“Pumasok sa mga Templo”

Kaagad pagkatapos ng kanyang binyag at kumpirmasyon, nagsimulang dumalo si Lorenzo Snow sa mga pulong sa Kirtland Temple. Doon, kasama ang Propetang Joseph Smith at iba pang mga lider ng Simbahan, ay natanggap niya ang malalaking espirituwal na pagpapala. Sa kanyang journal ay iniulat niya: “Doon ay nagkaroon kami ng kaloob ng propesiya—ang kaloob ng mga wika—ang pagbibigay-kahulugan sa mga wika—ang mga pangitain at kagila-gilalas na mga panaginip ay isinalaysay—narinig ang umaawit na mga koro ng langit, at ang kagila-gilalas na pagpapamalas ng kapangyarihang magpagaling, sa pamamagitan ng paggamit ng Priesthood ng mga Elder, ay nangasaksihan. Napagaling ang mga maysakit—nanumbalik ang pandinig ng mga bingi—nagbalik ang paningin ng mga bulag at nakalakad ang mga lumpo, sa napakaraming pagkakataon. Malinaw na naipakita ang sagrado at banal na impluwensya—isang espirituwal na kapaligiran ang nanaig sa banal na gusaling iyon.”¹

Mahal ni Lorenzo Snow ang Kirtland Temple, nalalaman na “ang Anak ng Diyos, sa Kanyang kaluwalhatian, ay binigyang-dangal ang templo sa pamamagitan ng Kanyang banal na presensya.” Dahil dito, nanggilalas siya nang una siyang tumayo sa isang pulpito doon para magturo. “Hindi kayang ilarawan ng mga salita ang aking nadarama,” sabi niya, “nang, sa unang pagkakataon, ay tumayo ako sa isa sa mga pulpitong iyon upang magsalita sa mga tao—sa isang pulpito na ang tuntungan, kamakailan lamang ay tinuntungan ng banal na Personaheng ito—‘ang kanyang buhok ay puti gaya ng busilak na niyebe, ang kanyang mga mata ay gaya ng ningas ng apoy’—kung saan ay dumating din sina Moises, Elias at Elijah at ipinagkaloob ang mga susi ng kanilang mga dispensasyon kay Joseph Smith.” [Tingnan sa D at T 110.]²

Makalipas ang maraming taon, noong Abril 6, 1892, si Pangulong Lorenzo Snow ay tumayo sa isa pang pagtitipon, at sa pagkakataong ito ay sa harapan naman ng halos tapos nang Salt Lake Temple. Mga 40,000 Banal sa mga Huling Araw ang nangagsiksikan sa nakabakod na lugar sa paligid ng Temple Square, at mga 10,000 pa “ang nasa bubong ng mga kalapit na bahay at lugar upang makita nila ito.”³ Ang mga tao ay nagtipon para sa isang seremonya kung saan ilalagay ang pinakaibabaw na bato sa pinakamataas na tore ng templo. Kalaunan nang araw na iyon ang estatwa ng anghel na si Moroni ay ipapatong sa pinakaibabaw na bato. Sa pamamagitan ng atas mula sa Unang Panguluhan, si Pangulong Snow, na siya noong Pangulo ng Korum ng Labindalawang Apostol, ang mamumuno sa mga Banal sa Sigaw ng Hosana. Habang ipinaliliwanag niya ang Sigaw ng Hosana sa mga tao, ipinahayag niya ang kanyang pagmamahal at pananabik sa gawain sa templo.

“Ang mga salita ng sigaw na, Hosana!” sabi niya, “na bibigkasin habang ginagawa ang, o pagkatapos ng, pagpapatong ng pinakaibabaw na bato ngayon, ay pinasimulan ni Pangulong Joseph Smith sa Kirtland Temple, at doon ay sinambit sa isang taimtim na pagtitipon kung saan ipinamalas ang kapangyarihan ng Diyos at ang pangitain ng Makapangyarihang Diyos ay ipinakita sa mga kapatid. Ito ay hindi pangkaraniwang pahayag, kundi ito—at nais naming malinaw itong maunawaan—ay isang sagradong sigaw, at ginagamit lamang sa mga pambihirang pagkakataong tulad nito ngayon. Nais din namin na maunawaan nang buong linaw na hindi lamang bibigkasin ng mga kapatid na lalaki at babae ang mga salita, kundi ang kanilang puso ay dapat puspos ng pasasalamat sa Diyos ng kalangitan, na nagsagawa, sa pamamagitan ng ating kalayaan, ng napakalaki at pambihirang gawaing ito. Tatlumpu’t siyam na taon na ang nakalilipas nang ilatag ang batong pundasyon—ang batong panulok—ng Templong ito, at sa paggunita at pagninilay sa napakagagandang mga pagpapalang ipinagkaloob ng Diyos sa atin, na Kanyang mga tao, sa mga lumipas na taon simula nang panahong iyon, nawa ay madama ng mga Banal kapag binigkas nila ang sigaw na ito na galing ito sa kanilang mga puso. Punuin ang inyong mga puso ng pasasalamat.” Ipinakita niya kung paano gawin ang Sigaw na Hosana at pagkatapos ay sinabing, “Ngayon sa pagpunta natin sa Templo, at sa pag-alingawngaw ng sigaw na ito, nais naming isigaw ng bawat lalaki at bawat babae ang mga salitang ito sa abot ng kanilang mga tinig, upang ang bawat bahay sa lungsod na ito ay mayanig, upang marinig ito ng mga tao sa bawat sulok ng lungsod na ito, at makarating ito sa mga daigdig na walang hanggan.”⁴

