Een rein geweten schenkt vertrouwen
Uit een toespraak gehouden op een haardvuuravond voor jongeren op 31 december 2006.
Ik wil met de nodige nadruk vertellen hoe je een heel bijzonder soort zelfvertrouwen kunt krijgen.
Mijn boodschap aan jullie is er een van hoop, en omvat een aanmoediging voor nu en de rest van je leven. Er zijn tegenwoordig veel moeilijkheden in de wereld, maar er zijn in elk tijdperk moeilijkheden geweest. Maak je er niet druk over en laat je er niet door ontmoedigen. De komende jaren zullen veel fantastische kansen en grote zegeningen bieden. We zullen vooruitgang blijven boeken in wetenschap en techniek, geneeskunde en communicatie — allemaal terreinen die ons leven zo verrijken. Jullie leven in het heerlijkste tijdperk in de wereldgeschiedenis. Meer mensen over de hele wereld krijgen de zegeningen van deze tijd dan ooit tevoren in de geschiedenis. Bedenk eens — je oma droomde toen ze zo oud was als jij niet van een digitaal tablet en je opa heeft nog steeds geen idee hoe hij moet sms’en. Dus wees opgewekt, gezond en optimistisch.
Ik zeg dit deels vanwege een artikel dat ik onlangs las waarin stond dat de meest voorkomende ziekte onder jongeren tegenwoordig niet diabetes of hartziekte of kanker is. (Dergelijke problemen zijn doorgaans voorbehouden aan mensen van mijn leeftijd, niet die van jullie.) Nee, de ziekte die onder tieners en twintigers het meeste voorkomt is twijfel aan zichzelf, angst voor de toekomst, gebrek aan zelfachting en een algemeen gebrek aan vertrouwen in zichzelf en de wereld om zich heen.
Hoewel ik veel ouder ben dan jullie, begrijp ik dergelijke problemen omdat ik me het grootste deel van mijn jonge leven ook in situaties leek te bevinden waarin ik niet veel zelfvertrouwen had. Het staat mij nog helder voor de geest dat ik goede cijfers probeerde te halen, in de hoop een beurs te verdienen, en dat ik me afvroeg waarom anderen in dat opzicht begaafder leken dan ik. Ik herinner me vele wedstrijden waarin ik met voldoende zelfvertrouwen probeerde te spelen om in de sporten op de middelbare school en aan de universiteit te slagen, en dat ik wanhopig een belangrijke wedstrijd of een kampioenschap wilde winnen. Ik herinner me vooral dat ik te weinig zelfvertrouwen had bij mijn omgang met meisjes, iets dat zo vaak spanning opwekt bij jongemannen. Ik ben erg dankbaar dat mijn vrouw de kans met mij heeft gewaagd. Ja, ik kan me alles herinneren wat jij je herinnert — ik was onzeker over mijn uiterlijk en over de vraag of ik wel geaccepteerd werd, of wat de toekomst voor me in petto had.
Mijn doel hier is niet om alle kwesties te bespreken waar een jongere mee zit die hem of haar aan zichzelf doen twijfelen en een gebrek aan zelfvertrouwen opleveren, maar ik wil met de nodige nadruk spreken over een heel bijzonder soort zelfvertrouwen — een vorm van zelfvertrouwen die, als we die eerlijk verdienen, wonderen doet voor elk ander aspect van ons leven, vooral onze zelfachting en onze kijk op de toekomst. Om dit te illustreren, moet ik een verhaal vertellen.
De waarde van een rein geweten
Vele jaren geleden, lang voordat ik als algemeen autoriteit werd geroepen, nam ik als spreker deel aan een jongvolwassenenconferentie. De conferentie werd afgesloten met een getuigenisbijeenkomst. Een knappe, jonge teruggekeerde zendeling stond op om zijn getuigenis te geven. Hij zag er goed uit, verzorgd en vol zelfvertrouwen — precies zoals een teruggekeerde zendeling eruit zou moeten zien.
Tijdens het spreken kreeg hij tranen in zijn ogen. Hij zei dat hij dankbaar was dathij zich in zo’n groep jonge heiligen der laatste dagen bevond en een prettig gevoel had over het leven dat hij probeerde te leiden. Maar dat gevoel was alleen mogelijk, zei hij, door iets wat hij enkele jaren daarvoor had meegemaakt, iets waardoor zijn leven voorgoed was veranderd.
Hij vertelde dat hij op achttienjarige leeftijd kort na zijn ordening tot ouderling terugkwam van een date. Er was op die date iets gebeurd waar hij niet trots op was. Hij trad niet in details, en dat was in het openbaar ook beter. Tot op de dag van vandaag weet ik niet wat er precies was gebeurd, maar het was voldoende om zijn geestdrift en zelfachting aan te tasten.
