1. Powstanie Kościoła Chrystusa w tych ostatnich dniach, w tysiąc osiemset trzydzieści lat od czasu przyjścia naszego Pana i Zbawiciela — Jezusa Chrystusa — w ciele, przepisowo zorganizowanego i założonego zgodnie z prawem naszego kraju, z woli i przykazania Boga, w czwartym miesiącu, szóstego dnia miesiąca zwanego kwietniem —

2. A które to przykazania zostały przekazane Józefowi Smithowi jun. powołanemu przez Boga i ustanowionemu apostołem Jezusa Chrystusa, aby był pierwszym starszym tego Kościoła,

3. Oraz Oliverowi Cowdery’emu, także powołanemu przez Boga apostołowi Jezusa Chrystusa, który ma być drugim starszym tego Kościoła, i ustanowionemu jego ręką;

4. A wszystko to przez łaskę naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie wszelka chwała, tak teraz, jak i na wieki. Amen.

5. Kiedy już prawdziwie ujawniono temu pierwszemu starszemu, że otrzymał odpuszczenie grzechów, dał się on ponownie uwikłać w próżności świata;

6. Ale gdy odpokutował i szczerze się ukorzył przez wiarę, Bóg posługiwał mu przez świętego anioła, którego oblicze było niczym błyskawica, a szaty nieskalane i bielsze ponad wszelką biel;

7. I dał mu przykazania, które go natchnęły;

8. I dał mu moc z wysokości, w sposób wcześniej przygotowany, do przetłumaczenia Księgi Mormona;

9. Która zawiera kronikę upadłego ludu oraz pełnię ewangelii Jezusa Chrystusa dla Innych narodów oraz dla Żydów;

10. Przekazaną pod natchnieniem i potwierdzoną innym przez posługę aniołów, i głoszoną przez nich światu —

11. Udowadniając światu, że pisma święte są prawdziwe i że Bóg zsyła ludziom natchnienie i powołuje ich do Swego świętego dzieła w tej epoce i pokoleniu, tak jak czynił to dla pradawnych pokoleń;

12. Pokazując przez to, że jest tym samym Bogiem wczoraj, dzisiaj i na wieki. Amen.

13. Przeto, mając tak wielkich świadków, świat przez nich będzie sądzony, przez tylu, ilu dojdzie potem do wiedzy o tym dziele.

14. A ci, którzy przyjmą je z wiarą i będą postępować w prawości, otrzymają koronę życia wiecznego;

15. Ale dla tych, którzy znieczulą swe serca w niewierze, i odrzucą je, obróci się ono na ich potępienie —

16. Albowiem tak rzekł Pan Bóg; a my, starsi Kościoła, słyszeliśmy to i składamy świadectwo o słowach wspaniałego Majestatu na wysokości, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

17. Przez to wiemy, że istnieje Bóg w niebie, który jest nieskończony i wieczny, od wieczności do wieczności ten sam niezmienny Bóg, stworzyciel nieba i ziemi oraz wszystkich rzeczy, które się w nich znajdują;

18. Że stworzył człowieka, mężczyznę i kobietę, na Swój własny obraz i podobieństwo stworzył ich;

19. I dał im przykazania, aby Go kochali i służyli Mu, jedynemu żywemu i prawdziwemu Bogu, i że powinien On być jedyną istotą, której będą oddawać cześć.

20. Lecz wskutek przekroczenia tych świętych praw człowiek stał się zmysłowy i diabelski, i stał się człowiekiem upadłym.

