2012
Waartoe leiden mijn keuzes?
Juni 2012


Waartoe leiden mijn keuzes?

Kan Karina van richting veranderen door andere keuzes te doen?

Karina glimlachte niet meer. Ze begon te zweten — en niet omdat het die week zo heet was. Ze keek om zich heen, op zoek naar iemand die haar kon helpen. Maar ondanks de menigte tijdens de open dag merkte niemand op dat ze in haar eentje alle vragen van de journalist aan het beantwoorden was.

De zeventienjarige Karina vond het tot op dat moment wel leuk om als vrijwilligster mee te helpen op de open dag van de Kievtempel (Oekraïne), maar nu wachtte er een journalist op haar en viel ze stil.

Karina was bang dat God haar niet bij zou staan, omdat ze nog worstelde met fouten die ze in het verleden gemaakt had.

Waartoe de menigte volgen leidt

Karina was opgegroeid in de kerk en had altijd gedroomd van een tempelhuwelijk. Maar net als veel andere tieners smachtte ze naar acceptatie.

Ze wilde net als haar zus mooi en populair zijn. Ze droomde van opvallen en bewonderd worden, maar ze was bang dat ze op de verkeerde manier op zou vallen en belachelijk gemaakt zou worden. Omdat ze in haar vaders voetsporen wilde treden door naar de politieschool te gaan, stond ze alleen maar meer onder druk. Van de tweeduizend studenten waren er maar zeventig vrouwen. Ze hield wel van de aandacht, maar ze was er ook bang voor.

Ze deed verkeerde keuzes om erbij te horen. Ze zegt: ‘De wereld trok erg hard aan mij. Mensen om mij heen rookten en dronken. Ze zetten me onder druk en ik zwichtte. Het voelde goed om deel uit te maken van een groep die zich nergens druk om maakte.’

Ze wist dat ze verkeerde dingen aan het doen was, maar ze dacht er niet aan waar haar keuzes toe zouden leiden. Ze volgde de menigte en dwaalde af van God (zie Matteüs 7:13–14).

Andere middelen gebruiken om betere keuzes te doen

Op een dag zei een jongeman die ze wel leuk vond dat hij respect had voor haar geloof.

Karina schaamde zich dat ze de normen van haar geloof niet goed naleefde en keerde uiteindelijk terug van de weg die ze ingeslagen was (zie Haggai 1:5–7). Ze besefte dat ze door haar keuzes van God, de Heilige Geest en haar droom van een eeuwig gezin was afgedwaald.

De enige manier waarop ze van richting kon veranderen was om elke dag iets anders te kiezen.1 Maar ze vroeg zich af of ze al te ver afgedwaald was om nog terug te komen. Was het te laat om te veranderen?

Karina besloot om te veranderen door met dagelijkse Schriftstudie en gebed te beginnen. Ze begon in haar dagboek te schrijven, waardoor ze de dagelijkse hulp van hemelse Vader meer erkende. Ze veranderde van onderwerp als een gesprek de verkeerde kant op ging.

Het allermoeilijkte vond ze om er voorlopig voor te kiezen het liever zonder vriendinnen te doen dan vriendinnen te hebben die een slechte invloed op haar hadden. Ze ging op zoek naar vriendinnen met hogere normen.

Het belang van hoop

In de daaropvolgende maanden zaaide de tegenstander twijfel en angst bij alles wat ze deed. Soms vroeg ze zich af of het wel de moeite waard was om de Heiland te volgen. Het leek onbereikbaar om te worden wie ze wilde zijn.

Maar omdat ze zag hoe haar ouders en anderen met een sterk getuigenis hun leven leidden, kwam ze erachter dat er iets machtigers is dan angst en twijfel — ze leerde dat men hoop kan krijgen door bekering.

Ze zegt: ‘Ik merkte dat het mogelijk was om een goed leven te leiden. Hemelse Vader veroordeelt ons niet om onze fouten, maar geeft ons de kans om ons te bekeren en van richting te veranderen.’

Door andere keuzes dan vroeger te doen en iedere dag te proberen de Heiland te volgen, heeft ze geleerd dat onze hemelse Vader geduldig is. Ze zegt: ‘Hij heeft me meerdere kansen gegeven om een beter mens te worden. Hij heeft me in moeilijke tijden bijgestaan.’

Als we Hem willen volgen, is er hulp

Karina ging rechtop staan en keek de journalist aan. Ze begon te glimlachen. Hemelse Vader had al heel veel voor haar gedaan en Hij zou haar nu ook wel helpen.

Na de vragen van de journalist glimlachte Karina en zwaaide hem uit. De journalist glimlachte terug en liep weg. Karina wist niet precies meer wat ze had gezegd, maar ze zou zich nog altijd blijven herinneren hoe ze zich voelde. Ze wist dat hemelse Vader altijd te bereiken is voor hen die ervoor kiezen om Hem te volgen.

Noot

  1. Zie Thomas ‘Paden tot volmaking’, Liahona, juli 2002, pp. 111–114.

Foto Adam C. Olson