การเป็นสานุศิษย์ที่ยั่งยืน

ประสบการณ์ต่างๆ เช่น การประชุมเอฟเอสวาย ค่าย การประชุมศีลระลึก และงานเผยแผ่ สามารถช่วยขัดเงาประจักษ์พยานของเรา พาเราผ่านโค้งแห่งการเติบโตและการค้นพบทางวิญญาณไปยังสถานที่แห่งความสงบสุขสัมพัทธ์ แต่เราต้องทำอะไรเพื่อตั้งหลักอยู่ที่นั่นและยังคง “มุ่งหน้าด้วยความแน่วแน่ในพระคริสต์” (2 นีไฟ 31:20) แทนที่จะถอยหลังกลับ เราต้องทำสิ่งที่พาเราไปที่นั่นตั้งแต่แรกต่อไปเรื่อยๆ เช่น สวดอ้อนวอนเป็นประจำ แช่ตัวเองอยู่กับพระคัมภีร์ และรับใช้อย่างจริงใจ

สำหรับเราบางคน อาจต้องใช้การวางใจในพระเจ้าแม้กระทั่งเรื่องการเข้าประชุมศีลระลึก แต่เมื่ออยู่ที่นั่นแล้ว อิทธิพลเยียวยาจากพิธีศีลระลึกของพระเจ้า การซึมซับหลักธรรมพระกิตติคุณ และการบำรุงเลี้ยงจากชุมชนศาสนจักรสามารถส่งเรากลับบ้านด้วยระดับจิตวิญญาณที่สูงขึ้น

ที่เอฟเอสวาย เยาวชนมากกว่าสองแสนคนได้รู้จักพระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นโดยใช้สูตรเรียบง่ายของการมารวมตัวกันที่มีตั้งแต่สองคนขึ้นไปมาชุมนุมกันในพระนามของพระองค์ (ดู มัทธิว 18:20) ศึกษาพระกิตติคุณและพระคัมภีร์ ร้องเพลงด้วยกัน สวดอ้อนวอนด้วยกัน และพบสันติสุขในพระคริสต์ นี่เป็นวิธีอันทรงพลังสำหรับการตื่นตัวทางวิญญาณ

พี่น้องชายหญิงจากทั่วโลกกลุ่มนี้ได้กลับไปบ้านเพื่อตกลงใจว่าการยังคง “วางใจในพระเจ้า” (สุภาษิต 3:5; สาระสำคัญเยาวชนปี 2022) หมายความว่าอย่างไรเมื่อถูกกวาดไปอยู่ในความเซ็งแซ่ของโลกที่อึกทึก อย่างหนึ่งคือการ “ฟังพระองค์” (โจเซฟ สมิธ—ประวัติ 1:17) ในสถานที่เงียบสงบเพื่อไตร่ตรองควบคู่กับการเปิดพระคัมภีร์ แต่การเป็นสานุศิษย์ท่ามกลางสิ่งล่อใจในชีวิตมรรตัยก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว ซึ่งเราต้องพากเพียรที่จะ “ฟังพระองค์” แม้ต้องฝ่าความพร่ามัวของความกังวลและความมั่นใจที่สั่นคลอน ขอให้เราอย่าสงสัย: ความเป็นวีรบุรุษนั่นเองที่แสดงออกมาโดยเยาวชนของเราเมื่อพวกเขาแน่วแน่ทั้งใจและความคิดว่าจะยืนหยัดต่อสู้กับโครงสร้างศีลธรรมที่เปลี่ยนแปลงในยุคสมัยปัจจุบัน

ครั้งหนึ่งข้าพเจ้ารับใช้เป็นสามีของประธานเยาวชนหญิงสเตค คืนหนึ่งข้าพเจ้ามีหน้าที่จัดคุกกี้ในห้องโถงขณะที่ภรรยานำการประชุมไฟร์ไซด์ในห้องนมัสการสำหรับบิดามารดาและบุตรสาวเพื่อเตรียมตัวเข้าค่ายเยาวชนหญิงในสัปดาห์ต่อมา หลังจากอธิบายว่าจะไปที่ใดและต้องนำอะไรไปบ้าง เธอกล่าวว่า “ทีนี้ เมื่อพวกท่านส่งลูกสาวที่น่ารักขึ้นรถในเช้าวันอังคาร ขอให้กอดพวกเธอแน่นๆ แล้วจูบลาพวกเธอ—เพราะพวกเธอจะไม่กลับมา”

ข้าพเจ้าได้ยินคนทำเสียงตกใจ แล้วก็รู้ตัวว่าเป็นข้าพเจ้าเอง “ไม่กลับมาอย่างนั้นหรือ?”