21. Dlatego więc Wszechmocny Bóg dał Swego Jednorodzonego Syna, jak zapisano w pismach świętych, które On dał.

22. Cierpiał On pokusy, lecz nie baczył na nie.

23. Został ukrzyżowany, umarł i powstał znowu trzeciego dnia;

24. I wstąpił do nieba, aby zasiąść po prawicy Ojca i królować z wszechmocną potęgą według woli Ojca;

25. Aby tylu, ilu uwierzy i zostanie ochrzczonych w Jego święte imię, i wytrwa w wierze do końca, było zbawionych —

26. Nie tylko ci, którzy uwierzyli po Jego przyjściu w ciele w połowie czasu, ale wszyscy od początku, tylu, ilu było, zanim On przyszedł, którzy wierzyli w słowa świętych proroków mówiących pod natchnieniem daru Ducha Świętego i prawdziwie świadczących o Nim we wszystkim — ci mieć będą życie wieczne.

27. Jako i ci, którzy przyjdą później i uwierzą w dary i powołania od Boga przez Ducha Świętego, który składa świadectwo o Ojcu i Synu;

28. Którzy to Ojciec, Syn i Duch Święty są jednym Bogiem, nieskończonym i wiecznym, bez końca. Amen.

29. A wiemy, że wszyscy ludzie muszą odpokutować i uwierzyć w imię Jezusa Chrystusa, i oddawać cześć Ojcu w Jego imię, i wytrwać w wierze w Jego imię do końca, bo inaczej nie mogą być zbawieni w królestwie Boga.

30. I wiemy, że usprawiedliwienie poprzez łaskę naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, jest słuszne i prawdziwe;

31. I wiemy także, że uświęcenie poprzez łaskę naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, jest słuszne i prawdziwe dla wszystkich tych, którzy kochają Boga i służą Mu całą swoją mocą, umysłem i siłą.

32. Lecz możliwe jest, że człowiek może utracić łaskę i odwrócić się od żywego Boga;

33. Przeto niech Kościół baczy i modli się stale, aby nie ulegli pokusom;

34. Zaiste, niechaj i baczą ci, którzy są uświęceni.

35. I wiemy, że to wszystko jest prawdą i jest to zgodne z objawieniami Jana, nic nie dodając ani nie ujmując z proroctwa jego księgi, pism świętych czy objawień Boga, które przyjdą później przez dar i moc Ducha Świętego, głos Boga lub posługę aniołów.

36. I tak mówi Pan Bóg; i cześć, moc i chwała niech będą oddane Jego świętemu imieniu, teraz i na wieki wieków. Amen.

37. I ponownie, jako przykazanie dla Kościoła odnośnie do sposobu chrzczenia: Ci wszyscy, którzy ukorzą się przed Bogiem i zapragną zostać ochrzczeni, i przyjdą ze złamanym sercem i skruszonym duchem, i oświadczą przed Kościołem, że prawdziwie odpokutowali za wszystkie swoje grzechy, i chcą wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa z postanowieniem, by służyć Mu do końca, i prawdziwie zaświadczą swymi uczynkami, że otrzymali Ducha Chrystusa dla odpuszczenia grzechów — przyjęci zostaną do Jego Kościoła przez chrzest.

38. Obowiązki starszych, kapłanów, nauczycieli, diakonów i członków Kościoła Chrystusa: Apostołem jest starszy, a powołaniem jego jest chrzcić;

39. I ustanawiać innych starszych, kapłanów, nauczycieli i diakonów;

40. I udzielać chleba i wina — symboli ciała i krwi Chrystusa —

41. I konfirmować tych, którzy zostali ochrzczeni w Kościele, kładąc na nich ręce dla chrztu ogniem i Duchem Świętym, według pism świętych;

42. I nauczać, objaśniać, nawoływać, chrzcić i czuwać nad Kościołem;

43. I konfirmować Kościół, nakładając na nich ręce i udzielając Ducha Świętego;

44. I przewodzić na wszystkich spotkaniach.

45. Starsi mają prowadzić spotkania tak, jak ich wiedzie Duch Święty, zgodnie z przykazaniami i objawieniami Boga.

46. Obowiązkiem kapłana jest głosić, nauczać, objaśniać, nawoływać i chrzcić oraz udzielać sakramentu.

47. I odwiedzać dom każdego członka, i wzywać go do modlitwy na głos i w sekrecie, oraz do wypełniania wszystkich obowiązków rodzinnych.

