« ស្តាប់ដោយភាពរាបទាប » ប្រធានបទ និង សំណួរ ( ឆ្នាំ ២០២៣ )
ការជួយអ្នកដទៃជាមួយនឹងសំណួររបស់ពួកគេ
ស្តាប់ដោយភាពរាបសា
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានរំឭកថា « [ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ] បានប្រាប់ខ្ញុំម្តងថា ច្បាប់មួយក្នុងចំណោមច្បាប់ដំបូងនៃសំនួរបែបវេជ្ជសាស្ត្រគឺ ‹ សួរអ្នកជំងឺថាតើឈឺត្រង់ណា ។ › លោកបានមានប្រសាន៍ថា ‹ អ្នកជំងឺ នឹងក្លាយជាណែនាំដ៏ល្អបំផុតរបស់អ្នកក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយនៅទីបំផុតគឺជាការព្យាបាល › » ។១ នៅពេលមិត្តភក្តិ ឬសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ទាក់ទងទៅបងប្អូនដោយមានសំណួរ ឬការព្រួយបារម្ភអំពីសាសនាចក្រ សូមចំណាយពេលស្តាប់ ។ ពួកគេកំពុងទាក់ទងទៅអ្នកពីព្រោះពួកគេទុកចិត្តលើអ្នក ។ ឲ្យរង្វាន់ចំពោះការទុកចិត្តនោះដោយយល់ពីតម្រូវការរបស់ពួកគេសិន ។
ការស្តាប់ដោយភាពរាបសាគឺពិបាកធ្វើណាស់ ។ វាតម្រូវឲ្យផ្តោតអារម្មណ៍ និងអត់ធ្មត់ ។ ប៉ុន្តែវាជាជំនាញមួយដែលយើងអាចរៀនបាន ។ ការស្ដាប់ និងការរាប់អានដ៏សោ្មះអាចជាការព្យាបាលសម្រាប់នរណាម្នាក់ ដែលកំពុងចែកចាយភាពឈឺចាប់ ឬការសង្ស័យ ។ សូមសាកល្បងនូវការអនុវត្តនៃការស្តាប់មួយចំនួនដូចខាងក្រោមនេះ ដើម្បីស្តាប់ឲ្យបានកាន់តែល្អប្រសើរ ហើយយល់ពីមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់បងប្អូន ៖
-
ដំបូងព្យាយាមស្វែងយល់ ។ យើងតែងតែគិតថាយើងដឹងអំពីរបៀបដោះស្រាយកង្វល់របស់អ្នកដទៃ ។ យើងគ្រាន់តែចង់ឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេ ហើយប្រាប់ពួកគេឲ្យឈប់ព្រួយបារម្ភ ។ ការធ្វើដូចនេះជាញឹកញាប់ផ្តោតទៅលើយើងជាជាងលើតម្រូវការរបស់ពួកគេ ។ ចំណាយពេលស្តាប់ដំណើររឿងអំពីរបៀបដែលពួកគេបានមកដល់ថ្ងៃនេះ ។ សូមប្រាកដថាបងប្អូនយល់ពីសំណួររបស់ពួកគេ ។ បង្ហាញការគោរព ប្រសិនបើបងប្អូនដឹងថាទស្សនៈរបស់ពួកគេគឺផ្ទុយពីទស្សនៈរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ ។ ចូរជៀសវាងការរិះគន់ ឬការចោទប្រកាន់ ។ ពេលយើងឆាប់ផ្ដល់ចម្លើយដោយសាមញ្ញពេក នោះពួកគេអាចមានអារម្មណ៍ថាយើងកំពុងមើលងាយនូវបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។ ចំណុចចាប់ផ្ដើមដ៏ល្អបំផុតគឺ ការព្យាយាមយល់ពីទស្សនៈរបស់ពួកគេជាជាងព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរវា ។
-
ទទួលស្គាល់បទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។ ទោះបីជាយើងប្រហែលជាមិនយល់ ឬយល់ស្របទៅនឹងការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នកផ្សេងទៀតក៏ដោយ ក៏យើងអាចទទួលស្គាល់ភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ និងការឈឺចាប់ដែលពួកគេអាចមាន ។ នៅក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីបង្ហាញការអាណិតអាសូរ ពេលខ្លះយើងប្រៀបធៀបរវាងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ និងបទពិសោធន៍របស់យើងផ្ទាល់ ។ វាជាការសំខាន់ដើម្បីចងចាំថាបទពិសោធន៍របស់មនុស្សម្នាក់ៗគឺខុសៗគ្នា ។ វាប្រហែលជាល្អជាងក្នុងការនិយាយអ្វីមួយដូចជា « ខ្ញុំមិនអាចយល់ពីអារម្មណ៍អ្នកបានទេ » ឬ « សូមជួយខ្ញុំឲ្យយល់ផង » ។
