អំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ
កាលនៅពីក្មេង មានឆ្នាំមួយនោះ ប្រហែលជាបីថ្ងៃពីមុនបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំ រ៉ប បានរកឃើញបងស្រីពីរនាក់របស់គាត់នៅក្នុងបន្ទប់ដេក កំពុងបើកកាដូអំណោយបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់របស់ពួកគេចំនួនពីរយ៉ាងស្ងប់ស្ងាត់ ។ បន្ទាប់មក ក្រោយពីពួកគាត់បានលួចមើលក្នុងកាដូនោះហើយ បងស្រីរបស់គាត់បានរុំកាដូនោះជាថ្មីម្តងទៀត ។ បងស្រីរបស់ រ៉ូប បានប្រាប់គាត់ថា « ប្រសិនបើ ប្អូនមិនប្រាប់ម៉ាក់ទេ នោះបងនឹងបង្រៀនប្អូនឲ្យចេះធ្វើកាដូនេះ » ។
នៅទីបំផុត គាត់បានចុះចាញ់នឹងការល្បួង ជាពិសេសដោយសារមានកាដូប៉ុនបាល់មួយ មានដាក់ឈ្មោះគាត់នៅក្រោមដើមគ្រីស្ទម៉ាស់ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តី អំណោយនោះមានអារម្មណ៍ថាស្រាលខុសពីធម្មតាពេលគាត់លើកយកវាចូលទៅក្នុងបន្ទប់គាត់ដោយស្ងាត់ៗនោះ ។ គាត់បានបើកដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយឃើញថា វាគ្មានអ្វីក្រៅពីលិខិតខ្លីមួយនោះទេ ។ លិខិតនេះសរសេរថា « ម៉ាក់ដឹងថា កូនកំពុងធ្វើអ្វី ។ សូមកុំបំផ្លាញបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់របស់កូនឡើយ ។ ដោយក្តីស្រឡាញ់ពី ម៉ាក់ » ។ គាត់បានរៀនមេរៀននោះ ហើយនោះគឺជាទីបញ្ចប់នៃការលួចមើលអំណោយបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ផ្ដេសផ្ដាសនោះ » ។
សូមពិចារណាពីអនុស្សាវរីយ៍របស់អ្នក ភាពស្រស់ស្អាតខាងវិញ្ញាណ សំឡេងនៃទេវតា និងក្លិនដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន ដែលធ្វើឲ្យអ្នកនឹកឃើញ ពេលអ្នកគិតពីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ អនុស្សាវរីយ៍ដែលពួកយើងភាគច្រើននឹកចាំកាន់តែទន់ភ្លន់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងតាំងពីក្មេងអំពីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នោះគឺ — ការប្រារព្ធនៃការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ អារម្មណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋនោះយើងមិនចេញពីយើងឡើយ ។
យើងដឹងគ្រប់ពេលកាលយើងនឹកគិតពីស្នូកដ៏តូចនៅក្រុងបេថ្លេហិមដែលបានព្យាករជាច្រើនសតវត្សរ៍ បានកើតមានរួមគ្នានៅក្រោមផ្ទៃមេឃនាពេលយប់ពោរពេញដោយតារា—ជាគ្រាដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងជាព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់យើងបានប្រសូតមកក្នុងលោកិយនេះ ជាស្ដេចនៃអស់ទាំងស្ដេច និងព្រះអម្ចាស់នៃអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់ ។
ជារឿយៗ យើងឮថា បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់គឺសម្រាប់កុមារ ប៉ុន្តែតើយើងទាំងអស់ពុំមែនមានចិត្តជាកូនក្មេងទេឬអី ? ថ្ងៃមួយ មានម្ដាយម្នាក់ និងកូនស្រីរបស់នាងអាយុប្រាំបួនឆ្នាំបានដើរទិញឥវ៉ាន់សម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់យ៉ាងមមាញឹក ។ នៅពេលពួកគេដើរកាត់ផ្នែកលក់គ្រឿងអលង្ការ កូនស្រីនោះបានកត់សម្គាល់ឃើញបដាមួយដ៏ធំដែលគេដាក់ព្យួរ ។ បដានោះបានដាក់ប្រកាសជាអក្សរធំៗពណ៌ក្រហមថា «អំណោយដែលផ្ដល់ឲ្យជារៀងរហូត » ។
