Γηραιότεροι ιεραπόστολοι: Απαραίτητοι, ευλογημένοι και αγαπημένοι

Οι εμπειρίες των Μαλμρόουζ επιδεικνύουν ορισμένες αρχές για γηραιότερα ζεύγη που υπηρετούν ιεραποστολές, που μπορεί να μην είναι ευρέως κατανοητές:

• Υπάρχουν δύο είδη ιεραποστολών. (1) Ο Πρόεδρος της Εκκλησίας καλεί γηραιότερα ζεύγη να υπηρετήσουν, είτε από το σπίτι τους είτε μακριά από αυτό. (2) Ο πρόεδρος πασσάλου καλεί ιεραποστολικά ζεύγη στην υπηρέτηση της Εκκλησίας για να καλύψουν τοπικές ή περιφερειακές ανάγκες μερικής απασχόλησης, από 8 έως 32 ώρες την εβδομάδα. Συνήθως ζουν και υπηρετούν τοπικώς, αλλά ενίοτε μπορεί να υπηρετήσουν μακριά από το σπίτι.

• Οι πρόεδροι ιεραποστολής παροτρύνονται να βρουν ζεύγη τα οποία μπορούν να καλύψουν ανάγκες στην ιεραποστολή τους και ζεύγη μπορούν να δείξουν τις προτιμήσεις τους. «Δεν λέμε ότι τα ζεύγη μπορούν να διαλέξουν τις δικές τους ιεραποστολικές αναθέσεις» εξήγησε ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων. «Η κλήση εξακολουθεί να είναι κλήση. …[Όμως] μιλούμε στα γηραιότερα ζεύγη μας για τις προτιμήσεις τους υπηρετήσεως και λαμβάνονται όλα υπ’ όψιν, ώστε να τους επιτρέψουμε να υπηρετήσουν εκεί όπου θέλουν και πώς το θέλουν να υπηρετήσουν»¹.

• Οι πρόεδροι ιεραποστολής συσκέπτονται με ζεύγη σχετικά με το πώς να χρησιμοποιούν καλύτερα τις δεξιότητες και τις ικανότητές τους. «Για να έχετε την πιο σημαντική εμπειρία ως γηραιότερο ζεύγος» λέει ο Πρόεδρος Ρόμπισον «χρειάζεται να έχετε την ευκαιρία να εργασθείτε τόσο σε τομείς για τους οποίους είστε παθιασμένοι και όπου έχετε ένα επίπεδο δεξιοτήτων που σας κάνει να νιώθετε ότι έχετε κάτι να προσφέρετε».

Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Ρόμπισον ήξερε ότι ο Πρεσβύτερος Μαλμρόουζ μιλά Γαλλικά, χρήσιμο επειδή πολλοί Αφρικανοί μιλούν Γαλλικά. «Τον είχα φαντασθεί να συμμετάσχει σε ταξίδια και να απασχολείται με τις βίζες» λέει ο Πρόεδρος Ρόμπισον. «Αλλά όταν έφθασε εδώ, αισθάνθηκα ότι αυτό δεν ήταν το αληθινό του ενδιαφέρον. Έτσι του ζήτησα να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές του στον υπολογιστή. Μας έχει σώσει ώρες και ώρες». Ο Πρεσβύτερος Μαλμρόουζ βοηθά επίσης ιεραποστόλους, ειδικώς γαλλόφωνους ιεραποστόλους, να προετοιμάζουν ονόματα και να κάνουν έργο ναού για την οικογένειά τους. Στην αδελφή Μαλμρόουζ, πιστοποιημένη ιατρική βοηθό, ανατέθηκε να εργασθεί με τον ιατρό και τη νοσοκόμα ιεραποστολής.

Σαν τους Μαλμρόουζ, άλλα ζεύγη βρίσκουν ότι όταν εμπιστεύονται τον Κύριο, Εκείνος προετοιμάζει τον δρόμο. Αυτό συνέβη στον Άλβιν και την Κορασόν Ριέτα από το Κάουιτ στο Καβίτ των Φιλιππίνων.

Εικόνα

the Rietas serve in the Philippines

«Δύο χρόνια πριν από την απόφασή μας να υπηρετήσουμε, αρχίσαμε να θέτουμε σε εφαρμογή στέρεα σχέδια για την οικογενειακή μας επιχείρηση» εξηγεί ο Πρεσβύτερος Ριέτα. «Ο υιός και η κόρη μας είχαν αποφοιτήσει από το κολλέγιο και θα μπορούσαν να αναλάβουν για εμάς, αλλά αναρωτιόμασταν ποιος θα επέλυε επιχειρηματικά προβλήματα και πώς θα αντιδρούσαν οι πελάτες μας στα σχέδιά μας».

