ការស៊ូទ្រាំ បានល្អ
ចេញមកពីប្រសាសន៍មួយក្នុងការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន « That’s Life » ដែលបានផ្ដល់ឲ្យនៅ BYU–Hawaii នៅថ្ងៃទី 30 ខែតុលា ឆ្នាំ 30, 2012 ។ សម្រាប់អត្ថបទទាំងស្រុងជាភាសាអង់គ្លេស សូមចូលទៅកាន់ devotional.byuh.edu/archive ។
យើងពុំគួររំពឹងឲ្យព្រះអម្ចាស់ដកឧបសគ្គនានារបស់យើងចេញ ដោយគ្រាន់តែយើងសន្យានឹងទ្រង់ថា យើងនឹងនៅស្មោះត្រង់ជានិច្ច បើទ្រង់ធ្វើនោះទេ ។ ប៉ុន្ដែ យើងត្រូវស៊ូទ្រាំឲ្យបានល្អ រួចហើយយើងនឹងបានទទួលពរ ។
ផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ គឺជាផែនការដ៏អស្ចារ្យមួយ ហើយចំណែកនៃផែនការនោះ រួមមានការយកឈ្នះលើឧបសគ្គទាំងឡាយ ដែលពេលខ្លះមករារាំង និង ឃាត់ឃាំងយើងមិនឲ្យសម្រេចបាននូវក្ដីសង្ឃឹម និង សុបិនរបស់យើង ។ យើងទាំងអស់គ្នាជួបនូវវិបត្តិជាច្រើន អំឡុងពេលជីវិតយើងនៅលើផែនដី ។ វិបត្តិខ្លះតូច ហើយវិបត្តិខ្លះធំ ។
វិបត្តិតូចមួយ អាចជាការអស់សាំងនៅលើដងផ្លូវមួយ ដែលមានចរាចរណ៍ដ៏ចង្អៀត ។ វិបត្តិដ៏ធំនោះ អាចជាការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ឧប្បទ្ទវហេតុធ្វើឲ្យពិការ ឬ សោកនាដកម្មក្នុងគ្រួសារ ។ វិបត្តិខ្លះទៀត យើងធ្វើឲ្យមានដោយខ្លួនឯង តាមរយៈការមិនគោរពប្រតិបត្តិចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ ឬ ច្បាប់មនុស្សជាតិ ។ វិបត្តិមួយចំនួនទៀតកើតមានមកលើយើង ដោយយើងគ្មានកំហុសអ្វីសោះ ។ ខ្ញុំគិតថា យើងភាគច្រើន ជួបបទពិសោធន៍នូវអ្វីដែលអាចនឹងនិយាយថាជា « រឿងអកុសល » នៃជីវិត ។ នរណាដែលធ្លាប់លេងល្បែងមួយ ដែលមានបាល់មួយ ដែលបោកលោតយ៉ាងខ្លាំង ។ វាជាផ្នែកនៃល្បែង ។ ពួកគេពុំរំពឹងអំពីទំហំ ឬ ភាពញឹកញាប់ទេ ។
អ្នកលេងល្អ បានដឹងថា រឿងអកុសល គឺជាចំណែកមួយនៃជីវិត ហើយព្យាយាមដើម្បីបន្ដរស់នៅដោយក្ដីជំនឿ និងភាពក្លាហាន ។ ដើម្បីស្មោះត្រង់ចំពោះបំណងប្រាថ្នារបស់យើង ដើម្បីរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ម្ដងទៀត នោះយើងត្រូវតែរកវិធីមួយ ដើម្បីឆ្លងកាត់ឧបសគ្គទាំងឡាយ ហើយរកឲ្យឃើញនូវអ្វីដែលសំខាន់ពិតនៅក្នុងជីវិត ។
គ្រាន់តែបន្តហែលទឹក
នៅពេលកូនស្រីតែម្នាក់គត់របស់យើង លីនស៊ី នៅក្មេង នោះនាង និង ខ្ញុំចូលចិត្តមើលខ្សែភាពយន្ដជាមួយគ្នា ។ រឿងមួយ ដែលយើងចូលចិត្តមើលជាមួយគ្នាជាច្រើនដង គឺរឿងតុក្កតាដែលមានចំណងជើងថា Finding Nemo ( ការស្វែងរកនីម៉ូ ) ។ នៅក្នុងខ្សែភាពយន្ដ នីម៉ូ ត្រូវបានចាប់ដោយអ្នកមុជទឹកម្នាក់ ហើយទីបំផុតទៅរស់នៅក្នុងអាងត្រីមួយ ក្នុងការិយាល័យរបស់ពេទ្យធ្មេញម្នាក់ ។ ឪពុករបស់វា មើរលីន បានតាំងចិត្តទៅរក នីម៉ូ ។ មើរលីន បានជួបនឹងត្រីមួយក្បាលឈ្មោះ ដូរី អំឡុងពេលវាធ្វើដំណើរ ។ ពួកវាបានជួបនឹងឧបសគ្គមួយហើយមួយទៀត នៅពេលពួកវាព្យាយាមស្វែងរក នីម៉ូ ។ មិនថាឧបសគ្គនោះធំ ឬតូចទេ សាររបស់ដូរី ទៅដល់ មើរលីន គឺដដែលថា ៖ « គ្រាន់តែបន្តហែលទឹកទៅ » ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក លីនស៊ី បានបម្រើបេសកកម្មមួយនៅសានទីអាហ្គូ ប្រទេសឈីលី ។ បេសកកម្មនោះពិបាក ។ មានការខកចិត្តជាច្រើន ។ រាល់សប្ដាហ៍នៅចុងបញ្ចប់នៃអ៊ីម៉ែលរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានសរសេរថា « គ្រាន់តែបន្តហែលទឹកទៅ » ។ ដោយក្ដីស្រឡាញ់ពី ឪពុក » ។
