gdy przywódcy kapłańscy mają informacje o poważnym grzechu. Wszelkie informacje o nierozstrzygniętych grzechach są odnotowywane podczas przesyłania wniosku przez system Zasoby przywódcy i pisarza (LCR). Dzięki temu przywódcy kapłańscy będą mogli w przyszłości rozwiązać te sprawy, jeśli osoba złoży wniosek o ponowne przyjęcie do Kościoła (zob. 32.16.2).

Przywódca kapłański nie powinien rekomendować rezygnacji z członkostwa w Kościele, w celu uniknięcia zwołania rady ds. członkostwa.

Przywódcy kontynuują posługę wobec osób, które zrezygnowały z członkostwa, chyba że proszą one, aby się z nimi nie kontaktować.

Jeśli w rada ds. członkostwa nałożyła ograniczenia przywilejów członkostwa lub je odebrała, musi zostać zwołana kolejna rada, w celu rozważenia usunięcia ograniczeń lub ponownego przyjęcia tej osoby do Kościoła. Rada ta powinna również mieć ten sam poziom upoważnienia (lub wyższy) co rada pierwotna. Na przykład: jeśli prezydent palika lub misji przewodniczył pierwotnej radzie, prezydent palika lub misji przewodniczy radzie, która ma na celu rozważenie usunięcia ograniczeń lub ponownego przyjęcia tej osoby.

Obecny biskup lub prezydent palika zwołuje tę radę. Najpierw upewnia się, że osoba odpokutowała i jest gotowa oraz godna, aby cieszyć się błogosławieństwami członkostwa w Kościele.

Osoby, których członkostwo w Kościele podlegało formalnym ograniczeniom, zazwyczaj muszą wykazać się szczerą pokutą przez co najmniej rok, zanim będzie można rozważyć usunięcie ograniczeń. Osoby, które zostały pozbawione członkostwa w Kościele, prawie zawsze muszą wykazać się szczerą pokutą przez co najmniej rok, zanim będzie można rozważyć kwestię ich ponownego przyjęcia. W przypadku członka, który zajmował ważne stanowisko w Kościele w chwili popełnienia poważnego grzechu, ten okres jest zazwyczaj dłuższy (zob. 32.6.1.4).

Rada, która ma rozważyć zniesienie ograniczeń lub ponowne przyjęcie osoby do Kościoła, postępuje według tych samych wytycznych, co inne rady ds. członkostwa. Biskup potrzebuje zgody prezydenta palika na zwołanie rady. W misji prezydent gminy lub dystryktu potrzebuje zgody prezydenta misji.

Poniższe wytyczne mają zastosowanie podczas organizowania rady ds. członkostwa, aby rozważyć zniesienie ograniczeń członkostwa w Kościele lub ponowne przyjęcie osoby do Kościoła. Nie wszystkie z tych wytycznych mogą mieć zastosowanie w każdym przypadku.

1. Przejrzenie informacji z pierwotnej rady ds. członkostwa. Biskup lub prezydent palika przegląda formularz sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele. Prosi o kopię poprzez LCR. Po przejrzeniu formularza, w celu uzyskania wyjaśnień może skontaktować się z biskupem lub prezydentem palika dla jednostki, w której odbyła się pierwotna rada.

2. Wywiad z osobą. Biskup lub prezydent palika przeprowadza wnikliwy wywiad z osobą, aby ocenić siłę jej wiary w Jezusa Chrystusa i stopień odpokutowania. Określa również, czy osoba wypełniła warunki przedstawione w pierwotnych wytycznych.

3. Określenie statusu postępowania karnego lub cywilnego. W niektórych przypadkach osoba przyznała się do popełnienia przestępstwa lub została za nie skazana. Czasami osoba została uznana za odpowiedzialną w postępowaniu cywilnym w sprawie oszustwa lub innego czynu niezgodnego z prawem. W takich przypadkach przywódca zazwyczaj nie zwołuje rady, dopóki osoba nie spełni wszystkich warunków jakiegokolwiek wyroku, nakazu lub postanowienia organów prawa. Mogą to być kwestie związane z więzieniem, wyrokiem w zawieszeniu, zwolnieniem warunkowym oraz grzywnami lub zadośćuczynieniem. Wyjątkowe sytuacje wymagają zgody Pierwszego Prezydium przed zwołaniem rady ds. członkostwa. Wyjątki te mogą dotyczyć osoby, która spełniła wymagania prawne i okazała szczerą pokutę, ale jest objęta dożywotnim dozorem kuratorskim lub nałożono wysoką grzywnę.

