Her Şeyin Gerçeği

Bu akşam umut ve imanla buradayız ki gerçeği öğreten Kutsal Ruh tarafından bir şekilde güçlendirileceğiz ve kutsanarak ayrılacağız.¹ Konuşmak istediğim konu kişisel olarak gerçeği aramamız hakkındadır.

Genç bir beyken, Kilise hakkında pek çok sorum vardı. Sorularımın bazıları içtendi. Diğerleri içten değildi ve başkalarının şüphelerini yansıtıyordu.

Sorularımı annemle sık sık tartıştım. Eminim ki annem sorularımın çoğunun içten ve kalbimden geldiğini hissedebiliyordu. Sanırım daha az içten ve daha eleştirici olan sorular yüzünden biraz hayal kırıklığına uğramıştı. Ancak, o asla beni sorularım olduğundan dolayı eleştirmedi. O beni dinlerdi ve onlara cevap vermeye çalışırdı. Söyleyebileceği her şeyi söylediğini ve hâlâ sorularım olduğunu hissettiğinde, şuna benzer bir şey derdi: “David, bu güzel bir soru. Sen yanıt için araştırırken, okurken ve dua ederken, sen neden yapman gerektiğini bildiğin şeyleri yapmaya ve yapmaman gerektiğini bildiğin şeyleri yapmamaya ne dersin?” Bu, benim gerçeği araştırmamın kalıbı oldu. Çalışma, dua etme ve emirleri yerine getirme sayesinde, tüm önemli sorularımın yanıtı olduğunu anladım. Ayrıca bazı sorular için devamlı imanın, sabrın ve vahyin gerekli olduğunu anladım.²

Annem, imanımı geliştirme ve yanıtlar bulma sorumluluğunu bana bıraktı. Önemli yanıtların Cennetteki Baba’nın öngördüğü şekilde gerçeği aramamla geleceğini annem biliyordu. Benim gerçeği bulmam gerektiğini biliyordu. Sorularım için içten olmam ve zaten doğru olduğunu bildiğim şeylere göre davranmaya istekli olmam gerektiğini biliyordu. Çalışmamın ve dua etmemin gerektiğini biliyordu ve Rab’den yanıtlar isterken daha büyük sabır geliştirmem gerektiğini biliyordu. Sabırlı olmayı istemek, gerçeği araştırmamızın bir parçası ve Rab’bin gerçeği vahiyle bildirdiği modelin bir parçasıdır.³

Zamanla annemin bana Cennetteki Baba’nın gerçeği aramak için olan modeli öğrettiğini öğrendim. İmanım gelişti, yanıtlar gelmeye başladı ve bir görev çağrısını kabul ettim.

Görevimin ilk zamanlarında Kilise’nin doğru olup olmadığını ve Joseph Smith’in Tanrı’nın bir peygamberi olup olmadığını bilmem gerektiğini anladığım bir zaman geldi. Başkan Thomas S. Monson’un geçen genel konferansımızda çok açıkça belirttiği şeyi hissettim: “Bu şeylerle ilgili sağlam bir tanıklığınız yok ise, bir tanıklık elde etmek için gereken her şeyi yapın. Bu zor zamanlarda kendi tanıklığınıza sahip olmak sizin için asıl gerekli olandır çünkü başkalarının tanıklığı sizi sadece belli bir yere kadar götürecektir.”⁴ Gerekli olan şeyi biliyordum. Mormon Kitabı’nı samimi bir yürekle, doğru bir amaçla okumam ve Tanrı’ya doğru olup olmadığını sormam gerekiyordu.

Cennetteki Babamız’ın, peygamber Moroni’nin aracılığıyla verdiği harika vaadi bir dinleyin: “Bu yazılar elinize geçtiği zaman, Ebedi Baba Tanrı’ya Mesih’in adıyla, bu şeyler doğru değil midir, diye sormanızı öğütlerim; eğer samimi bir yürekle, doğru bir amaçla Mesih’e inanarak sorarsanız, Tanrı onların doğruluğunu size Kutsal Ruh’un gücüyle gösterecektir.”⁵

Mormon Kitabı’nın içinde ne olduğunu bilmem için, onu okumam lazımdı. Kitabın başından başladım ve her gün okudum. Bazıları çok çabuk bir tanıklığa sahip olur. Başkaları için daha fazla zaman ve daha çok dua gerektirecektir ve belki de kitabı birçok kez okumak gerekir. Söz verilen tanıklığa sahip olmadan önce tüm kitabı okumam gerekiyordu. Ancak, Tanrı bana kitabın doğruluğunu Kutsal Ruh’un gücü aracılığıyla gösterdi.

