Mormon Kitabı’na Sahip Olmamız Rab’bin Hikmetidir

Sevgili kardeşlerim, Gelin, Beni Takip Edin ile kutsal yazıları okuma çabalarınız için çok minnettarız. Yaptığınız her şey için teşekkür ederiz. Tanrı ve O’nun sözüyle olan günlük bağlantınızın derin sonuçları vardır. “Büyük bir işin temelini atıyorsunuz. Ve küçük şeyler büyük olan şeylere vesile olur.”¹

Kurtarıcı’nın kutsal yazılardaki öğretilerini okumak, evlerimizi inancın kutsal bir sığınağına ve sevindirici haberi öğrenme merkezlerine dönüştürmemize yardımcı olur.² Ruh’u evlerimize davet eder. Kutsal Ruh, ruhlarımızı sevinçle doldurur³ ve bizi İsa Mesih’in hayat boyu öğrencilerine dönüştürür.

Son birkaç yıldır, kutsal kitapları okurken, Tanrı’nın tüm büyük sevindirici haber düzenleme dönemlerinde çocuklarına verdiği öğretilerin panoramasını gözlemledik.⁴

Her düzenleme döneminde tanıdık bir model gördük. Tanrı, İsa Mesih’in sevindirici haberini peygamberleri aracılığıyla iade eder veya vahiy eder. İnsanlar peygamberleri takip eder ve son derece kutsanırlar. Fakat, zamanla bazı insanlar peygamberlerin sözlerine kulak vermeyi bırakır ve Rab’den ve O’nun sevindirici haberinden uzaklaşırlar. Biz buna inançtan sapma diyoruz. Sevindirici haber ilk olarak Adem’e vahiy edildi, fakat Adem ve Havva’nın çocuklarından bazıları inançtan saparak Rab’den uzaklaştı.⁵ Hanok, Nuh, İbrahim, Musa ve diğer peygamberlerin dönemlerinde tekrarlanan bir iade ediliş ve inançtan sapma modeli görüyoruz.

Şimdi, bugün, zamanların dolduğu düzenleme döneminde yaşıyoruz.⁶ Bu, sonu inançtan sapmayla sonuçlanmayacak tek düzenleme dönemidir.⁷ Bu dönem, Kurtarıcı İsa Mesih’in İkinci Gelişi’ni ve O’nun bin yıllık yönetimini başlatacak olan düzenleme dönemidir.

Peki, bu düzenleme döneminin farkı nedir? Rab bugün bize, özellikle de bizim zamanımız için, Kurtarıcı’ya yaklaşmamıza ve O’nu asla terk etmememize yardımcı olacak ne sağladı?

Aklıma gelen cevaplardan biri kutsal yazılar ve özellikle de İsa Mesih Hakkında Başka Bir Tanıklık olan Mormon Kitabı’dır.

Tanrı, bir daha asla genel bir inançtan sapma olmayacağını vaat etmiş olsa da, Başkan Russell M. Nelson’ın öğrettiği gibi, “Her birimiz bireysel ruhsal gelişimimizden sorumluyuz” sözünü hatırlayarak, kişisel bir inançtan sapmadan kaçınmak için dikkatli ve duyarlı olmalıyız.⁸ Bu yıl yaptığımız gibi Mormon Kitabı’nı çalışmak, bizi her zaman Kurtarıcı’ya yaklaştırır ve O’na yakın kalmamıza yardımcı olur.

Biz buna “çalışma” diyoruz ve bu iyi bir şeydir, çünkü gayret göstermek anlamına geliyor. Fakat her zaman yeni bir gerçeği öğrenmemiz gerekmiyor. Bazen Mormon Kitabı’nı okumak sadece bugün Tanrı’ya bağlı hissetmek, ruhu beslemek, dünyayla yüzleşmeye gitmeden önce ruhsal olarak güçlenmek veya dünyada zor bir günün ardından şifa bulmak içindir.

Kutsal yazıları çalışıyoruz, böylece büyük öğretmen Kutsal Ruh, Cennetteki Baba’ya ve İsa Mesih’e dönüşümüzü derinleştirebilir ve Onlar’a daha çok benzememize yardımcı olabilir.⁹

Bu düşünceleri aklımızda tutarak, “Kutsal Ruh bu hafta Mormon Kitabı çalışmamız sırasında bize ne öğretti?” ve “Bu bizi Kurtarıcı’ya nasıl yaklaştırır?” diye düşünebiliriz.