4. Kontakt z przywódcami kapłańskimi ofiar. Biskup lub prezydent palika kontaktuje się z obecnym biskupem lub prezydentem palika każdej z ofiar (zob. 32.10.2).

5. Powiadomienie o radzie. Informuje osobę o dacie, godzinie i miejscu zwołania rady.

6. Przeprowadzenie rady. Prowadzi radę zgodnie z wytycznymi z 32.10.3. Pyta tę osobę, co zrobiła, aby odpokutować. Pyta również o oddanie tej osoby wobec Jezusa Chrystusa i Kościoła. Kiedy wszystkie istotne kwestie zostaną przedstawione, prosi członka o opuszczenie pokoju. Razem ze swoimi doradcami modli się, aby rozważyć, jakie działania powinien podjąć. Trzy możliwe decyzje to:

   1. Kontynuowanie ograniczeń członkostwa lub decyzja o jego pozbawieniu.

   2. Usunięcie ograniczeń lub zgoda na ponowne przyjęcie.

   3. Rekomendacja Pierwszemu Prezydium zdjęcia ograniczeń lub udzielenia zgody na ponowne przyjęcie (jeśli jest to konieczne, zgodnie z treścią poniższego akapitu „Prośba o zgodę Pierwszego Prezydium”).

7. Ogłoszenie decyzji. Po tym, jak rada podejmuje decyzję, przewodniczący urzędnik ogłasza ją osobie. Jeśli konieczna jest zgoda Pierwszego Prezydium, wyjaśnia, że decyzja jest rekomendacją dla Pierwszego Prezydium.

8. Wysłanie sprawozdania. Biskup lub prezydent palika przesyła w LCR formularz sprawozdania z rady ds. członkostwa w Kościele. Może poprosić pisarza o przygotowanie tego sprawozdania. Upewnia się, że żaden papierowy lub elektroniczny egzemplarz nie jest przechowywany lokalnie. Upewnia się również, że wszystkie notatki użyte do przygotowania sprawozdania zostały niezwłocznie zniszczone.

9. Prośba o zgodę Pierwszego Prezydium (jeśli konieczne). W poniższych sytuacjach konieczna jest zgoda Pierwszego Prezydium na usunięcie formalnych ograniczeń członkostwa lub ponowne przyjęcie osoby do Kościoła. Zgoda jest wymagana nawet wtedy, gdy zdarzenie to miało miejsce po tym, gdy członkostwo w Kościele zostało formalnie ograniczone lub nastąpiło pozbawienie członkostwa.

   1. Morderstwo

   2. Kazirodztwo

   3. Przemoc seksualna wobec dziecka lub młodej osoby, seksualne wykorzystanie dziecka lub młodej osoby albo poważna fizyczna lub emocjonalna przemoc wobec dziecka lub młodej osoby ze strony osoby dorosłej lub młodej osoby, która jest kilka lat starsza

   4. Zaangażowanie w pornografię dziecięcą, w przypadku prawomocnego wyroku

   5. Odstępstwo

   6. Wielożeństwo

   7. Popełnienie poważnego grzechu podczas zajmowania znaczącego stanowiska w Kościele

   8. Transpłciowość — działania mające na celu zmianę płci osoby na przeciwną do płci biologicznej w momencie urodzenia (zob. 38.6.23)

   9. Defraudacja funduszy lub mienia Kościoła

10. Powiadomienie na piśmie o decyzji. Biskup lub prezydent palika upewnia się, że dana osoba otrzyma niezwłocznie pisemne powiadomienie o decyzji i jej skutkach.

11. Chrzest i konfirmacja. Jeśli pozbawiono członkostwa w Kościele osobę podczas pierwotnej rady, osoba ta musi być ponownie ochrzczona i konfirmowana. Jeśli konieczna jest zgoda Pierwszego Prezydium, obrzędy te można wykonać jedynie po uzyskaniu takiej zgody. Nie tworzy się Świadectwa chrztu i konfirmacji (zob. 32.14.4).

Jeśli osoba formalnie zrezygnowała z członkostwa w Kościele, musi zostać ochrzczona i konfirmowana, aby została ponownie przyjęta do Kościoła. W przypadku osób dorosłych ponowne przyjęcie do Kościoła nie jest zazwyczaj rozpatrywane przed upływem co najmniej roku od czasu rezygnacji z członkostwa.

