Czy jestem dzieckiem Boga?

Mojżesz dowiedział się o swoim boskim dziedzictwie, rozmawiając z Panem twarzą w twarz. Po tym doświadczeniu „zjawił się Szatan, kusząc go” w subtelny sposób z podłym zamiarem skrzywdzenia tożsamości Mojżesza następującymi słowami: „Mojżeszu, synu ludzki, oddaj mi cześć. I stało się, że Mojżesz spojrzał na Szatana i rzekł: Kim jesteś? Bo oto, jam jest synem Boga”⁶.

Ta wielka wojna o boską tożsamość szaleje gwałtownie, ponieważ stale zwiększający się arsenał Szatana ma na celu zniszczenie naszej wiary i wiedzy o naszej relacji z Bogiem. Na szczęście od samego początku byliśmy błogosławieni jasnym wyobrażeniem i zrozumieniem naszej prawdziwej tożsamości: „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz”⁷, a Jego żyjący prorocy głoszą: „Każdy [człowiek] jest umiłowanym synem lub córką niebiańskich rodziców, i dlatego każdy posiada boską naturę i przeznaczenie”⁸.

Posiadanie pewności co do wiedzy na temat tych prawd⁹ pomaga nam przezwyciężyć próby, kłopoty i wszelkiego rodzaju trudności¹⁰. Na pytanie: „Jak możemy pomóc tym, którzy zmagają się z [osobistym wyzwaniem]?”, Apostoł Pana odparł: „Nauczajcie ich na temat ich tożsamości i celu”¹¹.

Te pełne mocy prawdy zmieniły życie mojej przyjaciółki, Jen¹², która spowodowała poważny wypadek samochodowy, kiedy była nastolatką. Poza ciężkimi obrażeniami fizycznymi odczuwała ból psychiczny spowodowany śmiercią drugiego kierowcy. „Ktoś stracił swoją mamę i to była moja wina”, powiedziała. Jen, która kilka dni wcześniej recytowała na stojąco słowa: „Jesteśmy córkami naszego Ojca Niebieskiego, który bardzo nas kocha”¹³, teraz zastanawiała się: „Jak On może mnie kochać?”.

„Cierpienie fizyczne minęło”, powiedziała, „ale nie sądziłam, że kiedykolwiek wyleczę się z emocjonalnych i duchowych ran”.

Aby przetrwać, Jen ukryła głęboko swoje uczucia, stając się wycofaną i obojętną osobą. Po roku, kiedy wreszcie mogła rozmawiać na temat wypadku, natchniony doradca poprosił ją, by napisała następujące zdanie: „Jestem dzieckiem Boga” i powtarzała je 10 razy dziennie.

„Zapisanie tych słów było proste”, wspomina, „ale nie potrafiłam wypowiedzieć ich na głos […]. To sprawiło, że stały się realne, a ja nie wierzyłam, iż Bóg chciał, abym była Jego dzieckiem. Skulona w kłębek, płakałam”.

Po kilku miesiącach Jen była w stanie wykonywać to zadanie każdego dnia. „Wylałam całą swoją duszę w błaganiach do Boga”, powiedziała. „Wtedy zaczęłam wierzyć w te słowa”. Jej wiara umożliwiła Zbawicielowi naprawienie jej zranionej duszy. W Księdze Mormona odnalazła pocieszenie i odwagę, aby uwierzyć w Jego Zadośćuczynienie¹⁴.

„Chrystus czuł mój ból, mój żal, moją winę”, podsumowała Jen. „Poczułam czystą miłość Boga i nigdy nie doświadczyłam czegoś tak potężnego! Wiedza, że jestem dzieckiem Boga, to najpotężniejsza wiedza, jaką posiadam!”.

Bracia i siostry, w jaki sposób każdy z nas może doświadczyć mocy płynącej ze zrozumienia naszej boskiej tożsamości? Zaczyna się to od dążenia do poznania Boga, naszego Ojca¹⁵. Prezydent Russell M. Nelson świadczył: „Dzieje się coś niesamowitego, kiedy dziecko Boga chce dowiedzieć się więcej o Nim i Jego Ukochanym Synu”¹⁶.

