ภาพสะท้อน
ไม่ใช่ปาฏิหาริย์ที่เราต้องการ
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
บางครั้งเราสวดอ้อนวอนขอปาฏิหาริย์ที่เราต้องการหลายต่อหลายครั้งจนเราเจ็บเข่า แต่พระผู้เป็นเจ้ากลับประทานปาฏิหาริย์ที่เราจำต้องได้รับ
อีกไม่กี่เดือนดิฉันจะเรียนจบมหาวิทยาลัย และหวังจะมีลูกคนแรก สามีอยากมีลูกเท่าๆ กับดิฉัน
หนึ่งปี สี่เดือน ผลตรวจว่าไม่ตั้งครรภ์หลายสิบครั้ง ผลตรวจว่าไม่มีการตกไข่ห้าครั้ง สองเดือนที่ทรมานกับการรักษาด้วยยา และร้องไห้หลายพันครั้งหลังจากนั้น เราไม่มีลูกและมีความหวังน้อยนิดเรื่องการตั้งครรภ์ตามธรรมชาติ เมื่อพยาบาลที่สำนักงานแพทย์โทรมาเสนอให้เราไปพบผู้เชี่ยวชาญด้านการมีบุตรยาก เราปฏิเสธ เราจำเป็นต้องพักเพราะเครียดเกินกว่าจะรับมือได้อีก ก่อนจะวางหู พยาบาลบอกว่า “โทรหาเรานะคะถ้ามีปาฏิหาริย์”
ปาฏิหาริย์ก็เหมือนปาฏิหาริย์ เกิดขึ้นเล็กบ้างใหญ่บ้าง ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเมื่อเราไม่คาดหวังและเมื่อเราจำเป็นต้องได้รับปาฏิหาริย์อย่างมาก บางครั้งเราสวดอ้อนวอนขอปาฏิหาริย์ที่เราต้องการหลายต่อหลายครั้งจนเราเจ็บเข่า แต่พระผู้เป็นเจ้ากลับประทานปาฏิหาริย์ที่เราจำเป็นต้องได้รับ
เราสวดอ้อนวอนขอบุตรมานาน แต่สวรรค์ดูเหมือนเงียบงัน ในที่สุดเราก็รู้ว่าเรากำลังสวดอ้อนวอนขอผิดอย่าง พระผู้เป็นเจ้าทรงทราบว่าเราจำเป็นต้องได้รับพรอะไรและจำเป็นต้องได้รับเมื่อใด พระองค์ทรงเห็นภาพใหญ่ เราเห็นเฉพาะ ตอนนี้ดังนั้นเราจึงเปลี่ยน เราเลิกสวดอ้อนวอนขอสิ่งที่เราต้องการและเริ่ม “ขอบพระทัย” แทน
พระบิดาบนสวรรค์ ขอบพระทัยพระองค์สำหรับพรที่เรามีกันและกัน
ขอบพระทัยพระองค์ที่ทรงดูแลครอบครัวและเพื่อนๆ
ขอบพระทัยพระองค์สำหรับเด็กๆ รอบข้างเราผู้ที่เราเล่นด้วยได้จนกว่าเราจะมีลูกของเราเอง
ขอบพระทัยพระองค์สำหรับแพทย์และวิทยาศาสตร์ที่ช่วยเปิดเผยสิ่งที่ได้ผลและไม่ได้ผลในร่างกายของเรา
และ (กล่าวได้ยากที่สุดตอนนี้) ขอบพระทัยสำหรับการทดลองนี้
การสำนึกคุณต่อสิ่งที่กำลังทำให้ใจเราแหลกสลายเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก แต่เรารู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงรักเรา ด้วยเหตุนี้ที่ใดที่หนึ่งในการทดลองนี้จึงเป็นพร เราจะไม่มีวันพบพรถ้าเราปล่อยให้การทดลองครอบงำเรา แต่เราเลือกสำนึกคุณได้—และเมื่อเราทำเช่นนั้น พรจะชัดเจน
เราพึ่งพากันมากขึ้น บอกเล่าความรู้สึกของเรามากขึ้น รักกันมากขึ้น
เราพึ่งพาพระเจ้ามากขึ้นและสวดอ้อนวอนมากขึ้น
เราใกล้ชิดพระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้น รู้สึกถึงพระสิริของพระองค์มากขึ้น รักพระองค์มากขึ้น
เรารู้สึกถึงความรักของครอบครัวและเพื่อนๆ ที่กำลังสวดอ้อนวอนให้เรา
ทันทีที่เรารับรู้พรทั้งหมดนี้ เราท่วมท้นด้วยสันติสุขที่บริสุทธิ์ที่สุดและหอมหวานที่สุดจนไม่อาจจินตนาการได้
การที่เราไม่มีลูกตอนนั้นไม่ได้หมายความว่าพระผู้เป็นเจ้าไม่สนพระทัย เราเพียงแต่ต้องวางใจในจังหวะเวลาของพระองค์ และเราจำเป็นต้องมีสันติสุขของพระองค์เพื่อให้ความไว้วางใจนั้นยังคงอยู่ เราจำเป็นต้องมีสันติสุขของพระองค์เพื่อเชื่อมใจที่กำลังสลายและให้เรามีศรัทธาที่จะก้าวต่อไป
สันติสุขคือปาฏิหาริย์ที่เราจำเป็นต้องได้รับ—ไม่ใช่ปาฏิหาริย์ที่เราขอมานาน แต่เป็นปาฏิหาริย์ที่เราจำเป็นต้องได้รับมากที่สุด