Görevli günlüğümde, gerçeği bilme sevincimi ve ayrıca bana verilen gerçeğe göre hareket etme sorumluluğumun ve doğru amacımın şahsi ifadesini betimledim. Şunu yazdım: “Elimden gelenin en iyisini yapmak için, hayatımın geri kalan kısmında yüzde yüz gayret göstermek için Cennetteki Babam’a ve kendime söz verdim; benden ne istenilirse onu yapacağım ama şu an görevime devam etmeliyim ve harika bir görev geçireceğim ki, görevim hakkında kötü hissetmeyeceğim ve bunu kendim için değil Rab için yapacağım. Rab’bi seviyorum ve bu işi seviyorum ve sadece bu hissin beni asla terk etmemesi için dua ediyorum.”

Bu hissin asla terk etmemesi için, tövbe etmek ve emirleri tutmak üzere sürekli beslenmenin ve durmadan gayret etmenin gerekli olduğunu öğrendim. Başkan Monson şunu dedi: “Bir tanıklığın, Tanrı’nın emirlerine sürekli bir itaat, günlük dua etme ve kutsal yazıları çalışma ile canlı ve diri tutulması gerekir.”⁶

Yıllar boyunca, dünyanın her yerindeki görevlilere ve gençlere gerçeği arama ve tanıklık kazanma gayretlerine nasıl başladıklarını sordum. Hemen hemen istisnasız, onlar kişisel bir tanıklık kazanma gayretlerinin Mormon Kitabı’nı baştan okuyup bunun doğru olup olmadığını Tanrı’ya sormak için verdikleri kişisel kararla başladığı yanıtını verdiler. Bunu yaparak, başkalarının şüpheleri tarafından “etkilenmek” yerine “etkilemeyi”⁷ seçtiler.

Gerçeği bilmek için, sevindirici haberi yaşamamız⁸ ve sözü “tecrübe etmemiz”⁹ gerekir. Rab’bin Ruhu’na karşı koymamamız için uyarıldık.¹⁰ Emirleri tutma tutarlılığıyla beraber tövbe etme, her kişinin gerçeği araştırması için önemli bir parçadır.¹¹ Aslında gerçeği bilmek için günahlarımızın “tümünden vazgeçmeye” istekli olmamız gerekebilir.¹²

“Bilgi öğrenmeye [çalışmamız], hatta [okumamız] ve aynı zamanda iman [etmemiz]” ve “en iyi kitaplardan bilgelik sözlerini araştırıp [bulmamız]”¹³ bize emredilmiştir. Gerçeği arayışımız “en iyi kitaplara” ve en iyi kaynaklara odaklanmalıdır. En iyi kitapların arasında kutsal yazılar ve yaşayan peygamberlerin sözleri vardır.

Başkan Monson her birimizden güçlü bir tanıklığa sahip olmak ve bunu korumak için “gerekli her şeyi yapmamızı” ister.¹⁴ Tanıklığınızın artması ve güçlenmesi için gereken şey nedir? Her birimizin güçlü bir tanıklığa sahip olup bunu koruması için gerekli olan şeyleri yapmak üzere kişisel bir sorumluluğu vardır.

Rab’den yanıtlar almak üzere “gerekli her şeyi yaparken” sabırla antlaşmalarımıza sadık kalmak, gerçeği öğrenmek için Tanrı’nın düzeninin bir parçasıdır. Özellikle bazı şeyler zorlaştığında, “Rab’bin bütün isteklerine sabırla ve neşeyle”¹⁵ boyun eğmemiz istenilebilir. Sabırla antlaşmamıza sadık kalmak alçakgönüllülüğümüzü artırır, gerçeği bilme arzumuzu artırır ve “[bereketlenmemiz, refaha kavuşmamız ve korunmamız] için [bize] hikmet yollarında yol [göstermesi]”¹⁶ için Kutsal Ruh’a izin verir.

