100 lat domowego wieczoru rodzinnego
W tym miesiącu mija 100 lat od chwili, kiedy Rada Prezydenta Kościoła zachęciła członków do organizowania domowych wieczorów rodzinnych. Poniższy cytat pochodzi z listu od Rady Prezydenta Kościoła, w którym wprowadza się domowy wieczór rodzinny. Został on wystosowany w kwietniu 1915 r. i wydrukowany w czasopiśmie Improvement Era w czerwcu 1915 r. (str. 733–734). Interpunkcja i pisownia wielkich liter zostały uwspółcześnione.
Zdjęcie dzięki uprzejmości Church History Library
Drodzy Bracia i Siostry,
Zalecamy świętym w dniach ostatnich, aby pilniej przestrzegali przykazania Pana danego w 68. rozdziale Nauk i Przymierzy:
„I znowu, skoro rodzice mają dzieci w Syjonie […] i nie uczą ich, aby rozumiały zasadę pokuty, wiary w Chrystusa Syna Boga żywego, i chrztu, i nadania Ducha Świętego przez nałożenie rąk, gdy mają osiem lat, grzech ten spadnie na głowy rodziców. […]
I będą także uczyć swoje dzieci, aby się modliły i żyły cnotliwie przed Panem” [zob. NiP 68:25, 28].
Również dzieci w Syjonie powinny pełniej przestrzegać przykazania, jakie Pan dał starożytnemu Izraelowi i jakie stale powtarza świętym w dniach ostatnich:
„Czcij ojca swego i matkę swoją, aby długo trwały twoje dni w ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie” [II Ks. Mojżeszowa 20:12].
Objawienia te z wielką mocą odnoszą się do świętych w dniach ostatnich i wymaga się od ojców i matek w tym Kościele, aby nauczali tych przykazań i stosowano je w ich domach.
W tym celu doradzamy całemu Kościołowi i wzywamy wszystkich członków, aby wprowadzili ‘wieczór domowy’, podczas którego ojcowie i matki będą mogli gromadzić swoich chłopców i dziewczęta w domu i nauczać ich słowa Pana. W ten sposób mogą lepiej poznać potrzeby i wymagania swoich rodzin, jednocześnie dogłębniej zapoznając siebie i swoje dzieci z zasadami ewangelii Jezusa Chrystusa. Ów ‘wieczór domowy’ powinien być poświęcony modlitwie, śpiewaniu hymnów i pieśni, instrumentalnym wykonaniom muzycznym, czytaniu pism świętych, poruszaniu spraw rodzinnych i etycznych problemów życiowych oraz nauczaniu poszczególnych zasad ewangelii, jak i obowiązków dzieci względem rodziców, domu, Kościoła, społeczeństwa i narodu. Jeśli w domu są mniejsze dzieci, można wprowadzić odpowiednie wierszyki, pieśni, historie i gry. Można podać lekkie przekąski, które w dużej mierze mogą być przygotowane w domu.
Należy unikać formalnego i sztywnego charakteru takiego spotkania, a w zabawach powinna brać udział cała rodzina.
Tego typu spotkania zbudują wzajemne zaufanie pomiędzy rodzicami a dziećmi, braćmi a siostrami; rodzice będą też mieli okazję, by przekazać spostrzeżenia, udzielić rad i wskazówek swoim chłopcom i dziewczętom. Synowie i córki będą mieli szansę okazać szacunek ojcu i matce oraz wyrazić wdzięczność za błogosławieństwa posiadania domu, aby dosłownie mogła wypełnić się obietnica Pana i aby żyli długo i szczęśliwie. […]
Zachęcamy młodych ludzi, aby tego wieczoru pozostali w domu i wykorzystali swoją energię na to, by to spotkanie było pouczające, pożyteczne i interesujące.
Jeśli święci postąpią zgodnie z tą radą, obiecujemy, że przyniesie to wspaniałe błogosławieństwa. Wzrośnie miłość w domu i zwiększy się posłuszeństwo rodzicom. Wiara rozwinie się w sercach młodzieży Izraela i zdobędą oni moc, by zwalczać złe wpływy oraz pokusy, które na nich czyhają.
Wasi bracia,
Joseph F. Smith
Anthon H. Lund
Charles W. Penrose
Rada Prezydenta Kościoła