Najwspanialsza wielkanocna historia, jaką kiedykolwiek opowiedziano

Zapewne pamiętacie treść listu od Pierwszego Prezydium, który został przeczytany w waszym okręgu lub gminie kilka tygodni temu. W liście tym ogłoszono, że w następną niedzielę — Niedzielę Wielkanocną — wszystkie okręgi i gminy mają spotkać się jedynie na spotkaniu sakramentalnym, zostawiając więcej czasu na rodzinne oddawanie czci Bogu w domach, aby upamiętnić to najważniejsze święto¹.

List od Pierwszego Prezydium przykuł moją uwagę i skłonił do refleksji nad tym, w jaki sposób nasza rodzina przez lata obchodziła Wielkanoc. Im więcej rozmyślałem o naszym świętowaniu, tym więcej zastanawiałem się, czy nieumyślnie nie umyka nam prawdziwe znaczenie tego święta, które jest kluczowe dla wszystkich wierzących w Jezusa Chrystusa.

Te myśli skłoniły mnie do rozważenia różnic pomiędzy tym, jak obchodziliśmy Boże Narodzenie w porównaniu z Wielkanocą. W grudniu jakimś cudem udaje nam się połączyć radosne „Pada śnieg”, bożonarodzeniowe skarpety i prezenty z bardziej przemyślanymi tradycjami — na przykład troską o potrzebujących, śpiewaniem naszych ulubionych kolęd i hymnów oraz oczywiście otwarciem pism świętych i przeczytaniem opisu Bożego Narodzenia z Ew. Łukasza 2. Każdego roku, kiedy czytamy tę ulubioną historię z dużej starej Biblii, nasza rodzina robi to, co najprawdopodobniej robią też wasze rodziny — w ręcznikach na głowach i ramionach oraz w szlafrokach odgrywamy role Józefa, Marii i wielu innych osób, które przyszły oddawać cześć Dzieciątku Jezus — odtwarzając cenną bożonarodzeniową historię o narodzinach Zbawiciela.

Jednakże nasze rodzinne obchody Wielkanocy wyglądały nieco inaczej. Czuję, że nasza rodzina polegała raczej na „uczęszczaniu do kościoła” w tę szczególną niedzielę, co do tej pory stanowiło główną, skupioną na Chrystusie, część Wielkanocy; a potem jako rodzina gromadziliśmy się i zajmowaliśmy innymi tradycjami związanymi z Wielkanocą. Uwielbiałem obserwować nasze dzieci, które poszukiwały wielkanocnych jajek i „przekopywały” wielkanocne koszyki. Teraz robią to nasze wnuki.

Jednak list od Pierwszego Prezydium był jak pobudka. Zostaliśmy poproszeni nie tylko o to, aby dopilnować, żeby świętowanie najważniejszego wydarzenia na tej ziemi — Zadośćuczynienia i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa — było pełne czci i szacunku, na jakie zasługuje Pan, ale także, aby spędzić więcej czasu z naszymi rodzinami i przyjaciółmi w Niedzielę Wielkanocną.

Obraz

Zmartwychwstały Zbawiciel

Następujące słowa Proroka Józefa Smitha opisują dodatkowy kontekst znaczenia wydarzeń związanych z Wielkanocą: „Podstawowymi zasadami naszej religii są świadectwa Apostołów i Proroków dotyczące Jezusa Chrystusa, tego, że On umarł, został pochowany i powstał trzeciego dnia, i że wstąpił do niebios; a wszystkie inne rzeczy, które dotyczą naszej religii, stanowią jedynie dodatek do tych zasad”².

Lesa i ja omówiliśmy, w jaki sposób nasza rodzina może lepiej spędzać okres Wielkanocy. Być może pytanie, które my sobie zadaliśmy, możemy rozważyć wszyscy: w jaki sposób możemy kształtować nauczanie i świętowanie Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, historię Wielkanocy, z taką samą równowagą, pełnią i bogatą tradycją religijną, co narodziny Jezusa Chrystusa, czyli historię Bożego Narodzenia?

Zdaje się, że wszyscy się staramy. Obserwuję wzrastające wysiłki pośród świętych w dniach ostatnich, skupiających się bardziej na Chrystusie w czasie Wielkanocy. Oznacza to głębsze i bardziej przemyślane docenianie Niedzieli Palmowej i Wielkiego Piątku, jak praktykują to niektórzy z naszych chrześcijańskich kuzynów. Możemy również przyjąć odpowiednie wielkanocne tradycje skupione na Chrystusie, które znajdują się w kulturach i praktykach w krajach na całym świecie.

Badacz Nowego Testamentu, N. T. Wright, zasugerował: „Powinniśmy podejmować kroki, aby świętować Wielkanoc w nowy, kreatywny sposób: poprzez sztukę, literaturę, gry dla dzieci, poezję, muzykę, taniec, uroczystości, dzwony, specjalne koncerty […]. To jest nasze największe święto. Zabranie Bożego Narodzenia to pod kątem biblijnym utrata dwóch rozdziałów z początku Ew. Mateusza i Ew. Łukasza, nic więcej. Zabranie Wielkanocy, to brak Nowego Testamentu, brak chrześcijaństwa”³.

