Ντύσου τη δύναμή σου, Σιών

«Kαι ο Iησούς, …τους είπε, με παραβολές, λέγοντας:

»Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με έναν άνθρωπο βασιλιά, που έκανε γάμους στον γιο του·

»Και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους προσκαλεσμένους στους γάμους· και εκείνοι δεν ήθελαν να ’ρθουν.

»Έστειλε ξανά άλλους δούλους, λέγοντας: Πείτε στους προσκαλεσμένους: Δέστε, ετοίμασα το γεύμα μου· οι ταύροι μου και τα θρεφτάρια μου είναι σφαγμένα, και όλα είναι έτοιμα· ελάτε στους γάμους.

»Eκείνοι, όμως, δείχνοντας αμέλεια, αναχώρησαν, ο ένας μεν στο χωράφι του, ο άλλος δε στο εμπόριό του»⁷.

Στα αρχαία χρόνια, μία από τις πιο χαρμόσυνες περιστάσεις της ιουδαϊκής ζωής ήταν ένας εορτασμός γάμου – ένα γεγονός που θα διαρκούσε μία εβδομάδα ή ακόμη και δύο. Ένα τέτοιο γεγονός απαιτούσε εκτεταμένο σχεδιασμό και οι επισκέπτες πληροφορούνταν πολύ εκ των προτέρων, με μία υπενθύμιση που εστέλλετο την ημέρα έναρξης των εορταστικών εκδηλώσεων. Μία πρόσκληση από έναν βασιλιά προς τους υπηκόους του, σε έναν γάμο όπως αυτό, εθεωρείτο ουσιαστικά ως εντολή. Ωστόσο, πολλοί από τους καλεσμένους σε αυτήν την παραβολή δεν ήλθαν⁸.

«Η άρνηση προσελεύσεως στην εορτή του βασιλιά ήταν μία εσκεμμένη [πράξη] ανταρσίας εναντίον… της βασιλικής εξουσίας και προσωπική αγανάκτηση εναντίον τόσο του βασιλεύοντος ηγεμόνος όσο και του γιου του… Η απομάκρυνση ενός ανδρός στο αγρόκτημά του και ενός άλλου προς τα [επιχειρηματικά συμφέροντά του]»⁹ αντικατοπτρίζει τις εσφαλμένες προτεραιότητες και την απόλυτη αγνόηση του θελήματος του βασιλιά¹⁰.

Η παραβολή συνεχίζει:

«Tότε, λέει στους δούλους του: O γάμος μεν είναι έτοιμος, αλλά οι προσκαλεσμένοι δεν ήσαν άξιοι·

»Πηγαίνετε, λοιπόν, στις διόδους των δρόμων, και όσους αν βρείτε, καλέστε τους στους γάμους.

»Kαι καθώς εκείνοι οι δούλοι βγήκαν στους δρόμους, συγκέντρωσαν όλους όσους βρήκαν, και κακούς και καλούς· και ο γάμος γέμισε από καθισμένους στο τραπέζι»¹¹.

Το έθιμο εκείνη την εποχή ήταν για τον οικοδεσπότη μίας γαμήλιας εορτής –σε αυτήν την παραβολή, τον βασιλιά– να παρέχει ενδύματα για τους καλεσμένους του γάμου. Τέτοια ενδύματα γάμου ήταν απλά, κοινά ενδύματα που όλοι οι παρευρισκόμενοι φορούσαν. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξαλείπτονταν ο βαθμός και η τάξη, και όλοι στην εορτή μπορούσαν να συναναστρέφονται ως ίσοι¹².

Οι άνθρωποι που προσκλήθηκαν από τους δρόμους να παρευρεθούν στον γάμο δεν θα είχαν τον χρόνο ούτε τα μέσα να προμηθευθούν την κατάλληλη ενδυμασία σε προετοιμασία για το γεγονός. Συνεπώς, ο βασιλιάς πιθανώς έδωσε στους επισκέπτες τα ενδύματα από την ιματιοθήκη του. Σε όλους δόθηκε η ευκαιρία να ντυθούν με βασιλικά ιμάτια¹³.

Καθώς ο βασιλιάς εισήρχετο στην αίθουσα γάμων, ερεύνησε το κοινό και αμέσως παρατήρησε ότι ένας επιφανής επισκέπτης δεν φορούσε ένδυμα γάμου. Ο άνδρας μεταφέρθηκε μπροστά και ο βασιλιάς ρώτησε: «Φίλε, πώς μπήκες εδώ μέσα, μη έχοντας ένδυμα γάμου; Και εκείνος αποστομώθηκε»¹⁴. Ουσιαστικά, ο βασιλιάς ρώτησε: «Γιατί δεν φοράς ένδυμα γάμου, παρ’ όλο που σου παρασχέθηκε ένα;»¹⁵

Ο άνδρας προφανώς δεν ήταν ντυμένος κατάλληλα για αυτήν την ειδική περίσταση και η φράση «Kαι εκείνος αποστομώθηκε» δείχνει ότι ο άνθρωπος ήταν χωρίς δικαιολογία¹⁶.

