Jouw zending is nu

Het eerste beginsel heeft te maken met de waarde van het heden.

Vanaf 1831 brachten veel van de eerste heiligen ongeveer zeven jaar door in Kirtland (Ohio). Ze hadden woningen, bedrijven en boerderijen achtergelaten in New York en Pennsylvania om naar een onbekende plek te gaan. En de Heer zei dat die plek slechts een tijdelijke woonplaats zou zijn:

‘En Ik wijd dit land aan hen voor een korte tijd, totdat Ik, de Heer, op een andere manier voor hen zal zorgen, en hun gebied heen te gaan;

‘en de ure en de dag zijn hun niet gegeven, laten zij daarom doen alsof zij er jarenlang zullen blijven, en dat zal voor hun welzijn blijken te zijn’ (LV 51:16–17).

Ik stel me graag die eerste heiligen voor die de instructies van de Heer aanhoren en meteen aan de slag gaan. Ze ploegden akkers om waarvan ze niet wisten of ze ervan zouden oogsten, plantten bomen waarvan ze de vruchten misschien wel nooit zouden eten, en bouwden een prachtige tempel die ze uiteindelijk achter zouden moeten laten. Ik stel me hen voor terwijl ze een druk, productief leven leiden en niet eindeloos het onbekende in staren, zich afvragend waar ze vervolgens heen zouden gaan en wanneer. Zij gedroegen zich alsof het jaren zou duren, ze vertrouwden erop dat hun inzet niet voor niets zou zijn.

Tegen de tijd dat ze Ohio verlieten, in 1838, hadden de heiligen ertoe bijgedragen dat er een sterk fundament was gelegd voor de toekomstige groei van de kerk. Denk maar eens na over wat er gebeurde in die waardevolle en productieve periode:

• De profeet Joseph Smith richtte de school der profeten op, voltooide zijn geïnspireerde versie van de Bijbel, en ontving veel belangrijke openbaringen.

• Het Eerste Presidium, het Quorum der Twaalf Apostelen en de Zeventig werden gevormd.

• De Kirtlandtempel werd gebouwd en ingewijd. Daar zagen Joseph Smith en Oliver Cowdery Jezus Christus en ontvingen zij priesterschapssleutels van Mozes, Elia en Elias.

• De eerste zendelingen werden naar Engeland gestuurd.

Mijn jongvolwassen jaren waren een bijzonder waardevolle ‘korte tijd’ die de Heer me gaf. In onze jongvolwassen jaren is zowel onze fysieke als onze mentale energie op het hoogste niveau. We kunnen er optimaal gebruik van maken als we besluiten om op de Heer te vertrouwen en ons te gedragen alsof die tijd vele jaren zal duren. Dan worden die jaren een toegewijde periode vol buitengewone productiviteit, groei, lering en dienstbetoon.

Een tweede nuttig beginsel ontdekte ik door een eenvoudig inzicht. Mijn zending in het leven lag niet in de vage, verre toekomst op me te wachten. Het was een voortdurende, dagelijkse zending.

President Brigham Young (1801–1877) heeft uitgelegd: ‘Er is in deze kerk geen mens die niet op zending is. Die zending duurt hun hele leven.’¹ Met andere woorden, mijn zending in dit leven was al begonnen. Ik hoefde ze niet te vinden, ik moest ze herkennen.

Ik vond een manier om ze te herkennen door in te zien welke drie elementen al deel uitmaakten van mijn leven:

• Een unieke combinatie van persoonlijke gaven.

• Een unieke combinatie van persoonlijke moeilijkheden.

• Concrete behoeften in de wereld waarvan de Heer wil dat ik er op reageer.

Eenvoudig gezegd vervullen we onze zending als deze drie elementen elkaar overlappen en wij besluiten om erop in te gaan. Bedenk eens hoe dit werkte in het leven van Jozef in het Oude Testament (zie Genesis 37–47).

Jozef had vele gaven. Hij was opgegroeid in een familie die God kende, en hij was erfgenaam van het verbond van Abraham. Hij had de geestelijke gave van de uitleg van dromen.

Hij had ook veel moeilijkheden. Het lijkt mij dat sommige daarvan waren dat zijn vader liet zien dat Jozef zijn lieveling was, dat hij jaloerse broers had en dat het hem aan tact ontbrak in zijn omgang met hen. Hij werd al jong als slaaf verkocht naar een vreemd land, werd vals beschuldigd van onzedelijk gedrag en werd gevangengezet.

Maar Jozef was ook bereid om iets te doen, om met zijn gaven en moeilijkheden in te gaan op de concrete behoeften in zijn wereld. Bij verscheidene gelegenheden, onder meer in de gevangenis, besloot hij zijn geestelijke gave te gebruiken om dromen uit te leggen. Door die keuze kreeg hij de kans om voor de farao te werken en voedsel op te slaan voor het Egyptische volk. Omdat hij getrouw en ijverig was in die taak, bleek Jozef in staat om een levensreddende zending te vervullen en veel mensen van de hongerdood te redden, inclusief zijn eigen familie.

De combinatie van Jozefs gaven en moeilijkheden brachten hem in een unieke positie waarin hij kon reageren toen het land door hongersnood werd getroffen. Omdat Jozef was wie hij was, en waar hij was, en omdat hij besloot getrouw en gehoorzaam te zijn, vervulde hij een unieke zending in dienst van de Heer, het volk van Egypte en zijn eigen familie.

Maar deze drie elementen overlappen niet alleen maar in het leven van mensen over wie wij in de Schriften lezen. Ze overlappen dagelijks in ons eigen leven.

Een jongvolwassen vrouw had een gave om te schrijven, en ze had ervaring met depressies. Toen haar tienerzusje worstelde met een moeilijke situatie op school, zag ze dat haar zusje neerslachtig aan het worden was. Ze luisterde naar de ingevingen van de Geest en schreef een serie lieve briefjes aan haar, waarin ze haar liefde en vertrouwen uitsprak — een briefje voor elke dag van een bijzonder moeilijke periode van twee weken. Door die eenvoudige keus om in de behoefte van haar zusje te voorzien, vervulde deze jonge vrouw haar zending.

Als we dag in dag uit, week in week uit, jaar in jaar uit besluiten om naar de Geest te luisteren, ontstaat er een groter patroon dat we later zullen herkennen als de zending die de Heer ons wilde laten vervullen.

Nu, jaren nadat ik in de twintig was, kan ik eindelijk inzien dat mijn leven zich precies zo heeft ontvouwd als vele jaren geleden in mijn patriarchale zegen werd beschreven. Dat was beslist niet omdat ik precies wist wat ik deed en waarheen de toekomst me zou leiden. Dat wist ik absoluut niet.

Mijn leven nam allerlei wendingen en bevatte teleurstellingen waardoor ik me afvroeg of ik van de juiste koers afweek. Maar later bleek dat ik me daar geen zorgen over had hoeven maken. De Heer wist altijd waar ik was en waarheen Hij mij hebben wilde. Ik bleef mijn best doen om zijn geboden te volgen, Hem te dienen en naar de Geest te luisteren. Hoewel ik het destijds vaak niet merkte, zag ik nu in dat zijn hand mij altijd in mijn leven heeft geleid.

De jongvolwassen jaren waren vol cruciale beslissingen en enige inherente onzekerheid en stress. Maar we krijgen groter vertrouwen als we leren vertrouwen op het vermogen van de Heer om zijn doelen voor ons leven tot stand te brengen — op een dagelijkse basis. Dan zijn wij beter in staat om stil te zijn en te weten dat Hij God is (zie Psalmen 46:10). En dan hebben we gemoedsrust.