Cenimy Biblię za wszystko, czego uczy nas o narodzinach, posłudze, Ukrzyżowaniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Żadne trzy słowa nie ucieleśniają w większym stopniu nadziei i wiecznych konsekwencji dla całej ludzkości niż te wypowiedziane przez niebiańskiego anioła w Wielkanocny poranek przy grobie: „Wstał z martwych”⁴. Jesteśmy głęboko wdzięczni za pismo święte, jakim jest Nowy Testament, który utrwala historię Wielkanocy oraz wielkanocnej posługi Zbawiciela w Judei i Galilei.

Kiedy wraz z Lesą kontynuowaliśmy rozważania i szukaliśmy sposobów, aby w większym stopniu skupić się na Chrystusie w czasie rodzinnych obchodów Wielkanocy, omówiliśmy, jaki fragment pisma świętego w ramach nowej tradycji możemy wprowadzić w naszej rodzinie — taki odpowiednik Ew. Łukasza 2, ale na temat Wielkanocy, że tak się wyrażę.

Następnie otrzymaliśmy następującą niebiańską epifanię: poza ważnymi wersetami na temat Wielkanocy z Nowego Testamentu my, jako święci w dniach ostatnich, jesteśmy obdarowani najbardziej niezwykłym darem wielkanocnym! Dar wyjątkowego świadka, kolejnego świadectwa o wielkanocnym cudzie, który zawiera być może najwspanialsze wielkanocne fragmenty pism świętych w całym chrześcijańskim świecie. Oczywiście odnoszę się do Księgi Mormona, a dokładniej do historii o tym, jak Jezus Chrystus ukazał się mieszkańcom Nowego Świata w Jego zmartwychwstałej chwale.

Prorok Józef Smith powiedział, że Księga Mormona jest „bardziej poprawna niż jakakolwiek inna księga”⁵. Począwszy od III Nefiego 11 opowiada ona wspaniałą historię o wizycie zmartwychwstałego Chrystusa u Nefitów — o wielkanocnej posłudze Zbawiciela. Te wielkanocne fragmenty, stanowią świadectwo o Zmartwychwstaniu Pana Jezusa Chrystusa.

W tych rozdziałach Chrystus powołuje dwunastu apostołów, naucza tak, jak nauczał podczas Kazania na górze, ogłasza, że wypełnił prawo Mojżesza i prorokuje o gromadzeniu Izraela w dniach ostatnich. Uzdrawia chorych i modli się za ludzi w tak chwalebny sposób, że „żaden język nie może tego wyrazić i żaden człowiek nie może tego zapisać ani też serca ludzi nie mogą pojąć tak wielkich i zdumiewających rzeczy, o których Jezus mówił, jak to [widzieli i słyszeli]; i nikt nie pojmie radości, jaka przepełniła [ich] dusze, gdy [słuchali] go modlącego się za [nich] do Ojca”⁶.

Obraz

Jezus Chrystus ukazuje się Nefitom

W tę Wielkanoc nasza rodzina skupi się na pierwszych 17 wersetach III Nefiego 11, które są wam znane. Pamiętacie pewnie wielką rzeszę, która zgromadziła się wokół świątyni w kraju Obfitość, usłyszała głos Boga Ojca i ujrzała Jezusa Chrystusa zstępującego z nieba, który wystosował najpiękniejsze wielkanocne zaproszenie:

„Powstańcie i pójdźcie do mnie […], abyście dotknęli ran po gwoździach w mych rękach i stopach, abyście się przekonali, że jestem […] Bogiem całej ziemi i że zostałem zabity za grzechy świata.

I […] rzesza postąpiła naprzód […], jeden po drugim […], [i] zobaczyli na własne oczy i dotknęli własnymi rękoma […], i dali świadectwo, że jest On Tym […].

I […] zawołali jednym głosem:

Hosanna! Błogosławione niech będzie imię Najwyższego Boga! I padli do stóp Jezusa, i oddawali Mu cześć”⁷.

Wyobraźcie to sobie: Nefici w świątyni faktycznie dotknęli rąk zmartwychwstałego Pana! Mamy nadzieję, że te rozdziały z księgi III Nefi będą częścią naszej tradycji wielkanocnej, tak jak Ew. Łukasza 2 jest częścią naszej tradycji bożonarodzeniowej. W rzeczywistości Księga Mormona opowiada najwspanialszą wielkanocną historię, jaką kiedykolwiek opowiedziano. Niech to nie będzie najwspanialsza wielkanocna historia, jakiej nigdy nie opowiedziano.

Proszę was, spójrzcie na Księgę Mormona w nowym świetle i rozważcie doniosłe świadectwo, jakie zawiera ona o realności zmartwychwstałego Chrystusa, jak również o bogactwie i głębi doktryny Chrystusa.

Możemy zapytać: w jaki sposób czytanie fragmentów Księgi Mormona podczas Wielkanocy może znacząco pobłogosławić nasze życie i życie naszych bliskich? Bardziej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Za każdym razem, gdy czytamy i studiujemy Księgę Mormona, możemy spodziewać się niezwykłych rezultatów.