-
ចូរជៀសវាងការបដិសេធ ឬវិនិច្ឆ័យ ។ នៅពេលដែលមិត្តភក្តិ ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់បានសម្រេចចិត្តនិយាយជាមួយនឹងបងប្អូនអំពីសំណួររបស់ពួកគេ នោះពួកគេទំនងជាបានចំណាយពេលក្នុងការស្រាវជ្រាវ និងគិតដោយឯកជនរួចហើយ ។ សូមប្រុងប្រយ័ត្ន កុំបញ្ឈប់ការសន្ទនាដោយបដិសេធសំណួររបស់ពួកគេ ឬធ្វើការវិនិច្ឆ័យឡើយ ។ បែបនេះអាចធ្វើឲ្យពួកគេឈឺចាប់ និងប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពរបស់បងប្អូនដើម្បីជួយ ។ សំណួរដ៏ស្មោះរបស់ពួកគេសមនឹងទទួលបាននូវការខិតខំស្តាប់ដោយអស់ពីចិត្តរបស់បងប្អូន ។
-
សូមត្រួតពិនិត្យអារម្មណ៍របស់បងប្អូន ។ វាជារឿងធម្មតាដែលមានអារម្មណ៍ថប់បារម្ភ ឬព្រួយនៅពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់ទាក់ទងមកបងប្អូនជាមួយនឹងសំណួរអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ ។ សូមព្យាយាមកុំឲ្យអារម្មណ៍ទាំងនេះរារាំងការសន្ទនាប្រកបដោយអត្ថប្រយោជន៍ឡើយ ។ ប្រសិនបើបងប្អូនមានអារម្មណ៍ខឹង វាប្រហែលប្រសើរជាងបើបងប្អូនអាចឈប់សម្រាក ហើយបន្តការសន្ទនានៅពេលក្រោយ ។ ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានទូន្មានយើងឲ្យជៀសវាងការទាស់ទែងគ្នា និងកំហឹង ។២ យើងអាចរៀនមិនយល់ស្របដោយមិនមានការខ្វែងគំនិត ។៣
-
សួរសំណួរបើកចំហ ។ សំនួរបើកចំហលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃឲ្យចែកចាយគំនិត អារម្មណ៍ និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។ ពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវមានចម្លើយត្រឹមត្រូវ ឬចម្លើយខុសនោះទេ ។ ឧទាហរណ៍ ៖ « តើអ្នកអាចប្រាប់ខ្ញុំបន្ថែមទៀតបានទេ ? » « តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះកិច្ចការនេះ ? » « តើអ្នកអាចជួយខ្ញុំឲ្យយល់បានទេ ? » « តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយបាន ? » ការសួរសំណួរល្អបង្ហាញថាបងប្អូនយកចិត្តទុកដាក់ ហើយនឹងជួយបងប្អូនឲ្យចៀសវាងការយល់ខុស ។
-
ចូរទទួលស្គាល់ពីដែនកំណត់របស់បងប្អូន ។ មានឱកាសជាច្រើនដែលមិត្តភក្តិ និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែលមករកបងប្អូនបានសិក្សាយ៉ាងទូលំទូលាយអំពីសំណួររបស់ពួកគេជាងបងប្អូន ។ វាគ្មានបញ្ហាទេ ប្រសិនបើបងប្អូនមិនទាន់មានចម្លើយត្រៀមរួច ឬប្រសិនបើនេះជាលើកដំបូងដែលបងប្អូនបានរៀនអំពីអ្វីមួយ ។ សូមកុំខ្លាចក្នុងការសួរសំណួរដែលបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលបងប្អូនមិនយល់ ។ បងប្អូនប្រហែលជាមិនយល់ស្របនឹងការសន្និដ្ឋានទាំងអស់របស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែសូមព្យាយាមយល់ស្របនឹងអ្វីដែលបងប្អូនអាចធ្វើបាន ដោយមិនបំភាន់ពីអារម្មណ៍របស់បងប្អូន ។ បងប្អូនក៏អាចសុំពេលវេលាដើម្បីសិក្សាប្រធានបទដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ ហើយបន្ទាប់មកបន្តការពិភាក្សានៅពេលដែលបងប្អូនមានព័ត៌មានបន្ថែម ។
ព្រះគម្ពីរសំខាន់ៗ ៖ អេភេសូរ ៤:២៩; ម៉ូសាយ ១៨:២១; នីហ្វៃទី៣ ១១:២៩