Η αδελφή Ριέτα ανησυχούσε επίσης που θα άφηνε την ηλικιωμένη μητέρα της. «Φοβόμουν ότι θα μπορούσαμε να την χάσουμε ενώ ήμαστε μακριά» λέει. «Ένιωθα επίσης ανεπαρκής ως προς τη δυσκολία να διδάξω το Ευαγγέλιο».

Συσκέφθηκαν με τον επίσκοπό τους και με ένα ζεύγος που είχε υπηρετήσει προσφάτως στο Νταβάο. «Όλοι τους κατέθεσαν δυνατές μαρτυρίες ότι ο Κύριος θα καθοδηγούσε κάθε ζεύγος να μάθει πώς να αντιμετωπίσει τις υποθέσεις του στο σπίτι, την οικογένειά του και τα κεφάλαια για την ιεραποστολή του» λέει η αδελφή Ριέτα.

«Καθώς επιζητούσαμε καθοδήγηση» λέει ο Πρεσβύτερος Ριέτα «οι φόβοι μας αντιμετωπίσθηκαν -- η επιχείρησή μας πήγε καλά παρά τις δυσκολίες, οι πελάτες μας εξέφρασαν χαρά και υποστήριξη και η οικογένειά μας ήρθε πιο κοντά φροντίζοντας την άρρωστη μητέρα μας. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι ο Κύριος θα μας βοηθούσε πραγματικά».

Οι Ριέτα υπηρετούν τώρα στην υποστήριξη μελών και ηγεσίας στην Ιεραποστολή Καγκαγιάν ντε Όρο στις Φιλιππίνες.

Ορισμένα ζεύγη αναρωτιούνται για σωματικούς περιορισμούς, αλλά όχι ο Κηθ και η Τζέννιλυν Μάουερμαν από τη Γιούτα των Η.Π.Α. Πριν από χρόνια, τέσσερεις μήνες αφού παντρεύτηκαν στον Ναό του Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, ο Κηθ στρατολογήθηκε και απεστάλη στη μάχη. Ως ιπτάμενος αρχηγός διμοιρίας, βάδιζε μπροστά από άλλους στρατιώτες, όταν εξερράγη μία νάρκη. Έχασε και τα δύο του πόδια. Όταν επέστρεψε σπίτι, η Τζέννιλυν έσπευσε στο πλευρό του.

«Ήξερα ότι δεν έπρεπε να ανησυχώ» λέει ο Κηθ «επειδή έχουμε έναν αιώνιο γάμο. Η σύζυγός μου με έχει υποστηρίξει ανέκαθεν. Ακόμη με υποστηρίζει κάθε μέρα».

Εικόνα

the Mauermans serving in military relations

Όταν πήρε σύνταξη η αδελφή Μάουερμαν, απεφάσισαν να υπηρετήσουν μία ιεραποστολή. Όμως το γεγονός ότι ο Πρεσβύτερος Μάουερμαν ήταν διπλά ακρωτηριασμένος θα προκαλούσε πρόβλημα; «Υπάρχουν πάντοτε πράγματα που δεν μπορώ να κάνω» λέει «αλλά υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορώ να κάνω, ξέραμε ότι θα υπήρχε μέρος για εμάς».

Ενώ συμπλήρωναν τα έντυπα σύστασης, τσέκαρε ένα τετραγωνίδιο που έλεγε ότι είχε υπηρετήσει στον στρατό. Σύντομα έλαβαν ένα τηλεφώνημα από τις Σχέσεις Στρατού της Εκκλησίας. «Είχα μία ταυτότητα που θα μας επέτρεπε να εισέλθουμε σε στρατιωτικές βάσεις, κι έτσι ζήτησαν την άδειά μας να μας προτείνουν για μία ιεραποστολή στρατιωτικών σχέσεων».

Οι Μάουερμαν κλήθηκαν να υπηρετήσουν σε μία στρατιωτική βάση στη Βόρειο Καρολίνα των Η.Π.Α. Ο Πρεσβύτερος Μάουερμαν θυμάται: «Η πινακίδα στην πύλη έλεγε “Οχυρό Μπραγκ, Σπίτι των ιπτάμενων”. Όταν ο σκοπός μάς χαιρέτισε με το λόγιον των ιπτάμενων “Πέρα για πέρα!”, ήταν η πρώτη φορά που το άκουγα για χρόνια. Ένιωθα σαν στο σπίτι μου, αν και δεν είχα πάει ποτέ στο Οχυρό Μπραγκ. Ήξερα ότι η ιεραποστολική κλήση μας ήταν τέλειο ταίριασμα και ότι ο Κύριος νοιάζεται για μένα».