Ang kasunod na ulat tungkol sa seremonya ng pagpapatong ng pinakaibabaw na bato ay naglalarawan sa pagpipitagan at kasabikan ng mga Banal sa pangyayaring ito:

“Nang sumapit na ang katanghaliang-tapat, humakbang papunta sa harapan ng entablado si Pangulong Wilford Woodruff, na kitang-kita ng nakatipong mga tao na buong katahimikang naghihintay. Nasabik nang husto ang mga tao nang magsalita siya:

“‘Dinggin, kayong lahat na kabilang sa sambahayan ni Israel, at kayong lahat na mga bansa ng mundo! Ipapatong natin ngayon ang pinakaibabaw na bato ng Templo ng ating Diyos, na ang pundasyon ay inilatag at inilaan ng Propeta, Tagakita at Tagapaghayag na si Brigham Young.’

“Pagkatapos ay pinindot ni Pangulong Woodruff ang isang electric button, at maayos na nailagay ang pinakaibabaw na bato ng Templo sa kinalalagyan nito. Ang sumunod na pangyayari ay hindi kayang ilarawan ng mga salita. Ang kagalang-galang na Pangulo ng Labindalawa, si Apostol Lorenzo Snow, ay nagpunta sa unahan at pinangunahan ang apatnapung libong mga Banal sa nagkakaisang pagsigaw:

“‘Hosana! hosana! hosana! sa Diyos at sa Kordero. Amen, amen, at amen!

“‘Hosana! hosana! hosana! sa Diyos at sa Kordero. Amen, amen, at amen!

“‘Hosana! hosana! hosana! sa Diyos at sa Kordero. Amen, amen, at amen!’

“Bawat pagsigaw ay may kasabay na pagwawagayway ng mga panyo. … Ang mga mata ng libu-libong tao ay nabasa ng mga luha sa kanilang labis na kagalakan. Ang lupa ay tila nayanig sa lakas ng tunog na umalingawngaw sa nakapaligid na mga burol. Walang nakatala sa kasaysayan na mas maringal o mas kahanga-hangang tanawin kaysa sa seremonyang ito ng paglalatag ng pinakaibabaw na bato ng Templo. Halos katatapos lang ng mga sigaw ng hosana nang awitin ng napakalaking kongregasyon ang maluwalhating himno na nagbibigay-inspirasyon, ‘Espiritu ng Diyos Ama ay nag-aalab.’”⁵

Inilaan ni Pangulong Woodruff ang Salt Lake Temple pagkaraan ng eksaktong isang taon, noong Abril 6, 1893, matapos magpagal ang mga Banal sa loob ng 40 taon para matapos ito. Si Pangulong Lorenzo Snow ay tinawag na maglingkod bilang unang pangulo ng templong iyon, at ginampanan niya ang tungkuling ito hanggang sa siya ay maging Pangulo ng Simbahan noong Setyembre 1898. Isang larawan ni Pangulong Snow ang nakasabit ngayon sa Salt Lake Temple, bilang paggunita sa kanyang katapatan sa tinawag niyang “malaking gawain na ating ginagawa” sa bahay ng Panginoon.⁶ [Tingnan sa mungkahi 1 sa pahina 164.]

Pag-isipan ang mga ideyang ito habang pinag-aaralan ninyo ang kabanata o naghahanda kayong magturo. Para sa karagdagang tulong, tingnan sa mga pahina vii–x].

1. Basahin ang kuwento tungkol sa seremonya ng pagpapatong ng pinakaibabaw na bato sa Salt Lake Temple (mga pahina 155–158). Kung nakibahagi na kayo sa paglalaan ng isang templo, isipin ang nadama ninyo sa oras na iyon. Kapag sumasali tayo sa Sigaw na Hosana, ano ang ipinakikita natin sa Panginoon?

2. Repasuhin ang paanyaya ni Pangulong Snow na “pumasok sa mga Templo” (pahina 158). Isipin kung paano ninyo matatanggap ang paanyayang ito at kung paano ninyo maipaaabot ang paanyayang ito sa mga miyembro ng pamilya at mga kaibigan.

3. Habang pinag-aaralan ninyo ang unang bahagi sa pahina 159, isipin ang mga pagpapalang maaaring dumating sa pagtanggap ng mga ordenansa sa templo at paggawa ng mga tipan sa templo. Paano naimpluwensyahan ng mga pagpapalang ito ang inyong sarili at ang inyong pamilya?

4. Basahin ang bahaging nagsisimula sa ibaba ng pahina 159. Sa paanong mga paraan tayo kumikilos bilang “mga tagaligtas ng [ating] mga kamag-anak at kaibigan” kapag isinasagawa natin ang gawaing ito? Ano ang mga inilaan ng Simbahan upang tulungan tayo?

5. Ano ang magagawa natin upang mapag-ukulan ng karampatang pansin at panahon ang gawain sa templo at family history? (Repasuhin ang bahaging nagsisimula sa itaas ng pahina .)

6. Ano ang ilang personal, espirituwal na mga pagpapalang matatanggap natin kapag nakilahok tayo sa gawain sa templo? (Para sa ilang halimbawa, tingnan ang pahina 163.)

Kaugnay na mga Banal na Kasulatan: D at T 97:15–17; 109:1–23; 128:15–18; 132:19; 138:57–59