Rozpoznaj, pamiętaj i dziękuj

Bóg oczekuje od nas, że będziemy dziękowali Mu za wszystkie błogosławieństwa, które otrzymujemy od Niego. Z łatwością przychodzi nam odmawianie modlitw dziękczynnych w sposób machinalny, często powtarzamy te same słowa bez większego pragnienia dziękowania, a to powinno raczej płynąć prosto z serca, jako nasz dar dla Boga. Powinniśmy „dzięki […] składać […] w Duchu” (NiP 46:32), abyśmy mogli poczuć prawdziwą wdzięczność za to, co otrzymaliśmy od Boga.

Jak możemy pamiętać choćby część z tego, co uczynił dla nas Bóg? Apostoł Jan zapisał to, czego Zbawiciel nauczał nas o darze pamięci, który przychodzi poprzez dar Ducha Świętego. „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” (Ew. Jana 14:26).

Duch Święty przywróci pamięć o tym, czego Bóg nas nauczał. Jednym ze sposobów, w jaki Bóg nas naucza, jest błogosławienie nas, tak więc, jeśli wykażemy się wiarą, Duch Święty przywróci nam pamięć o Boskiej dobroci.

Możecie sprawdzić to dziś w modlitwie. Możecie podążać za nakazem: „Dziękować będziesz Panu, twemu Bogu, za wszystkie rzeczy” (NiP 59:7).

Prezydent Ezra Taft Benson (1899–1994) zasugerował, że modlitwa jest odpowiednim momentem na dokonanie tego. Powiedział on: „Pewnego razu Prorok Józef powiedział, że jednym z największych grzechów, z powodu którego Święci w Dniach Ostatnich mogą się czuć winni, jest grzech niewdzięczności. Przypuszczam, że większość z nas nie pomyślała nawet, że może to być wielki grzech. Istnieje pewna skłonność w nas, w naszych modlitwach i w naszych prośbach do Pana, że prosimy o dodatkowe błogosławieństwa. Czasami czuję, że w większym stopniu powinniśmy poświęcić nasze modlitwy wyrażaniu wdzięczności i dziękczynienia za otrzymane błogosławieństwa. Mamy ich tak wiele”¹.

Moglibyście dziś mieć takie doświadczenie z Darem Ducha Świętego. Moglibyście rozpocząć osobistą modlitwę od okazania wdzięczności. Moglibyście zacząć zliczać swoje błogosławieństwa i wtedy na chwilę się zatrzymać. Jeśli wykażecie się wiarą, mając dar Ducha Świętego, odnajdziecie w sobie pamięć o innych błogosławieństwach, które pojawią się w waszym umyśle. Jeśli zaczniecie okazywać wdzięczność za każde z nich, wasza modlitwa potrwa troszkę dłużej niż zazwyczaj. Wróci pamięć, tak jak i wdzięczność.

Możecie spróbować tego samego, kiedy piszecie w swoich dziennikach. Od samego początku Duch Święty pomagał w tym ludziom. Pamiętacie zapewne to, co mówi księga Mojżesza: „I prowadzili księgę pamięci pisaną językiem Adama, albowiem każdy, kto prosił Boga, otrzymywał Boski dar pisania pod natchnieniem” (Mojżesz 6:5).

Prezydent Spencer W. Kimball (1895–1985) tak opisał ten proces pisania pod natchnieniem: „Jest bardziej prawdopodobne, że ci, którzy prowadzą księgę pamięci, będą pamiętać o Panu w życiu codziennym. Poprzez dzienniki liczymy nasze błogosławieństwa oraz pozostawiamy zapis o nich dla naszych potomków”².

Kiedy już zaczniecie pisać, możecie zadać sobie pytanie: „Jak dziś Pan błogosławił mnie i tych, których kocham?”. Jeśli robić to będziecie często i z wiarą, to dostrzeżecie, że pamiętacie o tych błogosławieństwach. Czasami wspomnicie o jakichś darach, które zostały niezauważone w ciągu dnia, a wtedy zrozumiecie, że to dzieje się za sprawą Boga.

Modlę się, abyśmy mogli dokonywać nieustannych wysiłków, mając wiarę, by rozpoznać, pamiętać i dziękować za to, co nasz Ojciec Niebieski i nasz Zbawiciel uczynili i co czynią, by wskazać nam drogę powrotną do Nich.