48. Może on także ustanawiać innych kapłanów, nauczycieli i diakonów.

49. I ma przewodzić na spotkaniach pod nieobecność starszego;

50. Ale w obecności starszego ma tylko głosić, nauczać, objaśniać, nawoływać i chrzcić.

51. I odwiedzać dom każdego członka, wzywając go do modlitwy na głos i w sekrecie, oraz do wypełniania wszystkich obowiązków rodzinnych.

52. Jeżeli wymaga tego sytuacja, kapłan winien pomagać starszemu we wszystkich tych obowiązkach.

53. Obowiązkiem nauczyciela jest zawsze czuwać nad Kościołem, być z członkami i wzmacniać ich;

54. I dopilnować, aby w Kościele nie było niegodziwości ani wrogiego nastawienia, ani kłamstwa, obmawiania, ani oszczerstwa;

55. I dopilnować, aby Kościół często się schodził razem, i dopilnować także, aby wszyscy członkowie wypełniali swoje obowiązki.

56. I ma przewodzić na spotkaniach pod nieobecność starszego lub kapłana —

57. I zawsze, we wszystkich obowiązkach w Kościele mają mu pomagać diakoni, jeżeli wymaga tego sytuacja.

58. Lecz ani nauczyciele, ani diakoni nie mają upoważnienia do chrzczenia, udzielania sakramentu czy nakładania rąk;

59. Mają jednak ostrzegać, objaśniać, nawoływać i nauczać oraz zapraszać wszystkich, aby przyszli do Chrystusa.

60. Każdy starszy, kapłan, nauczyciel czy diakon ma być ustanowiony zgodnie z darami i powołaniami danymi mu przez Boga; i ma być ustanowiony mocą Ducha Świętego, która jest w tym, kto go ustanawia.

61. Tych kilku starszych stanowiących ten Kościół Chrystusa ma się spotykać na konferencji raz na trzy miesiące lub od czasu do czasu, jak zalecą lub wyznaczą rzeczone konferencje;

62. A rzeczone konferencje mają się zajmować sprawami Kościoła wymagającymi rozstrzygnięcia w danym czasie.

63. Starsi mają otrzymywać pozwolenie od innych starszych przez głosowanie członków Kościoła w miejscu, do którego przynależą lub podczas konferencji.

64. Każdy kapłan, nauczyciel lub diakon ustanowiony przez kapłana może wówczas uzyskać od niego zaświadczenie, które to zaświadczenie przedstawione starszemu upoważnia go do otrzymania pozwolenia na spełnianie obowiązków jego powołania; może też uzyskać je podczas konferencji.

65. Żadna osoba nie może zostać ustanowiona do żadnego urzędu w tym Kościele tam, gdzie istnieje jego regularnie zorganizowana gmina, bez głosowania tejże gminy Kościoła;

66. Ale przewodzący starsi, podróżujący biskupi, członkowie rady wyższej, wyżsi kapłani i starsi mogą mieć przywilej ustanawiania tam, gdzie nie istnieje gmina Kościoła, aby można było przeprowadzić głosowanie.

67. Każdy prezydent wyższego kapłaństwa (lub przewodniczący starszy), biskup, wyższy doradca i wyższy kapłan ma być ustanowiony według wskazań wyższej rady lub konferencji generalnej.

68. Obowiązki członków po tym, jak zostaną przyjęci poprzez chrzest: Starsi lub kapłani muszą mieć wystarczająco dużo czasu, aby objaśnić im wszystkie sprawy dotyczące Kościoła Chrystusa tak, aby je zrozumieli, zanim przystąpią do sakramentu i zostaną konfirmowani przez nałożenie rąk przez starszych, aby wszystko odbyło się w należytym porządku.