នៅពេល លីនស៊ី មានផ្ទៃពោះកូនទីពីររបស់នាង នាងបានដឹងថា ទារកក្នុងផ្ទៃរបស់នាង មានប្រហោងក្នុងបេះដូង ហើយថា ទារកនោះមានជំងឺមិនគ្រប់លក្ខណៈ ។ នៅពេលខ្ញុំសរសេរអ៊ីម៉ែលទៅនាង ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនេះ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ក្នុងអ៊ីម៉ែលខ្ញុំនូវពាក្យ « គ្រាន់តែបន្តហែលទឹកទៅ » ។
ឧបសគ្គជាច្រើនចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗ ប៉ុន្តែដើម្បីឆ្លងកាត់វាបាន ហើយទៅដល់កន្លែងដែលយើងចង់ទៅ នោះយើងត្រូវតែបន្ដហែលទឹក ។
វគ្គបទគម្ពីរដែលខ្ញុំចូលចិត្តមួយ គឺនៅកណ្ឌ 121 នៃគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ។ វាមាននូវសារដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងជម្រៅនៃភាពអស់សង្ឃឹម ហើយក្រោកឡើងទៅដល់ស្ថានសេលេស្ទាលដ៏ខ្ពស់ ។ កណ្ឌនេះ និង កណ្ឌ 122 និង 123 ចេញមកពីសំបុត្រមួយ ដែលយ៉ូសែប បានសរសេរទៅកាន់សាសនាចក្រ ។ ដើម្បីយល់ឲ្យបានកាន់តែប្រសើរនូវវិវរណៈដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ យើងគួរតែដាក់វាតាមបរិបទត្រឹមត្រូវ ។
យ៉ូសែប និងអ្នកដើរតាមលោកមួយចំនួន ត្រូវបានជាប់ឃុំនៅក្នុងគុកនៅលីបឺធី រដ្ឋមីសសួរី ចាប់ពីខែធ្នូ ឆ្នាំ 1838 រហូតដល់ខែមេសា ឆ្នាំ 1839 ។គុកគ្មានកំដៅទេ ហើយអាហារ គឺស្ទើរតែបរិភោគពុំបាន ។ ពួកលោក ជាប់នៅក្នុងគុកក្រោមដី ដែលមានកម្រាលខាងក្រោមជាដី ហើយពិដានទាបយ៉ាងខ្លាំង ដែលពួកលោកពុំអាចឈរមួយជំហរបានទេ ។ នៅគ្រានោះ ពួកបរិសុទ្ធ ត្រូវគេបណ្ដេញចេញពីផ្ទះ ។ នៅក្នុងចំណោមភាពចលាចលនេះ អភិបាល លីលប៊ើន ដបុលយូ ប័ហ្គ បានចេញបញ្ជាដ៏ព្រៃផ្សៃ របស់គាត់ ។
យ៉ូសែប បានសួរថា « ឱ ព្រះអង្គអើយ តើព្រះអង្គគង់នៅទីណា ? ហើយតើព្រះពន្លា ដែលគ្របបាំងទីបំពួនទ្រង់នៅទីណា ? ( គ. និង ស. 121:1 ) ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធដដែលនេះ ត្រូវបានព្រះជាព្រះវរបិតា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មរ៉ូណៃ យ៉ូហានបាទីស្ទ ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន និង អ្នកដទៃទៀតពីស្ថានសួគ៌ យាងមកជួប ។ មិនយូរប៉ុន្មាន បន្ទាប់ពីសំណួររបស់លោកនៅក្នុងខដំបូង នោះយ៉ូសែប បានបង្ហាញនូវភាពមួរម៉ៅរបស់លោកថា ៖
« សូមឲ្យសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ទ្រង់ឆួលឡើងទាស់នឹងពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកទូលបង្គំ ហើយនៅក្នុងសេចក្ដីឃោរឃៅនៃព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ សូមព្រះអង្គសងសឹកដោយដាវរបស់ទ្រង់ពីការអយុត្តិធម៌ទាំងឡាយឲ្យពួកទូលបង្គំផងចុះ ។
សូមនឹកចាំដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ដែលមានទុក្ខលំបាក ឱព្រះរបស់ទូលបង្គំអើយ ហើយពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់នឹងត្រេកអរចំពោះព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ជារៀងដរាបតទៅ » ( ខ 5–6 ) ។
ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបចំពោះការទូលរបស់យ៉ូសែប ដោយនិយាយថា « បុត្រយើងអើយ ចូរមានសេចក្ដីសុខសាន្ដដល់ព្រលឹងបុត្រចុះ សេចក្ដីជំនាស់ និងសេចក្ដីទុក្ខលំបាករបស់អ្នក នោះគ្រាន់តែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះទេ » ( ខ 7 ) ។
បន្ទាប់មកទ្រង់បានបង្រៀនដល់យ៉ូសែប នូវគោលការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយថា ៖ « ហើយខណៈនោះ បើសិនជាអ្នកស៊ូទ្រាំការណ៍នោះដោយហ្មត់ចត់ នោះព្រះទ្រង់នឹងដំកើងអ្នកឡើងនៅស្ថានខ្ពស់ អ្នកនឹងបានជ័យជំនះលើពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នកទាំងអស់ » ( ខ 8 ) ។
សារលិខិតគឺថ្លែងចំៗ ហើយច្បាស់ៗ ។ យើងពុំគួររំពឹងឲ្យព្រះអម្ចាស់ដកឧបសគ្គរបស់យើងចេញ ដោយគ្រាន់តែសន្យានឹងទ្រង់ថា យើងនឹងនៅស្មោះត្រង់ជានិច្ច បើទ្រង់ធ្វើនោះឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងស៊ូទ្រាំបានល្អ នោះយើងនឹងបានទទួលពរជ័យ។ នោះគឺជាមេរៀនជីវិតដ៏អស្ចារ្យមួយ សម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។
ការណែនាំបន្ថែមទៀត បានមកនៅក្នុងខ. 10 ត្រង់កន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់ប្រាប់យ៉ូសែបថា « អ្នកពុំទាន់បានដូចយ៉ូបទេ មិត្តភក្ដិទាំងឡាយរបស់អ្នក ពុំបានទាស់នឹងអ្នក ឬចោទប្រកាន់ថា អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើរំលង ដូចជាពួកគេបានធ្វើដល់យ៉ូបនោះទេ » ។ ទោះជាយ៉ូប បានរងទុក្ខប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏យើងបានរៀនដឹងថា « កូនមនុស្សបានចុះទាបជាងការណ៍ទាំងនោះទៅទៀត ។ តើអ្នកធំជាងទ្រង់ឬអី ? ( គ. និង ស. 122:8 ) ។
កណ្ឌ 122 បន្ថែមពីលើកណ្ឌ 121 ។ ខ្ញុំហៅវាថាកណ្ឌ បើសិន ។ ពាក្យ បើសិន លេចឡើងចំនួន 15 ដង ។ ឧទាហរណ៍ ខប្រាំបាននិយាយថា « បើសិនជាអ្នកត្រូវបានហៅឲ្យឆ្លងកាត់សេចក្ដីវេទនាបើសិនជាអ្នកមានគ្រោះនៅក្នុងចំណោមពួកបងប្អូនក្លែងក្លាយអ្នកក្នុងសាសនាចក្របើសិនជាអ្នកមានគ្រោះនៅក្នុងចំណោមពួកចោរប្លន់បើសិនជាអ្នកមានគ្រោះដោយដី ឬដោយទឹក » ( គ និងស 122:5 ការគូសបញ្ជាក់បន្ថែម ) ។
បើយើងជំនួសឧបសគ្គទាំងនោះ មកឧបសគ្គដែលយើងជួបនៅ ក្នុងពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន ប្រហែលជាយើងអាចរៀនអ្វីមួយ ដូចជា បើសិនជា ខ្ញុំមានសេចក្ដីស្លាប់ក្នុងគ្រួសារខ្ញុំ ឬ បើសិនជា មិត្តប្រុស ឬ មិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំទាត់ខ្ញុំចោល ឬ បើសិនជា ខ្ញុំមានបន្ទុកខាងហិរញ្ញវត្ថុ ឬ បើសិនជា ខ្ញុំឆ្លាតជាងនេះ ។