កូនស្រីបានអានស្លាកសញ្ញានោះ ដោយសញ្ជឹងគិតមួយសន្ទុះ រួចហើយក៏ញញឹម ។ នាងបានប្រាប់ម្ដាយនាងដោយមោទនភាពថា « ម៉ាក់ កូនដឹងពីអំណោយដែលផ្ដល់ឲ្យជារៀងរហូត » ។
« តើអ្វីទៅ ? »ម្ដាយនាងបានសួរ ពេលពួកគេបានដើរកាត់មនុស្សម្នា ។
កូនស្រីនោះបានប្រកាសទាំងចិត្តស្មោះសថា « គឺព្រះយេស៊ូវ ! »
ម្ដាយនាងបានតបទាំងភាន់ច្រឡំថា « មិនមែនទេ កូនសម្លាញ់ ។ វាគឺជា ពេជ្រ » ។
អេសាយរំឭកយើងថា « ហើយក្មេងតូចៗជាអ្នកគង្វាល » ។១
ពេលស្រាវជ្រាវលើអ៊ិនធើរណែត ខ្ញុំបានរកឃើញវត្ថុរាប់ពាន់ដែលបានផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងឃ្លាថា « អំណោយដែលផ្ដល់ឲ្យជារៀងរហូត » ។ ប៉ុន្តែទោះជាយើងខិតខំយ៉ាងណាក្ដី ក៏គ្មានអំណោយខាងសម្ភារ ណាមួយដែលយើងផ្ដល់ឲ្យនឹងនៅជារៀងរហូតឡើយ ។
ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំសូមចែកចាយនឹងបងប្អូននូវអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ទន់ភ្លន់មួយរបស់ខ្ញុំនៅបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់អំពី បុគ្គលពីររូបដែលខ្ញុំជឿថា ពួកគាត់តែងផ្ដល់ឲ្យជារៀងរហូត ។ ពួកគាត់គឺជាឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ អាល់ដូ និង អេលីណ័រ ហាមុន ។
នៅរដូវរងារក្នុងក្រុងដ៏តូចរបស់យើងនៅឆ្នាំនោះគឺពោរពេញដោយព្រិល ប៉ុន្តែវាពុំបានរារាំងឪពុកខ្ញុំមិនឲ្យនាំគ្រួសាររបស់យើងទៅស្វែងរកដើមគ្រីស្ទម៉ាស់ដ៏ល្អមួយនោះឡើយ ។ ពេលដើមឈើនោះបានយកមកដល់ផ្ទះ ដាក់ជើងទម្រហើយ នោះអំពូលភ្លើងតូចៗ គ្រឿងតុបតែងជារូបទេវតា និងវត្ថុភ្លឺៗត្រូវបានដាក់នៅតាមមែកឈើគួរឲ្យស្រឡាញ់ ។ ផ្ទះដ៏តូចរបស់យើងបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចាប់ផ្ដើមបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។
បញ្ជីរបស់របរក្មេងលេងបានមកដល់ក្នុងប្រអប់សំបុត្រ ហើយបងប្អូនខ្ញុំ និងខ្ញុំបានបើកទំព័រទាំងឡាយដោយរំភើប ដោយចង់បានអំណោយសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ ក្លិននៃនំប៉័ងរស់ជាតិខ្ញី និងនំធ្វើពីផ្លែឈើជះក្លិនពេញផ្ទះរបស់យើង ហើយខែធ្នូបានរំកិលចូលមកដល់ បន្តិចម្ដងៗ ។ យើងបានទុកការភ្ញាក់ផ្អើលនៅតាមមាត់ទ្វារនៃអ្នកជិតខាងយើង ហើយបានព្យាយាមបម្រើក្រុមគ្រួសារដែលត្រូវការភាពរីករាយបន្តិចបន្តួចសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។
រៀងរាល់យប់ ក្រោយពីខ្ញុំបានចូលដេក ម្ដាយខ្ញុំបានចំណាយពេលយ៉ាងច្រើននៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់គាត់ ។ អ្វីដែលខ្ញុំអាចស្ដាប់ឮគឺសូរសំឡេងម៉ាស៊ីនដេររបស់គាត់ ។ គាត់បានដេរសម្លៀកបំពាក់ឲ្យយើងយ៉ាងច្រើនដោយខ្ញុំពុំបានដឹងសោះ ។