Eşim Mary ve ben, hayatının büyük bir kısmında Kilise’nin belli yönlerini anlamakta zorluk çeken, çok sevdiğimiz bir kişiyi tanıyoruz. O sevindirici haberi seviyor ve Kilise’yi de seviyor ama kendisinin halen soruları var. Tapınakta mühürlendi, Kilise’de aktif, hizmet çağrılarını yerine getiriyor ve harika bir anne ve hanım. Yıllar boyunca, doğru olduğunu bildiği şeyleri yapmaya ve yanlış olduğunu bildiği şeylerden uzak kalmaya çalıştı. Antlaşmalarına sadık kaldı ve araştırmaya devam etti. Bazen başkalarının imanına tutunduğu için minnettar oldu.

Kısa bir süre önce, gözetmeni onu ve kocasını görmek istedi. Tapınak kutsal törenlerine ihtiyacı olanlara vekalet etmek için bir tapınak görevini kabul etmelerini istedi. Bu hizmet çağrısı onları şaşırttı ama onlar bunu kabul etti ve Rab’bin evinde hizmet etmeye başladılar. Onların delikanlı oğlu yakın zamanda aile tarihi araştırması yapmıştı ve tapınak kutsal törenleri tamamlanmamış bir aile ismini bulmuştu. Bir süre sonra bu kişiye vekalet ettiler ve bu kişi ve ailesi için tapınak kutsal törenlerini yaptılar. Sunakta diz çökerken ve mühürlenme kutsal töreni gerçekleştirilirken, çok uzun zamandan beri bir arayış içinde olan bu harika sabırlı kadın kişisel ruhsal bir tecrübe yaşadı ve bunun sayesinde tapınak ve içinde gerçekleştirilen kutsal törenlerin doğru ve gerçek olduğunu öğrendi. Annesini aradı ve ona yaşadıklarını anlattı ve hâlâ bazı soruları olmasına rağmen tapınağın doğru olduğunu, tapınak kutsal törenlerinin doğru olduğunu ve Kilise’nin doğru olduğunu bildiğini söyledi. Annesi, sevgili sabırlı Cennetteki Baba ve araştırmaya sabırla devam eden kızına olan minnettarlıkla ağladı.

Sabırla antlaşmaya sadık kalmak yaşamlarımıza cennetin nimetlerini getirir.¹⁷

Rab’bin şu vaadinde büyük bir teselli buldum ki “Kutsal Ruh’un gücüyle her şeyin doğrusunu bilebilirsiniz.”¹⁸ Her şeyi bilmeden, gerçeği bilebiliriz. Mormon Kitabı’nın doğru olduğunu bilebiliriz. Aslında, Başkan Russell M. Nelson’ın bugün öğleden sonra bize öğrettiği gibi, “kalbimizin ‘derinliklerinde’ [bkz. Alma 13:27], Mormon Kitabı’nın açık ve net bir şekilde Tanrı’nın sözü olduğunu hissedebiliriz.” Ve “bunu öyle derin bir şekilde hissedebiliriz ki, bu kitabı okumadan asla bir gün bile geçirmek istemeyiz.”¹⁹

Tanrı’nın bizim Babamız olduğunu, bizi sevdiğini ve O’nun Oğlu İsa Mesih’in Kurtarıcımız ve Fidye ile Kurtaranımız olduğunu bilebiliriz. O’nun Kilisesi’ndeki üyeliğine değer verilmesini ve Rab’bin sofrasından her hafta yiyip içmenin bize yardım edeceğini ve ailemizi güvende tutacağını bilebiliriz. Tapınak kutsal törenleri aracılığıyla ailelerin gerçekten sonsuza dek beraber olabileceklerini bilebiliriz. İsa Mesih’in Kefaretinin ve tövbe ve bağışlanmanın nimetlerinin doğru ve gerçek olduğunu bilebiliriz. Sevgili peygamberimiz Başkan Thomas S. Monson’ın Rab’bin peygamberi olduğunu ve onun danışmanlarının ve Onikiler Kurulu’nun üyelerinin havariler, peygamberler, görenler ve vahiy bildirenler olduğunu bilebiliriz.

Bunların hepsinin doğru olduğunu biliyorum ve İsa Mesih’in adıyla tanıklığımı veririm, amin.