Słuchaj z pokorą

Starszy Jeffrey R. Holland wspominał: „[Prezydent Russell M. Nelson] powiedział mi kiedyś, że jedna z pierwszych zasad badania medycznego brzmi: ‘Zapytaj pacjenta, co go boli. Wtedy pacjent’, powiedział, ‘będzie twoim najlepszym przewodnikiem do prawidłowej diagnozy i ostatecznego remedium’”¹. Kiedy przyjaciel lub członek rodziny zwróci się do ciebie z trudnymi pytaniami lub wątpliwościami dotyczącymi Kościoła, poświęć czas na słuchanie. Osoby te zwracają się do ciebie, ponieważ ci ufają. Wynagródź to zaufanie, starając się najpierw zrozumieć, jakie są potrzeby.

Słuchanie z pokorą jest trudne. Wymaga skupienia i cierpliwości. Słuchanie to umiejętność, której możemy się nauczyć. Aktywne słuchanie i szczere znalezienie tego, co was łączy może być uzdrowieniem dla osoby, która dzieli się słabością lub pytaniem. Wypróbuj poniższe praktyki słuchania, aby lepiej słuchać i rozumieć bliskie ci osoby:

• Najpierw staraj się zrozumieć. Często myślimy, że wiemy, jak rozwiewać wątpliwości innych ludzi. Chcemy po prostu odpowiedzieć na pytania i powiedzieć, żeby przestali się martwić. Ten impuls często świadczy, że bardziej koncentrujemy się na sobie, a nie na potrzebach tych osób. Poświęć czas na wysłuchanie historii o tym, jak dotarli do tego miejsca, gdzie są obecnie. Upewnij się, że rozumiesz ich pytania. Okazuj szacunek, kiedy dowiadujesz się, że ich poglądy są sprzeczne z twoimi własnymi. Unikaj krytykowania lub oskarżania. Kiedy szybko oferujemy uproszczoną odpowiedź, osoby te mogą czuć, że minimalizujemy ich przeżycia. Najlepiej zacząć od tego, aby dążyć do zrozumienia ich punktu widzenia, a nie starać się go zmienić.

• Uznaj ich doświadczenia. Choć możemy nie rozumieć czyichś wątpliwości lub nie zgodzić się z nimi, to możemy uznać ich szczerość i ból, jaki mogą odczuwać. Starając się okazywać empatię, czasami dokonujemy porównań ich doświadczeń z naszymi własnymi. Ważne jest, aby pamiętać, że doświadczenia wszystkich osób różnią się od siebie. Być może lepiej jest powiedzieć coś w stylu: „Nie mogę sobie wyobrazić, co czujesz” albo „Pomóż mi zrozumieć”.

• Unikaj lekceważenia lub osądu. Zanim przyjaciel lub ktoś bliski postanowi z tobą porozmawiać o swoich pytaniach, najprawdopodobniej poświęci czas na osobiste poszukiwania i przemyślenia. Uważaj, aby nie kończyć rozmowy, zbywając jego pytania lub dokonując osądu. Może to być dla niego krzywdzące i zmniejszać twoją zdolność do niesienia pomocy. Jego szczere pytania zasługują na twój szczery wysiłek, aby słuchać.

• Kontroluj swoje emocje. To normalne, że czujesz niepokój lub martwisz się, gdy bliska ci osoba zwraca się do ciebie z pytaniami dotyczącymi wiary. Staraj się, aby te emocje nie przysłoniły produktywnej rozmowy. Jeśli czujesz złość, prawdopodobnie lepiej jest zapytać, czy możesz zrobić przerwę i kontynuować rozmowę nieco później. Zbawiciel poradził nam, abyśmy unikali sporów i gniewu². Możemy nauczyć się nie zgadzać, nie będąc niemiłym³.

• Zadawaj pytania otwarte. Pytania otwarte skłaniają inne osoby do dzielenia się swoimi przemyśleniami, uczuciami i doświadczeniami. Niekoniecznie mają dobrą czy błędną odpowiedź. Na przykład: „Czy możesz mi powiedzieć więcej?”, „Co o tym sądzisz?”, „Czy możesz mi pomóc zrozumieć?”, „Jak mogę ci pomóc?”. Zadawanie dobrych pytań świadczy o tym, że ci zależy i pomoże ci uniknąć nieporozumień.

• Przyznaj się do swoich ograniczeń. Istnieje duża szansa, że przyjaciele i osoby bliskie, którzy do ciebie przyjdą, w większym stopniu przestudiowali zagadnienia związane ze swoimi pytaniami, niż ty to zrobiłeś. W porządku jest to, że nie masz gotowych odpowiedzi lub że właśnie się czegoś dowiedziałeś. Nie obawiaj się zadawać pytań, które wyjaśniają coś, czego nie zrozumiałeś. Być może nie zgodzisz się z ich wnioskami, ale spróbuj zgodzić się z tym, z czym możesz, nie oszukując swoich odczuć. Możesz także poprosić o czas na samodzielne przestudiowanie tematu, a następnie kontynuować dyskusję, gdy będziesz mieć więcej informacji.

Kluczowe fragmenty z pism świętych: List do Efezjan 4:29; Ks. Mosjasza 18:21; III Nefi 11:29