ប៉ុន្តែពេលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បានខិតចូលមកដល់ ម៉ាក់ខ្ញុំបានអស់កម្លាំងយ៉ាងខ្លាំង ។ គាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺនៅថ្ងៃមុនបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ ពេលវេជ្ជបណ្ឌិតប្រាប់ប៉ាខ្ញុំថា ម៉ាក់ត្រូវសម្រាកនៅលើគ្រែយ៉ាងហោចណាស់មួយសប្ដាហ៍ ខ្ញុំបានព្រួយចិត្ត—ប៉ុន្តែក៏ខកចិត្តខ្លាំងដែរ ។ តើអាចបន្តមានបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដោយគ្មានម៉ាក់យ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ? តើវាអាចនឹងមានអារម្មណ៍ដូចជាបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដូចម្ដេចទៅ ? ហើយលើសពីនោះទៀត តើនរណានឹងចម្អិនអាហារពេលល្ងាចសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ទៅ ?
ពេលប៉ាខ្ញុំបានមើលថែម៉ាក់ខ្ញុំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះប៉ាបានដឹងខ្លួនថា កិច្ចការចម្អិនអាហារសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បានធ្លាក់មកលើគាត់ ។ ខ្ញុំបានព្រួយចិត្តម្ដងទៀត ! ទោះគាត់ជាបុរសវៃឆ្លាត ហើយមានទេពកោសល្យក្ដី ក៏ ការចម្អិនអាហារ ពុំមែនជាអ្វីមួយដែលគាត់ចេះស្ទាត់នោះទេ ។
នៅល្ងាចនៃថ្ងៃឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ខ្ញុំបានលុតជង្គង់អធិស្ឋានសូមឲ្យម៉ាក់ខ្ញុំបានជាសះស្បើយដោយអព្ភូតហេតុ ហើយថាព្រឹកថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នឹងក្លាយដូចជាសព្វដង—គឺគ្រួសារយើងបានប្រមូលផ្ដុំគ្នាជុំវិញដើមគ្រីស្ទម៉ាស់ ។ នៅព្រឹកថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ យើងបានព្រួយចិត្តកាន់តែខ្លាំង ពេលយើងដឹងថា ម៉ាក់ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងនៅឈឺសម្រាកនៅលើគ្រែ ។ ពេលយើងបានបើកអំណោយរបស់យើង ខ្ញុំបានភ្ញាក់ផ្អើលដោយឃើញថាអំណោយពិសេសរបស់ខ្ញុំគឺជាខោអាវតុក្តតាដែលម្តាយរបស់ខ្ញុំបានដេរអស់ជាច្រើនថ្ងៃរហូតដល់យប់ជ្រៅនៃខែធ្នូនោះ ។ ខ្ញុំបានរត់ទៅយកដៃឱប-កគាត់ភ្លាម ។ គាត់បានលះបង់សម្រាប់ខ្ញុំណាស់ ។
លោកប៉ាជាទីស្រឡាញ់ បានព្យាយាមគ្រប់វិធីសាស្រ្តដើម្បីធ្វើឲ្យថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នោះមានអារម្មណ៍ធម្មតា ទោះជាគ្មានម៉ាក់ក្តី ។ ហើយគាត់បានធ្វើសម្រេច ។ បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាចដ៏សាមញ្ញរបស់យើង ប៉ាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានសម្រាន្តលក់នៅលើកៅអីក្បែរកន្លែងអាំងភ្លើង កាលខ្ញុំយកខោអាវថ្មីពាក់ឲ្យតុក្កតារបស់ខ្ញុំលេងជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ។ ម៉ាក់ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានជាសះស្បើយបន្ទាប់ពីសម្រាកបានច្រើន ហើយអ្វីៗបានដំណើរការល្អ ។ ប៉ុន្ដែនៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ ឪពុកម្តាយខ្ញុំគឺជាអំណោយដែលផ្តល់ឲ្យជារៀងរហូត ។
