De geestelijke invloed van vrouwen

Ouderling James E. Talmage (1862–1933) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft geschreven: ‘Jezus Christus is de grootste voorvechter van vrouwen en het vrouwelijk geslacht in de hele wereld.’² Denk bijvoorbeeld aan wat Hij twee vrouwelijke discipelen in het Nieuwe Testament, de gezusters Maria en Martha, leerde. In het boek Dochters in mijn koninkrijk wordt uitgelegd: ‘In Lukas 10 lezen we dat Martha haar huis voor Jezus openstelde. Zij diende Hem door te voorzien in zijn stoffelijke noden, en Maria zat aan zijn voeten naar zijn onderricht te luisteren.

‘In een tijd dat vrouwen doorgaans alleen in en rond het huis bezig waren, leerde de Heiland aan Martha en Maria dat vrouwen ook in geestelijke zin aan zijn werk konden deelnemen. Hij gaf hun de uitnodiging om zijn discipelen te worden en aan het heil deel te hebben, “het goede deel” dat hen nooit zou worden ontnomen.’³

Net als Martha begaan we soms de vergissing om te denken dat de primaire rol van de vrouw in het verlenen van stoffelijke diensten ligt, zoals maaltijden bereiden, naaien en schoonmaken. En die diensten zijn een waardevolle en gewaardeerde opoffering. Maar de Heer heeft harder vrouwen met geestelijke kracht nodig, wier geloof, rechtschapenheid en naastenliefde in hun levenswijze tot uiting komen, dan dat Hij zusters nodig heeft die kunnen naaien en koken. Hij weet dat ieder van ons zoveel te bieden heeft. Jezus Christus roept ieder van ons op om onze geestelijke kracht te ontwikkelen, en ons vermogen om openbaring te ontvangen en ernaar te handelen, zodat we zijn werk voort kunnen stuwen. Linda K. Burton, algemeen ZHV-presidente, heeft tegen de zusters gezegd: ‘U bent in deze bedeling naar de aarde gezonden om wie u bent en waartoe u bent voorbereid! Ongeacht wat Satan ons wil laten geloven over wie wij zijn, is onze ware identiteit die van een discipel van Jezus Christus!’⁴

Afbeelding

Drawing of Jesus with Mary and Martha

De Heer kent ons en onze situatie, en Hij heeft voor ieder van ons hier op aarde iets te doen. Geen enkele zuster is te onwetend of te ongetalenteerd om een positieve geestelijke kracht te zijn en anderen tot Christus te brengen. Met dat goddelijke potentieel hebben wij de verantwoordelijkheid om thuis en in onze gemeenschap geestelijke leidsters te worden. Ouderling M. Russell Ballard van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Elke zuster in de kerk die verbonden heeft gesloten met de Heer, heeft een goddelijke opdracht om zielen te helpen redden, de vrouwen van de wereld te leiden, de gezinnen van Zion te sterken, en Gods koninkrijk op te bouwen.’⁵

We hoeven geen hoge positie te bekleden of ongebruikelijke dingen te doen om de mensen om ons heen te helpen met het nemen van beslissingen die hen dichter tot Jezus Christus zullen brengen, want dat is onze voornaamste taak. Zowel de grote als de kleine dingen die we in het leven van een of twee mensen doen, al is het maar in onze eigen familie, kunnen verstrekkende gevolgen hebben.

In de oorspronkelijke tekst van een populaire lofzang staat: ‘Vrouwen is een opdracht als engelen gegeven; en dit is een gave die wij als zusters opeisen.’⁶ Wij hebben hen die wij liefhebben veel te bieden. Ouderling Richard G. Scott van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft verhalen verteld over de uitwerking van de geestelijke kracht van twee vrouwen op zijn leven:

‘In mijn kinderjaren was mijn vader geen lid van de kerk en mijn moeder was minderactief. […] Oma Whittle reisde een paar maanden na mijn achtste verjaardag naar de andere kant van het land om ons te bezoeken. Ze was bezorgd omdat mijn oudere broer en ik ons nog niet hadden laten dopen. Ik weet niet in hoeverre ze dit met mijn ouders had besproken, maar op zekere ochtend nam ze mijn broer en mij mee naar het park en vertelde ze ons hoe belangrijk ze de doop en regelmatig naar de kerk gaan vond. Ik kan me niet meer herinneren wat ze precies zei, maar haar woorden wekten iets op in mijn hart en kort daarop lieten mijn broer en ik ons dopen. […]

‘Oma gebruikte net genoeg moed en respect om mijn vader te laten inzien hoe belangrijk het was dat hij ons op zondag naar de kerk bracht. Ze deed haar best om ons te laten inzien dat we het evangelie nodig hadden.’⁷

