Tanıklığım İçin Bir Temel

Ben 16 yaşımdayken, bir arkadaşım görevlilerle evimize geldi. İlk görüştüğümüz günden sonra bir ay içinde, bütün sorularıma netlikle cevap verilmişti. İade Ediliş ile ilgili mesajların doğruluğuna ilişkin Kutsal Ruh’un tanıklık ettiğini hissettim. Bu şimdiye kadar hissettiğim hiçbir şeye benzemiyordu ve tüm bunların doğru olduğunu biliyordum.

Ancak, her zamankinden daha fazla geri çevrildim ve zıtlık yaşadım. Kendimi yalnız, yorgun ve şaşkın hissettim. Eğer doğru şeyi yapıyorsam, neden bu kadar güçlüklerle karşılaşıyordum? Yaşadığım zorlukların nasıl benim iyiliğim için olduğunu anlayamadım. Görevliler bana oruç tutmayı ve dua etmeyi öğrettiler, okul gününün ortasında bile. Bazı şeyler dayanılmaz hale geldiğinde dua ederek içimi döktüm ve hemen Ruh’un rahatlığını hissettim.

Vaftiz haftam sıkıntılarla doluydu. Patronum, eğer başkasının yerine çalışmak için vaftizimi iptal etmezsem beni işten kovmakla tehdit etti, böbrek taşı düşürdüğüm için hastaneye kaldırıldım ve annem babam evi terk etmemi istedi. Benim kontrolüm dışında pek çok şey varken benim yapabileceğim tek şey Rab’be dönmek oldu.

Bu sıkıntıların her biri benim yararıma dönüştü. Onlar, tanıklığım için temel edinmemi sağlayan sevindirici haberin öğretileri hakkında öğrenmeme yardım etti.