Genel Bakış: Elçi Petrus’un İkinci Mektubu’nu alanlar, Birinci Mektubu’nu alan Anadolu’daki inanlılarla aynı kişiler olabilir. Petrus mektubunu yazdığında yakında öleceğini biliyordu. Mektubu ruhsal gerçekleri arkadaşlarına anımsatmak için yazıyor. Amacı, öğretisini yazıya dökmektir. Böylelikle arkadaşları ölümünden sonra da bunu anımsayabilecekler.

Bu mektupla Yahuda’nın Mektubu arasında benzerlikler var. Petrus’un yanlış öğreti yayanlara ilişkin öğretisini (2. bölüm) Yahuda’nın aynı konuya ilişkin öğretisiyle karşılaştırın (4-18).

Mektubun İçeriği: Petrus, mektubu alanlara Tanrı’nın neler sağladığını hatırlatmakla söze başlıyor. Tanrı bize, kendi yolunda yürüyebilmemiz için gereken her şeyi vermiştir. Petrus, inanlıların geliştirmesini istediği yedi temel niteliği –erdem, bilgi, özdenetim, dayanma gücü, Tanrı yoluna bağlılık, kardeşseverlik ve sevgi– sıralayarak inanlıları gayretli olmaya özendiriyor. Bildirisinin, uydurma masallara dayanmayıp peygamberlerin sözlerinden ve kişisel deneyimlerinden kaynaklandığını altını çizerek belirtir. İsa ile birlikte dağa çıktığında İsa’nın görünümünün değiştiğini görmüş ve Tanrı’nın sesini işitmişti.

Bunların yanısıra Kutsal Yazılar’ın kesinliğini de vurgular. Okuyucularını yanlış öğreti yayanlara karşı uyarır. Eski Antlaşma’dan örnekler vererek bu tür adamların uğrayacağı cezayı belirtir. Yaşamlarının, tıpkı öğretileri gibi kötülükle dolu olduğunu vurgular. Bu adamların İsa’nın ikinci gelişindeki gecikmeye ilişkin alaycı iddialarını yanıtlar. Gecikme, kimsenin mahvolmasını istemeyen, ama herkesin tövbe etmesini dileyen Tanrı’nın sabrıyla açıklanır. Petrus inanlıları, Rab’bin gelişini bekler ve o günün yaklaşmasını çabuklaştırırken kutsal ve Tanrı yoluna yaraşır bir yaşam sürmeye çağırır. Sonra Petrus, “sevgili kardeşimiz Pavlus’tan” övgüyle söz ediyor. Anlaşılan o ki, Petrus, Pavlus’un mektuplarını öbür Kutsal Yazılar’la aynı değerde buluyor.