12NIELSON-0

Debosyonal sa Pasko sa Unang Kapangulohan

Disyembre 6, 2020

Ang Prinsipe sa Kalinaw

(Isaias 9:6)

Ni Elder Brent H. Nielson

Sa Kapangulohan sa Seventy

Sa laing panahon ug sa layong dapit, layo gikan dinhi, ang akong amahan, si Norman Nielson, batan-on pa kaayong migahin sa iyang ikaduhang tuig sa upat ka tuig nga gubat dapit sa Pasipiko sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Gilitratuhan dinhi ang atubangan sa iyang tulda, usa siya ka kanhi especialista sa anti-aircraft nagpuyo sa kalasangan sa Papua New Guinea. Sa Adlaw sa Pasko sa 1943, misulat siya niini ngadto sa panimalay sa iyang pinalangga nga biyudang inahan: “Sama sa imong mabantayan sa petsa, karon Pasko. Mibangon ko alas 7:00 sa buntag, namahaw, dayon mitrabaho hangtod alas 3:00 sa hapon sa dihang milusad ko sa sapa aron manglaba ug maligo. Sa panihapon karong gabii aduna kami gamay kaayong hiwa sa pabo, kamote, mais, sarsa, ug pasas nga pie. Ganahan kaayo ko nga makauli aron makauban nimo ug makasalo ang pamilya sa panihapon ug magkaon pag-usab sa tanang butang nga permi natong kaunon dihang nagkapundok pa kita pipila ka tuig ang milabay. Nasagmuyo kami nga ang among mga package wala moabot sa wala pa ang Pasko. Daghan kanamo walay nadawat alang sa Pasko. Nakahinumdom ko nimo nga nagsulti nako og kadaghan nga dili ka kaamgo sa kaimportante sa butang hangtud nga kini wala na.”

Niining milabayng tuig ang akong asawa, si Marcia, ug ang akong igsoon, si Susan, misulat sa kasaysayan sa upat ka tuig nga pagserbisyo sa akong amahan atol sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Gipundok nila ang tanang mga sulat nga iyang gipadala sa balay ngadto sa iyang mama. Makaingon ko nga dihang nabasa nako kining uyamot nga sulat sa Pasko, hapit dili ko makatuo. Bisan og kini tingali dili ingon ka importante diha kaninyo, tungod kay kini akong papa, nga akong gihigugma, gusto unta nako nga sa bisan unsang paagi mausab ang mga panghitabo niana nga Adlaw sa Pasko. Sa akong kasingkasing nangutana ko, “Unsa pa man ka dakong pag-antos ang lahutayon niining batan-ong lalaki nga taga Idaho?” Siya nawad-an na sa iyang amahan tungod sa ataki sa kasingkasing sa dihang nag-edad pa ko og 12 anyos. Gipadako siya sa iyang inahan, naapil siya sa militar, ug karon nagpuyo sa kalasangan taliwala sa grabing gubat. Mahimo ba nga bisan makadawat lang unta siya og regalo sa Pasko? Samtang namalandong ko niini nga sitwasyon, nabati nako ang Espiritu nga namulong nako: “Brent, nasayud naka giunsa pagtapos kini nga istorya. Ang imong papa sa katapusan nakadawat sa labing importanting gasa ug mipadayon sa pagpakabuhi og puno sa pagtuo nga kinabuhi uban sa Pasko nga maoy iyang paboritong panahon sa tuig.”