សូមគិតពីឃ្លានេះមួយសន្ទុះសិន ។ តើអំណោយដែលផ្តល់ឲ្យជារៀងរហូតអាចចាត់ទុកថាជាអំណោយដ៏ឥតខ្ចោះដែរឬទេ ? ដំបូងឡើយ អំណោយដ៏ឥតខ្ចោះនឹងបង្ហាញអ្វីមួយពីអ្នកផ្តល់អំណោយឲ្យ ។ ទីពីរ វានឹងឆ្លុះបញ្ចាំងអ្វីមួយអំពីតម្រូវការរបស់បុគ្គលដែលទទួលអំណោយនេះ ។ នៅទីបញ្ចប់ បើវាពិតជាអំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះមែន នោះវានឹងមានតម្លៃពុំគ្រាន់តែពេលវេលាកន្លងផុតទៅនោះទេ ប៉ុន្តែជារៀងរហូត ។
តើព្រះអង្គសង្គ្រោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើងជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោកពុំបានបំពេញតម្រូវការទាំងបីនេះទេឬអី ? តើអំណោយទាននៃការប្រសូត ការងារបម្រើ និងពលិកម្មធួន បង្ហាញអ្វីមួយអំពីអ្នកផ្តល់អំណោយឲ្យដែរឬទេ ? ពិតប្រាកដណាស់ ។ « ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយ » ។២ ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌របស់យើងបានពលិកម្មព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធមកកាន់យើងជាកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។
តើអំណោយទានជាព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ បង្ហាញថាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងទតដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដពីអ្វីដែលយើងត្រូវការដែរឬទេ ? សូមបញ្ជាក់ថាថ្មីថា ពិតប្រាកដណាស់ ! តាមធម្មជាតិយើងបានធ្លាក់ ហើយយើងពិតជាត្រូវការព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។ ដូចដែលនីហ្វៃ បានបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ « ទ្រង់មិនធ្វើការណ៍ណាឡើយ លើកលែងតែការណ៍នោះមានប្រយោជន៍ដល់មនុស្សលោក »។៣
ហើយតើតម្រូវការចុងក្រោយសម្រាប់អំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះនោះជាអ្វី ? វាត្រូវតែមានតម្លៃជារៀងរហូត ។ ព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនយើងយ៉ាងច្បាស់ថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺនិរន្តរ៍ ហើយអស់កល្បជានិច្ច ។ ៤
តើនៅចាំពីបដានៅហាងលក់គ្រឿងអលង្ការដែរឬទេ ? ក្មេងស្រីនោះបានដឹងដោយឯកឯងពីអ្វីទៅជាអំណោយពិត ។ នៅក្នុងពិភពលោកដ៏ងងឹតនេះ យើងមើលទៅពន្លឺនៃពិភពលោក ពុំមែនគ្រឿងអលង្ការនោះទេ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់បានបង្រៀនថា ៖
« ដូច្នេះ ចូរលើកពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើង ប្រយោជន៍ឲ្យបានភ្លឺដល់មនុស្សលោក ។ មើលចុះ យើងជាពន្លឺដែលអ្នករាល់គ្នានឹងលើកឡើង » ។៥
« យើងជាពន្លឺដែលភ្លឺមកក្នុងសេចក្ដីងងឹត » ។៦
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ—ជាអំណោយដែលផ្ដល់ឲ្យជារៀងរហូត ។ សូមឲ្យយើងគ្រប់គ្នាតោងខ្ជាប់នឹងសេចក្ដីពិតនោះក្នុងដួងចិត្តយើងនៅបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នេះ និងជារៀងរហូត ។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ ក្នុងព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