Kiedy osoba zwraca się z wnioskiem o ponowne przyjęcie, biskup lub prezydent palika uzyskuje kopię formularza sprawozdania z działań administracyjnych, który był dołączony do wniosku o rezygnację. Może go uzyskać poprzez LCR.

Następnie biskup lub prezydent palika przeprowadza z tą osobą wnikliwy wywiad. Pyta o powody pierwotnego wniosku o rezygnację i pragnienie ponownego uzyskania członkostwa. W duchu miłości pyta o poważne grzechy, które osoba mogła popełnić przed lub po rezygnacji z członkostwa. Przywódca nie uruchamia procesu ponownego przyjęcia, dopóki nie będzie przekonany, że osoba odpokutowała i jest gotowa oraz godna, by cieszyć się błogosławieństwami członkostwa w Kościele.

Wytyczne dotyczące ponownego przyjęcia po rezygnacji z członkostwa są następujące:

• Rada ds. członkostwa jest zwoływana, jeśli członkostwo osoby zostało formalnie ograniczone w momencie rezygnacji.

• Rada ds. członkostwa jest zwoływana w przypadku osoby, która przed rezygnacją z członkostwa popełniła poważny grzech, w tym odstępstwo.

W innych okolicznościach rada ds. członkostwa nie jest zwoływana, chyba że biskup lub prezydent palika określi, że będzie ona potrzebna.

Jeśli rada ds. członkostwa jest konieczna w przypadku osoby, która otrzymała obdarowanie świątynne, prezydent palika ją zwołuje. Jeśli jednak rada jest konieczna w przypadku osoby, która nie otrzymała obdarowania, biskup ją zwołuje za zgodą prezydenta palika.

Jeśli osoba dopuściła się któregokolwiek z czynów wymienionych w 32.16.1, numer 9, przed lub po rezygnacji z członkostwa w Kościele, wymagana jest zgoda Pierwszego Prezydium w celu ponownego przyjęcia. Jeśli osoba dopuściła się któregokolwiek z czynów wymienionych w 32.14.5, numer 1, przed lub po rezygnacji z członkostwa, w rejestrze członkowskim zostanie dodana adnotacja.

Osoba, która wnioskuje o ponowne przyjęcie do Kościoła, musi spełniać te same wymagania, co inne osoby, które przyjmują chrzest. Kiedy biskup lub prezydent palika jest przekonany, że dana osoba jest godna i szczerze chce być ponownie przyjęta, może ona zostać ochrzczona i konfirmowana. Nie tworzy się Świadectwa chrztu i konfirmacji (zob. 32.14.4).

Poniższa tabela wskazuje odpowiedni poziom aktywności w Kościele osoby, która została ponownie przyjęta poprzez chrzest i konfirmację.

Osoby, które wcześniej otrzymały obdarowanie świątynne i zostały ponownie przyjęte poprzez chrzest i konfirmację, mogą otrzymać przywrócenie błogosławieństw kapłańskich i świątynnych jedynie poprzez obrzęd przywrócenia błogosławieństw (zob. Doktryna i Przymierza 109:21). Nie są ponownie ustanawiane do urzędów kapłańskich ani nie otrzymują obdarowania. Te błogosławieństwa są przywracane poprzez ten obrzęd. Braciom przywracany jest ich wcześniejszy urząd kapłański, poza urzędem Siedemdziesiątego, biskupa lub patriarchy.

Jedynie Pierwsze Prezydium może zatwierdzić dokonanie obrzędu przywrócenia błogosławieństw. Pierwsze Prezydium nie rozpatruje wniosków o przywrócenie błogosławieństw wcześniej niż po upływie roku od daty ponownego przyjęcia poprzez chrzest i konfirmację. Biskup lub prezydent palika składa wniosek o przywrócenie błogosławieństw poprzez LCR.

Jeśli Pierwsze Prezydium zatwierdzi przywrócenie błogosławieństw, wyznacza przedstawiciela Władz Generalnych lub prezydenta palika do przeprowadzenia wywiadu z tą osobą. Jeśli osoba jest godna, przywódca ten dokonuje obrzędu przywrócenia błogosławieństw tej osoby.

Aby uzyskać informacje o rejestrach członkowskich i przywróceniu błogosławieństw, zobacz 32.14.4.

Obraz

mężczyzna przyjmujący sakrament