បន្ទាប់ពីពាក្យ បើសិនជា ទាំងនេះ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា « បុត្រា [ ឬបុត្រី ]យើងអើយ ចូរអ្នកដឹងថា គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះ នឹងផ្ដល់ការពិសោធន៍ដល់អ្នក ហើយនឹងទៅជាការល្អដល់អ្នកទៅវិញ » ( ខ 7 ) ។ ម្យ៉ាងទៀត ឧបសគ្គទាំងឡាយដែលយើងមានក្នុងជីវិត គឺជាប្រយោជន៍ និងសំខាន់ណាស់នៅទីបំផុត ។
ព្យាការីសរសេរថា « ហេតុដូច្នេះហើយ បងប្អូនដ៏ស្ងួនភ្ងាអើយ ចូរយើងប្រព្រឹត្តការណ៍ទាំងនេះ ដែលនៅក្នុង អំណាចយើងដោយមានចិត្តរីករាយចុះ ហើយលំដាប់នោះ យើងអាចឈរនៅស្ងៀមដោយជឿ ជាក់ថានឹងបានឃើញសេចក្តីសង្គ្រោះពីព្រះ និងបានព្រះពាហុទ្រង់បើកសម្តែងមកឲ្យឃើញ » ( គ.និងស. 123:17 )។
ជីវិតគឺពោរពេញដោយឧបសគ្គ ហើយឧបសគ្គមួយចំនួនហាក់ដូចជាពុំអាចជំនះបាននោះទេ ។ យើងត្រូវស៊ូទ្រាំវាដោយរីករាយ និងស្មោះត្រង់ ។ តាមរយៈការធ្វើដូច្នោះ នោះយើងនឹងត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយព្រះជារៀងរហូតយ៉ាងពិតប្រាកដ ។
គំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ
គំរូដ៏មហិមាបំផុត ដែលយើងមានអំពីការស៊ូទ្រាំ គឺជីវិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ដង្វាយធួន តម្រូវថា ទ្រង់ បានចុះទាបជាងការណ៍ទាំងនោះទៅទៀត ហើយផ្ដល់នូវជីវិតដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ជំនួសយើង ។ ដោយចុះទាបជាងការណ៍ទាំងនោះ ទ្រង់បានរងទុក្ខសម្រាប់ភាបសោកសៅ និង អំពើបាបនៃជិវិតទាំងអស់ « ដែលបណ្តាលឲ្យយើងគឺជាព្រះដែលមហិមាលើសអ្វីៗទាំងអស់ ត្រូវញ័រដោយសារតែការឈឺចាប់ ហើយត្រូវច្រួចលោហិតចេញពីគ្រប់រន្ធញើស ហើយត្រូវរងទុក្ខព្រមទាំងរូបកាយ និង វិញ្ញាណផង »( គ. និង ស. 19:18 ) ។
ព្រះយេស៊ូវជ្រាបនូវអ្វីដែលតម្រូវពីទ្រង់ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលតាមរបៀបមនុស្សថា « ឱព្រះវរបិតានៃទូលបង្គំអើយ បើសិនជាបាន នោះសូមឲ្យពែងនេះកន្លងហួសពីទូលបង្គំទៅ » ( ម៉ាថាយ 26:39 ) ។ ទោះជាដូច្នោះក្តី ទ្រង់ស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបិតាទ្រង់ ហើយស៊ូទ្រាំនូវរឿងទាំងអស់ ។
អ្វីដែលយើងប្រែក្លាយ ធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកគ្នាទាំងស្រុង
អាជីវកម្មដែលខ្ញុំមានសព្វថ្ងៃនេះ គឺបានបង្កើតឡើងដោយឪពុករបស់ខ្ញុំកាលពីជិត 60 ឆ្នាំកន្លងទៅ ។ គាត់ទទួលមរណភាពនៅឆ្នាំ 1980 បានបន្សល់ឲ្យខ្ញុំដឹកនាំក្រុមហ៊ុនពីវ័យក្មេងនៃអាយុ 30 ឆ្នាំ ។
នៅកាលវ័យនោះ ស្ថានភាពជាច្រើនបានកើតឡើង ដែលតម្រូវឲ្យខ្ញុំធ្វើការសម្រេចចិត្តជាច្រើន ដែលជះឥទ្ធិពលដល់អនាគតនៃអាជីវកម្មទន់ខ្សោយរបស់យើង ។ ខ្ញុំបានធ្វើការយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីធ្វើឲ្យដូចជាឪពុករបស់ខ្ញុំ ដែលគាត់បានធ្វើ ហើយខ្ញុំបានចំណាយពេលយ៉ាងច្រើន លុតជង្គង់ចុះ ព្យាយាមដើម្បីដឹងនូវអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ។ នៅក្នុងការសម្រេចចិត្តទាំងនោះ ខ្ញុំពុំដែលមានអារម្មណ៍អានុភាពដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ ឬការដឹកនាំអ្វីនោះទេ ។ ទីបំផុត ខ្ញុំបានធ្វើនូវអ្វីដែលខ្ញុំគិតថាល្អបំផុត ហើយដើរឆ្ពោះទៅមុខ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំខកចិត្ត ខ្ញុំពុំអាចទទួលបាននូវការបញ្ជាក់ណាមួយចំពោះសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំទេ ។
