Podążajcie za Jezusem Chrystusem, krocząc z wiarą

Dziękujemy chórowi za zaśpiewanie hymnu „Faith in Every Footstep” [Wiara na każdym kroku]. Muzyka i słowa tej pieśni zostały napisane w 1996 roku przez Brata Newella Dayleya¹ w przygotowaniu na obchody 150. rocznicy przybycia pierwszych pionierów do Doliny Jeziora Słonego w 1847 roku.

Choć pieśń ta została napisana w ramach przygotowań do tej uroczystości, jej przesłanie odnosi się do całego świata.

Zawsze uwielbiałem refren:

Bracia i siostry, świadczę, że kiedy będziemy podążać za Jezusem Chrystusem, krocząc z wiarą, odnajdziemy nadzieję. W Panu Jezusie Chrystusie jest nadzieja. Nadzieja na wszystko w tym życiu. Nadzieja na przezwyciężenie naszych błędów, naszych smutków i zmagań oraz naszych prób i kłopotów. Nadzieja w pokucie, otrzymaniu przebaczenia i wybaczeniu bliźnim. Świadczę, że w Chrystusie jest nadzieja i pokój. On może przeprowadzić nas dzisiaj przez trudne czasy. Uczynił to dla pierwszych pionierów i robi to teraz dla każdego z nas.

W tym roku przypada 175. rocznica przybycia pierwszych pionierów do Doliny Jeziora Słonego. Była to dla mnie okazja do rozmyślań o moich przodkach, których część przeszła z Nauvoo do Doliny Jeziora Słonego. Mam pradziadków, którzy w młodości przeszli równiny. Henry Ballard miał 20 lat³, Margaret McNeil miała 13 lat⁴, a Joseph F. Smith, który później został szóstym Prezydentem Kościoła, miał zaledwie 9 lat, kiedy przybył do Doliny Jeziora Słonego⁵.

Na szlaku mierzyli się z wszelkiego rodzaju niedostatkami, mroźnymi zimami, chorobami czy brakiem odpowiedniego jedzenia i ubrań. Na przykład, Henry Ballard, kiedy wszedł do Doliny Jeziora Słownego, cieszył się, zobaczywszy „ziemię obiecaną”, ale ogarnął go lęk, że ktoś go zobaczy, ponieważ ubrania, które miał na sobie, były tak zużyte, że nie okrywały całkowicie jego ciała. Ukrywał się w krzakach przez cały dzień, aż się ściemniło. Następnie udał się do pobliskiego domu i błagał o ubrania, aby mógł kontynuować podróż i odnaleźć swych rodziców. Był wdzięczny Bogu, że bezpiecznie dotarł do swego przyszłego domu⁶.

Moi pradziadkowie podążali za Jezusem Chrystusem, krocząc z wiarą przez wszystkie swe osobiste próby. Jestem im wdzięczny za to, że się nigdy nie poddali. Ich kroki wiary błogosławiły mnie i kolejne pokolenia, tak jak wasze dzisiejsze kroki wiary pobłogosławią waszych potomków.

W języku angielskim słowo pionier jest zarówno rzeczownikiem, jak i czasownikiem. Jako rzeczownik oznacza osobę, która jest jedną z pierwszych osób odkrywających lub zasiedlających nowe terytorium. Jako czasownik oznacza otwarcie lub przygotowanie drogi, którą mogą podążać inni ludzie⁷.

Kiedy myślę o pionierach, którzy przygotowali drogę dla innych ludzi, pierwszy przychodzi mi na myśl Prorok Józef Smith. Józef był pionierem, ponieważ jego kroki wiary doprowadziły go do gaju, gdzie uklęknął w modlitwie i otworzył nam drogę do pełni ewangelii Jezusa Chrystusa. Wiara Józefa, aby „[prosić] Boga”⁸ owego wiosennego poranka 1820 roku, otworzyła drogę dla Przywrócenia pełni ewangelii Jezusa Chrystusa, która obejmowała proroków i apostołów powołanych do ponownej służby na ziemi⁹. Wiem, że Józef Smith jest prorokiem Boga. Wiem, że jego pełne wiary kroki doprowadziły do tego, że klęczał w obecności Boga Ojca i Jego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa.

Kroki wiary Proroka Józefa umożliwiły mu stanie się narzędziem Pana, dzięki któremu ujawniono Księgę Mormona, która jest kolejnym świadectwem o Jezusie Chrystusie i Jego zadość czyniącej łasce.

Dzięki wierze i wytrwałości Józef Smith w obliczu niewiarygodnych trudów i przeciwieństw, mógł być narzędziem w rękach Pana, dzięki któremu po raz kolejny założono Kościół Jezusa Chrystusa na ziemi.

Podczas ostatniej konferencji generalnej mówiłem o tym, jakim błogosławieństwem była dla mnie moja pełnoetatowa służba misjonarska. Zostałem pobłogosławiony, kiedy nauczałem o przepełnionym chwałą planie zbawienia naszego Ojca Niebieskiego, o Pierwszej Wizji Józefa Smitha i jego tłumaczeniu Księgi Mormona. Te przywrócone nauki i doktryna prowadziły mnie krokami wiary w trakcie nauczania ludzi, którzy chcieli słuchać przesłania o Przywróceniu ewangelii.