Niedawno byłem z Lesą na pożegnaniu drogiej przyjaciółki, kobiety wiary, której życie zostało skrócone przez chorobę. Zgromadziliśmy się z jej rodziną i bliskimi przyjaciółmi, wymieniając się serdecznymi wspomnieniami o tej wspaniałej duszy, która wzbogaciła nasze życie.

Stojąc z dala od trumny i rozmawiając z innymi osobami, zauważyłem, że dwie dziewczynki w wieku dzieci z Organizacji Podstawowej podchodzą do trumny i stają na palcach — oczami ledwo sięgając krawędzi — aby wyrazić szacunek wobec ukochanej cioci. Ponieważ nikogo nie było obok, Lesa podeszła i kucnęła przy nich, aby je pocieszyć i nauczać. Zapytała, jak się czują i czy wiedzą, gdzie teraz jest ich ciocia. Opowiedziały o swoim smutku, ale potem te drogie córki Boga, z pewnością bijącą z oczu, powiedziały, że wiedzą, iż ich ciocia jest teraz szczęśliwa i że może być z Jezusem.

Mimo młodego wieku odnalazły spokój w wielkim planie szczęścia i, na swój własny dziecięcy sposób, świadczyły o głębokiej realności i prostym pięknie Zmartwychwstania Zbawiciela. Wiedziały o tym w swych sercach dzięki wnikliwym naukom kochających rodziców, rodziny i przywódców Organizacji Podstawowej, którzy zasiali w nich ziarno wiary w Jezusa Chrystusa i życie wieczne. Mądre ponad swój wiek te dziewczynki rozumiały wiele prawd, które znajdujemy w wielkanocnym przesłaniu i posłudze zmartwychwstałego Zbawiciela oraz w słowach proroków, zawartych w Księdze Mormona.

Zauważyłem, że kiedy Prezydent Russell M. Nelson wręcza w darze Księgę Mormona komuś, kto nie należy do naszego wyznania, włączając w to światowych przywódców, często nawiązuje do księgi III Nefi i czyta o ukazaniu się zmartwychwstałego Chrystusa Nefitom. Czyniąc to, żyjący prorok w istocie składa świadectwo o żyjącym Chrystusie.

Nie możemy stanąć jako świadkowie Jezusa Chrystusa, dopóki nie będziemy mogli złożyć o Nim świadectwa. Księga Mormona jest kolejnym świadectwem o Jezusie Chrystusie, ponieważ na wszystkich jej świętych kartach prorocy po kolei świadczyli nie tylko o tym, że Chrystus przyjdzie, ale też o tym, że On przyszedł.

Trzymam w ręku egzemplarz pierwszego wydania Księgi Mormona. Zawsze jestem poruszony, gdy to robię. Przez większość mojego dorosłego życia byłem zafascynowany, urzeczony i zafrapowany tym, co zrobił młody Józef Smith, aby ta święta księga pism świętych została przetłumaczona i opublikowana. Cuda, które miały miejsce, są nadzwyczajne, gdy je rozważamy.

Ale nie dlatego ta księga mnie porusza. Dzieje się tak dlatego, że owa księga, bardziej niż jakakolwiek inna, opublikowana na tej ziemi, stanowi świadectwo o życiu, posłudze, naukach, Zadośćuczynieniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Moi drodzy bracia i siostry, regularne studiowanie o Jezusie Chrystusie na podstawie tej księgi zmieni wasze życie. Otworzy wam oczy na nowe możliwości. Zwiększy waszą nadzieję i napełni was prawdziwą miłością. Przede wszystkim zbuduje i wzmocni waszą wiarę w Jezusa Chrystusa oraz pobłogosławi was pewnością wiedzy, że On i nasz Ojciec znają was, kochają i chcą, abyście znaleźli drogę powrotną do domu przez duże D.

Drodzy bracia i siostry, nadszedł czas przepowiedziany przez dawnych proroków, „kiedy wiedza o Zbawicielu ogarnie każdy naród, plemię, język i lud”⁸. Na naszych oczach widzimy wypełnianie się tego proroctwa, poprzez świadectwo o Jezusie Chrystusie znajdujące się w Księdze Mormona.

Obraz

Pan Jezus Chrystus

Żadna książka nie pokazuje dobitniej, że:

• Za sprawą Jezusa Chrystusa wszystko się zmieniło.

• Za Jego sprawą wszystko jest lepsze.

• Za Jego sprawą życie jest do opanowania — szczególnie w trudnych momentach.

• Za Jego sprawą wszystko jest możliwe.

Jego wizyta jako zmartwychwstałego Zbawiciela, przedstawionego przez Boga Ojca, jest najbardziej chwalebnym i triumfalnym przesłaniem Wielkanocy. Pomoże członkom naszej rodziny uzyskać osobiste świadectwo o Jezusie Chrystusie jako naszym Zbawicielu i Odkupicielu, który zerwał więzy śmierci.

Zakończę moim świadectwem o prawdziwości Księgi Mormona i o Jezusie Chrystusie jako Synu Boga żywego. W imię Jezusa Chrystusa, amen.