សារលិខិតបង្រៀនសួរសុខទុក្ខ មិនា ឆ្នាំ 2015
លក្ខណៈរបស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖ ការអត់ទ្រាំ និង ការអត់ធ្មត់
សូមសិក្សាឯកសារនេះដោយការអធិស្ឋាន ហើយព្យាយាមយល់ដឹងនូវអ្វីដែលត្រូវចែកចាយ ។ តើការយល់ដឹងពីខ្សែជីវិត និង បេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នឹងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅលើទ្រង់ ហើយប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលអ្នកមើលថែ តាមរយៈការបង្រៀនសួរសុខទុក្ខបានដោយរបៀបណា ? សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម សូមចូលទៅ reliefsociety.lds.org.
សេចក្ដីជំនឿ ក្រុមគ្រួសារ ការសង្គ្រោះ
ជារឿយៗ ការអត់ធ្មត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជានិស្ស័យស្ងាត់ស្ងៀម ហើយអកម្ម ប៉ុន្តែប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានមានប្រសាសន៍ថា «ការអត់ធ្មត់ពុំមែនជាការទ្រាំទ្រដ៏អកម្ម ឬការមិនប្រព្រឹត្តអ្វីទាល់តែសោះដោយព្រោះតែការភ័យខ្លាចរបស់យើងនោះទេ ។ «ការអត់ធ្មត់មានន័យថា ជាការរង់ចាំ និង ការកាន់ខ្ជាប់យ៉ាងសកម្ម ។ វាមានន័យថា ការស្ថិតនៅជាមួយអ្វីមួយ…ទោះជាបំណងប្រាថ្នានៃដួងចិត្តរបស់យើងត្រូវបានពន្យាពេលយ៉ាងណាក៏ដោយ ។ ការអត់ធ្មត់ពុំគ្រាន់តែជាប្រកាន់ខ្ជាប់ធម្មតានោះទេ វាគឺជាប្រកាន់ខ្ចាប់បានយ៉ាងល្អ!»
ក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងបានរៀបចំផែនការសម្រាប់យើង—ដែលជាបុត្រាបុត្រីខាងវិញ្ញាណ—ហើយយើងបានស្រែកសាទរចំពោះឱកាសមកកើតនៅលើផែនដី (សូមមើល យ៉ូប 38:7) ។ នៅពេលយើងជ្រើសដើម្បីសម្របឆន្ទៈរបស់យើងឲ្យស្របទៅនឹងព្រះហឫទ័យព្រះក្នុងគ្រានៃជីវិតលើផែនដីរបស់យើង នោះទ្រង់ «នឹងយក [យើង] ធ្វើជាគ្រឿងឧបករណ៍មួយក្នុងព្រះហស្ត [ទ្រង់] ដល់ការសង្គ្រោះព្រលឹងជាច្រើន» (អាលម៉ា 17:11) ។
ប្រធាន អុជដូហ្វ បានបន្តមានប្រសាសន៍ថា «ការអត់ធ្មត់មានន័យថា ការទទួលយកអ្វីដែលពុំអាចផ្លាស់ប្ដូរបាន ហើយប្រឈមមុខនឹងវាដោយចិត្តក្លាហាន ព្រះគុណ និងសេចក្ដីជំនឿ ។ វាមានន័យថា ‹ព្រមទទួលនូវអ្វីៗទាំងអស់ ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ទតឃើញថាល្អ ដូចជាកូនក្មេងព្រមធ្វើតាមឪពុកខ្លួនដូច្នោះ› [ម៉ូសាយ 3:19] ។ នៅទីបញ្ចប់ ការអត់ធ្មត់មានន័យថា ‹រឹងប៉ឹង និងខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយឥតបែរចេញក្នុងការកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់› [នីហ្វៃទី 1 2:10] រៀងរាល់ពេល រៀងរាល់ថ្ងៃ ទោះជាវាលំបាកក្នុងការធ្វើយ៉ាងណាក៏ដោយ» ។1
ខគម្ពីរបន្ថែម
ទំនុកដំកើង 40:1; កាឡាទី 5:22–23; ពេត្រុសទី 21:6; អាលម៉ា 17:11
ដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ
បទគម្ពីរទាំងនេះប្រាប់យើងថា ក្នុងជីវិតលើផែនដីរបស់យើង យើងគួរតែ «ចូរមានចិត្តអត់ធន់ក្នុងការឈឺចាប់ ដ្បិត [យើងនឹង] មានដ៏ច្រើន» ។ ព្រះបានប្រទានដល់យើងនូវការសន្យាលួងលោមនេះថា «ចូរទ្រាំទ្រចុះ ដ្បិតមើលន៏ យើងនៅជាមួយនឹងអ្នក គឺដរាបដល់អស់មួយជីវិតរបស់អ្នក (គ. និង ស. 24:8) ។
រឿងក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធខាងក្រោមនេះគឺជាគំរូមួយនៃការអត់ធ្មត់ និងសេចក្ដីជំនឿ ។
«ហើយមានស្ត្រីម្នាក់ មានជំងឺធ្លាក់ឈាម ១២ ឆ្នាំ មកហើយ…បានពាល់ព្រះពស្ត [ព្រះគ្រីស្ទ] ៖ ហើយភ្លាមនោះ ជំងឺធ្លាក់ឈាមរបស់គាត់បាន [ជា] មួយរំពេច ។
«ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលសួរថា… អ្នកណាពាល់ខ្ញុំ ៖ ដ្បិតខ្ញុំដឹងថាមានឫទ្ធិផ្សាយចេញពីខ្ញុំទៅហើយ ។
«ហើយកាលស្ត្រីនោះបានឃើញថា លាក់ខ្លួនមិនកំបាំងទេ នោះក៏ចូលមកទាំងញ័ររន្ធត់ ផ្តួលខ្លួននៅចំពោះទ្រង់ ទូលនៅមុខមនុស្សទាំងអស់ ពីហេតុដែលនាងពាល់ទ្រង់ ហើយពីបែបដែលនាងបានជាភ្លាម១រំពេចផង ។
«ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា ចូរសង្ឃឹមឡើង កូនស្រីអើយ ៖ ដ្បិតសេចក្តីជំនឿនាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ ចូរទៅដោយសុខសាន្តចុះ។ (លូកា 8:43–48) ។
ដូចជាស្ត្រីរូបនោះដែរ យើងអាចរកឃើញពរជ័យ និងការលួងលោមចិត្ត គឺជាការប្រោសឲ្យជា នៅពេលយើងឈោងទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—ដែលដង្វាយធួនទ្រង់អាចប្រោសយើងឲ្យជាបាន ។
© ឆ្នាំ 2015 ដោយ Intellectual Reserve, Inc ។ រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង ។ បោះពុម្ពនៅ ស.រ.អា. ។ អនុមតិជាភាសាអង់គ្លេស ៖ 6/14 ។ អនុមតិឲ្យបកប្រែ ៖ 6/14 ។ ការបកប្រែនៃ Visiting Teaching Message, March 2015. Cambodian 12583 258
សូមពិចារណាចំណុចនេះ
ចេញពីដំណើររឿងក្នុងលូកា 8 តើការអត់ធ្មត់ជាច្រើនឆ្នាំរបស់ស្ត្រីរូបនេះមានលក្ខណៈដូចម្ដេច ហើយក្រោយមកសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានផ្ដល់ផលឲ្យមកវិញយ៉ាងដូចម្ដេច ?