«Διδάξαμε μαθήματα για να γίνουν αυτοδύναμοι και ανθεκτικοί και για την ενδυνάμωση του γάμου» λέει η αδελφή Μάουερμαν. «Στην αρχή δεν θέλαμε να μοιρασθούμε την ιστορία μας, αλλά ανακαλύψαμε ότι το να τη μοιρασθούμε έκανε όλη τη διαφορά. Οι στρατιώτες και οι σύζυγοί τους μας κοίταζαν και έλεγαν: “Αν εσείς μπορείτε να το κάνετε, τότε μπορούμε κι εμείς”».

Οι Μάουερμαν είχαν μία τέτοια θετική εμπειρία στη Βόρειο Καρολίνα, που ζήτησαν να υπηρετήσουν ξανά. Σήμερα ταξιδεύουν περίπου 64 χιλιόμετρα από το σπίτι τους στο Όρεμ στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ δύο φορές την εβδομάδα για να υπηρετήσουν στο γραφείο Σχέσεων Στρατού της Εκκλησίας. Διδάσκουν επίσης γηραιότερα ζεύγη στο ιεραποστολικό εκπαιδευτικό κέντρο στο Πρόβο, όπου ανακαλύπτουν ότι περίπου κάθε ομάδα περιλαμβάνει κάποιον που έχει υπερνικήσει εμπόδια προκειμένου να υπηρετήσει.

Έχοντας κληθεί στην Ιεραποστολή Κουιαμπά της Βραζιλίας, ο Ράντυ και η Λου Έλεν Ρόμρελ από τη Γιούτα ανησυχούσαν. Μολονότι ο Πρεσβύτερος Ρόμρελ είχε υπηρετήσει στη Βραζιλία ως νεαρός ιεραπόστολος, είχε ξεχάσει τα Πορτογαλικά του. Και η αδελφή Ρόμρελ δεν γνώριζε Πορτογαλικά. Η μελέτη και η προσπάθεια, ωστόσο, βοήθησαν τις επιδεξιότητες του Πρεσβυτέρου Ρόμρελ να επιστρέψει και εκείνες της αδελφής Ρόμρελ να αναπτυχθεί. Έτσι έγινε και με το γιουκαλίλι.

«Στ’ αλήθεια δεν σχεδίαζα να το φέρω» λέει η αδελφή Ρόμρελ «αλλά ο Πρεσβύτερος Ρόμρελ είχε την έμπνευση και είναι θαυμάσιο να δεις τι έγινε. Καθώς διδάσκουμε ερευνητές και εργαζόμαστε για την επανενεργοποίηση και την αλληλεγγύη, είναι διασκεδαστικό να το χρησιμοποιούμε για να κάνουμε τους ανθρώπους να τραγουδούν ύμνους. Μαθαίνουμε τη γλώσσα και οι ύμνοι φέρουν μαζί τους ένα δυνατό πνεύμα».

Εικόνα

the Romrells playing a ukulele

Μολονότι οι δεξιότητές της στα Πορτογαλικά ακόμη αναπτύσσονται, είναι ήδη άνετη στη μουσική. «Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους» λέει εκείνη. «Ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνω τα πάντα που λένε κατά τη διάρκειας μίας επίσκεψης, όταν τραγουδούμε, συνδεόμαστε». Προσκεκλημένοι να μιλήσουν σε σχολεία για την αμερικανική αργία των Ευχαριστιών, οι Ρόμρελ τραγούδησαν ύμνους ευγνωμοσύνης -- συνοδευόμενοι από το γιουκαλίλι. Και η αδελφή Ρόμρελ επίσης χρησιμοποιεί ένα πιο συμβατικό όργανο, το πιάνο, για να συνοδεύει ύμνους στην εκκλησία.

Και τα Πορτογαλικά; «Ακόμη κι αν δεν είσαι ευφραδής, το να μαθαίνεις μόνον λίγες λέξεις βοηθά» λέει εκείνη. «Το να λες απλώς γεια και να χαιρετάς ανθρώπους, έχει σημαντική επίδραση. Ας ξέρουν ότι μαθαίνεις. Κάντε το απλό και βασισθείτε στο Πνεύμα». Και το Πνεύμα, ασφαλώς, είναι μία άλλη γλώσσα που όλοι μπορούν να μοιρασθούν.

Ο Πωλ και η Μαρ Τζην Λούις από τη Γιούτα είχαν ήδη υπηρετήσει τρεις ιεραποστολές μαζί (Ναός της Παλμύρας στη Νέα Υόρκη, Ναός του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα και στην Κροατία, στη Σερβία και στη Σλοβενία με σεμινάρια και ινστιτούτα). Προετοιμάζονταν να υπηρετήσουν μία άλλη, όταν ο πρόεδρος πασσάλου τους τούς ρώτησε: «Θα ήσαστε πρόθυμοι να υπηρετήσετε εδώ στον πάσσαλό σας, υποστηρίζοντας την ιεραποστολή στην οποία ζούμε;»

Εικόνα

the Lewises serving at home

«Είμαστε νέοι εδώ, επομένως ήταν μία υπέροχη ευκαιρία» λέει η αδελφή Λούις. «Υπηρετούμε με τους νεαρούς πρεσβυτέρους και τις αδελφές, έχουμε μία στενή συνεργασία με τον πρόεδρο ιεραποστολής, πηγαίνουμε σε συγκεντρώσεις περιφερείας και ζώνης και εργαζόμαστε με ηγέτες τομέα και ιεραποστολής». Επισκέπτονται επίσης ερευνητές και όσους είναι λιγότερο ενεργά μέλη.

