Tungod kay Siya Mianhi

Sa dili pa ko mosulti sa akong giandam nga pakigpulong, ganahang kong mogamit og duha ka pulong. Adunay usa ka tawo nga miingon nga kini mao ang labing mahinungdanon nga pulong sa Iningles. Ganahang kong mosulti og salamat kaninyo nga naghimo og dakong paningkamot sa pagtambong karong gabii. Ganahan kong mosulti og salamat kaninyo tanang naminaw. Ganahan kong mosulti og salamat kaninyo tanang empleyado sa Simbahan ug kadtong anaa sa mga buhatan sa mga General Authority, kinsa nakatabang kaayo kanamo ug naghatag og dakong pagtagad ug maayo nga buhat.

Nagtuo gyud ko nga ang Espiritu sa Gabii ania karong gabhiona. Ug ako mopamatuod kaninyo sa tanang dapit sa kalibutan, anaa kanako ang responsibilidad sa pagpili og mga magtatambag. Nag-ampo ko pag-ayo. Adunay daghan nga makaserbisyo; anaa sa tanang abilidad. Nasayud ko nga ang pipila mas maayo kaysa uban, apan nagpaabut ko hangtud ang Ginoo miingon kanako pinaagi sa Espiritu kinsa ang moserbisyo uban kanako sa akong kiliran. Ug mapasalamaton ko kanila—ug sa tanan nga nakigtrabaho uban kanila—ug kamong tanan nga miapil karong gabhiona.

Nagkapundok na usab kita karong gabhiona isip kaigsoonan niining naandan na nato nga debosyonal sa Pasko. Natandog kita sa Espiritu Santo sa atong pagpaminaw sa langitnong musika ug makadasig nga mga mensahe. Kaanindot sa paghulagway sa pagkatawo sa Manluluwas nga atong nakita sa video.

Niining milabay nga mga adlaw ug semana, akong nasaksihan, sama kaninyo, ang pagkahimong komersyal sa Pasko sulod na sa mga katuigan. Nagguol ko nga makita ang Pasko anam-anam nga dili na mahitungod kang Kristo ug kabahin na sa mga pagbaligya ug mga halin, mga party ug mga regalo.

Apan hinoon, ang Pasko mao ang unsa ang atong himoon niini. Bisan pa sa tanang kasamok, atong himoon nga si Kristo mao ang pinakasentro sa atong pagsaulog. Kon wala pa nato mabuhat, makasugod kita og mga tradisyon sa Pasko alang kanato ug alang sa atong mga pamilya nga makatabang kanato nga makuha ug mahuptan ang diwa sa Pasko.

Kutob sa akong mahinumduman, aduna na akoy piho nga tradisyon panahon sa Pasko. Ang akong pamilya nasayud nga sa hapit na ang Pasko akong basahon og usab ang akong koleksyon sa mga basahon kabahin sa Pasko ug mamalandong sa mga talagsaong mga pulong sa mga tigsulat. Ang una mao ang Ebanghelyo sumala ni Lucas—gani ang sugilanon sa Pasko. Kini pagasundan sa pagbasa sa A Christmas Carol, ni Charles Dickens ug, sa katapusan, usbon pagbasa ang The Mansion, ni Henry Van Dyke.

Kanunay ko nga mopahid sa akong mga luha kon magbasa niining dinasig nga mga sinulat. Kini nakatandog sa akong kalag ug nagdala kanako sa espiritu sa atong Manluluwas.

Sa A Christmas Carol, atong mabasa ang walay paglubad nga istorya ni Ebenezer Scrooge ug sa mga pagbisita kaniya ni Jacob Marley, ang iyang kasosyo sa negosyo nga patay na, ug ang mga espiritu sa milabay nga Pasko, sa karon nga Pasko, ug sa umaabot nga Pasko. Si Scrooge usa ka dili mahigalaon nga tawo nga ang iyang ngalan nahimo na nga termino alang sa usa ka barot o inutan nga tawo.

Nianang gabii sa dili pa ang Pasko, si Scrooge gipakita kon unsa ang nahitabo sa iyang kinabuhi sa una, unsa ang anaa kaniya karon, ug unsa ang mahitabo sa iyang kinabuhi kon magpabilin siya sa dalan nga iya karon nga gipili. Iyang nakita ang iyang mga binuhatan nga sayop. Iyang nakat-unan nga ang kalipay moabut kanato kon atong kalimtan ang atong kaugalingon ug kalibutanong butang, magtinguha hinoon sa pagtabang sa uban ug magkat-on sa paghangup sa gugma sa pamilya ug mga higala. Karon nakabig na ngadto sa usa ka kinabuhi sa pagserbisyo ug nga dili maghunahuna sa kaugalingon, si Scrooge namulong sa katapusan: “Ako motamud sa Pasko sa akong kasingkasing, ug maningkamot nga maghupot niini sa tibuok tuig. Ako magpakabuhi sa Nangagi, sa Karon, ug sa Umaabut. Ang Diwa niining Tulo anaa na kanako. Dili nako ibaliwala ang mga leksyon nga ilang gitudlo.”¹ Kining mahinuklugon nga asoy kanunay gayud nga makadasig kanako.

