๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือโอไรฮาห์ได้ดำเนินการพิพากษาในแผ่นดินด้วยความชอบธรรมตลอดวันเวลาของเขา, ซึ่งมีอยู่นานมาก.

๒ และเขาให้กำเนิดบุตรและธิดา; แท้จริงแล้ว, เขาให้กำเนิดสามสิบเอ็ดคน, ซึ่งในจำนวนนี้เป็นบุตรยี่สิบสามคน.

๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาให้กำเนิดคิบในวัยชราของเขาด้วย. และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคิบปกครองแทนเขา; และคิบให้กำเนิดโคริฮอร์.

๔ และเมื่อโคริฮอร์อายุสามสิบสองปีเขากบฏต่อบิดาของเขา, และข้ามไปพำนักอยู่ในแผ่นดินแห่งนีฮอร์; และเขาให้กำเนิดบุตรและธิดา, และพวกเขางดงามอย่างยิ่ง; ฉะนั้นโคริฮอร์จึงดึงผู้คนเป็นอันมากไปกับเขา.

๕ และเมื่อเขารวบรวมกำลังทัพแล้วเขาจึงขึ้นมายังแผ่นดินแห่งโมรอนซึ่งกษัตริย์พำนักอยู่, และจับเขาเป็นเชลย, ซึ่งทำให้คำกล่าว^กของพี่ชายของเจเร็ดเป็นจริงที่ว่าพวกเขาจะถูกนำไปสู่การเป็นเชลย.

๖ บัดนี้แผ่นดินแห่งโมรอน, ซึ่งกษัตริย์พำนักอยู่นั้น, อยู่ใกล้แผ่นดินซึ่งชาวนีไฟเรียกว่ารกร้าง.

๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือคิบพำนักอยู่ในการเป็นเชลย, และผู้คนของเขาพำนักอยู่ภายใต้โคริฮอร์บุตรของตน, จนเขาชรามาก; กระนั้นก็ตามคิบยังให้กำเนิดชูลในวัยชราของเขา, ขณะที่ยังอยู่ในความเป็นเชลย.

๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือชูลโกรธพี่ชายของเขา; และชูลแข็งแรงขึ้น, และมีพละกำลังตามกำลังของมนุษย์; และเขาเก่งกล้าสามารถในการพิพากษาด้วย.

๙ ดังนั้น, เขามายังเนินเขาเอฟราอิม, และเขาหลอมแร่จากเนินเขา, และตีดาบจากเหล็กกล้าให้แก่ผู้คนเหล่านั้นที่เขาดึงมากับเขา; และหลังจากให้ดาบคนเหล่านั้นเป็นอาวุธแล้วเขากลับไปเมืองนีฮอร์, และสู้รบกับโคริฮอร์พี่ชายของเขา, โดยวิธีนี้เขาจึงได้อาณาจักรและคืนให้คิบบิดาของเขา.

๑๐ และบัดนี้เพราะสิ่งที่ชูลทำไป, บิดาจึงมอบอาณาจักรให้เขา; ฉะนั้นเขาเริ่มปกครองแทนบิดา.

๑๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาดำเนินการพิพากษาด้วยความชอบธรรม; และเขาขยายอาณาจักรของเขาไปทั่วผืนแผ่นดิน, เพราะผู้คนกลับมีจำนวนมากมายยิ่ง.

๑๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือชูลให้กำเนิดบุตรและธิดาหลายคนด้วย.

๑๓ และโคริฮอร์กลับใจจากความชั่วหลายประการที่เขาได้ทำไป; ดังนั้นชูลจึงให้อำนาจแก่เขาในอาณาจักรของเขา.

๑๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือโคริฮอร์มีบุตรและธิดาหลายคน. และในบรรดาบุตรของโคริฮอร์มีคนหนึ่งชื่อโนอาห์.

๑๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือโนอาห์กบฏต่อชูล, กษัตริย์, และโคริฮอร์บิดาของตนด้วย, และดึงเอาโคฮอร์น้องชายของเขา, และพี่น้องชายของตนทั้งหมดและผู้คนเป็นอันมากไปด้วย.

