Afbeelding

illustration of firefighters

Illustraties Julia Yellow

Het was een rustige dag op mijn werk bij de vrijwillige brandweer, dus besloot ik om in het Boek van Mormon te lezen. Toen een van mijn collega’s me zag lezen, vroeg hij of ik wist hoe we de wapenrusting van God in deze tijd aan konden doen. Tijdens ons gesprek ging het alarm af. Er was brand in een nabijgelegen winkel.

We trokken snel ons brandweerpak aan en gingen er meteen naartoe. De vlammen waren enorm, en toen we de winkel naderden, ontplofte er iets in onze richting. De vlammen sloegen om ons heen. Door de explosie raakten mijn collega en ik een paar seconden gedesoriënteerd. Maar dankzij onze apparatuur en beschermende kleding liepen we geen letsel op.

Toen we na het blussen van de brand naar de kazerne teruggingen, vroeg ik mijn collega of hij zich zijn vraag over de wapenrusting van God nog herinnerde. Hij zei van wel, en ik legde hem uit dat de wapenrusting van God te vergelijken is met onze beschermende brandweeruitrusting. Die moeten we altijd dragen zodat we de krachtige aanvallen van de tegenstander kunnen weerstaan. Als wij de geboden onderhouden, zullen we met de beschermende macht van de wapenrusting van God gezegend worden en zal de Heilige Geest onze gids zijn.

1 Samuel 16:7. ‘Het is namelijk niet wat de mens ziet, want de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de Heere ziet het hart aan.’

Voordat ik lid van de kerk werd, vond ik mijzelf altijd maar een gewoon persoontje dat niets bijzonders kon. Ik had het gevoel dat ik niets waardevols te bieden had. Ik was bang om mensen te laten zien wie ik was uit angst afgewezen en gekwetst te worden. Ik dacht dat iedereen om me heen sterker, slimmer en beter was dan ik.

Maar mijn hele kijk veranderde toen ik lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen werd. Ik kwam erachter dat we allemaal kinderen van God zijn en goddelijke eigenschappen meegekregen hebben. Ik begrijp nu dat er geen sprake is van een concurrentiestrijd wie slimmer, rijker of knapper is. In de ogen van de Heer staan we allemaal op gelijke voet en Hij is degene die oordeelt — niet op basis van onze fysieke kenmerken maar op basis van onze gehoorzaamheid en ons verlangen om het pad te volgen dat Hij heeft bereid.

Afbeelding

illustration of men loading a truck

Illustraties Julia Yellow

Toen ik vijftien was, kreeg ik een sterk getuigenis van het evangelie van Jezus Christus. Ik was dan ook erg blij met mijn lidmaatschap in de kerk. In die tijd werkte ik om thuis ook mijn financiële steentje bij te dragen. Niet lang na mijn doop raakte ik mijn baan echter kwijt.

Ik had snel een nieuwe baan nodig omdat mijn familie die inkomsten nodig had. Maar voor elke baan waar ik op solliciteerde zou ik op zondag moeten werken. Ik wees veel mogelijkheden op een baan af omdat ik op zondag in de kerk wilde zijn (zie LV 59:9–10).

Na twee maanden zoeken had ik nog steeds geen werk gevonden. Mijn moeder was geen lid van de kerk. Ze geloofde wel in God, maar was erg boos dat ik zoveel banen liet schieten.

Op een avond keek ze me met betraande ogen aan en vroeg: ‘Waarom laat God dit met ons gebeuren terwijl je zo trouw het goede blijft doen?’

Ik antwoordde: ‘Mam, ik weet niet waarom dit met ons gebeurt, maar ik weet wel dat ik een goede keuze maak en dat God ons daarvoor zal zegenen.’

De volgende ochtend bood iemand mij een aanzienlijke som geld aan om twee dagen lang een zware lading van het ene huis naar het andere over te brengen. Het werk was zwaar, maar toen ik het geld kreeg, ging ik meteen naar huis en sprak een dankgebed uit. Ik vond al snel een goede baan waarbij ik op zondag vrij kon nemen en heb sindsdien niet zonder werk gezeten.

Ik ben blij dat ik ervoor gekozen heb om de sabbat te heiligen. Er zijn veel moeilijkheden in het leven, maar ik weet dat de Heer ons zal zegenen als we ondanks die moeilijkheden sterk proberen te blijven.