69. A członkowie wykażą przed Kościołem, a także przed starszymi, przez pobożne postępowanie i mowę, że są tego godni, aby uczynki i wiara mogły być zgodne z pismami świętymi — postępując w świętości przed Panem.

70. Każdy członek Kościoła Chrystusa mający dzieci ma przyprowadzić je do starszych, którzy przed Kościołem nałożą na nie ręce w imię Jezusa Chrystusa i pobłogosławią je w Jego imię.

71. Nikt nie może być przyjęty do Kościoła Chrystusa, zanim nie osiągnie wieku odpowiedzialności przed Bogiem i nie będzie zdolny do pokuty.

72. Chrzest ma być udzielany w następujący sposób wszystkim, którzy odpokutują —

73. Osoba powołana przez Boga i posiadająca upoważnienie od Jezusa Chrystusa, by chrzcić, wejdzie do wody wraz z osobą poddającą się obrzędowi chrztu i powie, nazywając tę osobę po imieniu: Otrzymawszy upoważnienie od Jezusa Chrystusa, ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

74. Następnie ma zanurzyć ją w wodzie, i mają wyjść z wody.

75. Wskazane jest, aby Kościół zbierał się często, aby spożywać chleb i wino na pamiątkę Pana Jezusa;

76. A udzielać ich będzie starszy lub kapłan; a udzielać ich będzie w następujący sposób — uklęknie wraz z Kościołem i w uroczystej modlitwie zwróci się do Ojca, mówiąc:

77. O Boże, Wieczny Ojcze, prosimy Cię w imię Twego Syna, Jezusa Chrystusa, o pobłogosławienie i uświęcenie tego chleba dla dusz wszystkich tych, którzy go przyjmują, aby mogli jeść na pamiątkę ciała Twego Syna i świadczyć Ci, o Boże, Wieczny Ojcze, że chcą wziąć na siebie imię Twego Syna i zawsze o Nim pamiętać, i przestrzegać Jego przykazań, które im dał, aby zawsze mogli mieć z sobą Jego Ducha. Amen.

78. Sposób udzielania wina — weźmie on także kielich i powie:

79. O Boże, Wieczny Ojcze, prosimy Cię w imię Twego Syna, Jezusa Chrystusa, o pobłogosławienie i uświęcenie tego wina dla dusz wszystkich tych, którzy je piją, aby mogli uczynić to na pamiątkę krwi Twego Syna, która została za nich przelana, i aby mogli świadczyć Ci, o Boże, Wieczny Ojcze, że zawsze o Nim pamiętają, aby mogli mieć z sobą Jego Ducha. Amen.

80. Z każdym członkiem Kościoła Chrystusa, który dopuszcza się wykroczenia lub winny jest złych uczynków, należy postąpić zgodnie z nakazami pism świętych.

81. Obowiązkiem poszczególnych kościołów, stanowiących Kościół Chrystusa jest wysłanie jednego lub więcej z ich nauczycieli, aby uczestniczył w różnych konferencjach prowadzonych przez starszych Kościoła,

82. Przedstawiając listę imion członków, którzy przystąpili do Kościoła od czasu ostatniej konferencji, lub wysyłając ją przez któregoś z kapłanów, tak aby jeden ze starszych wyznaczony okresowo przez innych starszych mógł prowadzić w księdze pełną listę imion wszystkich członków Kościoła;

83. A także, aby imiona tych, którzy zostali wykluczeni z Kościoła, można było wymazać z generalnego rejestru imion członków Kościoła.

84. Wszyscy członkowie odchodzący z kościoła w miejscu zamieszkania, a udający się do kościoła w miejscu, gdzie nie są znani, mogą zabrać list zaświadczający, że są pełnoprawnymi i godnymi członkami, podpisany przez starszego lub kapłana, w przypadku gdy członek otrzymujący list jest osobiście znany starszemu lub kapłanowi, lub podpisany przez nauczycieli czy diakonów Kościoła.