๑๖ และเขาสู้รบกับชูล, กษัตริย์, ซึ่งในการนี้เขาได้รับแผ่นดินแห่งมรดกแรกของพวกเขา; และเขากลายเป็นกษัตริย์ปกครองแผ่นดินส่วนนั้น.

๑๗ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือเขาสู้รบกับชูล, กษัตริย์; และเขาจับชูล, กษัตริย์, และนำไปเป็นเชลยในโมรอน.

๑๘ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นขณะที่กำลังจะฆ่าเขา, บรรดาบุตรของชูลลอบเข้าไปในบ้านของโนอาห์ในตอนกลางคืนและสังหารเขา, และพังประตูเรือนจำและนำบิดาของพวกเขาออกมา, และนำเขาไว้บนบัลลังก์ของเขาในอาณาจักรของเขาเอง.

๑๙ ดังนั้น, บุตรของโนอาห์สร้างอาณาจักรของเขาขึ้นแทน; กระนั้นก็ตามคนเหล่านี้ยังไม่ได้อำนาจอย่างใดเหนือกว่าชูล กษัตริย์อีกต่อไป, และผู้คนที่อยู่ภายใต้การปกครองของชูล กษัตริย์รุ่งเรืองอย่างยิ่งและทวีความยิ่งใหญ่.

๒๐ และประเทศถูกแบ่ง; และมีสองอาณาจักร, คืออาณาจักรแห่งชูล, และอาณาจักรแห่งโคฮอร์, บุตรของโนอาห์.

๒๑ และโคฮอร์, บุตรของโนอาห์, ให้ผู้คนของเขามาสู้รบกับชูล, ซึ่งในการนี้ชูลได้ชัยชนะพวกเขาและสังหารโคฮอร์.

๒๒ และบัดนี้โคฮอร์มีบุตรผู้หนึ่งซึ่งมีชื่อว่านิมโรด; และนิมโรดยกอาณาจักรของโคฮอร์ให้ชูล, และเขาได้เป็นที่พอใจในสายตาของชูล; ฉะนั้นชูลให้การเกื้อกูลอย่างใหญ่หลวงแก่เขา, และเขาทำตามที่เขาปรารถนาในอาณาจักรของชูล.

๒๓ และในการปกครองของชูลมีศาสดาพยากรณ์, ที่พระเจ้าทรงส่งมาในบรรดาผู้คนด้วย, โดยพยากรณ์ว่าความชั่วร้ายและการนับถือรูปเคารพ^กของผู้คนกำลังนำการสาปแช่งมาบนแผ่นดิน, และพวกเขาจะถูกทำลายหากพวกเขาไม่กลับใจ.

๒๔ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือผู้คนสบประมาทศาสดาพยากรณ์, และล้อเลียนพวกท่าน. และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือกษัตริย์ชูลดำเนินการพิพากษาลงโทษคนทั้งหมดที่สบประมาทศาสดาพยากรณ์.

๒๕ และเขาออกกฎไปทั่วทั้งแผ่นดิน, ซึ่งให้อำนาจแก่ศาสดาพยากรณ์เพื่อพวกท่านจะไปที่ใดได้ตามที่พวกท่านต้องการ; และโดยเหตุนี้จึงนำผู้คนมาสู่การกลับใจ.

๒๖ และเพราะผู้คนกลับใจจากความชั่วช้าสามานย์และการนับถือรูปเคารพของพวกเขาพระเจ้าทรงละเว้นพวกเขา, และพวกเขาเริ่มรุ่งเรืองอีกในแผ่นดิน. และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือชูลให้กำเนิดบุตรและธิดาในวัยชราของเขา.

๒๗ และไม่มีสงครามอีกในวันเวลาของชูล; และเขาจดจำสิ่งยิ่งใหญ่ต่าง ๆ ที่พระเจ้าทรงกระทำเพื่อบรรพบุรุษของเขาในการนำพวกเขาข้าม^กห้วงลึกอันใหญ่หลวงมายังแผ่นดินที่สัญญาไว้; ดังนั้นเขาดำเนินการพิพากษาด้วยความชอบธรรมตลอดวันเวลาของเขา.