Ο Πρεσβύτερος Τζέιμς Τάλματζ παρέχει αυτό το διδακτικό σχόλιο για τη σημασία των πράξεων του άνδρα: «Το ότι ο άντυτος επισκέπτης ήταν ένοχος αμελείας, εσκεμμένης ασέβειας ή κάποιας πιο σοβαρής προσβολής, είναι ξεκάθαρο από το γενικό πλαίσιο. Ο βασιλιάς στην αρχή ήταν ευγενικά καλός, ρωτώντας μόνο για το πώς ο άνδρας είχε εισέλθει χωρίς ένδυμα γάμου. Αν ήταν σε θέση ο καλεσμένος να εξηγήσει την εμφάνισή του που αποτελούσε εξαίρεση ή αν είχε κάποια λογική δικαιολογία να δώσει, ασφαλώς θα είχε μιλήσει. Όμως μας έχει ειπωθεί ότι αποστομώθηκε. Η κλήτευση του βασιλιά απευθυνόταν ελεύθερα σε όλους όσους είχαν βρει οι υπηρέτες του. Όμως ο καθένας τους έπρεπε να εισέλθει στο βασιλικό ανάκτορο από τη θύρα. Και προτού φθάσει στην αίθουσα συμποσίου, στην οποία ο βασιλιάς εμφανιζόταν αυτοπροσώπως, καθένας ήταν σωστά ντυμένος. Όμως ο ανεπαρκής, κατά κάποιον τρόπο είχε εισέλθει διαφοροτρόπως. Και μη έχοντας περάσει τους φρουρούς στην πύλη, ήταν εισβολέας»¹⁷.

Ένας χριστιανός συγγραφέας, ο Τζων Ρηντ, σημείωσε ότι η άρνηση του άνδρα να φορέσει το ένδυμα του γάμου ήταν το παράδειγμα της κατάφωρης «ασέβειας τόσο για τον βασιλιά όσο και για τον γιο του». Δεν του έλειπε απλώς ένα ένδυμα γάμου. Αντιθέτως, επέλεξε να μην το φορέσει. Αρνήθηκε επαναστατικά να ντυθεί καταλλήλως για την περίσταση. Η αντίδραση του βασιλιά ήταν ταχεία και αποφασιστική: «Aφού τον δέσετε χειροπόδαρα, και τον σηκώσετε, ρίξτε τον στο σκοτάδι το εξώτερο· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών»¹⁸.

Η κρίση του βασιλιά για τον άνδρα δεν βασίζεται πρωτίστως στην έλλειψη ενδύματος γάμου – αλλά στο ότι «ήταν πράγματι αποφασισμένος να μην φορέσει το ένδυμα. Ο άνδρας… επιθυμούσε την τιμή να παρευρεθεί στη γαμήλια εορτή, αλλά… δεν ήθελε να ακολουθήσει το έθιμο του βασιλιά. Ήθελε να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο. Η έλλειψη κατάλληλης ενδυμασίας αποκάλυψε την εσώτερη ανταρσία του εναντίον του βασιλιά και των οδηγιών του»¹⁹.

Η παραβολή μετά ολοκληρώνεται με αυτήν την αιχμηρή γραφή: «Πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί»²⁰.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Τζόζεφ Σμιθ έκανε την ακόλουθη προσαρμογή σε αυτό το εδάφιο από το Κατά Ματθαίον στην εμπνευσμένη μετάφρασή του της Αγίας Γραφής: «Γιατί πολλοί καλούνται, λίγοι όμως είναι εκλεκτοί. Επομένως δεν φορούν όλοι το ένδυμα του γάμου»²¹.

Η πρόσκληση στη γαμήλια εορτή και η επιλογή συμμετοχής στην εορτή σχετίζονται, αλλά είναι διαφορετικές. Η πρόσκληση είναι προς όλους τους άνδρες και τις γυναίκες. Ένα άτομο μπορεί να αποδεχθεί την πρόσκληση και να καθίσει στην εορτή – ωστόσο να μην επιλεγεί να συμμετάσχει, επειδή δεν έχει το κατάλληλο ένδυμα γάμου της μεταστροφής της πίστης στον Κύριο Ιησού και τη θεία χάρη Του. Επομένως, έχουμε τόσο την κλήση του Θεού, όσο και την ατομική μας ανταπόκριση σε αυτήν την κλήση και πολλοί μπορεί να κληθούν, αλλά μόνον λίγοι είναι εκλεκτοί²².

Το γεγονός ότι είμαστε ή γινόμαστε εκλεκτοί δεν είναι μια κατάσταση που μας απονέμεται αποκλειστικά. Αντιθέτως, εσείς κι εγώ τελικά μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε εκλεκτοί μέσω της ενάρετης άσκησης της ηθικής μας βούλησης.