Toen hij een tijdje in de oprit van zijn ouderlijk huis zat na te denken en oprecht verdrietig was over wat er was gebeurd, kwam zijn moeder, die geen lid was, wanhopig het huis uit rennen, rechtstreeks op zijn auto af. Ze vertelde in enkele woorden dat de jongere broer van deze jongeman net daarvoor in het huis was gevallen, en dat hij zijn hoofd op iets scherps had gestoten en dat hij de een of andere toeval had. De vader, die ook geen lid was, had onmiddellijk een ambulance gebeld, maar het zou even duren voordat er hulp arriveerde.
‘Kom binnen en doe iets!’ huilde ze. ‘Is er in je kerk niet iets dat je kunt doen in zo’n geval? Je draagt hun priesterschap. Kom binnen en doe iets.’
Zijn moeder wist toen nog niet veel van de kerk, maar ze had wel van zalvingen gehoord. Niettemin kon deze jongeman op die avond, waarop iemand van wie hij zielsveel hield zijn geloof en kracht nodig had, niet doen wat er nodig was. Gezien de gevoelens waar hij net daarvoor mee had geworsteld wegens de zwakheid waaraan hij had toegegeven — wat die ook was — kon hij de Heer niet om de benodigde zegen vragen.
Hij verliet snel de auto en rende naar de woning van een waardige oudere man verderop in de straat met wie hij in de wijk vrienden was geworden sinds zijn bekering twee of drie jaar daarvoor. Hij legde de situatie uit en de twee waren terug bij zijn ouderlijk huis ruim voordat de ambulance arriveerde. Het gelukkige einde van dit verhaal zoals dat in die getuigenisdienst werd verteld was dat de oudere man een zalving met een fijne, krachtige zegen had gegeven waardoor het gewonde kind rustig en stabiel was toen de medische hulpverleners arriveerden. Na een snelle rit naar het ziekenhuis en een grondig onderzoek bleek dat er geen blijvende schade was ontstaan. Een angstig moment voor dit gezin was voorbij.
Toen zei de genoemde teruggekeerde zendeling het volgende: ‘Niemand die niet heeft meegemaakt wat ik die avond meemaakte, zal ooit weten hoe beschaamd en verdrietig ik was omdat ik het priesterschap dat ik droeg niet waardig kon gebruiken. De herinnering is zelfs nog pijnlijker omdat het mijn eigen broertje was die me nodig had en mijn geliefde ouders, die geen lid van de kerk waren, die zo bang waren en het recht hadden om meer van me te verwachten. Maar nu ik vandaag voor jullie sta, kan ik je dit beloven: Ik ben niet volmaakt, maar van die avond af aan heb ik nooit meer iets gedaan waardoor ik niet vol vertrouwen de Heer om hulp kon vragen als dat nodig was. Het is een strijd in deze wereld om volgens het evangelie te leven,’ gaf hij toe, ‘maar het is een strijd die ik win. Ik heb één keer de veroordelende vinger naar mij voelen wijzen, en ik ben niet van plan dat ooit weer te voelen, als het aan mij ligt. En natuurlijk ligt het helemaal aan mij’, besloot hij.
Hij besloot zijn getuigenis en ging zitten. Ik zie hem nog voor me. Ik zie nog hoe we daar zaten. En ik herinner me nog de ontroerende stilte na zijn woorden, alsof iedereen in de zaal reden had om zijn eigen ziel nader te onderzoeken, en zich vaster voor te nemen om te leven naar deze krachtige bewoordingen van de Heer:
‘Laat deugd onophoudelijk uw gedachten sieren; dan zal uw vertrouwen in de tegenwoordigheid van God sterk worden; en de leer van het priesterschap zal zich op uw ziel vormen als dauw uit de hemel.
‘De Heilige Geest zal uw constante metgezel zijn en uw scepter een onveranderlijke scepter van gerechtigheid en waarheid’ (LV 121:45–46; cursivering toegevoegd).
Gods Geest bij je hebben
Geliefde jonge vrienden, heb een fijn leven. Heb de beste gedachten, hoop er het beste van en heb geloof in de toekomst. Je hebt een geweldig leven voor je liggen. Je hemelse Vader heeft je lief. Als je vergissingen hebt begaan, kun je je ervan bekeren en kun je er vergiffenis voor ontvangen, net als deze jongeman. Je hebt veel om voor te leven, te plannen en in te geloven. Als je geweten je levenswijze goedkeurt, kun je de Geest van God heel persoonlijk voelen als je alleen bent met je herinneringen. Ik wil dat je die Geest bij je hebt, dat je altijd vertrouwen hebt in de nabijheid van de Heer. Mogen deugdzame gedachten onze daden zuiver houden, nu, in de toekomst en altijd.