Een tweede bron van geestelijke kracht was Jeanene, ouderling Scotts echtgenote. Toen ze aan het daten waren, begonnen ze toekomstplannen te bespreken. Jeanene was in een gezin opgegroeid waar het vervullen van een zending belangrijk was, en ze sprak haar verlangen uit om in de tempel met een teruggekeerde zendeling te trouwen. Dat maakte grote indruk op ouderling Scott, die nooit echt had overwogen om op zending te gaan. ‘Ik ging naar huis en kon aan niets anders meer denken. Ik lag de hele nacht wakker. […] Na veel gebed besloot ik om met mijn bisschop te spreken en met mijn zendingsvoorbereiding te beginnen.’⁸ Hoewel Jeanene hem het idee en het zetje gaf dat hij nodig had, zei ouderling Scott: ‘Jeanene had me niet gevraagd voor haar op zending te gaan. Maar ze hield genoeg van me om me haar overtuiging toe te vertrouwen en gaf me vervolgens de gelegenheid om de koers van mijn eigen leven te bepalen. We gingen allebei op zending en huwden daarna in de tempel. Jeanene’s moed en toewijding aan haar geloof hebben ons verdere leven sterk beïnvloed. Ik ben er zeker van dat we ons huidige geluk niet hadden gevonden zonder haar sterke geloof in het beginsel om de Heer op de eerste plaats te zetten. Ze is een prachtig, rechtschapen voorbeeld!’⁹

Het was de geestelijke invloed die deze vrouwen op hem hadden die ertoe bijdroeg dat één jonge man — ouderling Scott — een paar van de belangrijkste beslissingen in zijn leven nam: zich laten dopen, een zending vervullen en trouwen in de tempel.

We kunnen andere mensen helpen om het goede te kiezen door ons goede voorbeeld en onze daden, woorden en rechtschapenheid. Zuster Carole M. Stephens, eerste raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium, verklaart: ‘Wij zijn verbondsdochters in het koninkrijk van de Heer. Wij kunnen een werktuig in zijn handen zijn. […] We [nemen] dagelijks op kleine en eenvoudige manieren aan het heilswerk deel […] door met elkaar contact te houden, en elkaar te sterken en te onderwijzen.’¹⁰ Vertrouwen wij op de Geest en zetten wij ons oprecht en ootmoedig in om ertoe bij te dragen dat mensen om ons heen tot Christus komen, dan kunnen wij aanvoelen wat we kunnen doen, en kunnen we de kracht krijgen om dat te doen. Dan voelen wij wat een vreugde het is om Gods kinderen tot de Heer te brengen.

Ons bewust van onze verantwoordelijkheid kunnen wij net als de discipelen vanouds vragen: ‘Wat moeten wij doen’ (Handelingen 2:37) om geestelijk invloed te krijgen? Zuster Burton nodigde de zusters in een recente algemene conferentie uit om zich ‘enkele mogelijke geestelijke bordjes “helpers gevraagd” voor [te stellen] die met het heilswerk te maken hebben:

Dit is niets nieuws, maar als we uitkijken naar gelegenheden om aan het heilswerk deel te nemen, kunnen we mensen om ons heen beter helpen. Ouderling Ballard heeft gezegd: ‘‘Er is niets in deze wereld dat zo persoonlijk, zo stimulerend of zo levensveranderend is als de invloed van een rechtschapen vrouw.’¹² Ontwikkelen wij onze geestelijke kracht door te bidden, de Schriften te bestuderen, strik te gehoorzamen en onze verbonden na te leven, dan krijgen wij die invloed.

President Brigham Young (1801–1877) heeft gezegd: ‘Kunt u zeggen hoeveel goeds de moeders en dochters in Israël tot stand kunnen brengen? Nee, dat is onmogelijk. En het goeds dat zij tot stand brengen, zal hen tot in de eeuwigheid volgen.’¹³

De rechtschapen beslissingen van mijn grootmoeder hebben een grotere uitwerking op haar familie gehad dan zij als jonge vrouw kon zien. Maar de geestelijke invloed van de vrouwen in mijn familie strekt zich zelfs nog verder in het verleden uit. Cherie ontleende veel van haar eigen geestelijke kracht aan het voorbeeld van haar overgrootmoeder (mijn betbetovergrootmoeder) Elizabeth. Elizabeths voorbeeld van geloof en getuigenis strekte zich verder dan twee generaties vol inactiviteit uit en hielp haar achterkleindochter Cherie om een trend van ontwrichte gezinnen te keren en weer naar de kerk te gaan.

Worden wij die geestelijke kracht voor de mensen om ons heen, dan zal onze invloed zich verder uitstrekken dan we zelf kunnen zien. President Gordon B. Hinckley (1910–2008) heeft gezegd: ‘We roepen alle vrouwen van de kerk op om gezamenlijk voor deugd te staan. Daar moeten ze thuis mee beginnen. Dat kunnen ze in hun klassen behandelen. En daar kunnen ze in hun omgeving over praten. […]

‘Ik zie dit als de enige stralende hoop in een wereld die op zelfvernietiging afstevent.’¹⁴

Gehoorzamen wij dit gebod, dan wordt het werk van de Heer niet alleen in de wereld om ons heen voortgestuwd, maar belangrijker nog, ook in onze familie en in het leven van onze dierbaren.