Hoe een gewichtheffer sterk staat
De auteur woont in Californië (VS).
Eén Schrifttekst kan alle verschil maken. Zelfs bij gewichtheffen.
Op het voortgezet onderwijs vroeg de coach van het gewichthefteam of gewichtheffen niet wat voor mij was.
‘Mmm … nee, dank je’, zei ik. ‘Niet echt mijn ding.’
Maar hij hield vol. Wekenlang.
Uiteindelijk probeerde ik het een keer. Hij had gelijk: gewichtheffen was echt iets voor mij. In het begin voelde het heel raar. Mijn lichaam had nog nooit zoiets gedaan. Maar de stevige work-outs gaven me een uitermate goed gevoel. Ik vond mijn teamgenoten en de wedstrijden ook echt leuk. En ik was er ook nog eens heel goed in!
Nu is gewichtheffen een belangrijk deel van mijn leven. Elke dag train ik minstens twee of drie uur: back squats, clean en jerks, en snatches. (Maak je geen zorgen als je niet weet wat dat zijn … ik wist het ook niet!)
Zoals dat voor zoveel geldt, kost gewichtheffen tijd en geduld, en soms is dat moeilijk. Gelukkig steunt de rest van het gezin me altijd, zelfs als ik klaag hoeveel pijn mijn lijf doet (en dat is vaak). Mijn vader heeft altijd ijszakken en peptalks voor me klaar als ik thuiskom na de training. En mijn moeder brengt altijd offers zodat ik naar de wedstrijden kan gaan.
Een paar jaar geleden ging ik naar een van die wedstrijden in Philadelphia (Pennsylvania, VS). Ik vond het spannend om het op te nemen tegen gewichtheffers uit het hele land, maar ik vond het niet leuk om zo ver van ons gezin te zijn. Om het makkelijker voor me te maken, beloofde mijn moeder me om elke dag teksten en inspirerende gedachten te appen.
De avond voor de wedstrijd hield een groepje deelnemers een feestje. Ik dacht dat het wel leuk zou zijn, dus mijn kamergenoot en ik namen een kijkje. Maar ik zag meteen dat het geen feestje voor mij was. Er waren tieners die dronken, rookten, grove taal gebruikten en ongepast dansten. Ik wist dat ik daar niets te zoeken had, maar was bang wat mijn kamergenoot zou denken. Of wat de andere deelnemers zouden denken.
Maar ineens schoot iets mij in gedachten:
‘Sta op heilige plaatsen.’
Dat kwam uit mijn favoriete tekst. Mijn moeder had hem me die ochtend gestuurd: ‘Daarom, sta op heilige plaatsen en word niet aan het wankelen gebracht, totdat de dag van de Heer komt; want zie, die komt spoedig, zegt de Heer. Amen.’
Ik weet niet waarom mijn moeder me die dag die tekst had gestuurd, maar ik hield altijd al van die tekst. Sinds mijn achtste kende ik hem uit mijn hoofd. Hij herinnerde me er weer aan om moedig en gehoorzaam te zijn en te staan voor wat ik geloof.
‘Sta op heilige plaatsen.’
‘Ik ga’, zei ik tegen mijn kamergenoot. Ik vertelde over de tekst die mijn moeder me die ochtend had gestuurd. ‘Dit is geen plaats voor mij.’
Mijn kamergenoot zei dat zij ook niet wilde blijven. Ook zij voelde zich niet op haar gemak, maar wilde niet alleen weggaan en als een loser gezien worden. Ze bedankte me dat ik er iets over had gezegd en we gingen weg.
De volgende ochtend hoorden we dat de kinderen op het feestje kort na ons vertrek betrapt waren op het gebruik van alcohol en drugs. Ze waren gediskwalificeerd.
Als ik de tekst van mijn moeder niet in gedachten had gekregen, was ik misschien ook wel gediskwalificeerd. Uiteindelijk werd ik eerste, dus ik was heel blij dat ik met de wedstrijd mocht meedoen. (Volgens mij bedank ik mijn moeder nog steeds elke dag dat ze me toen geappt heeft.)
Winnen bij gewichtheffen is een vrij duidelijke en directe zegening voor het onderhouden van de geboden. Maar in Leer en Verbonden 87:8 staat niet: ‘Sta op heilige plaatsen zodat je kunt winnen bij gewichtheffen.’ En in Johannes 14:15 staat niet: ‘Als je direct gezegend wilt worden, onderhoud dan mijn geboden.’ De Heer zegent ons omdat Hij van ons houdt. En we proberen heilig en gehoorzaam te zijn omdat we de Heer vertrouwen en van Hem houden.