Ang katapusan nako nga basahon—The Mansion, ni Henry Van Dyke—susama og matang sa sugilanon ni Ebenezer Scrooge apan ang gihulagway mao ang usa ka John Weightman, adunahan nga tawo, magtutugyan ug politikanhong gahum, usa ka malampusong tagilungsod.

Usa ka gabii si John naglingkod sa iyang librarya sa usa ka komportable nga lingkuranan nga naghunahuna sa iyang mga bahandi. Sa iyang atubangan giladlad ang mga deskripsyon ug mga litrato sa Weightman nga bahin sa ospital ug ang Weightman Chair of Political Jurisprudence, ug hasta usab ang asoy sa pag-abli sa Weightman Grammar School. Si John Weightman mibati og katagbawan. Nakamugna siya og dakong katigayunan, ug kon siya man gani mohatag, gusto niya nga maila. Ang iyang pilosopiya kabahin sa paghatag mapamubo sa iyang kaugalingon pamahayag: “Walay ibutang nga mga sentimos sa kalo sa mga makililimos! … Ibutang ang imong mga gasa diin kini maila.”

Iyang gipunit ang Biblia sa pamilya nga anaa sa lamesa, gipakli ngadto sa usa ka tudling, ug mibasa ngadto sa iyang kaugalingon niining mga pulong:

“Ayaw kamo pagtigum og mga bahandi alang kaninyo dinhi sa yuta, diin ang tangkob ug ang taya nagakutkot, ug diin ang mga kawatan nagapanakasaka ug nagapangawat:

“Hinonoa pagtigum kamog mga bahandi alang kaninyo didto sa langit” (Mateo 6:19–20).

Kini nga basahon maingon og milutaw palayo kaniya. Mihukdong siya ngadto sa lamesa, ang iyang ulo gipatong sa iyang mga kamot. Nakatulog siya pag-ayo.

Sa iyang pagdamgo, si John Weightman gidala ngadto sa langitnong siyudad. Usa ka giya ug iyang mga kaila ang misugat kaniya ug miingon kaniya nga pagadad-on siya ngadto sa ilang mga langitnong panimalay.

Usa ka maunungon nga bana ngadto sa usa ka baldado nga asawa gipakita og usa ka maanindot nga mansyon, mao usab ang usa ka inahan, nga sayo nabiyuda, kinsa miamuma og usa ka dungganon nga pamilya. Usa ka naparalisar nga babaye nga naghigda lang sa iyang kama sulod sa 30 ka tuig—“walay kusog apan malaumon”—nakadawat og maanindot nga mansyon. Nagmalampuson siya “pinaagi sa usa ka milagro sa kaisog sa iyang bugtong tumong, dili gayud moreklamo, apan kanunay nga mopakig-ambit sa iyang kalipay ug kalinaw sa tanan nga moduol kaniya.”

Mihunong og kadiyot atubangan sa usa ka matahum nga mansyon, ang giya miingon, “Kini [ang balay] alang kanimo, [Dr. McLean.]Sulod na; wala nay mga [sakit] dinhi, wala nay kamatayon, ni kaguol, ni [kasakit]; kay ang tanan nimong mga kaaway nangabuntog na. Apan ang tanang kaayohan nga imong nabuhat sa uban, tanang tabang nga imong nahatag, tanang kahupayan nga imong nadala, tanang paglig-on ug paghigugma nga imong gihatag sa mga nag-antus, ania dinhi; kay giapil namo kadtong tanan sa pagbuhat niini nga mansyon alang kanimo.”

Tagsa-tagsa ang mga pumapanaw gigiyahan padulong sa ilang kaugalingong mga mansyon ug misulod nga nagmalipayon; ug diha sa sulod, pinaagi sa mga abling pultahan, madungog ang mga tingog sa pag-abi-abi.

Niining higayuna, si John Weightman dili na makahulat nga makita unsa ang mansyon alang kaniya. Sa ilang padayon nga paglakaw, ang mga balay nagkagagmay. Sa katapusan miabot sila sa usa ka bukas nga luna, hawan ug mingaw tan-awon. Sa tunga sa maong luna mao ang gamay nga payag. Miingon ang giya, “Kini ang imong mansyon, John Weightman.”

Nakuratan, si John Weightman miingon sa giya nga basin nasaypan lang siya sa lain nga John Weightman. Uban sa tingog nga adunay kasuko, siya miingon, “Angayan ba kini nga mansyon alang sa usa ka ilado ug madapigon kaayo nga tawo? Ngano man kini gamay ug bati? Nganong wala man ninyo kini buhata nga dako ug maanindot, sama sa uban?”