Samtang gipadayon nako og basa ang kasaysayan sa akong amahan, miabut ko niining usa sa katapusang mga sulat nga gipadala sa panimalay ngadto sa iyang mama niadtong Pebrero sa 1945. Atol sa iyang upat ka tuig, ubos sa pagpangulo ni General Douglas MacArthur, nakiggubat siya gikan sa Darwin, Australia, ngadto sa Papua New Guinea, hangtod sa Gulf sa Leyte sa Pilipinas, ug sa katapusan ngadto sa Manila, diin natapos ang iyang pagserbisyo sa militar ug mipauli sa panimalay. Hapit sa tanang panahon nga iyang nagahin sa pagserbisyo atol sa gubat walay mga miting sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, apan sa pag-abot niya sa Pilipinas, ngadto na sa hinapos sa iyang pagserbisyo, nakakaplag siya og usa ka miting sa Simbahan. Paghuman og tambong niana nga miting, misulat siya niining makapaikag nga sulat nga iyang gipadala sa panimalay ngadto sa iyang mama: “Misimba ko gahapon, apan wala kaayo manumbaling sa pakigpulong. Ma, daghang mga butang nga ingon og dili kaayo bililhon ngari nako karon nga kaniadto mga importante kaayo. Wala ko nagpasabot sa akong pagtuo sa Dios, tingali kana nagpabiling lig-on sama sa gihapon, apan gitan-aw nako ang Dios isip usa ka tawo nga mahigugmaon ug masinabtanon kay sa usa [kinsa] kanunayng nagbarog nga labaw nimo aron sa pagsilot sa matag sayop nga imong mahimo.”

Unsay gitudlo sa Espiritu kanako mao nga pinaagi sa grabing pagsulay, isip nakaapil sa grabing gubat diin daghang mga sundalo, mga nurse, mananagat, abyador, ug inosenting mga sibilyan sa matag habig ang nawad-an sa ilang kinabuhi, ang akong amahan nakakaplag sa gasa—iyang nakaplagan ang tinuod nga diwa sa Pasko. Siya nakat-on nga siya adunay mahigugmaong Langitnong Amahan kinsa nakasabot niya ug nagtan-aw kaniya. Ang labing importanting leksyon sa kinabuhi nga iyang nakat-onan: “Kay gihigugma gayud sa Dios ang kalibutan, nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak, aron ang tanan nga mosalig kaniya dili malaglag, kon dili may kinabuhing dayon.”¹ Sa iyang lisud kaayong kahimtang, ang iyang pagsulay grabing misulay kaniya kutob sa iyang maantus, ang akong amahan nakakaplag sa mahigugmaon, mabination nga Langitnong Amahan. Unsay nakaplagan sa akong amahan nakahatag og kalinaw ug kalipay ngadto niya diha sa kalibutan nga puno sa kalibog ug kasakit ug pag-antos. Sa dihang mibiya na siya sa gubat, gidala niya ang gasa ngadto sa panimalay.

Dili ko sigurado kon makalahutay ba ko sa mga kalisdanan nga giatubang sa akong amahan atol niadtong tulo ka mga Kapaskohan nga layo sa panimalay, apan nasayud ko nga ang leksyon nga iyang nakat-onan ug nga akong nakat-onan mao nga ang tinuod nga gasa sa Pasko, nga gihatag sa atong Langitnong Amahan, mao ang Manluluwas nga si Jesukristo. Niining Pasko, tungod sa kahimtang sa kalibutan, ang uban kanato nahimutang sa mga sitwasyon nga malayo sa pamilya o mabulag gikan kanila bisan kon nagpuyo ra sila sa duol. Ang uban kanato tingali mobati nga kining tuiga sama sa nabati sa akong papa niadtong Adlaw sa Pasko sa 1943. Kita tingali maghunahuna pa gani nganong wala kita makadawat og bisan unsang gasa o mga pagbisita. Apan kon kita mohangad ug motan-aw ngadto sa Dios ug magpakabuhi, kita makadiskobre nga si Jesukristo ang talagsaon nga gasa. Ang epektibong paggamit nianang gasa makahatag kanato sa yawe ngadto sa usa ka maanindot, malinawon nga kinabuhi.

