Türbülans Olduğunda Güvenli İniş Yapmak

Kısa bir süre önce eşim Harriet ve ben bir havaalanında muhteşem uçakların yere inişlerini izliyorduk. Rüzgarlı bir gündü ve yaklaşan uçaklara karşı şiddetle esen rüzgarlar inişe kalkan her uçağın başka bir tarafa yönelmesine ve sarsılmasına neden oluyordu.

Doğa ve makine arasındaki bu mücadeleyi gözlemlerken aklım uçuş eğitimleri günlerime ve orada öğrenip daha sonra başka pilotlara da öğrettiğim prensiplere gitti.

“Türbülans sırasında uçak kontrol sistemlerini zorlamayın,” diye onlara anlatırdım. “Sakin olun; aşırı tepki vermeyin. Gözlerinizi pistin ortasındaki çizginin üzerine odaklayın. Eğer istediğiniz yanaşma rotasından saparsanız, çabuk ama ölçülü düzeltmeler yapın. Uçağınızın potansiyeline güvenin. Türbülanstan çıkana kadar uçmaya devam edin.”

Deneyimli pilotlar her zaman etraflarında meydana gelen şeyleri kontrol edemeyeceklerini anlarlar. Onlar gidip de türbülansı durduramazlar. Onlar yağmur veya karı yok edemezler. Onlar rüzgarın esmesini durduramazlar veya onun yönünü değiştiremezler.

Ama onlar aynı zamanda türbülanstan ya da kuvvetli rüzgarlardan korkmanın, özellikle de bu şeyler yüzünden felce uğramış gibi davranmanın bir hata olduğunu bilirler. Koşullar uygun olmadığında, güvenli bir şekilde yere inmenin tek yolu mümkün olduğunca kusursuz bir şekilde doğru rotada ve süzülüş yolunda kalmaktır.

Uçakların birbiri ardına iniş yapışını izlerken ve pilotluğum zamanında öğrendiğim prensipleri hatırlarken bundan günlük hayatımız için bir ders çıkaramaz mıyım diye merak ediyordum.

Her zaman hayatın yolumuza koyduğu fırtınaları kontrol edemeyiz. Bazen işler bizim istediğimiz gibi yolunda gitmez. Kendimizi hayal kırıklığı, kuşku, korku, üzüntü ya da stres türbülansları yüzünden sarsılmış ve soluğumuz kesilmiş gibi hissedebiliriz.

Bu zamanlarda her şeyin yanlış gittiği düşüncesine yakalanmak ve sıkıntılarımızı düşüncelerimizin merkezi yapmak kolaydır. Kurtarıcı’ya ve hakikate olan tanıklığımıza odaklanmak yerine sıkıntılarımıza odaklanmak bu ayartmadır.

Ne var ki bu seçim hayatımızdaki zorluklardan geçmenin en iyi yolu değildir.

Aynı deneyimli pilotun, fırtınaya değil de pistin ortasına ve doğru iniş noktasına odaklanması gibi biz de cennetteki varış noktamıza güvenle ulaşmak için Kurtarıcımız’a, O’nun sevindirici haberine, Cennetteki Babamız’ın planına olan imanımızın merkezine ve nihai hedefimize odaklanmalıyız. Tanrı’ya güvenmeliyiz ve çabalarımızı öğrenciliğin yolunda kalmaya odaklamalıyız. Gözlerimizi, kalbimizi ve zihnimizi nasıl olması gerektiğini bildiğimiz şekilde yaşamaya odaklamaya devam etmeliyiz.

Sevinçle O’nun emirlerini tutarak Cennetteki Baba’ya olan imanımızı ve güvenimizi göstermek bize mutluluk ve görkem getirecektir. Ve eğer bu yolda kalmaya devam edersek, ne kadar şiddetli görünürse görünsün her türbülansın üstesinden gelip cennetteki evimize güvenle geri döneceğiz.

Etrafımızdaki gökyüzü açık olsa ya da tehdit bulutları ile dolu olsa da, biz İsa Mesih’in öğrencileri ihtiyacımız olan her şeyin eninde sonunda sağlanacağını bilerek, öncelikle Tanrı’nın krallığının ve doğruluğunun ardından gideriz (bkz. Matta 6:33).

Ne önemli bir hayat dersi!

Sorunlarımızı, mücadelelerimizi, şüphelerimizi ve korkularımızı ne kadar kafamıza takarsak, her şey daha zor olabilir. Ama biz cennetteki varış noktamıza ve öğrenci yolunu izlemenin getirdiği mutluluklara –Tanrı’yı severek ve komşularımıza hizmet ederek– ne kadar çok odaklanırsak sıkıntılı ve türbülanslı zamanları o kadar çok başarıyla geçeriz.

Sevgili dostlar, çevremizde ölümlü varlığımızın feryat rüzgarları ne kadar şiddetli olursa olsun, İsa Mesih’in sevindirici haberi her zaman Cennetteki Babamız’ın krallığına güvenle varabilmemiz için en iyi yolu sunacaktır.