แต่จากนั้นเธอพูดต่อว่า: “เมื่อพวกท่านส่งเยาวชนหญิงเหล่านั้นในเช้าวันอังคาร พวกเธอจะละทิ้งสิ่งไม่สำคัญที่มาล่อใจ และใช้เวลาด้วยกันหนึ่งสัปดาห์เพื่อเรียนรู้ เติบโต และวางใจในพระเจ้า เราจะสวดอ้อนวอน ร้องเพลง ทำอาหาร และรับใช้ด้วยกัน แบ่งปันประจักษ์พยานด้วยกัน ทำสิ่งต่างๆ ที่ช่วยให้เรารู้สึกถึงพระวิญญาณของพระบิดาบนสวรรค์ตลอดทั้งสัปดาห์จนซึมลึกเข้าไปในกระดูกของพวกเธอ และในวันเสาร์ เยาวชนหญิงที่ท่านเห็นออกมาจากรถจะไม่ใช่คนเดียวกันกับคนที่ท่านมาส่งในวันอังคาร พวกเธอจะกลายเป็นคนใหม่ และถ้าท่านช่วยพวกเธอต่อยอดจากระดับที่สูงขึ้นนั้น พวกเธอจะทำให้ท่านประหลาดใจ พวกเธอจะเปลี่ยนแปลงและเติบโตต่อไป ครอบครัวของท่านก็เช่นกัน”

วันเสาร์นั้นก็เป็นอย่างที่เธอทำนายไว้จริงๆ ขณะกำลังเก็บเต็นท์ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงภรรยาที่อัฒจันทร์ในป่าซึ่งเยาวชนหญิงรวมตัวกันก่อนกลับบ้าน ผมได้ยินเธอพูดว่า “พวกคุณอยู่นี่เอง เราเฝ้าดูพวกคุณตลอดทั้งสัปดาห์ เยาวชนหญิงวันเสาร์ของเรา”

เยาวชนไซอันผู้กล้าแกร่งกำลังเดินทางผ่านช่วงเวลาอันน่าทึ่ง เป็นหน้าที่เฉพาะของพวกเขาที่จะค้นหาปีติ ใน โลกนี้ซึ่งมีแต่การหยุดชะงักดังที่มีพยากรณ์ไว้ โดยไม่กลายเป็นส่วนหนึ่ง ของ โลกใบนั้นที่ไม่เหลียวแลความศักดิ์สิทธิ์ เมื่อร้อยปีที่ผ่านมา จี. เค. เชสเตอร์ตันพูดราวกับว่าเขาเห็นการค้นหาดังกล่าวเหมือนการมีบ้านเป็นศูนย์กลางและศาสนจักรสนับสนุนเมื่อกล่าวว่า “เราต้องรู้สึกว่าจักรวาลเป็นปราสาทของยักษ์ที่จะถูกมรสุมกระหน่ำในพริบตา แต่กระนั้นก็ยังเป็นกระท่อมที่เราสามารถกลับไปในยามเย็น” (Orthodoxy [1909], 130)

โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ออกไปต่อสู้ตามลำพัง พวกเขามีกันและกัน พวกเขามีท่าน และพวกเขาทำตามศาสดาพยากรณ์ที่มีชีวิตอยู่ ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน ผู้ซึ่งนำด้วยการมองในแง่ดีแบบรู้เท่าทันของผู้หยั่งรู้ในการประกาศว่าความพยายามอันยิ่งใหญ่ของยุคสมัยนี้—การรวบรวมอิสราเอล—จะเป็นสิ่งที่โอ่อ่าและสง่างาม (ดู “ความหวังอิสราเอล” [การให้ข้อคิดทางวิญญาณสำหรับเยาวชนทั่วโลก, 3 มิถุนายน 2018 ] HopeofIsrael.ChurchofJesusChrist.org)