Uczenie się i naśladowanie Zbawiciela pomaga nam w poznawaniu Ojca. Jezus nauczał, że „[będąc] odbiciem […] istoty [Ojca]”¹⁷, „nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni”¹⁸. Każde słowo i czyn Chrystusa objawiają prawdziwą naturę Boga i relację, jaka nas z Nim łączy¹⁹. Starszy Jeffrey R. Holland nauczał: „Z krwią wypływającą z każdego poru i z pełnym udręki krzykiem na ustach, Chrystus szukał Tego, którego zawsze poszukiwał — Swego Ojca. ‘Abba, Ojcze’, płakał”²⁰.

Tak samo, jak Jezus gorliwie szukał Swego Ojca w Getsemane, tak i w 1820 r. młody Józef Smith, przepełniony modlitwą, szukał Boga w Świętym Lesie. Po przeczytaniu słów: „A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga”²¹, Józef oddał się modlitwie.

„Ukląkłem i ofiarowałem Bogu pragnienia mego serca […]”, napisał później.

„Ujrzałem słup światła dokładnie nad głową […].

Ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie nazywając mnie po imieniu i rzekła wskazując na drugą postać: ‘[Józefie,] Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!”²².

Kiedy podążamy za przykładami Zbawiciela i Proroka Józefa i gorliwie szukamy Boga, zrozumiemy w bardzo realny sposób, tak jak to miało miejsce w przypadku Jen, że nasz Ojciec zna nas z imienia, a my jesteśmy Jego dziećmi.

Zwracam się szczególnie do młodych matek, które często czują się przytłoczone, starając się wychowywać „[pokolenie odporne na grzech]”²³ — nigdy nie lekceważcie swojej istotnej roli w Bożym planie. W stresujących chwilach — być może, kiedy gonicie za swoimi małymi dziećmi, a zapach spalenizny dochodzący z kuchni oznajmia, że pieczołowicie przygotowany obiad stanowi teraz ofiarą całopalną — wiedzcie, że Bóg uświęca wasze najtrudniejsze dni²⁴. „Nie bój się, bom Ja z tobą”²⁵, uspokaja nas Jego głos. Szanujemy was, gdy spełniacie nadzieję Siostry Joy D. Jones, która powiedziała: „Nasze dzieci zasługują na poznanie swojej boskiej tożsamości”²⁶.

Wzywam każdego z nas do poszukiwania Boga i Jego umiłowanego Syna. „W żadnym innym miejscu”, powiedział Prezydent Nelson, „prawdy te nie są nauczane w bardziej jasny i potężniejszy sposób niż w Księdze Mormona”²⁷. Otwórzcie tę księgę i poznajcie, że Bóg „czyni wszystko dla [naszego] dobra i szczęścia”²⁸, że jest „miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, cierpliwy i pełen dobroci”²⁹ i że „wszyscy są jednakowo [przez Niego] traktowani”³⁰. Kiedy czujecie się zranieni, zagubieni, przerażeni, zdenerwowani, smutni, głodni lub brak wam nadziei, gdy zmagacie się ze skrajnościami życia³¹ — otwórzcie Księgę Mormona, a poznacie, że „Bóg nigdy nas nie opuści. Nigdy tego nie uczynił i nie uczyni. Nie może tego uczynić. To nie leży w Jego naturze”³².

Poznanie naszego Ojca zmienia wszystko, szczególnie nasze serca, gdy Jego łagodny Duch potwierdza naszą prawdziwą tożsamość i wielką wartość w Jego oczach³³. Bóg kroczy z nami ścieżką przymierza, kiedy szukamy Go poprzez błagalne modlitwy, badanie pism świętych i posłuszne starania.

Kocham Boga moich przodków³⁴, Pana Boga Wszechmogącego³⁵, który płacze, gdy cierpimy, z cierpliwością karci nas z powodu nieprawych czynów i raduje się, kiedy postanawiamy „[wyzbyć] się wszystkich [swoich] grzechów, by [Go] poznać”³⁶. Wychwalam Tego, który jest „ojcem sierot”³⁷ i towarzyszem samotnych. Z wdzięcznością świadczę, że poznałem Boga, mojego Ojca, i składam świadectwo o doskonałości, cechach i „Jego charakterze, który przewyższa wszystko”³⁸.

Modlę się żarliwie o to, aby każdy z nas mógł prawdziwie zrozumieć i docenić swoje „boskie pochodzenie”³⁹ jako dziecka Boga poprzez dążenie do poznania „jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego [On posłał]”⁴⁰, w imię Jezusa Chrystusa, amen.