İyiyi Bulmaya Çalışmak

Son Zaman Azizi genç bir aile yeni bir ev ararken, muhtemel komşuları ile mahalle hakkında ve çevredeki okullar hakkında konuşuyorlardı.

Konuştukları bir kadın çocuklarının gittiği okul hakkında şöyle dedi: “Bu okul bildiğim en harika okul! Okulun müdürü harika birisi, çok iyi bir insan; öğretmenler çok vasıflı, kibar ve cana yakın. Çocuklarım bu harika okula gidebildikleri için çok mutluyum. Siz de bu okulu çok seveceksiniz!”

Başka bir kadın ise okul hakkında şöyle dedi: “Berbat bir okul. Okulun müdürü çok bencil; öğretmenler vasıfsız, kaba ve soğuk. Maddi gücüm olsa, bu mahalleden hemen taşınırdım!”

İlginç olan kadınların ikisi de aynı müdürden, aynı öğretmenlerden ve aynı okuldan söz ediyorlardı.

İnsanların genelde aradıkları her türlü şeyi bulabildiklerini hiç fark ettiniz mi? Yeterince bakarsanız, hemen hemen herkeste ve her şeyde hem iyi hem kötü şeyleri keşfedebilirsiniz. İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nin başlangıcından itibaren insanlar Kilise’ye karşı aynı tutumu sergilemişlerdir. İyi şeyleri arayanlar nazik ve merhametli insanları—Rab’bi seven ve O’na hizmet etmeyi ve insan kardeşlerinin hayatını bereketlemeyi isteyen insanları—bulacaklardır. Ancak şu da doğrudur ki kötü şeyleri arayanlar da kesinlikle öyle uygun olmayan şeyleri bulacaklardır.

Maalesef, bunu zaman zaman Kilise’de yaşıyoruz. Eleştirmek için sebep arayanların sergilediği yaratıcılığın, becerikliliğin ve azimliliğin bir sonu yoktur. Kin püskürmek için pençeleriyle sarılmış bu insanlar sanki pençelerini gevşetemezler. Dedikodu yapıp başkalarının hatalarını bulurlar. Yaraları yıllarca deşip dururlar, başkalarını parçalayıp küçük düşürmek için her fırsatı değerlendirirler. Bu Rab’bi memnun etmez, “çünkü nerede kıskançlık, bencillik varsa, orada karışıklık ve her tür kötülük vardır” (Yakup [Kutsal Kitap] 3:16).

Başkan George Q. Cannon (1827–1901) Başkan Brigham Young’ı (1801–1877) iyi tanıyordu, yıllarca hem Oniki Havariler Kurulu’nun bir üyesi hem de Birinci Başkanlık’ta danışmanı olarak onunla yakından çalışmıştı. Başkan Young öldükten sonra, Başkan Cannon günlüğüne şöyle yazdı: “Hiçbir zaman [Brigham Young’ın] davranışlarını, öğütlerini ya da öğrettiklerini sözlerimle veya hareketlerimle eleştirmek şöyle dursun, yüreğimden bir kere olsun geçirmedim. Bu beni şu an mutlu ediyor. Aklımdan hiç çıkmayan bir düşünce şuydu: Eğer onu eleştirirsem ya da kusurunu bulursam veya Kardeş Brigham’ı yargılarsam, bunu ne kadar yaparım; eğer başlarsam, nerede dururum? Böyle bir yolda kendime güvenmeye cesaret edemezdim. Biliyordum ki sapkınlık [doğru yoldan çıkmak] daha çok başkalarını eleştirme ve hatalarını bulma ruhuna bağımlılığın bir sonucuydu. Benden daha güçlü, akıllı ve tecrübeli olan diğer insanlar pek çok şey yapıp benim yapmaya cesaret edemediğim şeylerin kötü sonuçlarından kaçıp kurtulabilirler.”¹

Kilise’nin üyeleri olan bizler Başkan Cannon’ın bu güçlü öğüdünü büyük bir özenle değerlendirmeliyiz. Tanrı’nın sözü İsa’nın taraftarlarına “pak,… barışçıl, yumuşak, uysal olmayı, merhamet ve iyi meyvelerle dolu olmayı, kayırıcı, ikiyüzlü olmamayı” nasihat eder. Barış içinde eken barış yapıcıları, “doğruluk ürününü biçerler” (Yakup [Kutsal Kitap] 3:17, 18).

Hepimizin bir seçeneği var. Başkalarının kötü yönlerini bulmaya çalışabiliriz. Ya da onlarla barışabilir ve kendimiz için son derece arzuladığımız anlayış, adil yargılamak ve bağışlamak armağanlarını başkalarına sunabiliriz. Bu bizim seçimimizdir; ne ararsak arayalım, kesin buluruz.