Tapınak Antlaşmaları Sayesinde Her Şey Çok Güzel Olacak

Sevgili kardeşlerim, genel konferansın bu oturumu benim için kutsal bir zaman oldu. Dünyanın dört bir yanındaki milyonlarca Son Zaman Azizi’ne ve dostlarımıza konuşma görevi için minnettarım. Sizi seviyorum ve Tanrı’nın da sizi sevdiğini biliyorum.

50 yılı aşkın bir süre önce, Rexburg, Idaho’daki Ricks Yüksek Okulu’nun rektörü olarak hizmet etme ayrıcalığına sahip oldum. 5 Haziran 1976 sabahı, eşim Kathy ve ben, yakın bir arkadaşımızın mühürlenme törenine katılmak üzere Rexburg’dan Idaho Falls Idaho Tapınağı’na arabayla gittik. Tabii ki, o sırada evimizde dört küçük oğlan çocuğu olduğu için, tapınak gezimiz ancak cesur bir bebek bakıcısının yardımıyla gerçekleştirilebilirdi! Kıymetli çocuklarımızı ona emanet ettik ve 30 dakikalık kısa bir yolculuk yaptık.

O gün tapınaktaki tecrübemiz, her zaman olduğu gibi harikaydı. Fakat, tapınak mühürlenmesinin tamamlanmasının ardından eve dönmeye hazırlanırken, birçok tapınak çalışanının ve tapınak ziyaretçisinin tapınak lobisinde gergin bir şekilde sohbet ettiklerini fark ettik. Birkaç dakika sonra, tapınak çalışanlarından biri bize Idaho’nun doğusunda yeni inşa edilen Teton Barajı’nın patladığını söyledi! 80 milyar galondan (300 milyon metreküp) fazla su, barajı aşarak 300 mil karelik (775 km kare) komşu vadilere akıyordu. Rexburg şehrinin büyük bir kısmı sular altında kalmış, evler ve araçlar sel sularına kapılmıştı. Bölgede yaşayan 9.000 kişinin üçte ikisi bir anda evsiz kalmıştı.¹

Tahmin edebileceğiniz gibi, düşüncelerimiz ve endişelerimiz sevgili çocuklarımızın, yüzlerce üniversite öğrencisi ve öğretim üyesinin ve sevdiğimiz bir toplumun güvenliğine yöneldi. Evimizden 30 milden (50 km) daha az uzaktaydık, fakat o gün, cep telefonları ve kısa mesajlardan çok önceki zamanlarda, çocuklarımızla hemen iletişim kurmanın hiçbir yolu yoktu ve tüm yollar kapalı olduğu için Idaho Falls’tan Rexburg’a arabayla gidemiyorduk.

Tek seçeneğimiz geceyi Idaho Falls’ta yerel bir motelde geçirmekti. Kathy ve ben motel odamızda birlikte diz çöktük ve sevgili çocuklarımızın ve bu trajik olaydan etkilenen binlerce kişinin güvenliği için Cennetteki Baba’ya alçakgönüllülükle yakardık. Kathy’nin, sabahın erken saatlerine kadar çocukları için endişelenerek odanın içinde bir ileri bir geri yürüdüğünü hatırlıyorum. Kendi endişelerime rağmen kafamı rahatlatıp uykuya dalmayı başardım.

Çok geçmeden tatlı ebedi yoldaşım beni uyandırdı ve “Hal, böyle bir zamanda nasıl uyuyabiliyorsun?” dedi.

Şu sözler o zaman net bir şekilde kalbime ve zihnime geldi. Eşime şöyle dedim: “Kathy, sonuç ne olursa olsun, tapınak sayesinde her şey çok güzel olacak. Tanrı ile antlaşmalar yaptık ve sonsuz bir aile olarak mühürlendik.”

O anda, sanki Rab’bin Ruhu yüreklerimizde ve zihinlerimizde ikimizin de zaten doğru olduğunu bildiği şeyi doğrulamış gibiydi: Sadece Rab’bin evinde bulunan ve uygun rahiplik yetkisi tarafından yapılan mühürlenme kutsal törenleri bizi karı koca olarak birbirimize bağlamıştı ve çocuklarımız bize mühürlenmişti. Gerçekten korkmaya gerek yoktu ve daha sonra oğullarımızın güvende olduğunu öğrendiğimizde minnettar olduk.