មានយប់មួយ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានមករកខ្ញុំនៅក្នុងសុបិនមួយ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមបន្ទោសគាត់ ដែលពុំជួយឲ្យខ្ញុំដឹងនូវអ្វីដែលត្រូវធ្វើ ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គាត់បានដឹងជាមុនអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែគាត់រវល់នៅកន្លែងដែលគាត់នៅនោះ ហើយអាជីវកម្មមុនរបស់គាត់ គឺពុំសំខាន់ប៉ុន្មាននោះទេ ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា « គ្រីស្ទ យើងពុំខ្វល់អំពីអាជីវកម្មនៅទីនេះទេ » ។ « អ្វីដែលយើងខ្វល់យ៉ាងខ្លាំងនោះ គឺអ្វីដែលកូនត្រូវប្រែក្លាយ ដោយសារតែអាជីវកម្មរបស់កូននោះ » ។
នោះជាមេរៀនដ៏អស្ចារ្យមួយ ដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាន ។ អ្វីដែលយើងទទួលបាន អំឡុងពេលជីវិតរបស់យើង គឺមិនសំខាន់ទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងប្រែក្លាយនៅក្នុងជីវិតនេះ ធ្វើឲ្យមានភាពខុសប្លែកទាំងស្រុង ។
ពេលខ្លះ យើងភ្លេចថា នៅក្នុងជីវិតមុនជីវិតនេះ យើងបានច្បាំងការពារផែនការរបស់ព្រះវរបិតាអំពីសិទ្ធិជ្រើសរើសខាងសីលធម៌នៅក្បែរព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ហើយយើងបានឈ្នះ ! លូស៊ីហ្វើរ និង អ្នកដើរតាមរបស់វា ត្រូវបានបណ្ដេញចេញ ហើយយើងបានទទួលឱកាសដើម្បីមានពិសោធន៍នូវជីវិតដែលយើងបានច្បាំងការពារនោះ ។ ផែនការរបស់ព្រះវរបិតា មានបញ្ចូលនូវដង្វាយធួន ។ កិច្ចការរបស់យើង គឺត្រូវប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គរបស់យើង ហើយស៊ូទ្រាំវាឲ្យបានល្អ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នេះ នោះដង្វាយធួន មានអត្ថន័យក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយយើងបំពេញកិច្ចការ និងសិរីល្អរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា ៖ « ដើម្បីនាំឲ្យមានអមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » ( ម៉ូសេ 1:39 ) ។
ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់គឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។ ទ្រង់គឺជាម្ចាស់នៃមេត្រីភាព និងជាអង្គគាំទ្ររបស់យើងជាមួយព្រះវរបិតា ។ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីថា ព្រះវរបិតា ស្គាល់យើងតាមឈ្មោះ ស្រឡាញ់យើងដោយមិនគិតអំពីភាពពុំឥតខ្ចោះរបស់យើង ហើយនឹងរៀបចំកន្លែងមួយសម្រាប់យើង បើសិនជាយើងស្មោះត្រង់ ហើយស៊ូទ្រាំដល់ទីបំផុត ។
រូបភាពមកពី Photodisc/Thinkstock