Wprowadzenie

Kiedy okazujemy miłość tym, których nauczamy, stają się oni bardziej otwarci na Ducha Pana. Bardziej entuzjastycznie podchodzą do nauki oraz łatwiej otwierają się na ciebie i na innych. Postaraj się zaznajomić się z tymi, których nauczasz i daj im odczuć, że szczerze zależy ci na nich. Bądź wrażliwy na zmagania tych, którzy mają szczególne potrzeby. Stwórz w klasie przyjazną atmosferę, aby uczestnicy czuli się nieskrępowani, prosząc cię o pomoc w jakichkolwiek kwestiach dotyczących zasad ewangelii oraz zastosowania ich w życiu.

Kiedy będą panowały miłość i jedność, obecny będzie Duch Pana. Pan powiedział: „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali” (Ew. Jana 13:34).

Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zob. podręcznik Nauczanie — nie ma większego powołania, str. 31–39.

Najważniejszymi naukami, jakie kiedykolwiek będziesz przekazywać, są doktryny Chrystusa, jako objawione przez pisma święte i współczesnych proroków oraz jako potwierdzone przez Ducha Świętego. Aby to robić skutecznie, musisz otrzymać Ducha Pana. „A Duch będzie wam dany przez modlitwę wiary — powiedział Pan — a jeżeli nie otrzymacie Ducha, nie będziecie nauczać” (NiP 42:14; zob. także NiP 50:13–22). Duch Święty jest prawdziwym nauczycielem, dlatego ważne jest stworzenie atmosfery, w której Duch Pana może być obecny.

Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zob. podręcznik Nauczanie — nie ma większego powołania, str. 41–48.

Zanim zaczniesz nauczać z danego rozdziału, dokładnie go przestudiuj, aby upewnić się, że rozumiesz ujętą w nim doktrynę. Przestudiuj także dodatkowe fragmenty z pism świętych wymienione na końcu rozdziału. Będziesz nauczać z większą szczerością i mocą, kiedy zasady zawarte w tym rozdziale wpłyną na ciebie osobiście. Nigdy nie wdawaj się w spekulacje na temat doktryny Kościoła. Nauczaj tylko tego, co jest potwierdzone przez pisma święte, słowa współczesnych proroków i apostołów oraz Ducha Świętego (zob. NiP 42:12–14; 52:9).

Jeśli zostałeś powołany do nauczania kworum lub klasy przy użyciu tej książki, nie zastępuj jej innymi materiałami, bez względu na to, jak mogą być ciekawe. Bądź wierny pismom świętym i słowom zawartym w tej książce. Jeśli uznasz to za wskazane, wykorzystaj osobiste doświadczenia i artykuły z czasopism kościelnych, w celu uzupełnienia lekcji.

Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zob. podręcznik Nauczanie — nie ma większego powołania, str. 50–59.

Kiedy nauczasz, pomagaj innym dostrzec, w jaki sposób zasady ewangelii znajdują zastosowanie w życiu codziennym. Zachęcaj do dyskusji na temat tego, jak przestrzeganie tych zasad może wpływać na nasze uczucia wobec Boga, nas samych, naszych rodzin i bliźnich. Zachęcaj uczestników zajęć do życia według tych zasad.

Staraj się angażować w lekcje jak największą liczbę osób. Możesz robić to, prosząc je, by przeczytały coś na głos, odpowiadały na pytania lub dzieliły się doświadczeniami, jednak czyń to tylko wtedy, kiedy jesteś pewien, że to nie wprowadzi ich w zakłopotanie. W czasie przygotowywania lekcji możesz zechcieć przydzielić uczestnikom zajęć specjalne zadania. Bądź wrażliwy na potrzeby i uczucia innych. Być może, będziesz musiał porozmawiać prywatnie z poszczególnymi osobami przed rozpoczęciem lekcji i zapytać je, co myślą na temat przydzielonych im zadań podczas zajęć.

Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zob. podręcznik Nauczanie — nie ma większego powołania, str. 61–74.