Belki de Başkan Thomas S. Monson’ın şu sözleri, Kathy ve benim o unutulmaz gecede hissettiklerimizi en iyi şekilde anlatır. “Tapınağa gittiğimizde orada manevi bir boyut ve huzur hissi hissedebiliriz. … Kurtarıcı’nın söylediği şu sözlerinin gerçek anlamını kavrayacağız.” ‘Size esenlik bırakıyorum, size kendi esenliğimi veriyorum. … Yüreğiniz sıkılmasın ve korkmasın’ [John 14:27].’”²

Kutsal tapınağa her girdiğimde bu huzuru hissetmekle kutsandım. Salt Lake Tapınağı’na girdiğim ilk günü hatırlıyorum. Genç bir adamdım.

Odayı neredeyse gökyüzüne açılacakmış gibi aydınlık yapan yüksek beyaz tavana baktım. Ve o anda net bir dille şu düşünce aklıma geldi: “Bu aydınlık yerde daha önce bulunmuştum.” Ama sonra, hemen aklıma kendi sesim olmayan şu sözler geldi: “Hayır, buraya daha önce hiç gelmedin. Doğmadan önceki bir zamanı hatırlıyorsun. Rab’bin gelebileceği, böyle kutsal bir yerdeydin.”

Kardeşlerim, alçakgönüllülükle tanıklık ederim ki, tapınağa gittiğimizde ruhlarımızın sonsuz doğasını, Baba ve O’nun ilahi Oğlu’yla olan ilişkimizi ve cennetteki evimize geri dönme konusundaki nihai arzumuzu hatırlayabiliriz.

Son konferans konuşmalarında Başkan Russell M. Nelson şöyle öğretti:

“Ruhsal olarak en güvenli yer, tapınak antlaşmalarınızın içinde yaşamaktır!”

“İnandığımız her şey ve Tanrı’nın antlaşmalı halkına verdiği her vaat, tapınakta bir araya gelir.”³

“… Tapınaklarda antlaşmalar yapan ve onları yerine getiren her kişi, İsa Mesih’in gücüne erişimini arttırmıştır.”⁴

Ayrıca şunu da öğretti: “Tanrı ile bir antlaşma yaptığımızda, tarafsız bölgeyi sonsuza kadar bırakmış oluruz. Tanrı, Kendisiyle böyle bir bağ kuranlarla olan ilişkisini terk etmeyecektir. Aslında, Tanrı ile bir antlaşma yapmış olan herkes, özel bir tür sevgi ve merhamete erişebilir.”⁵

Başkan Nelson’ın ilham verici liderliği altında, Rab dünyanın dört bir yanında tapınakların inşasını hızlandırdı ve hızlandırmaya devam edecektir. Bu, Tanrı’nın tüm çocuklarına kurtuluş ve yüceliş kutsal törenlerini alma ve kutsal antlaşmaları yapma ve yerine getirme fırsatı verecektir. Kutsal antlaşmalar yapmaya hak kazanmak tek seferlik bir çaba değil, ömür boyu süren bir modeldir. Rab, kutsal antlaşmalar yapmak için bütün yüreğimizi, gücümüzü, aklımızı ve kuvvetimizi kullanmamız gerektiğini söyledi.⁶

Tapınağın kutsal törenlerine sık sık katılmak, Rab’be bağlılık konusunda bir model oluşturabilir. Tapınak antlaşmalarınızı yerine getirdiğinizde ve onları hatırladığınızda, sizi hem güçlendirmesi hem de arındırması için Kutsal Ruh’un yoldaşlığını davet etmiş olursunuz.

Daha sonra vaatlerin doğru olduğuna tanıklık eden bir ışık ve umut hissi yaşayabilirsiniz. Tanrı ile yaptığınız her antlaşmanın O’na yaklaşmak için bir fırsat olduğunu anlayacaksınız ve bu da kalbinizde tapınak antlaşmalarını yerine getirme arzusunu yaratacaktır.

Bize şöyle vaat edildi, “Tanrı ile olan antlaşmamız nedeniyle, O bize yardım etme gayretlerinden asla yorulmayacak ve biz de O’nun bize karşı merhametli sabrını asla tüketmeyeceğiz.”⁷

Tapınaktaki mühürlenme antlaşmaları sayesinde, ölümden sonra da devam edecek ve sonsuza kadar sürecek olan sevgi dolu aile bağlarının teminatını tapınakta alabiliriz. Tanrı’nın tapınaklarında yapılan evlilik ve aile antlaşmalarına saygı göstermek, bencillik ve gururun kötülüklerinden korunma sağlayacaktır.

