Kitabın Özelliği: Yuhanna, Matta’dan, Markos’tan ve Luka’dan farklı konuları vurgular. İsa’nın doğumunu anlatarak başlayacağına, İsa’nın başlangıçtan beri Tanrı’yla birlikte bulunmuş, beden alıp aramızda yaşamış olan Tanrı Sözü olduğunu açıklamakla başlar (1:1-18). Kitapta daha az sayıda mucizeden söz edilir ve bunlar İsa’nın bildirisini doğrulayan belirtiler diye anılır. (“Belirti” olarak çevrilen Grekçe sözcük dile uygunluk açısından yer yer “doğaüstü belirti” ya da “mucize” olarak çevrilmiştir). Yuhanna’da birkaç yerde örnekten söz edilmekle birlikte (10:6; 16:25), benzetme sözcüğü hiç geçmez. Bunların yerine İsa’nın konuşmalarına yer verilir. Yuhanna, Celile’de geçen olayların ancak bir bölümünü anarken Yeruşalim’de geçen olaylara daha çok yer verir. İsa’nın, tutuklanmasından önceki son gece anlattıkları (13–16 bölümleri) ve 17. bölümdeki duası bunların en önemlileridir. İsa’nın ölüp dirildikten sonra izleyicilerine birkaç kez görünmesine bu kitapta daha çok yer verilir (20 ve 21).

Amaç ve İçerik: Yuhanna’nın farklı yaklaşımı hiç de şaşırtıcı değildir. Bizzat kendisi şöyle diyor: “İsa, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok doğaüstü belirti gerçekleştirdi. Ne var ki yazılanlar, İsa’nın, Tanrı’nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O’nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır” (20:30-31). Görülüyor ki, iman konusu güçlü bir biçimde vurgulanıyor. Dinleyicilerin İsa’ya gösterdikleri ilgi, iman edip etmemeleriyle ölçülüyor. Sonsuz yaşam konusu ayrıca vurgulanıyor. İsa diyor ki, “Ben, insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim” (10:10) ve “Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımalarıdır” (17:3).

Kitapta üzerinde durulan başka bir konu, Yahudi önderlerin dinmeyen karşı koymalarıdır. Nitekim İsa’nın çarmıha gerilmesini isteyenler de bu önderler oldu.

Bununla birlikte kitabın ana amacı, İsa’nın kim olduğunu açıklamaktır. İsa’ya “Söz”, “Mesih”, “Tanrı Oğlu”, “İnsanoğlu” ve daha birçok unvan verilir. İsa-Baba Tanrı ilişkisi konusundaki öğreti bu açıklamalarla içiçedir. İsa bu kitapta 109 kez Tanrı’yı “Baba” diye anar. 23 kez de Tanrı’dan, “beni gönderen” diye söz eder. İsa’nın Baba’ya dönmesinden sonra inanlılara gönderilen Kutsal Ruh’la ilgili öğretiyi de anmalıyız. Bundan başka İsa Tanrı’yla inanlılar arasındaki harikulade ilişkilerden söz eder. Bu konuda şöyle diyor: “Beni seven sözüme uyar, Babam da onu sever. Biz de ona gelir, onunla birlikte yaşarız” (14:23).