Księgi Królewskie
Dwie księgi w Starym Testamencie. Księgi te podają historię Izraela od buntu Adoniasza, czwartego syna króla Dawida (około 1015 r. p.n.e.), do ostatecznej niewoli Judy (około 586 r. p.n.e.). Zawierają całą historię Północnego Królestwa (dziesięciu plemion Izraela) od podziału do czasu, kiedy Asyryjczycy wzięli ich do niewoli do krajów na północy. Zobacz także: Chronologia w Aneksie.
Ⅰ Księga Królewska
W rozdziale 1. opisane są ostatnie dni życia króla Dawida. W rozdziałach 2–11 podana jest historia życia Salomona. W rozdziałach 12–16 zapisani są bezpośredni następcy Salomona, Rechabeam i Jeroboam. Jeroboam spowodował podział królestwa Izraela. Wspomniani są także inni królowie. Rozdziały 17–21 podają część posługi Eliasza, jak napomniał Achaba, króla Izraela. W rozdziale 22. opisana jest wojna z Syrią, w której Achab i Jehoszafat, król Judy, łączą swe siły. Prorok Micheasz prorokuje przeciwko tym królom.
Ⅱ Księga Królewska
Rozdziały 1:1–2:11 to dalszy zapis życia Eliasza, łącznie z uniesieniem Eliasza do nieba w rydwanie ognistym. Rozdziały 2–9 podają posługę Elizeusza, która była pełna wiary i wielkiej mocy. Rozdział 10. to opowieść o Jehu, który był królem i o tym, jak zniszczył dom Achaba i kapłanów Baala. Rozdziały 11–13 traktują o prawym panowaniu Joasza i śmierci Elizeusza. W rozdziałach 14–17 jest mowa o różnych królach, którzy panowali — często w niegodziwości — w Izraelu i Judzie. Rozdział 15. to zapis napaści Asyryjczyków na dziesięć plemion Izraela. W rozdziałach 18–20 opisane jest prawe życie Hiskiasza, króla Judy i proroka Izajasza. W rozdziałach 21–23 jest mowa o królach: Manassesie i Jozjaszu. Według tradycji, Manasses był odpowiedzialny za męczeńską śmierć Izajasza. Jozjasz był prawym królem, który ponownie ustanowił prawo pośród Żydów. Rozdziały 24–25 to zapis niewoli babilońskiej.