Sa Marcos kapitulo 4 sa Bag-ong Tugon, ang mga disipulo sa Manluluwas adunay makahahadlok nga kasinatian. Diha sila sa bangka uban sa Manluluwas sa Dagat sa Galilea sa dihang mitumaw ang usa ka unos. Ang mga disipulo nangahadlok, ug ang Manluluwas misulti kanila nag-ingon, “Nganong nalisang man kamo? “Wala ba kamoy pagsalig?”² Uban sa usa ka tingog nga nagmando, ang Manluluwas mipahunong sa mga hangin ug mga balod. Ang mga disipulo nakapangutana dayon og makapatandog nga pangutana nga akong ihangyo kaninyo nga pamalandungan karong Pasko: “Kinsa man kining tawhana nga bisan gani ang hangin ug ang mga balod motuman man kaniya?”³ Ako mangahas sa pagtubag niini nga pangutana. Si Jesukristo mao ang “[Maalamong Magtatambag], Dios nga Gamhanan, Amahan Hangtod sa Kahangtoran, Prinsipe sa Pakigdait.”⁴ “Pinaagi kaniya, ug ngadto kaniya, ug tungod kaniya, ang mga kalibutan nalalang.”⁵ Siya ang atong Manluluwas ug Manunubos; Siya ang Unang Anak sa Amahan.

Gihulagway ni Isaias ang Manluluwas niining paagiha: “Wala ka ba diay mahibalo? Wala ka ba diay makadungog? Ang Ginoo mao ang Dios nga walay kataposan; siya maoy nagbuhat sa tibuok kalibotan. Dili siya maluya o kapuyan, ug dili matukib ang iyang kahibalo?… Apan kadtong nagahulat sa Ginoomagabag-o sa ilang kusog; sila manlupad pinaagi sa mga pako ingon sa mga agila; sila manalagan, ug dili makapuyan: sila manlakaw, ug dili mangaluya.”⁶

Tanan nianang kasayoran nakatabang sa paghulagway sa kahimtang sa Manluluwas nga nagdapit kanatong tanan niining panahon sa Pasko ug sa kanunay, “Duol kamo kanako, kamong tanan nga gikapuyan ug gibug-atan sa inyong gipas-an ug papahulayon ko kamo.… Kay ako maaghup ug mapaubsanon sa kasingkasing: ug makakaplag kamog pahulay alang sa inyong mga kalag. Sayon ang yugo nga akong isangon kaninyo ug gaan ang ipapas-an ko kaninyo.”⁷ Iyang imbitasyon ngari kanato mao ang “pagduol.”

Akong panghinaut atol niining panahon sa Pasko mao nga bisan pa man sa atong mga kahimtang, bisan asa pa kita, ug bisan nabulag man kita sa pamilya o mga higala, atong hinumduman nga Siya, ang Manluluwas si Jesukristo, mao ang gasa; nga kon kita moduol ngadto Kaniya, Siya mohimo sa atong mga palas-anon nga mogaan; ug nga kita tingali makakaplag Kaniya, sama sa akong amahan taliwala sa grabing gubat. Ang Manluluwas miingon, “Ang kalinaw ibilin ko kaninyo. Ang akong kalinaw nga dili sama sa ikahatag sa kalibotan ihatag ko kaninyo. Ayaw kamog kabalaka ug ni ayaw kahadlok.”⁸ Samtang kita mosalig Kaniya, kita makakaplag og kalinaw ug kalipay, bisan sa atong kasamtangang mga kahimtang.

Ako manghinaut kaninyong tanan og usa ka Malipayong Pasko ug mag-ampo nga, kining tuiga, samtang ang naluya nga kalibutan magmaya, kamo makadawat ug makaila sa gasa nga gihatag sa mahigugmaong Amahan ingon nga Siya mitugot sa sakripisyo sa Iyang Bugtong nga Anak. Ako mohatag sa akong personal nga pagsaksi niining mahigugmaong Langitnong Amahan ug sa Iyang hingpit nga Anak, ang Prinsipe sa Kalinaw. Sa ngalan ni Jesukristo, amen.