Święty (przymiotnik) Zobacz także Nieskalany, czystość; Świętość; Uświęcenie Święty, mający boży charakter, czyli nieskalany pod względem duchowym i moralnym. Przeciwieństwo świętego to pospolity lub bluźnierczy. Będziecie mi królestwem kapłanów i narodem świętym, Ⅱ Mojż. 19:5–6 (Ⅰ Piotra 2:9). Pan przykazał Izraelowi: bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Ⅲ Mojż. 11:44–45. Kto ma czyste dłonie i nieskalane serce, będzie stał na Jego świętym miejscu, Ps. 24:3–4. Nauczcie mój lud o różnicy między tym, co święte, a tym, co bluźniercze, Ez. 44:23. Bóg powołał nas powołaniem świętym, Ⅱ Tym. 1:8–9. Od dzieciństwa znasz pisma święte, Ⅱ Tym. 3:15. Święci ludzie Boży mówili, będąc poruszeni przez Ducha Świętego, Ⅱ Piotra 1:21. Wszyscy ludzie będą sądzeni według prawdy i świętości, która jest w Bogu, Ⅱ Nefi 2:10. Człowiek naturalny staje się świętym poprzez zadośćuczynienie Chrystusa, Mos. 3:19. Postępujcie zgodnie ze świętym porządkiem Boga, Alma 7:22 (Alma 13:11–12). Trzech uczniów zostało uświęconych w ciele i zostało uczynionych świętymi, Ⅲ Nefi 28:1–9, 36–39. Nie igraj ze świętymi sprawami, DiP 6:12. Nie możesz pisać o sprawach świętych, o ile ci nie zezwolę, DiP 9:9. Zobowiążecie się do postępowania w całej świętości, DiP 43:9. Moi uczniowie stać będą na świętych miejscach, DiP 45:32. To, co przychodzi z wysoka, święte jest, DiP 63:64. Małe dzieci są święte, DiP 74:7. Poświęcę to miejsce, i zostanie uczynione świętym, DiP 124:44. Pan zgromadzi Swoich wybranych do świętego miasta, Mojż. 7:62.