Bunlar evdeki kutsal yazı çalışmamız için güzel sorulardır. Bunlar aynı zamanda, kilisede bir pazar dersine başlamak için mükemmel sorulardır. Hafta boyunca evde öğrendiklerimizi geliştirerek, pazar günü kilisede öğrettiklerimizi geliştiririz. Böylece, pazar derslerimizde, “vaaz eden ve kabul eden de birbirlerini anlarlar ve ikisi de ruhen gelişirler ve beraber sevinirler.”¹⁰

İşte bu haftaki Mormon Kitabı çalışmamdan Ruh’un zihnime kazıdığı birkaç ayet:

• Nefi, Yakup’a “bu levhaları koruyup kuşaktan kuşağa … aktarması” talimatını verdi. Ve eğer kutsal bir vaaz veya … vahiy veya peygamberlik olursa,” Yakup bunları “[halkının] hatırı için bu levhaların üzerine [yazmalıydı].”¹¹

• Yakup daha sonra şöyle tanıklık etti: “[Kutsal yazıları] inceliyoruz, … ve bütün bu tanıklıkların olması bize umut veriyor ve inancımızı sarsılmaz kılıyor.”¹²

Şimdi, bu ayetler Nefi’nin daha önce pirinç levhalar hakkında söylediklerini hatırlamama neden oldu:

“Kayıtları ele geçirmiştik ve inceleyip onların … bizim için çok değerli olduklarını gördük; böylece Rab’bin emirlerini çocuklarımıza iletebilecektik.

“Bu nedenle, vaadedilen diyara doğru çölde yolculuk ederken, bu kayıtları yanımızda götürmemiz Rab’bin bir hikmetiydi.”¹³

Şimdi, Lehi ve ailesi için kutsal yazılara sahip olmak ne kadar bir hikmetse, bugün bizim için de o kadar bir hikmettir. Kutsal yazıların büyük değeri ve ruhsal gücü, bugün de hayatlarımızda hiç azalmadan devam etmektedir.

Tarihte hiçbir zaman Mormon Kitabı’na ve diğer kutsal yazılara bugün sahip olduğumuz kadar erişme olanağına sahip olan başka bir halk olmamıştır.¹⁴ Evet, Lehi ve ailesi pirinç levhaları yanlarında taşıdıkları için kutsanmışlardı ama her çadıra verecek bir kopyaları yoktu! Mormon Kitabı’nın en önemli kopyası, bizim kendi kişisel kopyamızdır. Bu, okuduğumuz kopyadır.

Lehi’nin yaşam ağacı görümünde, Lehi bize Tanrı sevgisiyle ilgili kişisel tecrübenin önemini öğretti. Meyveyi yedikten sonra, Lehi, karısı Sariya ile oğulları Nefi ve Sam’ın biraz uzakta olduğunu gördü.

“Onlar sanki nereye gideceklerini bilmiyorlarmış gibi orada dikilmiş bekliyorlardı.

“… Onlara işaret ettim,” dedi Lehi, “ve ayrıca yüksek bir sesle onlara bana doğru gelmelerini ve bütün diğer meyvelerden daha çok arzu edilen bu meyveden yemelerini söyledim.

“Ve … bana doğru gelip onlar da bu meyveden yediler.”¹⁵

Lehi’nin bilinçli ebeveynlik örneğine hayranım. Sariya, Nefi ve Sam iyi ve doğru bir yaşam sürüyorlardı. Fakat Rab’bin onlar için daha iyi, daha tatlı bir amacı vardı. Bunu nerede bulacaklarını bilmiyorlardı ama Lehi biliyordu. Bunun üzerine, onlara “yüksek bir sesle” yaşam ağacına gelmelerini ve kendileri için ağacın meyvesinden yemelerini söyledi. Talimatı netti. Herhangi bir yanlış anlaşılma yoktu.

Ben de benzer bir bilinçli ebeveynliğin ürünüyüm.¹⁶ Küçük bir çocukken, belki 11 ya da 12 yaşındayken, annem bana, “Mark, Kutsal Ruh’un aracılığıyla sevindirici haberin doğru olduğunu biliyor musun?” diye sordu.

Onun sorusu beni şaşırttı. Her zaman “iyi bir çocuk” olmaya çalışmıştım ve bunun yeterli olduğunu düşünüyordum. Fakat annem de Lehi gibi daha fazlasına ihtiyaç olduğunu biliyordu. Harekete geçmem ve kendim için bilmem gerekiyordu.

Ben de henüz böyle bir tecrübe yaşamadığımı söyledim. Ve annem cevabıma hiç şaşırmış gibi görünmüyordu.