Ang giya mitubag, “Mao lamang kini ang mga materyales nga imong gipadala kanamo.”

Si John Weightman nanglipaghong. “Wala ba kamo makadungog sa akong gipabuhat nga eskwelahan; usa ka parte sa ospital; … tulo ka … mga simbahan.”

“Kadali lang,” ang giya mipasidaan. “… Dili kadto bati pagkahimo. Apan kadto namarkahan na ug nahimo na nga pundasyon alang sa pangalan ug mansyon ni John Weightman sa kalibutan. … Sa pagkatinuod, nadawat mo na ang ganti alang kanila. Kinahanglan ba nga kaduha ka mabayaran?”

Usa ka magul-anon apan mas maalamon nga John Weightman kinasingkasing nga nangutana: “Unsa man diay ang kwentahon diri?”

Kini ang tubag: “Kadto lamang tinud-anay nga gihatag. … Kadto lamang kaayohan nga gihimo tungod sa gugma sa pagbuhat niini. Kadto lamang mga plano nga ang nag-unang hunahuna mao ang kaayohan sa uban. Kadto lamang mga paghago diin ang pagsakripisyo mas dako kaysa ganti. Kadto lamang mga gasa diin gikalimtan sa tighatag ang iyang kaugalingon.”

Ang tingog hinay nga nawala sa dihang nahigmata si John Weightman tungod sa pagbagting sa orasan nga nagtimaan sa oras. “Nigpis, maluspad nga gilis sa kabuntagon mihayag sa kwarto pinaagi sa gagmayng gintang sa baga nga mga kurtina.” Nakatulog siya sa tibuok gabii. Nausab sa mensahe sa iyang damgo, siya aduna pay kinabuhi nga ipadayon, gugma nga ipakig-ambit, ug mga gasa nga ikahatag.²

Kini nga mga pagbasa dili gayud mapakyas sa pagdala kanako sa diwa sa Pasko. Ang diwa sa Pasko mao ang diwa sa gugma ug sa pagkamanggihatagon ug sa pagkamaayo. Ang espiritu sa Pasko naglamdag sa lapad nga bintana sa kalag, ug kita nagtan-aw sa nagkapuliki nga kinabuhi sa kalibutan ug nahimong mas interesado sa mga tawo kay sa mga butang.

Ang diwa sa Pasko mao ang usa ka butang nga akong gilauman nga maanaa sulod sa kasingkasing ug kinabuhi natong tanan, dili lamang niining piho nga panahon apan sa tibuok katuigan.

Usa ka maalamon nga Kristiyano kausa miaghat, “Dili nato igahin ang Pasko … apan atong huptan ang Pasko diha sa atong mga kasingkasing ug sa atong mga kinabuhi.”³

Kini ang akong pangamuyo karong gabhiuna, tungod kay kon maghupot kita sa diwa sa Pasko, atong gihuptan ang Espiritu ni Kristo, kay ang diwa sa Pasko mao ang Espiritu ni Kristo.⁴ Pugngan niini ang mga kasamok sa atong palibut nga makapamenos sa Pasko ug makapawala sa tinuod nga kahulugan niini.

Walay mas maayong panahon kay sa karon, niini gayud nga panahon sa Pasko, alang kanatong tanan nga ipahinungod pag-usab ang atong mga kaugalingon ngadto sa mga baruganan nga gitudlo ni Jesukristo.

Tungod kay Siya mianhi sa yuta, aduna kitay hingpit nga ehemplo nga masunod. Samtang kita nagtinguha nga mamahimong mas mahisama Kaniya, makaangkon kita og kalipay sa atong mga kinabuhi ug kalinaw sa matag adlaw sa tuig. Ang Iyang ehemplo nga, kon pagasundon, nag-aghat kanato nga mas magmabination ug mohigugma, mas motahud ug mabalaka alang sa uban.

Tungod kay Siya mianhi, adunay kahulugan ang atong mortal nga kinabuhi.

Tungod kay Siya mianhi, nakahibalo kita unsaon sa pagtabang niadtong anaa sa kasamok ug kalisud, bisan asa man sila.

Tungod kay Siya mianhi, ang kamatayon nawad-an sa iyang ikot, ang lubnganan sa iyang kamadaugon. Kita mabuhi pag-usab tungod kay Siya mianhi.

Tungod kay Siya mianhi ug mibayad sa atong mga sala, kita aduna nay kahigayunan nga makaangkon og kinabuhing dayon.

Tungod kay Siya mianhi, nagkapundok kita karong gabhiona sa pagsimba Kaniya, diha sa talikala sa panag-igsuonay ug gugma.

Hinaut nga ang Iyang bililhong espiritu magauban kanato, ug hinaut nga Siya kanunay ang sentro sa atong mga pagsaulog ug gani sa atong mga kinabuhi, ako nag-ampo sa Iyang balaan nga pangalan, amen.