Kardeşlerin birbirleriyle sürekli olarak ilgilenmeleri, sadece ailenizi Rab’bin yolunda yönlendirmek için göstereceğiniz ısrarlı çabalarla mümkün olacaktır. Çocuklara birbirleri için dua etme fırsatları verin. Anlaşmazlıkların başlangıcını çabucak fark edin ve özellikle birbirlerine yönelik özverili hizmet eylemlerini olumlu bir şekilde tanıyın. Kardeşler birbirleri için dua ettiklerinde ve birbirlerine hizmet ettiklerinde, kalpler yumuşayacak ve onlar birbirlerine ve ebeveynlerine yönelecektir.

Malaki’nin İlya peygamberin gelişini önceden bildirirken tarif ettiği şey kısmen şöyledir: “O, çocukların yüreklerine atalara verilmiş olan vaatleri ekecektir ve çocukların yürekleri atalarına dönecektir. Eğer öyle olmasaydı, bütün dünya O’nun gelişinde tam bir yıkıma uğrardı.”⁸

Sıkıntılar, zorluklar ve gönül yaraları mutlaka hepimizin başına gelecektir. Hiçbirimiz “bedenin dikenlerinden” muaf değiliz.⁹ Fakat tapınağa gidip antlaşmalarımızı hatırlayarak, Rab’den kişisel yönlendirme almaya hazırlanabiliriz.

Kathy ve ben Logan Utah Tapınağı’nda evlenip mühürlendiğimizde, mühürlenmemizi o zamanlar daha başkan değilken Yaşlı Spencer W. Kimball gerçekleştirdi. Konuşmasında birkaç kelimeyle şu öğüdü verdi: “Hal ve Kathy, öyle bir hayat yaşayın ki hizmet çağrısı geldiğinde kolayca çekip gidebilirsiniz.”

Başlangıçta, bu öğüdün bizim için ne anlama geldiğini anlamadık, fakat hayatımızı, hizmet çağrısı geldiğinde Rab’be hizmet etmek üzere ayrılmaya hazır olacak şekilde yaşamak için elimizden gelenin en iyisini yaptık. Evlendikten yaklaşık 10 yıl sonra, Kilise Eğitim Müdürü Neal A. Maxwell’den beklenmedik bir çağrı geldi.

Başkan Kimball’ın tapınakta verdiği “kolayca çekip gidebilme” yönündeki sevgi dolu öğüdü gerçek oldu. Kathy ve ben, Kaliforniya’daki cennetteymişiz gibi görünen aile ortamımızdan ayrılıp, hakkında hiçbir şey bilmediğim bir yerde ve görevde hizmet etmek üzere çağrıldık. Fakat ailemiz ayrılmaya hazırdı çünkü bir peygamber, kutsal bir tapınakta, vahiyin geldiği bir yerde, gelecekte gerçekleşecek olan bir olayı görmüş ve biz de buna hazırlanmıştık.

Sevgili kardeşlerim, tapınakta yaptığınız ya da yapabileceğiniz antlaşmaları onurlandırmaktan daha önemli bir şey olmadığına tanıklık ederim. Antlaşma yolunun neresinde olursanız olun, sizi tapınağa gitmeye hak kazanmaya ve nitelikli olmaya davet ediyorum. Şartların izin verdiği kadar sık sık tapınağı ziyaret edin. Tanrı ile kutsal antlaşmalar yapın ve bunları yerine getirin. Yaklaşık elli yıl önce bir gece yarısı Idaho Falls’taki bir motel odasında Kathy ile paylaştığım gerçeğin aynısını size garanti edebilirim: “Sonuç ne olursa olsun, tapınak antlaşmaları sayesinde her şey çok güzel olacaktır.”

İsa’nın Mesih olduğuna dair kesin tanıklığımı size sunuyorum. O yaşıyor ve Kilisesi’ni yönetiyor. Tapınaklar Rab’bin evleridir. Başkan Russell M. Nelson, Tanrı’nın yeryüzündeki yaşayan peygamberidir. Onu seviyorum ve her birinizi seviyorum. İsa Mesih’in kutsal adıyla. Amin.