Het evangelie via het internet verkondigen

Ik ben niet altijd even moedig geweest in het verkondigen van het evangelie aan mijn vrienden. Velen van hen wisten dat ik lid was, maar meer deed ik niet om mijn getuigenis te geven. Maar als iemand een verkeerd beeld van de kerk had, probeerde ik het recht te zetten.

Toen ik naar de universiteit ging, sloot ik me aan bij de debatclub. De andere leden kwamen te weten dat ik een heilige der laatste dagen was toen ik na een debat iemands uitspraak over ‘de mormonen’ corrigeerde. Ik had eerder nog niets over mijn geloof gezegd en kreeg dus veel vragen. Ik was bang en ze moesten de antwoorden bijna uit me trekken. Ik wist waarin in geloofde, maar niet hoe ik het moest verkondigen. Ik bad maar leek geen antwoord te krijgen.

Toen ik een paar dagen later op Facebook keek, zag ik een artikel op LDS.org dat een van mijn kerkleiders gepost had. Ik besefte dat ik ook dingen van de kerk kon posten. Ik zocht de onderwerpen op waarover mijn debatclub vragen had, plaatste links op mijn tijdlijn, en tagde iedereen die erbij betrokken was. Ik dacht dat ze die antwoorden beter zouden vinden.

Ik had nog nooit over mijn geloofsovertuiging gepost, en dus begonnen er veel meer mensen vragen over mijn geloof te stellen. Als ze dat doen, probeer ik eenvoudige antwoorden en links naar kerkmateriaal te geven. Zo zijn ze niet louter en alleen aangewezen op mijn antwoorden, maar kunnen ze ook lezen wat algemene autoriteiten zeggen. Als de gesprekken persoonlijker worden, antwoord ik in een privébericht.

Ik ben echt blij dat de kerk online materiaal ter beschikking stelt. Ik voel me nog steeds ongemakkelijk als iemand me verrast met een vraag over de kerk. Maar nu wacht ik niet meer tot ze een vraag stellen; ik post zelf kerkmateriaal op het internet. Ik weet dat dit materiaal mijn vrienden antwoorden kan geven, zowel de leden als de niet-leden.