2020
Το παρελθόν σας σάς κρατά πίσω;
Απρίλιος 2020


Μόνο σε ψηφιακή μορφή

Το παρελθόν σας σάς κρατά πίσω;

Ο Σωτήρας ήδη πλήρωσε το τίμημα. Πιάστε το χέρι Του και συνεχίστε προς τα εμπρός.

Πριν από λίγο καιρό ο επίσκοπός μου κάλεσε όλους μας στον τομέα να σκεφτούμε κάποια αδυναμία ή αμαρτία που θα μπορούσαμε να αφήσουμε εικονικά στην τράπεζα μεταλήψεως, για να την πάρει ο Ιησούς Χριστός. Υπάρχουν αμαρτίες που κουβαλώ σε όλη τη νεανική μου ζωή, που έχω προσπαθήσει να υπερνικήσω, αλλά δεν τα κατάφερα μέσω προσευχής ή με τη δική μου δύναμη της θέλησης. Παρά την πρόοδό μου όλα αυτά τα χρόνια, ήξερα ότι έπρεπε να τις υπερνικήσω για να συνεχίσω να προοδεύω.

Την επόμενη Κυριακή από την προτροπή του επισκόπου, αποφάσισα ότι θα άφηνα μόνο μία από τις αμαρτίες μου στην τράπεζα μεταλήψεως, ως φυσική αναπαράσταση του Σωτήρος και της εξιλεωτικής Του θυσίας. Καθώς ετοιμαζόμουν να λάβω τη μετάληψη, θυμήθηκα ότι το ύφασμα που την καλύπτει αντιπροσωπεύει το ταφικό Του ένδυμα και το ψωμί και το νερό αντιπροσωπεύουν το σώμα και το αίμα Του.

Ειλικρινά και ολόψυχα, ανανέωσα τις διαθήκες του βαπτίσματός μου και είπα μία προσευχή μέσα στην καρδιά μου, στην οποία ζήτησα από τον Επουράνιο Πατέρα βοήθεια και δεσμεύτηκα να αφήσω πίσω μου αυτή την αμαρτία. Τότε συνέβη κάτι που δεν περίμενα ποτέ: η επιθυμία για αμαρτία μού έφυγε εντελώς. Το δοκίμασα αυτό μερικές φορές και το ίδιο συνέβη και με άλλες αμαρτίες. Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό;

Ευθυγραμμίζοντας τη θέλησή μου με τη δική Του

Την επόμενη εβδομάδα, ήξερα τι αμαρτία ήθελα να αφήσω στη τράπεζα μεταλήψεως, αλλά δεν ένιωθα έτοιμος να την εγκαταλείψω. Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι δεν το ήθελα με όλη μου την καρδιά. Δεν ήμουν αρκετά ειλικρινής, ώστε να δεσμευτώ να αλλάξω. Αλλά συνειδητοποίησα πόσο η αμαρτία πληγώνει τον Επουράνιο Πατέρα. Ήξερα ότι έπρεπε να ευθυγραμμίσω τη θέλησή μου με την δική Του και να επικεντρώσω τη ζωή μου γύρω Του για να ελευθερωθώ. Έτσι έκανα το καλύτερο δυνατό για να το πραγματοποιήσω.

Απέφυγα κάθε πειρασμό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυτήν την αμαρτία. Άλλαξα τον τρόπο με τον οποίο διάβαζα τις γραφές μου κάθε μέρα και πραγματικά τις στοχάστηκα και τις εφάρμοσα στη ζωή μου. Εστίασα στην ειλικρίνεια της δέσμευσής μου για αλλαγή και προσπαθούσα κάθε ημέρα να επιζητώ το θέλημα του Κυρίου πάνω από το δικό μου. Έβαλα Αυτόν πρώτο, γιατί ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να εγκαταλείψω αυτή την αμαρτία χωρίς τη δύναμη της Εξιλέωσης του Σωτήρος. Συνεχίζοντας να Τον βάζω πρώτο, κατάφερα να παραδώσω αυτήν την αμαρτία στην τράπεζα μεταλήψεως. Ήμουν τελικά ελεύθερος από κάτι που με κρατούσε πίσω για τόσα χρόνια.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, ήρθα πιο κοντά στον Επουράνιο Πατέρα μου και στον Σωτήρα μου. Τους φανταζόμουν να με κοιτούν όλα αυτά τα χρόνια με υπομονή και αγάπη – γνωρίζοντας, στο τέλος, ότι θα εγκατέλειπα τις αμαρτίες που πνευματικά εμπόδιζαν την πρόοδό μου. Και όταν ήμουν έτοιμος να τις εγκαταλείψω, ο Ιησούς Χριστός θα ήταν εκεί για να με σηκώσει – για να με πάρει από το χέρι και να μου δώσει συγχώρηση και δύναμη. Έχει ήδη παράσχει έναν τρόπο για να απελευθερωθώ από τις αμαρτίες μου μέσω της Εξιλέωσής Του. Πλήρωσε το τίμημα για τις αδυναμίες, τα λάθη και τις αμαρτίες μου. Απλώς έπρεπε να Τον εμπιστευθώ.

Μπορείτε να προχωρήσετε προς τα εμπρός

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διάβασα μερικά λόγια του Πρεσβυτέρου Ρίτσαρντ Σκοτ (1928-2015) της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, που μου έδωσαν τη μικρή ώθηση που χρειαζόμουν: «Αν η ζωή σας είναι σε σύγχυση και αισθάνεστε άβολα και ανάξια… μην ανησυχείτε. Αυτός τα γνωρίζει ήδη όλα αυτά. Σας περιμένει να γονατίσετε με ταπεινότητα και να κάνετε τα πρώτα βήματα. Προσευχηθείτε για δύναμη… Προσευχηθείτε ώστε η αγάπη του Σωτήρος να πλημμυρίσει την καρδιά σας»1.

Όταν τραγουδήσαμε το «Ω πόσο θαυμάζω» (ο αγαπημένος μου ύμνος) την επόμενη εβδομάδα, κάθε λέξη αντηχούσε αληθινή. Πραγματικά θαύμαζα – ένιωθα δέος που είχα απαλλαγεί από αυτά με τα οποία είχα παλέψει για περισσότερο από μία δεκαετία. Ένιωθα δέος που μέσω της δύναμης της Εξιλέωσης του Σωτήρος θα μπορούσα να προχωρήσω προς τα εμπρός. Που Αυτός μπορεί να θεραπεύσει όλες τις αμαρτίες και τις πληγές και να μην μείνει κανένα ίχνος πίσω τους. Που δεν χρειαζόταν να με κρατά πίσω το παρελθόν μου.

Έχω ακόμα πολλά να μάθω και να υπερνικήσω, αλλά η ζωή μου είναι σε ανοδική πορεία. Αισθάνομαι περισσότερη χαρά και ειρήνη. Εκφράζω μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη. Έρχομαι πιο κοντά και ενδυναμώνω τη μαρτυρία μου για τον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα. Κάθε μέρα που επιλέγω να προσπαθήσω ξανά, έρχομαι ένα βήμα πιο κοντά Τους και πιο κοντά στον άνθρωπο που Αυτοί ξέρουν ότι μπορώ να γίνω.

Σημείωση

  1. Ρίτσαρντ Σκοτ, “True Friends That Lift”, Ensign, Noε 1988, 77.