Ukrzyżowanie

Rzymski sposób egzekucji, powszechny szczególnie w czasach Nowego Testamentu. Ręce i stopy osoby skazanej na śmierć przywiązywano lub przybijano do krzyża. Zazwyczaj była to kara wymierzana niewolnikom i najgorszym przestępcom. Ukrzyżowanie było często poprzedzone biczowaniem lub chłostą (Mar. 15:15). Osoba, która miała zostać ukrzyżowana, zazwyczaj niosła swój krzyż na miejsce egzekucji (Jan 19:16–17). Ubranie zabierali żołnierze, którzy wymierzali karę (Mat. 27:35). Krzyż był wbijany w ziemię, tak aby stopy skazańca były tylko o stopę lub dwie od ziemi. Żołnierze pilnowali krzyża, aż osoba wisząca na nim umarła, co czasem trwało do trzech dni (Jan 19:31–37).

Jezus Chrystus został ukrzyżowany, ponieważ grupa niewierzących fałszywie oskarżyła Go o bunt przeciw cesarzowi i o bluźnierstwo, gdyż powiedział, że jest Synem Boga. Purpurowy płaszcz (Jan 19:2), koronę z ciernia oraz inne upokorzenia nałożono na Jezusa (Mat. 26:67; Mar. 14:65).