Sonra hiç unutmadığım bir şey söyledi. Onun sözlerini bugün bile hatırlıyorum: “Cennetteki Baba bunu kendin için bilmeni istiyor. Fakat çaba göstermelisin. Mormon Kitabı’nı okumalı ve Kutsal Ruh’un aracılığıyla doğru olduğunu bilmek için dua etmelisin. Cennetteki Baba dualarına cevap verecektir.”

Şey, daha önce Mormon Kitabı’nı hiç okumamıştım. Bunu yapabilecek yaşta olduğumu düşünmüyordum. Fakat annem daha iyi biliyordu.

Onun sorusu içimde kendi adıma öğrenme arzusunu ateşledi.

Ben de her gece, iki erkek kardeşimle paylaştığım yatak odasında, yatağımın üstündeki ışığı açıp Mormon Kitabı’ndan bir bölüm okudum. Ardından ışığı kapatıp yatağımdan kalkarak dizlerimin üzerine çöktüm ve dua ettim. Daha önce hiç olmadığım kadar içtenlikle ve daha büyük bir arzuyla dua ettim. Cennetteki Baba’dan bana Mormon Kitabı’nın doğruluğunu bildirmesini rica ettim.

Mormon Kitabı’nı okumaya başladığım andan itibaren, Cennetteki Baba’nın çabalarımın farkında olduğunu hissettim. Ve O’nun için önemli olduğumu hissettim. Okuyup dua ettikçe, içimi teselli edici ve huzurlu duygular kapladı. Her bölümde inanç ışığı ruhumda daha da parlıyordu. Zamanla bu duyguların, Kutsal Ruh’tan gelen hakikatin teyitleri olduğunu fark ettim.¹⁷ Mormon Kitabı’nın doğru olduğunu ve İsa Mesih’in dünyanın Kurtarıcısı olduğunu kendi adıma öğrendim. Annemin ilham verici daveti için ne kadar minnettarım.

Çocukken Mormon Kitabı’nı okuyarak edindiğim bu tecrübe, bugüne kadar beni kutsamaya devam eden bir kutsal yazı çalışma modelini başlattı. Hâlâ Mormon Kitabı’nı okuyor ve diz çöküp dua ediyorum. Ve Kutsal Ruh bu kitabın doğruluğunu tekrar tekrar teyit etmektedir.

Nefi doğru söyledi. Kutsal yazıları hayatımız boyunca yanımızda taşımamız Rab’bin hikmetidir. Mormon Kitabı, bu düzenleme dönemini önceki tüm düzenleme dönemlerinden farklı kılan “kilit taşıdır”. Mormon Kitabı’nı çalıştıkça ve yaşayan peygamberi takip ettikçe, hayatlarımızda kişisel bir inançtan sapma olmayacaktır.¹⁸

Tanrı’nın sözüne sımsıkı sarılarak yaşam ağacına gelme daveti, sadece Lehi’nin ailesine yaptığı bir davet değildir ve bu sadece annemin bana Mormon Kitabı’nı okumam ve bu kitap hakkında dua etmem için sunduğu bir davet değildir. Bu aynı zamanda peygamberimiz Başkan Russell M. Nelson’ın her birimize sunduğu bir davettir.

O şöyle dedi, “Size vaat ederim ki, Mormon Kitabı’nı dua ederek her gün çalıştığınızda, her gün daha iyi kararlar alacaksınız. Size vaat ederim ki, çalıştığınız konu üzerinde derinlemesine düşündüğünüzde, cennetin pencereleri açılacak ve kendi sorularınıza cevaplar alacak ve kendi hayatınız için yönünüzü bulacaksınız.”¹⁹

Bu yıl Mormon Kitabı’nı okumanın her birimiz için bir sevinç ve kutsama olması ve bizi Kurtarıcı’ya daha da yakınlaştırması için dua ediyorum.

Cennetteki Baba yaşıyor. İsa Mesih, bizim Kurtarıcımız ve Fidye ile Kurtaranımız’dır. Mormon Kitabı O’nun sözlerini içerir ve O’nun sevgisini aktarır. Başkan Russell M. Nelson, bugün Rab’bin yeryüzündeki yaşayan peygamberidir. Kutsal Ruh’un doğrulayıcı şahitliği sayesinde bu şeylerin doğru olduğunu biliyorum. Bu şahitliği ilk kez çocukken Mormon Kitabı’nı okurken edindim. İsa Mesih’in adıyla, amin.