Werkloos tijdens de feestdagen

In januari 2001 raakte mijn man, Peter, werkloos. Kort daarna werd ons derde kind geboren. Toen Peter ongeveer achthonderd kilometer verderop werk vond, verhuisden we. En hoewel hij zijn nieuwe baan leuk vond, was het economisch gezien een erg slecht jaar en hadden we nauwelijks genoeg om onze huur en boodschappen te betalen. Onze kleine voedselvoorraad verdween al snel, en de kersttijd brak aan. Toen gaf Peters werkgever ons een onverwachte ‘kerstbonus’ — alle werknemers op Peters afdeling werden voor een maand ontslagen.

Mijn man zat dus weer zonder werk. Maar de Heer vergat ons niet. Enkele leden vroegen Peter om hulp. Door zijn klussen konden we het financieel toch redden. En met Kerstmis werden we ook niet vergeten. Op een dag belden de zendelingzusters aan. Ze gaven ons een pakje namens een gezin in de wijk dat anoniem wilde blijven. Toen we het openmaakten, vonden we liefdevol ingepakte cadeautjes, elk met de naam van een lid van ons gezin erop. We vonden ook een envelop met extra geld — alsof de cadeautjes niet genoeg waren!

Op kerstavond ging de deurbel weer. Op de stoep stond een pakket met mooi ingepakte cadeautjes voor ons allemaal. We waren er blij mee. Ik bedankte onze hemelse Vader voor de kleine wonderen die Hij verrichtte. En ik was de leden dankbaar die zich zo liefdevol opstelden, ook al woonden we daar nog maar vijf maanden.

We weten niet wie ons in die moeilijke tijden heeft geholpen, maar het doet mij denken aan de woorden van de Heiland: ‘Want Ik heb honger geleden en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te drinken gegeven’ (Matteüs 25:35).

Iris Lehmann is lid van de wijk Salzburg in de ring Salzburg (Oostenrijk).