«Έχουμε συναντήσει υπέροχους ανθρώπους που δεν θα γνωρίζαμε ποτέ διαφορετικά» λέει η αδελφή Λούις «συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που έχουν παρεκκλίνει από το μονοπάτι. Να τους βλέπεις να επιστρέφουν, να λαμβάνουν διατάξεις και να πηγαίνουν στον ναό είναι μία υπέροχη ευλογία».

«Πολλά ζεύγη, όταν σκέπτονται να υπηρετήσουν μία ιεραποστολή, ανησυχούν για το τι θα κάνουν με το σπίτι και το αυτοκίνητό τους ή τι θα χάσουν με την οικογένειά τους» λέει ο Πρεσβύτερος Λούις. «Ήμαστε εις θέσιν να ζούμε στο σπίτι μας και να οδηγούμε το δικό μας αμάξι. Παροτρυνόμαστε να πάμε σε οικογενειακές δραστηριότητες, εφόσον δεν συγκρούονται με ιεραποστολικές ευθύνες. Και ήμαστε ακόμη και εδώ για τη γέννηση ενός εγγονιού».

Από την άλλη, η Τζιλ και ο Κεντ Σόρενσεν, που είναι από τον ίδιο πάσσαλο, λένε ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους να ενδυναμώσουν την οικογένειά τους ήταν να υπηρετήσουν μακριά από το σπίτι. Η αδελφή Σόρενσεν λέει: «Μία από τις κύριες δικαιολογίες που δίνουν τα ζευγάρια να μην πάνε, είναι τα εγγόνια, τα παντρεμένα παιδιά με προβλήματα, κόρες που περιμένουν μωρό, ηλικιωμένοι γονείς -- και άλλες τέτοιες συνθήκες. Η οικογένεια είναι προτεραιότητα και σου λείπει κάθε μέρα. Όμως το να πας σε μία ιεραποστολή στέλνει ένα δυνατό μήνυμα ότι το ιεραποστολικό έργο είναι εξίσου σημαντικό».

Εξάλλου, σημειώνει ο Πρεσβύτερος Σόρενσεν: «υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να διατηρείς την επικοινωνία τώρα, που μπορείς να ελέγχεις όλη την ώρα».

Το ιεραποστολικό ταξίδι των Σόρενσεν άρχισε πριν από τρία χρόνια, όταν ο επίσκοπός τους τούς ζήτησε να φιλοξενούν μηνιαίες εστιακές συγκεντρώσεις για ζεύγη που σκέπτονταν την ιεραποστολική υπηρέτηση. «Αφού μιλούσαμε γι’ αυτό συνεχώς» λέει η αδελφή Σόρενσεν «έπρεπε να πάμε οι ίδιοι!» Έλαβαν την κλήση να υπηρετήσουν στις Νήσους Κουκ, εκεί όπου οι παππούδες της Τζιλ υπηρέτησαν πριν από 50 χρόνια.

Εικόνα

the Sorensons teaching Bible classes

Σήμερα, ανάμεσα στα άλλα καθήκοντα, τους έχει ζητηθεί να διδάσκουν μαθήματα της Βίβλου σε σχολεία.

«Μιλάμε για τον Χριστό που είναι ο βράχος» λέει ο Πρεσβύτερος Σόρενσεν. «Δίνουμε στους μαθητές έναν βραχάκι και τους παροτρύνουμε να παραμείνουν γεροί σαν βράχος στον Χριστό. Τώρα όπου κι αν πάμε, οι άνθρωποι λένε: “Γερός σαν βράχος!”, όταν μας βλέπουν».

Αν σκέπτεστε μία πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή ή μία ιεραποστολή στην υπηρεσία της Εκκλησίας, όλα αυτά τα ζεύγη θα σας έκαναν την ίδια ερώτηση που έκανε ο Πρόεδρος Ρόμπισον στον Τζέραλντ και στη Λόρνα Μαλμρόουζ: «Μπορείτε να έλθετε να βοηθήσετε;» Και θα σας πουν ότι, άσχετα από το πώς συμμετέχετε, αυτή η υπόσχεση είναι βέβαιη: Σας χρειάζονται, μπορείτε να συνεισφέρετε και θα ευλογηθείτε και θα σας αγαπούν.