Nasi misjonarze dzisiaj są współczesnymi pionierami, ponieważ dzielą się tym pełnym chwały przesłaniem z ludźmi z całego świata, co otwiera dzieciom naszego Ojca Niebieskiego drogę do poznania Jego i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Przyjęcie ewangelii Jezusa Chrystusa otwiera wszystkim drogę do przygotowania się do obrzędów oraz błogosławieństw Kościoła i świątyni, a także do ich przyjęcia.

Podczas ostatniej konferencji generalnej Prezydent Russell M. Nelson ponownie potwierdził, że „Pan poprosił każdego godnego, młodego, zdolnego do tego mężczyznę, aby przygotował się do służby na misji” oraz że „misja jest również wielką możliwością, ale jest ona opcjonalna” dla „[młodych i zdolnych] do tego [sióstr]”¹⁰.

Drodzy młodzi mężczyźni i drogie młode kobiety, wasze kroki wiary pomogą wam przyjąć zaproszenie Pana do służby na misji — aby być współczesnymi pionierami — poprzez pokazanie dzieciom Boga możliwości znalezienia i pozostania na ścieżce przymierza prowadzącej z powrotem do Jego pełnej chwały obecności.

Prezydent Nelson jest pionierem w Kościele. Jako Apostoł podróżował do wielu ziem, które otworzył na głoszenie ewangelii. Wkrótce po tym, jak został prorokiem i Prezydentem Kościoła, błagał nas, „[żebyśmy] rozwijali [naszą] umiejętność otrzymywania objawień”¹¹. Nadal uczy nas, by wzmacniać swoje świadectwo. Podczas uroczystego spotkania dla młodych dorosłych powiedział:

„Błagam was, abyście wzięli odpowiedzialność za swoje świadectwo. Pracujcie nad jego zdobyciem. Weźcie to na siebie. Dbajcie o nie. Pielęgnujcie je, aby wzrastało […].

[Następnie] zwróćcie uwagę na cuda, które wydarzą się w waszym życiu”¹².

Prorok uczy nas, jak stać się ludźmi bardziej samowystarczalnymi duchowo. Powiedział: „Nadchodzących dni nie będzie można przetrwać duchowo bez wiodącego, naprowadzającego, pocieszającego i ciągłego wpływu Ducha Świętego”¹³.

Świadczę, że Prezydent Russell M. Nelson jest prorokiem Boga na ziemi w dzisiejszych czasach.

Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus jest największym pionierem w przygotowaniu drogi. Zaprawdę On jest „[drogą]”¹⁴ do realizacji planu zbawienia, abyśmy mogli odpokutować i poprzez wiarę w Niego powrócić do naszego Ojca Niebieskiego.

Jezus powiedział: „Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie”¹⁵. Obiecał, że nie pozostawi nas sierotami; On przyjdzie do nas w naszych próbach¹⁶. Zaprasza nas, abyśmy „[zwrócili się] do Niego ze szczerym zamiarem w sercu, a [On nas] uzdrowi”¹⁷.

Świadczę, że Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem, naszym Orędownikiem u Ojca. Nasz Ojciec Niebieski otworzył dla nas drogę powrotu do Niego poprzez podążanie za Jego Umiłowanym Synem, Jezusem Chrystusem, z wiarą na każdym kroku.

Moi pradziadkowie i inni pierwsi pionierzy napotykali wiele przeszkód, kiedy podróżowali wozami i z wózkami ręcznymi oraz pieszo do Doliny Jeziora Słonego. My również będziemy stawiać czoła wyzwaniom w naszej osobistej podróży przez życie. Nie pchamy wózków ręcznych ani nie jeździmy zadaszonymi wozami po stromych górach i przez głębokie zaspy śnieżne; staramy się, tak jak oni, aby duchowo przezwyciężyć pokusy i wyzwania naszych czasów. Mamy szlaki do pokonania; mamy wzgórza — a czasem góry — do przebycia. Chociaż dzisiejsze próby różnią się od prób pierwszych pionierów, są one dla nas nie mniej trudne.

Ważne jest, aby podążać za prorokiem i pewnie oraz wiernie stawiać stopy na ścieżce przymierza, tak jak było to w przypadku pierwszych pionierów.

Podążajmy za Jezusem Chrystusem z wiarą na każdym kroku. Musimy służyć Panu i służyć sobie nawzajem. Musimy wzmacniać się duchowo poprzez dotrzymywanie i szanowanie naszych przymierzy. Nie powinniśmy tracić poczucia pilnej potrzeby przestrzegania przykazań. Szatan stara się przytępić nasze zobowiązanie i miłość do Boga i Pana Jezusa Chrystusa. Pamiętajcie, proszę, że jeśli ktoś zgubi drogę, nigdy nie będzie zgubiony w oczach naszego Zbawiciela. Dzięki błogosławieństwu pokuty możemy zwrócić się do Niego. On pomoże nam uczyć się, wzrastać i zmieniać się, gdy będziemy dążyć do pozostania na ścieżce przymierza.

Obyśmy zawsze podążali śladami Jezusa Chrystusa i z wiarą na każdym kroku skupiali się na Nim, mocno stawiając stopy na ścieżce przymierza. Jest to moją pokorną modlitwą w imię Jezusa Chrystusa, amen.