Παρακαλώ σημειώστε τη χρήση της λέξης εκλεκτοί στα ακόλουθα οικεία εδάφια από το Διδαχή και Διαθήκες:

«Επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. Και γιατί δεν είναι εκλεκτοί;

»Επειδή οι καρδιές τους είναι τόσο προσηλωμένες στα εγκόσμια, και επιζητούν τις τιμές των ανθρώπων»²³.

Πιστεύω ότι ο αντίκτυπος αυτών των εδαφίων είναι αρκετά ξεκάθαρος. Ο Θεός δεν έχει έναν κατάλογο με αγαπημένα τέκνα, στον οποίον πρέπει να ελπίζουμε ότι το όνομά μας θα προστεθεί κάποια μέρα. Δεν περιορίζει τους «εκλεκτούς» σε λίγους. Αντ’ αυτού, η καρδιά μας, οι επιθυμίες μας, η τίμηση από μέρους μας των ιερών διαθηκών και διατάξεων του Ευαγγελίου, η υπακοή μας στις εντολές και, κάτι πιο σημαντικό, η λυτρωτική χάρη και το έλεος του Σωτήρος καθορίζουν αν θεωρούμαστε ένας από τους εκλεκτούς του Θεού²⁴.

«Επειδή εργαζόμαστε επιμελώς για να γράψουμε, να πείσουμε τα παιδιά μας, και επίσης τους αδελφούς μας, να πιστέψουν στον Χριστό, και να συμφιλιωθούν με τον Θεό· επειδή ξέρουμε ότι με τη χάρη σωζόμαστε, ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε»²⁵.

Μέσα στην πολυάσχολη καθημερινή ζωή μας και στην αναταραχή του σύγχρονου κόσμου στον οποίο ζούμε, μπορεί η προσοχή μας να αποσπασθεί από τα αιώνια πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία, κάνοντας πρωταρχικές προτεραιότητές μας την ευχαρίστηση, την ευημερία, την δημοτικότητα και τη διάκριση. Η βραχυπρόθεσμη ενασχόλησή μας με «τα εγκόσμια» και «τις τιμές των ανθρώπων» μπορεί να μας οδηγήσει στο να χάσουμε τα πνευματικά πρωτοτόκια μας για πολύ λιγότερο από ένα μαγείρεμα της φακής²⁶.

Επαναλαμβάνω τη νουθεσία του Κυρίου προς τον λαό Του που παραδόθηκε μέσω του προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης Αγγαίου: «Tώρα, λοιπόν, έτσι λέει ο Kύριος των δυνάμεων: Συλλογιστείτε τούς δρόμους σας»²⁷.

Καθένας από εμάς θα πρέπει να αποτιμήσει τις υλικές και πνευματικές προτεραιότητές του, με ειλικρίνεια και προσευχή, για να προσδιορίσουμε τα πράγματα στη ζωή μας που μπορεί να εμποδίζουν την αφθονία των ευλογιών που ο Επουράνιος Πατέρας και ο Σωτήρας είναι πρόθυμοι να μας απονείμουν. Και ασφαλώς το Άγιο Πνεύμα θα μας βοηθήσει να δούμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι²⁸.

Καθώς επιζητούμε καταλλήλως το πνευματικό χάρισμα των ματιών να βλέπουμε και των αφτιών να ακούμε²⁹, υπόσχομαι ότι θα ευλογηθούμε με την ικανότητα και την κρίση να ενδυναμώσουμε τη σύνδεσή μας διαθήκης με τον ζώντα Κύριο. Θα λάβουμε επίσης τη δύναμη της θειότητας στη ζωή μας³⁰ – και τελικώς θα κληθούμε και θα είμαστε εκλεκτοί για την εορτή του Κυρίου.

«Σήκω επάνω, σήκω επάνω, ντύσoυ τη δύναμή σoυ, Σιών»³¹.

«Γιατί η Σιών πρέπει να επαυξηθεί και κατά την ομορφιά και κατά την αγιότητα. Τα όριά της πρέπει να επεκταθούν, οι πάσσαλοί της πρέπει να ενισχυθούν. Μάλιστα, αληθινά σας λέω, η Σιών πρέπει να σηκωθεί και να φορέσει τα όμορφα ενδύματά της»³².

Με χαρά διακηρύσσω τη μαρτυρία μου για τη θειότητα και τη ζώσα πραγματικότητα του Θεού, του Αιώνιου Πατέρα μας και του Αγαπητού Υιού Του, Ιησού Χριστού. Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας και ότι ζει. Και καταθέτω επίσης μαρτυρία ότι ο Πατέρας και ο Υιός εμφανίσθηκαν στον μικρό Τζόζεφ Σμιθ, εκκινώντας έτσι την Αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Σωτήρος κατά τις τελευταίες ημέρες. Είθε ο καθένας από εμάς να επιζητεί και να ευλογείται με μάτια για να βλέπει και αφτιά για να ακούει, προσεύχομαι στο ιερό όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.